Կույս

ՕԳՈՍՏՈՍԻ 22-ԻՑ ՍԵՊՏԵՄԲԵՐԻ 23-Ը

ՊՐԱԿՐԻՏԻՆ ԱՍՏՎԱԾԱՅԻՆ ՄԵՐՆ Է, ԲՆՈՒԹՅԱՆ ՍԿԶԲՆԱԿԱՆ ՆՅՈՒԹԸ:

Տիեզերքում կան մի քանի նյութեր, տարբեր տարրեր և ենթատարրեր, բայց դրանք բոլորը ՄԻԱՍՆԱԿԱՆ ՆՅՈՒԹԻ տարբեր ձևափոխություններն են:

ՍԿԶԲՆԱԿԱՆ ՆՅՈՒԹԸ ՄԱՔՈՒՐ ԱԿԱՇԱՆ Է, որը պարունակվում է ամբողջ տարածության մեջ, ՄԵԾ ՄԵՐԸ, ՊՐԱԿՐԻՏԻՆ:

ՄԱՀԱՆՎԱՆՏԱՐԱՆ ԵՎ ՊՐԱԼԱՅԱՆ շատ կարևոր ՍԱՆՍԿՐԻՏ տերմիններ են, որոնց հետ գնոստիկ ուսանողները պետք է ծանոթանան:

ՄԱՀԱՆՎԱՆՏԱՐԱՆ ՄԵԾ ՏԻԵԶԵՐԱԿԱՆ ՕՐՆ Է։ ՊՐԱԼԱՅԱՆ ՄԵԾ ՏԻԵԶԵՐԱԿԱՆ ԳԻՇԵՐՆ Է: ՄԵԾ ՕՐՎԱ ընթացքում գոյություն ունի տիեզերքը: Երբ գալիս է ՄԵԾ ԳԻՇԵՐԸ, տիեզերքը դադարում է գոյություն ունենալ, լուծվում է ՊՐԱԿՐԻՏԻԻ գրկում:

Անչափելի անսահման տարածությունը լի է Արեգակնային ՀԱՄԱԿԱՐԳԵՐՈՎ, որոնք ունեն իրենց ՄԱՀԱՆՎԱՆՏԱՐԱՆ ԵՎ իրենց ՊՐԱԼԱՅԱՆ:

Մինչ ոմանք ՄԱՀԱՆՎԱՆՏԱՐԱՆՈՒՄ են, մյուսները՝ ՊՐԱԼԱՅԱՆՈՒՄ։

Միլիոնավոր և բիլիոնավոր ՏԻԵԶԵՐՔՆԵՐ ծնվում և մահանում են ՊՐԱԿՐԻՏԻԻ գրկում:

ԱՄԵՆ ՏԻԵԶԵՐՔ ծնվում է ՊՐԱԿՐԻՏԻԻՑ և լուծվում ՊՐԱԿՐԻՏԻԻ ՄԵՋ։ ԱՄԵՆ ԱՇԽԱՐՀ կրակի գունդ է, որը վառվում և մարում է ՊՐԱԿՐԻՏԻԻ գրկում։

Ամեն ինչ ծնվում է ՊՐԱԿՐԻՏԻԻՑ, ամեն ինչ վերադառնում է ՊՐԱԿՐԻՏԻ։ Նա ՄԵԾ ՄԵՐՆ Է:

«ԲՀԱԳԱՎԱԴ ԳԻՏԱՆ» ասում է. «ՄԵԾ ՊՐԱԿՐԻՏԻՆ ԻՄ մատրիցն է, այնտեղ եմ ես դնում սերմը, և նրանից, ո՜վ Բհարատա, ծնվում են բոլոր էակները»:

«Ո՜վ Կունտրեյա, ՊՐԱԿՐԻՏԻՆ այն ամենի ճշմարիտ մատրիցն է, ինչ ծնվում է տարբեր մատրիցներից, և ես ՀԱՅՐԱԿԱՆ բողբոջողն եմ»:

