Իմաստություն և Սեր

ԻՄԱՍՏՈՒԹՅՈՒՆԸ և ՍԵՐԸ ցանկացած իսկական քաղաքակրթության երկու հիմնական սյուներն են:

Արդարադատության կշեռքի մի նժարին պետք է դնենք ԻՄԱՍՏՈՒԹՅՈՒՆԸ, մյուս նժարին պետք է դնենք ՍԵՐԸ:

Իմաստությունն ու Սերը պետք է փոխադարձաբար հավասարակշռեն միմյանց: Առանց Սիրո իմաստությունը կործանարար տարր է։ Առանց իմաստության սերը կարող է մեզ մոլորեցնել. «ՍԵՐԸ ՕՐԵՆՔ Է, ԲԱՅՑ ԳԻՏԱԿՑՎԱԾ ՍԵՐԸ»:

Անհրաժեշտ է շատ սովորել և գիտելիք ձեռք բերել, բայց նաև ՀՐԱՏԱՊ Է մեզանում զարգացնել ՀՈԳԵՎՈՐ ԷՈՒԹՅՈՒՆԸ:

Առանց մեր մեջ ներդաշնակ ձևով լավ զարգացած ՀՈԳԵՎՈՐ ԷՈՒԹՅԱՆ գիտելիքը դառնում է այն բանի պատճառը, ինչը կոչվում է ԽԱԲԵԲԱՅՈՒԹՅՈՒՆ:

Մեր մեջ լավ զարգացած ԷՈՒԹՅՈՒՆԸ, բայց առանց որևէ տեսակի մտավոր գիտելիքների, սկիզբ է դնում Հիմար Սրբերին:

Հիմար սուրբը շատ զարգացած ՀՈԳԵՎՈՐ ԷՈՒԹՅՈՒՆ ունի, բայց քանի որ նա մտավոր գիտելիքներ չունի, ոչինչ չի կարող անել, քանի որ չգիտի, թե ինչպես անել:

ՀԻՄԱՐ ՍՈՒՐԲՆ ունի Անելու զորությունը, բայց չի կարող անել, քանի որ չգիտի, թե ինչպես անել:

Մտավոր գիտելիքը, առանց լավ զարգացած ՀՈԳԵՎՈՐ ԷՈՒԹՅԱՆ, առաջացնում է մտավոր շփոթություն, այլասերվածություն, հպարտություն և այլն, և այլն:

Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ հազարավոր գիտնականներ, զուրկ լինելով որևէ Հոգևոր տարրից, գիտության և մարդկության անունից, սարսափելի հանցագործություններ գործեցին գիտական փորձեր կատարելու նպատակով:

Մեզ անհրաժեշտ է ձևավորել հզոր մտավոր մշակույթ, բայց հավասարակշռված ահավոր կերպով գիտակցված իսկական Հոգևորականության հետ:

Մեզ հարկավոր է ՀԵՂԱՓՈԽԱԿԱՆ ԷԹԻԿԱ և ՀԵՂԱՓՈԽԱԿԱՆ ՀՈԳԵԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ, եթե իսկապես ուզում ենք լուծարել ԵՍ-ը՝ մեր մեջ օրինականորեն հոգևոր ԷՈՒԹՅՈՒՆԸ զարգացնելու համար:

Ցավալի է, որ սիրո պակասի պատճառով մարդիկ ԻՆՏԵԼԵԿՏԸ օգտագործում են կործանարար կերպով:

Աշակերտներն ու ուսանողները պետք է սովորեն գիտություններ, պատմություն, մաթեմատիկա և այլն, և այլն:

Պետք է ձեռք բերել մասնագիտական գիտելիքներ՝ մերձավորին օգտակար լինելու նպատակով։

Սովորելն անհրաժեշտ է։ Հիմնական գիտելիքների կուտակումը պարտադիր է, բայց վախը պարտադիր չէ:

Շատ մարդիկ վախից ելնելով գիտելիք են կուտակում. նրանք ՎԱԽԵՆՈՒՄ ԵՆ կյանքից, մահից, սովից, աղքատությունից, այն բանից, թե ինչ կասեն և այլն, և այդ պատճառով են սովորում։

Պետք է սովորել մեր նմաններին սիրելու համար՝ նրանց ավելի լավ ծառայելու ձգտումով, բայց երբեք չպետք է սովորել վախից ելնելով:

Գործնական կյանքում մենք կարողացել ենք համոզվել, որ բոլոր այն ուսանողները, ովքեր վախից դրդված են սովորում, վաղ թե ուշ խաբեբաներ են դառնում։

