Լա Էսենսիա

Ամեն նորածին երեխայի գեղեցիկն ու սիրալիրն այն է իր Էությունն է. դա ինքնին նրա իրական իրականությունն է… Էության բնականոն աճը յուրաքանչյուր արարածի մեջ, անշուշտ, շատ մնացորդային է, սկզբնական…

Մարդու մարմինն աճում և զարգանում է տեսակի կենսաբանական օրենքներին համապատասխան, սակայն նման հնարավորություններն իրենք իրենցով շատ սահմանափակ են Էության համար… Անխուսափելիորեն, Էությունը կարող է աճել միայն ինքնուրույն, առանց օգնության, շատ փոքր աստիճանով…

Անկեղծորեն և առանց երկիմաստության ասենք, որ Էության ինքնաբուխ և բնական աճը հնարավոր է միայն կյանքի առաջին երեք, չորս և հինգ տարիների ընթացքում, այսինքն՝ կյանքի առաջին փուլում… Մարդիկ կարծում են, որ Էության աճն ու զարգացումը միշտ շարունակական է, համաձայն էվոլյուցիայի մեխանիկայի, սակայն Ունիվերսալ Գնոստիցիզմը հստակորեն սովորեցնում է, որ դա այդպես չէ…

Որպեսզի Էությունը ավելի շատ աճի, պետք է ինչ-որ շատ հատուկ բան տեղի ունենա, պետք է ինչ-որ նոր բան իրականացնել: Ես ուզում եմ շեշտել ինքն իր վրա աշխատելը: Էության զարգացումը հնարավոր է միայն գիտակցական աշխատանքի և կամավոր տառապանքների հիման վրա…

Անհրաժեշտ է հասկանալ, որ այս աշխատանքները չեն վերաբերում մասնագիտության, բանկերի, ատաղձագործության, շինարարության, երկաթուղիների վերանորոգման կամ գրասենյակային հարցերին… Այս աշխատանքը նախատեսված է յուրաքանչյուր անձի համար, ով զարգացրել է անհատականությունը. դա հոգեբանական բան է…

Մեզանից յուրաքանչյուրը գիտի, որ իր ներսում ունի այն, ինչը կոչվում է ԷԳՈ, ԵՍ, ԻՆՔՆ ԻՆՁ, ԻՆՔՆ: Ցավոք, Էությունը գտնվում է շշալցված, սահմանափակված է ԷԳՈ-ի մեջ, և դա ցավալի է: Հոգեբանական ԵՍ-ը լուծարելը, դրա անցանկալի տարրերը ոչնչացնելը հրատապ է, անհապաղ, անհետաձգելի… ահա թե ինչ է նշանակում ինքն իր վրա աշխատելը: Մենք երբեք չենք կարողանա ազատել Էությունը առանց նախապես ոչնչացնելու հոգեբանական ԵՍ-ը…

Էության մեջ է կրոնը, ԲՈՒԴԴԱՆ, Իմաստությունը, մեր Հոր ցավի մասնիկները, որը երկնքում է, և բոլոր այն տվյալները, որոնք մեզ անհրաժեշտ են ԻՆՔՆԱԳԻՏԱԿՑՈՒԹՅԱՆ ԻՆՏԻՄ ԻՐԱԿԱՆԱՑՄԱՆ համար: Ոչ ոք չի կարողանա ոչնչացնել հոգեբանական ԵՍ-ը առանց նախապես վերացնելու այն անմարդկային տարրերը, որոնք մենք կրում ենք մեր մեջ…

Մենք պետք է մոխրացնենք այս ժամանակների սարսափելի դաժանությունը. նախանձը, որը, ցավոք, դարձել է գործողության գաղտնի աղբյուրը. անտանելի ագահությունը, որը կյանքը դարձրել է այդքան դառը. զզվելի չարախոսությունը. զրպարտությունը, որն առաջացնում է այսքան շատ ողբերգություններ. հարբեցողությունները. այն անմաքուր ցանկասիրությունը, որն այդքան վատ հոտ ունի և այլն, և այլն:

Երբ այս բոլոր պղծությունները վերածվեն տիեզերական փոշու, Էությունը բացի ազատվելուց, կաճի և կզարգանա ներդաշնակորեն… Անխուսափելիորեն, երբ հոգեբանական ԵՍ-ը մահացել է, Էությունը փայլում է մեր մեջ…

Ազատ Էությունը մեզ ներքին գեղեցկություն է պարգևում. նման գեղեցկությունից են բխում կատարյալ երջանկությունը և իսկական Սերը… Էությունը ունի կատարելության բազմաթիվ զգացողություններ և արտասովոր բնական ուժեր… Երբ մենք «Մահանում ենք Իրենց Մեջ», երբ լուծարում ենք հոգեբանական ԵՍ-ը, մենք վայելում ենք Էության թանկագին զգայարաններն ու ուժերը…