«ՍԱՏՏՎԱՆ, ՌԱՋՈՆ ԵՎ ՏԱՄՈՆ, այս երեք ԳՈՒՆԱՆ (կողմեր կամ հատկություններ), ծնված ՊՐԱԿՐԻՏԻԻՑ, ո՜վ հզոր ձեռքեր ունեցող, ամուր կապում են մարմինը մարմնավորված էակին»:

«Նրանցից ՍԱՏՏՎԱՆ, որը մաքուր է, լուսավոր և լավ, կապում է մարմնավորված էակին, ո՜վ անբասիր, երջանկության և գիտելիքի կապվածության միջոցով»:

«Ո՜վ ԿՈՒՆՏՐԵՅԱ, իմացիր, որ ՌԱՅԱՍԸ կրքոտ է և ցանկության և կապվածության աղբյուրը. այս ԳՈՒՆԱՆ ամուր կապում է մարմնավորված էակին գործողության հետ»:

Ո՜վ Բհարատա, իմացիր, որ ՏԱՄՈՆ ծնվում է տգիտությունից և պատրանք առաջացնում բոլոր էակներին. նա մարմնավորված էակին կապում է անուշադրության, ծուլության և քնի միջոցով»։ (ԳԻՏԱԿՑՈՒԹՅԱՆ ՔՆԱԾՈՒԹՅՈՒՆ, ԳԻՏԱԿՑՈՒԹՅԱՆ ՔՈՒՆ)։

ՄԵԾ ՊՐԱԼԱՅԱԻ ընթացքում այս ԵՐԵՔ ԳՈՒՆԱՆԵՐԸ գտնվում են կատարյալ հավասարակշռության մեջ ԱՐԴԱՐԱԴԱՏՈՒԹՅԱՆ ՄԵԾ ԿՇԵՌՔԻ մեջ. երբ երեք ԳՈՒՆԱՆԵՐԻ անհավասարակշռություն է առաջանում, սկսվում է ՄԱՀԱՆՎԱՆՏԱՐԱԻ արշալույսը, և ՏԻԵԶԵՐՔԸ ծնվում է ՊՐԱԿՐԻՏԻԻ գրկից:

ՄԵԾ ՊՐԱԼԱՅԱԻ ընթացքում ՊՐԱԿՐԻՏԻՆ ՄԻԱՍՆԱԿԱՆ Է, ԱՄԲՈՂՋԱԿԱՆ: ՄԱՆԻՖԵՍՏԱՑԻԱՅԻ, ՄԱՀԱՆՎԱՆՏԱՐԱԻ ընթացքում ՊՐԱԿՐԻՏԻՆ տարբերակվում է ԵՐԵՔ ՏԻԵԶԵՐԱԿԱՆ ԿՈՂՄԵՐՈՎ:

ՊՐԱԿՐԻՏԻԻ երեք կողմերը ՄԱՆԻՖԵՍՏԱՑԻԱԻ ընթացքում են. Առաջին՝ ԱՆՍԱՀՄԱՆ ՏԱՐԱԾՈՒԹՅԱՆԸ. Երկրորդ՝ ԲՆՈՒԹՅԱՆԸ. Երրորդ՝ ՄԱՐԴՈՒՆ։

ԱՍՏՎԱԾԱՅԻՆ ՄԵՐԸ անսահման տարածության մեջ. ԱՍՏՎԱԾԱՅԻՆ ՄԵՐԸ ԲՆՈՒԹՅԱՆ ՄԵՋ. ԱՍՏՎԱԾԱՅԻՆ ՄԵՐԸ մարդու մեջ: Սրանք ԵՐԵՔ ՄԱՅՐԵՐՆ ԵՆ. ՔՐԻՍՏՈՆԵՈՒԹՅԱՆ ԵՐԵՔ ՄԱՐԻԱՆԵՐԸ:

Գնոստիկ ուսանողները պետք է շատ լավ հասկանան ՊՐԱԿՐԻՏԻԻ այս երեք կողմերը, քանի որ սա հիմնարար է ԷԶՈԹԵՐԻԿ ԱՇԽԱՏԱՆՔՈՒՄ: Բացի այդ, ՀՐԱՏԱՊ Է իմանալ, որ ՊՐԱԿՐԻՏԻՆ ունի իր առանձնահատկությունը յուրաքանչյուր մարդու մեջ:

Գնոստիկ ուսանողները չպետք է զարմանան, եթե մենք հաստատենք նրանց, որ յուրաքանչյուր մարդու հատուկ ՊՐԱԿՐԻՏԻՆ նույնիսկ ունի իր անհատական անունը: Դա նշանակում է, որ մենք նաև ունենք մեզանից յուրաքանչյուրի համար ԱՍՏՎԱԾԱՅԻՆ ՄԵՐ: Սա հասկանալը ՀԻՄՆԱՐԱՐ է ԷԶՈԹԵՐԻԿ ԱՇԽԱՏԱՆՔԻ ՀԱՄԱՐ։

ԵՐԿՐՈՐԴ ԾՆՈՒՆԴԸ մեկ այլ բան է: ԵՐՐՈՐԴ ԼՈԳՈՍԸ, ՍՈՒՐԲ ԿՐԱԿԸ, նախ պետք է բեղմնավորի ԱՍՏՎԱԾԱՅԻՆ ՄԵՐԱՅԻՆ ՍՈՒՐԲ ՊԱՏՐԱՍՏԸ, այնուհետև գալիս է ԵՐԿՐՈՐԴ ԾՆՈՒՆԴԸ:

Նա, ՊՐԱԿՐԻՏԻՆ, միշտ ԿՈՒՅՍ Է, ծննդաբերությունից առաջ, ծննդաբերության ժամանակ և ծննդաբերությունից հետո:

Այս գրքի ութերորդ գլխում մենք մանրամասն կքննարկենք ԵՐԿՐՈՐԴ ԾՆՆԴԻ հետ կապված գործնական աշխատանքը: Այժմ մենք տալիս ենք միայն ուղղորդող որոշ մտքեր։

ՍՊԻՏԱԿ ՕԹՅԱԿԻ յուրաքանչյուր ՎԱՐՊԵՏ ունի իր աստվածային մայրը, մասնավորապես, իր ՊՐԱԿՐԻՏԻՆ:

Յուրաքանչյուր ՎԱՐՊԵՏ անարատ կույսի որդի է։ Եթե ուսումնասիրենք Համեմատական կրոնները, ամենուր կբացահայտենք անարատ բեղմնավորումներ. ՀԻՍՈՒՍԸ բեղմնավորվում է ՍՈՒՐԲ ՀՈԳՈՒ գործունեությամբ, ՀԻՍՈՒՍԻ ՄԱՅՐԸ ԱՆԱՐԱՏ ԿՈՒՅՍ ԷՐ:

Կրոնական Գրությունները ասում են, որ ԲՈՒԴԴԱՆ, ՅՈՒՊԻՏԵՐԸ, ԶԵՎՍԸ, ԱՊՈԼԼՈՆԸ, ՔԵԹԶԱԼՔՈԱԹԼԸ, ՖՈՒՋԻՆ, ԼԱՈՏՍԵՆ և այլն, ԱՆԱՐԱՏ ԿՈՒՅՍԵՐԻ որդիներ էին, կույսեր ծննդաբերությունից առաջ, ծննդաբերության ժամանակ և ծննդաբերությունից հետո:

ՎԵԴԱՆԵՐԻ սուրբ երկրում ՀՆԴԿԱՍՏԱՆԻ ԿՈՒՅՍԸ՝ ԴԵՎԱԿԻՆ, բեղմնավորում է ԿՐԻՇՆԱԻՆ, իսկ ԲԵԹԼԵՀԵՄՈՒՄ ԿՈՒՅՍ ՄԱՐԻԱՆ բեղմնավորում է ՀԻՍՈՒՍԻՆ:

ԴԵՂԻՆ ՉԻՆԱՍՏԱՆՈՒՄ, ՖՈՒՋԻ գետի ափին, ԿՈՒՅՍԸ՝ ՀՈ-ԱԵՆ, ոտք է դնում ՄԵԾ ՄԱՐԴՈՒ ոտնահետքին, նրան ծածկում է հրաշալի փայլը, և նրա ներսը բեղմնավորվում է ՍՈՒՐԲ ՀՈԳՈՒ գործունեությամբ՝ ՉԻՆԱԿԱՆ ՔՐԻՍՏՈՍ ՖՈՒՋԻՆ։

ԵՐԿՐՈՐԴ ԾՆՆԴԻ համար հիմնական պայմանն այն է, որ նախ միջամտի ԵՐՐՈՐԴ ԼՈԳՈՍԸ՝ ՍՈՒՐԲ ՀՈԳԻՆ, բեղմնավորելով ԱՍՏՎԱԾԱՅԻՆ ՄԵՐԱՅԻՆ ԿՈՒՅՍ ՊԱՏՐԱՍՏԸ:

ԵՐՐՈՐԴ ԼՈԳՈՍԻ ՍԵՔՍՈՒԱԼ ԿՐԱԿԸ ՀՆԴԿԱՍՏԱՆՈՒՄ հայտնի է ԿՈՒՆԴԱԼԻՆԻ անունով և խորհրդանշվում է վառվող կրակե օձով։

ԱՍՏՎԱԾԱՅԻՆ ՄԵՐԸ ԻՍԻԴԱՆ Է, ՏՈՆԱՆՏԶԻՆԸ, ԿԱԼԻՆ կամ ՊԱՐՎԱՏԻՆ՝ ՇԻՎԱԻ, ԵՐՐՈՐԴ ԼՈԳՈՍԻ կինը, և նրա ամենահզոր խորհրդանիշը ՍՈՒՐԲ ԿՈՎՆ Է։

Օձը պետք է բարձրանա ՍՈՒՐԲ ԿՈՎԻ ողնուղեղային խողովակով, օձը պետք է բեղմնավորի ԱՍՏՎԱԾԱՅԻՆ ՄԵՐԱՅԻՆ ՊԱՏՐԱՍՏԸ, միայն այդպես է գալիս անարատ բեղմնավորումը և ԵՐԿՐՈՐԴ ԾՆՈՒՆԴԸ:

ԿՈՒՆԴԱԼԻՆԻՆ, ինքնին, արևային կրակ է, որը փակված է մագնիսական կենտրոնի ներսում, որը գտնվում է պոչի ոսկորի մեջ, ողնաշարի հիմքում:

Երբ սուրբ կրակը արթնանում է, այն բարձրանում է ողնաշարով վերև՝ բացելով ողնաշարի յոթ կենտրոնները և բեղմնավորելով ՊՐԱԿՐԻՏԻՆ։

ԿՈՒՆԴԱԼԻՆԻ ԿՐԱԿԸ ունի հզորության յոթ աստիճան, և անհրաժեշտ է բարձրանալ ԿՐԱԿԻ այդ յոթնակի սանդուղքով՝ երկրորդ ծնունդին հասնելու համար:

Երբ ՊՐԱԿՐԻՏԻՆ դառնում է բեղմնավորված բոցավառ կրակով, նա ունենում է ահռելի ուժեր մեզ օգնելու համար:

ՆՈՐԻՑ ԾՆՎԵԼԸ համարժեք է ԹԱԳԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆ ՄՏՆԵԼՈՒՆ: Շատ հազվադեպ է հանդիպել երկու անգամ ծնվածին: Հազվադեպ է նա, ով ԵՐԿՐՈՐԴ ԱՆԳԱՄ Է ԾՆՎՈՒՄ:

Նա, ով ցանկանում է նորից ԾՆՎԵԼ, ով ցանկանում է հասնել ՎԵՐՋՆԱԿԱՆ ԱԶԱՏԱԳՐՄԱՆ, պետք է իր բնությունից վերացնի ՊՐԱԿՐԻՏԻԻ ԵՐԵՔ ԳՈՒՆԱՆԵՐԸ:

Նա, ով չի վերացնում ԳՈՒՆԱ ՍԱՏՏՎԱՆԸ, կորչում է ՏԵՍՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ լաբիրինթոսում և լքում է ԷԶՈԹԵՐԻԿ ԱՇԽԱՏԱՆՔԸ:

Նա, ով չի վերացնում ՌԱՅԱՍԸ, ուժեղացնում է ԼՈՒՆԱՐ ԷԳՈՆ բարկության, ԱԳԱՀՈՒԹՅԱՆ, ՑՆԿԱՄՈԼՈՒԹՅԱՆ միջոցով:

Մենք չպետք է մոռանանք, որ ՌԱՅԱՍԸ կենդանական ցանկության և ամենադաժան կրքերի արմատն է:

ՌԱՅԱՍԸ ամեն տեսակի ագահության արմատն է։ Վերջինս, ինքնին, ամեն ցանկության ծագումն է:

Նա, ով ցանկանում է վերացնել ՑԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆԸ, նախ պետք է վերացնի ԳՈՒՆԱ ՌԱՅԱՍԸ:

Նա, ով չի վերացնում ՏԱՄՈՆԸ, միշտ կունենա քնած ԳԻՏԱԿՑՈՒԹՅՈՒՆ, կլինի ծույլ, կթողնի ԷԶՈԹԵՐԻԿ ԱՇԽԱՏԱՆՔԸ, թուլության, իներցիայի, ծուլության, կամքի բացակայության, գոլության, հոգևոր խանդավառության բացակայության պատճառով, կլինի այս աշխարհի հիմար պատրանքների զոհը և կընկճվի տգիտության մեջ։

Ասվում է, որ մահից հետո ՍԱՏՏՎԻԿ տեմպերամենտ ունեցող մարդիկ արձակուրդ են գնում դեպի դրախտներ կամ մոլեկուլային և էլեկտրոնային ԹԱԳԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ, որտեղ վայելում են անսահման երանություն՝ նախքան նոր մատրից ՎԵՐԱԴԱՌՆԱԼԸ:

ՆԵՐՍԱԿԱՆ ԻՄԱՑՈՂՆԵՐԸ շատ լավ գիտեն, անմիջական փորձով, որ ՌԱՅԱՍԻԿ տեմպերամենտ ունեցող մարդիկ ԱՆՄԻՋԱՊԵՍ ՎԵՐԱՄԻԱՎՈՐՎՈՒՄ ԿԱՄ ՎԵՐԱԴԱՌՆՈՒՄ ԵՆ այս աշխարհ նույն կերպ կամ մնում են շեմին՝ սպասելով նոր մատրից մտնելու հնարավորությանը, բայց չունենալով երջանկության տարբեր ԹԱԳԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐՈՒՄ արձակուրդ անցկացնելու երջանկությունը:

ԱՄԵՆ ԼՈՒՍԱՎՈՐՎԱԾ ՄԵԿԸ ամբողջ ԱՆՎՏԱՆԳՈՒԹՅԱՄԲ գիտի, որ մահից հետո ՏԱՄՈՍԻԿ տեմպերամենտ ունեցող մարդիկ մտնում են ԴԺՈԽԱՅԻՆ ԱՇԽԱՐՀՆԵՐԸ, որոնք ԴԱՆՏԵՆ տեղադրել է իր ԹԵԱՏՐՈՆԻ ԵՐԿՆԱՅԻՆ ՄԵՋ՝ երկրի կեղևի տակ՝ ստորերկրյա աշխարհի ներսում:

ՀՐԱՏԱՊ Է մեր ներքին բնույթից վերացնել երեք ԳՈՒՆԱՆԵՐԸ, եթե մենք իսկապես ցանկանում ենք հաջողությամբ իրականացնել ԷԶՈԹԵՐԻԿ ԱՇԽԱՏԱՆՔԸ:

«ԲՀԱԳԱՎԱԴ ԳԻՏԱՆ» ասում է. «Երբ իմաստունը տեսնում է, որ միայն ԳՈՒՆԱՆԵՐՆ են գործում, և ճանաչում է ՆՐԱՆ, ով ԳՈՒՆԱՆԵՐԻՑ այն կողմ է, այնուհետև հասնում է ԻՄ ԵՍ-ին»:

Շատերը կցանկանային մի տեխնիկա երեք ԳՈՒՆԱՆԵՐԸ վերացնելու համար, մենք հաստատում ենք, որ միայն ԼՈՒՆԱՐ ԷԳՈՆ ԼՈՒԾԵԼՈՎ կարելի է հաջողությամբ վերացնել երեք ԳՈՒՆԱՆԵՐԸ:

Նա, ով անտարբեր է մնում և չի անհանգստանում ԳՈՒՆԱՆԵՐԻՑ, ով հասկացել է, որ միայն ԳՈՒՆԱՆԵՐՆ են գործում և մնում է անդրդվելի, քանի որ արդեն ԼՈՒԾԵԼ Է ԼՈՒՆԱՐ ԷԳՈՆԸ:

Նա, ով իրեն հավասար է զգում հաճույքում կամ ցավում, ով բնակվում է իր սեփական ԵՍ-ում. ով միևնույն արժեքն է տալիս կավի կտորին, մանր քարին կամ ոսկու հատիկին. ով անկանխակալ է մնում հաճելիի և տհաճի, գրաքննության կամ գովեստի, պատվի կամ անպատվության, ընկերոջ կամ թշնամու դեմ և ով հրաժարվել է ցանկացած նոր ԷԳՈԻՍՏԱԿԱՆ և երկրային ձեռնարկումից, քանի որ արդեն վերացրել է ԵՐԵՔ ԳՈՒՆԱՆԵՐԸ և ԼՈՒԾԵԼ Է ԼՈՒՆԱՐ ԷԳՈՆԸ:

Նա, ով այլևս ագահություն չունի, ով մարել է ՑՆԿԱՄՈԼՈՒԹՅԱՆ կրակը մտքի բոլոր քառասունինը ԵՆԹԱԳԻՏԱԿՑԱԿԱՆ բաժանմունքներում, վերացրել է ԵՐԵՔ ԳՈՒՆԱՆԵՐԸ և լուծել է ԼՈՒՆԱՐ ԷԳՈՆԸ:

«Երկիրը, ջուրը, կրակը, օդը, տարածությունը, միտքը, բանականությունը և ԷԳՈՆ ութ կատեգորիաներն են, որոնց մեջ բաժանված է ԻՄ ՊՐԱԿՐԻՏԻՆ»։ Այսպես է գրված, սրանք օրհնյալի խոսքերն են:

«Երբ լուսանում է ՄԵԾ ՏԻԵԶԵՐԱԿԱՆ ՕՐԸ, բոլոր էակները հայտնվում են, որոնք առաջանում են ԱՆՄԱՆԻՖԵՍՏ ՊՐԱԿՐԻՏԻԻՑ. իսկ մայրամուտին անհետանում են նույն ԱՆՄԱՆԻՖԵՍՏ ՊՐԱԿՐԻՏԻՈՒՄ»։

ԱՆՄԱՆԻՖԵՍՏ ՊՐԱԿՐԻՏԻԻ հետևում գտնվում է ԱՆՄԱՆԻՖԵՍՏ ԱԲՍՈԼՅՈՒՏԸ: Անհրաժեշտ է նախ մտնել ԱՆՄԱՆԻՖԵՍՏ, նախքան սուզվելը ԱՆՄԱՆԻՖԵՍՏ ԱԲՍՈԼՅՈՒՏԻ ԳՐԿՈՒՄ:

ԱՇԽԱՐՀԻ ՕՐՀՆՎԱԾ ԱՍՏՎԱԾԱՅԻՆ ՄԵՐԸ այն է, ինչ կոչվում է ՍԵՐ: Նա ԻՍԻԴԱՆ Է, որի վարագույրը ոչ մի մահկանացու չի բարձրացրել. ՕՁԻ բոցի մեջ մենք նրան երկրպագում ենք։

Բոլոր ՄԵԾ ԿՐՈՆՆԵՐԸ երկրպագել են ՏԻԵԶԵՐԱԿԱՆ ՄԵՐԱՆԸ. նա ԱԴՈՆԻԱՆ Է, ԻՆՍՈԲԵՐՏԱՆ, ՌԵԱՆ, ԿԻԲԵԼԵՍԸ, ՏՈՆԱՆՏԶԻՆԸ և այլն, և այլն։

ԿՈՒՅՍ ՄԵՐԱՆ նվիրյալը կարող է խնդրել. սուրբ գրությունները ասում են. Խնդրեք և ձեզ կտրվի, թակեք և ձեզ կբացվի։

ԱՍՏՎԱԾԱՅԻՆ ՄԵՐԱՅԻՆ ՄԵԾ ՊԱՏՐԱՍՏՈՒՄ ձևավորվում են աշխարհները։ ԿՈՒՅՍԸ կառավարում է ՊԱՏՐԱՍՏԸ:

Կույսը շատ սերտորեն կապված է աղիների հետ և առանձնահատուկ կերպով ենթաստամոքսային գեղձի և ԼԱՐԳԵՀԱՆՍԻ ԿՂԶՅԱԿՆԵՐԻ հետ, որոնք արտազատում են ԻՆՍՈՒԼԻՆԸ, որն այդքան կարևոր է շաքարների մարսողության համար:

Երկրից բարձրացող ուժերը, հասնելով պորտին, լիցքավորվում են մակերիկամների հորմոններով, որոնք պատրաստում և մաքրում են դրանք սրտին բարձրանալու համար:

ԿՈՒՅՍԻ այս նշանի ժամանակ (ԵՐԿՆԱՅԻՆ ԿՈՒՅՍ) մենք, պառկած մեջքի վրա՝ մարմինը թուլացած վիճակում, պետք է փոքրիկ թռիչքներ տանք պորտին, որպեսզի երկրից բարձրացող ուժերը լիցքավորվեն պորտում՝ մակերիկամների հորմոններով։

Գնոստիկ ուսանողը պետք է հասկանա այդ կաթսայի կարևորությունը, որը կոչվում է ստամոքս և վերջ տա որկրամոլության մոլությանը։

Տեր ԲՈՒԴԴԱԻ աշակերտները պահպանվում են միայն օրական մեկ լավ սննդով։

Ձուկը և մրգերը կազմում են ՎԵՆԵՐԱ մոլորակի բնակիչների հիմնական սնունդը։

Բոլոր տեսակի հատիկների և բանջարեղենների մեջ կան հրաշալի կենսական սկզբունքներ:

ԱՆԱՍՆԱԿԱՆ ԱՐՏԱԴՐԱՆՔԸ, կովերին, ցուլերին զոհաբերելը սարսափելի հանցագործություն է, որը բնորոշ է այս մարդկանց և այս ԼՈՒՆԱՐ ցեղին:

Աշխարհում միշտ գոյություն են ունեցել երկու ՑԵՂԵՐ հավերժական հակամարտության մեջ՝ ԱՐԵՎԱՅԻՆԸ և ԼՈՒՆԱՐԸ:

ԱԲՐԱՀԱՄԸ, ԻԱ-ՍԱԿԸ, ԻԱ-ԿԱԲԸ, ԻՈ-ՍԵՊԸ միշտ երկրպագել են ՍՈՒՐԲ ԿՈՎԻՆ, ԻՈԻՆ կամ ԵԳԻՊՏԱԿԱՆ ԱՍՏՎԱԾՈՒՀԻ ԻՍ-ԻՍԻՆ. մինչդեռ Մովսեսը, կամ ավելի ճիշտ ասած ՌԵՖՈՐՄԱՏՈՐ ԵԶՐԱՍԸ, ով փոխեց Մովսեսի ուսմունքները, պահանջում է ԿՈՎԻ և հորթի ԶՈՀԱԲԵՐՈՒԹՅՈՒՆ և որ նրանց արյունը թափվի բոլորի գլխին, հատկապես նրանց երեխաների։

ՍՈՒՐԲ ԿՈՎԸ ԱՍՏՎԱԾԱՅԻՆ ՄԵՐԱՆ՝ ԻՍԻԴԱԻ խորհրդանիշն է, որի վարագույրը ոչ մի մահկանացու չի բարձրացրել:

ԵՐԿՈՒ ԱՆԳԱՄ ԾՆՎԱԾՆԵՐԸ կազմում են ԱՐԵՎԱՅԻՆ ՑԵՂԸ, ԱՐԵՎԱՅԻՆ ԺՈՂՈՎՐԴԻՆ: ԱՐԵՎԱՅԻՆ ՑԵՂԻ ՄԱՐԴԻԿ երբեք չեն սպանի ՍՈՒՐԲ ԿՈՎԻՆ։ ԵՐԿՈՒ ԱՆԳԱՄ ԾՆՎԱԾՆԵՐԸ ՍՈՒՐԲ ԿՈՎԻ որդիներն են։

ԵԼՔԸ, XX գլուխը, մաքուր և օրինական ՍԵՎ ՄԱԳԻԱ Է: Նշված գլխում, որը անարդարացիորեն վերագրվում է ՄՈՎՍԵՍԻՆ, մանրամասն նկարագրվում է անասունի զոհաբերության ծիսական արարողությունը։

ԼՈՒՆԱՐ ՑԵՂԸ մահացու ատում է ՍՈՒՐԲ ԿՈՎԻՆ։ ԱՐԵՎԱՅԻՆ ՑԵՂԸ երկրպագում է ՍՈՒՐԲ ԿՈՎԻՆ։

Հ.Պ.Բ.-ն իսկապես տեսավ ՀԻՆԳ ՈՏՔՈՎ ԿՈՎ: Հինգերորդ ոտքը դուրս էր գալիս իր կուզից, դրանով քորում էր իրեն, վանում էր ճանճերին և այլն։

Այդպիսի կովը տանում էր ՍԱԴՀՈՒ ՍԵԿՏԱԻ երիտասարդը ՀՆԴԿԱՍՏԱՆԻ երկրներում։

ՀԻՆԳ ՈՏՔՈՎ ՍՈՒՐԲ ԿՈՎԸ ՋԻՆԵՐԻ երկրների և տաճարների ՊԱՀԱՊԱՆՆ Է. ՊՐԱԿՐԻՏԻՆ՝ ԱՍՏՎԱԾԱՅԻՆ ՄԵՐԸ, զարգացնում է ԱՐԵՎԱՅԻՆ ՄԱՐԴՈՒ ՄԵՋ այն ուժը, որը թույլ է տալիս մեզ մուտք գործել ՋԻՆԵՐԻ ԵՐԿՐՆԵՐ, նրա պալատները, նրա տաճարները, ԱՍՏՎԱԾՆԵՐԻ ՊԱՐՏԵԶՆԵՐԸ։

Միակ բանը, որ մեզ բաժանում է հմայքի և հրաշքների երկրից՝ ՋԻՆԵՐԻՑ, մի ՄԵԾ ՔԱՐ Է, որը մենք պետք է իմանանք, թե ինչպես շարժել:

ԿԱԲԱԼԱՆ ԿՈՎԻ ԳԻՏՈՒԹՅՈՒՆՆ Է. ԿԱԲԱԼԱԻ երեք վանկերը հակառակ կարդալով՝ ստանում ենք ԼԱ-ՎԱ-ԿԱ:

ՄԵՔԱՅԻ ԿԱԲԱԻ ՔԱՐԸ, հակառակ կարդալով, ԿՈՎ է կամ ԿՈՎԻ ՔԱՐ:

ԿԱԲԱԻ ՄԵԾ ՍՐԲԱՎԱՅՐԸ իրականում ԿՈՎԻ ՍՐԲԱՎԱՅՐՆ Է: ՊՐԱԿՐԻՏԻՆ մարդու մեջ բեղմնավորվում է սուրբ կրակով և դառնում է հինգ ոտքերով ՍՈՒՐԲ ԿՈՎ:

ԿՈՐԱՆԻ 68-րդ ՍՈՒՐԱՆ հրաշալի է. դրանում խոսվում է ԿՈՎԻ վերջույթների մասին, ինչպես արտասովոր բանի մասին, որը կարող է նույնիսկ հարություն տալ մահացածներին, այսինքն՝ ԼՈՒՆԱՐ մարդկանց (ՄՏԱՎՈՐ ԿԵՆԴԱՆԻՆԵՐԻՆ), որպեսզի նրանց տանեն դեպի ԱՐԵՎԱՅԻՆ ԿՐՈՆԻ ՍԿԶԲՆԱԿԱՆ ԼՈՒՅՍ:

Մենք՝ ԳՆՈՍՏԻԿՆԵՐԸ, երկրպագում ենք ՍՈՒՐԲ ԿՈՎԻՆ, երկրպագում են