Մեզ հարկավոր է անկեղծ լինել ինքներս մեզ հետ, որպեսզի ինքնադիտարկենք և բացահայտենք մեր մեջ վախի բոլոր գործընթացները։

Մենք երբեք չպետք է մոռանանք կյանքում, որ վախը շատ փուլեր ունի: Երբեմն վախը շփոթում ենք արիության հետ։ Ռազմի դաշտում զինվորները շատ խիզախ են թվում, բայց իրականում շարժվում և կռվում են վախի պատճառով։ Ինքնասպանը նույնպես առաջին հայացքից շատ խիզախ է թվում, բայց իրականում վախկոտ է, ով վախենում է կյանքից։

Կյանքում ամեն մի խաբեբա խիստ խիզախ է ձևանում, բայց իրականում վախկոտ է։ Խաբեբաները հակված են մասնագիտությունն ու իշխանությունն օգտագործել կործանարար կերպով, երբ վախենում են։ Օրինակ՝ Կաստրո Ռուան Կուբայում։

Մենք երբեք չենք արտահայտվում գործնական կյանքի փորձի դեմ և ոչ էլ ինտելեկտի մշակման դեմ, բայց դատապարտում ենք ՍԻՐՈ պակասը։

Կյանքի գիտելիքն ու փորձերը կործանարար են դառնում, երբ ՍԵՐԸ բացակայում է։

ԵՍ-ը հակված է գրավելու փորձառություններն ու մտավոր գիտելիքները, երբ բացակայում է այն, ինչը կոչվում է ՍԵՐ։

ԵՍ-ն չարաշահում է փորձառություններն ու ինտելեկտը, երբ օգտագործում է դրանք իրեն ուժեղացնելու համար:

Ապակազմակերպելով ԵՍ-ը, ԵՍ-ը, ԻՆՔՆ ԻՆՁ, փորձառություններն ու Ինտելեկտը մնում են ՆԵՐՔԻՆ ԷՈՒԹՅԱՆ ձեռքում, և ցանկացած չարաշահում այն ժամանակ դառնում է անհնարին։

Ամեն մի ուսանող պետք է առաջնորդվի մասնագիտական ճանապարհով և շատ խորը ուսումնասիրի բոլոր այն տեսությունները, որոնք առնչվում են իր մասնագիտությանը:

Ուսումնասիրությունը, ինտելեկտը ոչ մեկին չեն վնասում, բայց մենք չպետք է չարաշահենք ինտելեկտը։

Մեզ անհրաժեշտ է սովորել, որպեսզի չչարաշահենք միտքը: Միտքը չարաշահում է նա, ով ուզում է սովորել տարբեր մասնագիտությունների տեսությունները, ով ուզում է վնասել ուրիշներին ինտելեկտով, ով բռնություն է գործադրում ուրիշի մտքի նկատմամբ և այլն, և այլն, և այլն:

Անհրաժեշտ է սովորել մասնագիտական առարկաներ և հոգևոր առարկաներ, որպեսզի ունենանք հավասարակշռված միտք:

ՀՐԱՏԱՊ Է հասնել մտավոր ՍԻՆԹԵԶԻ և հոգևոր սինթեզի, եթե իսկապես ուզում ենք հավասարակշռված միտք:

Դպրոցների, քոլեջների, համալսարանների և այլնի ուսուցիչներն ու մանկավարժները պետք է խորապես ուսումնասիրեն մեր Հեղափոխական Հոգեբանությունը, եթե իսկապես ուզում են իրենց ուսանողներին առաջնորդել ՀԻՄՆԱՐԱՐ ՀԵՂԱՓՈԽՈՒԹՅԱՆ ճանապարհով:

Անհրաժեշտ է, որ ուսանողները ձեռք բերեն ՀՈԳԵՎՈՐ ԷՈՒԹՅՈՒՆ, իրենց մեջ զարգացնեն ԻՍԿԱԿԱՆ ԷՈՒԹՅՈՒՆԸ, որպեսզի դպրոցից դուրս գան վերածված պատասխանատու անհատների և ոչ թե հիմար ԽԱԲԵԲԱՆԵՐԻ։

Առանց սիրո իմաստությունը ոչ մի բանի պետք չէ։ Առանց Սիրո Ինտելեկտը միայն խաբեբաներ է արտադրում:

Իմաստությունն ինքնին Ատոմային Նյութ է, Ատոմային կապիտալ, որը պետք է կառավարվի միայն իսկական Սիրով լի անհատների կողմից: