Hið Góða og Hið Illa

GOTT og ILLT eru ekki til. Hlutur er góður þegar hann hentar okkur og illur þegar hann hentar okkur ekki. GOTT og ILLT er spurning um eigingjarnar hentisemi og duttlunga hugans.

Maðurinn sem fann upp hinar örlagaríku hugtök GOTT og ILLT var Atlantísbúi að nafni MAKARI KRONVERNKZYON, virtur meðlimur Vísindafélagsins AKALDAN, staðsett á hinni sokknu meginlandi Atlantis.

Gamli, forni spekingurinn grunaði aldrei þá alvarlegu skaðsemi sem hann átti eftir að valda mannkyninu með uppfinningu sinni á þessum tveimur orðum.

Vitringarnir á Atlantis rannsökuðu ítarlega alla þróunarkrafta, afturhvarfskrafta og hlutlausa krafta NÁTTÚRUNNAR, en þessi gamli spekingur fékk þá hugmynd að skilgreina þá fyrstu tvo með hugtökunum GOTT og ILLT. Hann kallaði krafta af þróunargerð góða og krafta af afturhvarfsgerð skírði hann með hugtakinu illa. Hlutlausum kraftum gaf hann ekkert nafn.

Þessir kraftar vinna innan mannsins og innan náttúrunnar, en hlutlausi krafturinn er stoðpunkturinn og jafnvægið.

Mörgum öldum eftir að Atlantis sökk með sinni frægu POISEDONIS, sem Platón talar um í Lýðveldinu sínu, var til í austurlenskri siðmenningu TIKLYAMISHAYANA mjög gamall prestur sem gerði þau alvarlegu mistök að misnota hugtökin GOTT og ILLT og nota þau klaufalega til að byggja siðferði á þeim. Maðurinn þessa prests hét ARMANATOORA.

Með tímanum í gegnum óteljandi aldir hefur mannkynið spillst af þessum tveimur orðum og gert þau að grundvelli allra siðareglna sinna. Í dag finnur maður þessi tvö orð jafnvel í súpunni.

Nú á dögum eru margir UMBÓTAMENN sem vilja SIÐFERÐILEGA ENDURREISN, en til óheilla fyrir þá og þennan hrjáða heim er hugur þeirra flöskuhálsfastur á milli GOTTS og ILLS.

Allt siðferði er grundvallað á orðunum GOTT og ILLT, þess vegna er sérhver SIÐFERÐILEGUR UMBÓTAMAÐUR í raun HVARFAMAÐUR.

Hugtökin GOTT og ILLT þjóna alltaf til að RÉTTLÆTA eða DÆMA eigin mistök okkar.

Sá sem réttlætir eða dæmir skilur ekki. Það er snjallt að skilja þróun þróunarkraftanna, en það er ekki snjallt að réttlæta þá með hugtakinu GÓÐIR. Það er snjallt að skilja ferli afturhvarfskraftanna, en það er heimskulegt að fordæma þá með hugtakinu ILLIR.

Sérhver miðflóttakraftur getur orðið að miðsóknarkrafti. Sérhver afturhvarfskraftur getur umbreyst í ÞRÓUNARKRAFT.

Innan hinna óendanlegu orkuferla í ÞRÓUNARÁSTANDI eru óendanleg orkuferli í AFTURHVARFSÁSTANDI.

Innan hvers manns eru mismunandi tegundir orku sem ÞRÓAST, HVARFAST AFTUR og umbreytast stöðugt.

Að réttlæta ákveðna tegund af orku og fordæma aðra er ekki að skilja. Það sem er mikilvægt er að skilja.

Reynsla af SANNLEIKANUM hefur verið mjög sjaldgæf meðal mannkyns vegna þess að hugurinn er flöskuhálsfastur. Fólk er flöskuhálsfast á milli andstæðnanna GOTTS og ILLS.

ÞRÓUNARSÁLFRÆÐI GNÓSTÍSKU HREYFINGARINNAR byggist á rannsókn á þeim mismunandi tegundum orku sem starfa innan mannslíkamans og innan náttúrunnar.

GNÓSTÍSKA HREYFINGIN hefur ÞRÓUNARSIÐFRÆÐI sem hefur ekkert að gera með siðferði afturhvarfsmanna né heldur með varfærnislegu og afturhaldssömu hugtökunum GOTTS og ILLS.

Innan sálfélagslífeðlisfræðilegu rannsóknarstofunnar mannslíkamans eru þróunarkraftar, afturhvarfskraftar og hlutlausir kraftar sem verður að rannsaka og skilja til hlítar.

Hugtakið GOTT hindrar SKILNING á ÞRÓUNARKRAFTINUM vegna réttlætingarinnar.

Hugtakið ILLT hindrar skilning á AFTURHVARFSKRAFTINUM vegna fordæmingarinnar.

Að réttlæta eða fordæma þýðir ekki að skilja. Sá sem vill losna við galla sína má hvorki réttlæta þá né fordæma. Það er brýnt að SKILJA mistök okkar.

Að skilja REIÐINA á öllum stigum hugans er grundvallaratriði til að friður og ljúfmennska fæðist í okkur.

Að skilja óendanlega blæbrigði ágirndar er ómissandi til að mannkærleikur og óeigingirni fæðist í okkur.

Að skilja losta á öllum stigum hugans er ómissandi skilyrði til að sönn hreinlífi fæðist í okkur.

Að skilja öfund á öllum sviðum hugans er nóg til að samvinnuandi og gleði yfir velferð og framförum annarra fæðist í okkur.

Að skilja hroka í öllum blæbrigðum hans og stigum er grundvöllurinn til að framandi blóm auðmýktarinnar fæðist í okkur á náttúrulegan og einfaldan hátt.

Að skilja hvað þetta tregðuþáttur sem kallast leti er, ekki aðeins í gróteskum myndum sínum heldur einnig í lúmskari myndum sínum, er ómissandi til að virkniandi fæðist í okkur.

Að skilja hinar ýmsu myndir af GLÚT og matfýkn jafngildir því að eyða löstum hvatarstöðvarinnar eins og veislum, drykkjulátum, veiðum, kjötáti, ótta við dauðann, löngun til að viðhalda SJÁLFinu, ótta við útrýmingu o.s.frv.

Kennarar í skólum, háskólum og háskólum ráðleggja nemendum sínum að bæta sig eins og SJÁLFið gæti bætt sig, að afla sér ákveðinna dyggða eins og SJÁLFið gæti náð dyggðum o.s.frv.

Það er brýnt að skilja að SJÁLFið batnar aldrei, að það er aldrei fullkomnara og að sá sem þráir dyggðir styrkir SJÁLFið.

FULLKOMIN FULLKOMNUN fæðist aðeins í okkur við upplausn SJÁLFsins. Dyggðir fæðast í okkur á náttúrulegan og einfaldan hátt þegar við skiljum sálfræðilega galla okkar, ekki aðeins á vitsmunalegu stigi heldur einnig á öllum undirmeðvituðum og ómeðvituðum sviðum hugans.

Að vilja bæta sig er heimskulegt, að þrá heilagleika er öfund, að þrá dyggðir þýðir að styrkja SJÁLFið með eitrinu ágirnd.

Við þurfum algjört dauða SJÁLFsins, ekki aðeins á vitsmunalegu stigi heldur einnig í öllum krókum, svæðum, sviðum og göngum hugans. Þegar við höfum dáið algerlega, þá er aðeins eftir í okkur ÞAÐ sem er FULLKOMIÐ. ÞAÐ sem er mettað af dyggðum, ÞAÐ sem er ESSENÍA eðlis okkar, ÞAÐ sem er ekki af tímanum.

Aðeins með því að skilja til hlítar öll hin óendanlegu ferli þróunarkraftanna sem þróast innan okkar sjálfra hér og nú. Aðeins með því að skilja í heild sinni hina ýmsu þætti AFTURHVARFSKRAFTANNA sem vinna innan okkar sjálfra frá stundu til stundu getum við leyst upp SJÁLFið.

Hugtökin GOTT og ILLT þjóna til að RÉTTLÆTA og DÆMA en aldrei til að skilja.

Sérhver galli hefur marga blæbrigði, bakgrunna, undirtexta og dýpt. Að skilja galla á vitsmunalegu stigi þýðir ekki að hafa skilið hann á hinum ýmsu undirmeðvituðu, ómeðvituðu og undirvitundarsviðum hugans.

Sérhver galli getur horfið af vitsmunalegu stigi og haldið áfram á hinum sviðum hugans.

REIÐIN dulbýr sig í skikkju Dómarans. Margir þrá að vera ekki ágjarnir, það eru þeir sem þrá ekki peninga en þrá sálræna krafta, dyggðir, ástir, hamingju hér eða eftir dauðann o.s.frv., o.s.frv., o.s.frv.

Margir karlar og konur hrífast og heillast af einstaklingum af gagnstæðu kyni “SEGJA ÞEIR” vegna þess að þeir elska fegurðina, undirmeðvitund þeirra svíkur þá, LUSTINN dulbýr sig með fagurfræðilegri tilfinningu.

Margir öfundsjúkir öfunda dýrlinga og iðrast og berja sig vegna þess að þeir vilja líka verða DÝRLINGAR.

Margir öfundsjúkir öfunda þá sem fórna sér fyrir mannkynið og vilja þá einnig vera stórir, hæðast að þeim sem þeir öfunda og kasta allri rógandi slefinu sínu á þá.

Sumir eru stoltir af stöðu sinni, peningum, frægð og virðingu og sumir eru stoltir af sinni lítillátu stöðu.

Díogenes var stoltur af tunnunni sem hann svaf í og þegar hann kom heim til Sókratesar heilsaði hann með því að segja: “Stíg á stolt þitt Sókrates, stíg á stolt þitt”. “Já, Díogenes, með stolti þínu stígur þú á stolt mitt”. Var svarið frá Sókratesi.

Hégómaská konur krulla hárið, klæða sig og skreyta sig með öllu sem þær geta til að vekja öfund annarra kvenna, en hégóminn dulbýr sig einnig með skikkju auðmýktarinnar.

Sagan segir að Aristippus, gríski heimspekingurinn, sem vildi sýna öllum heiminum visku sína og auðmýkt, hafi klæðst mjög gömlum og götuðum kyrtli, gripið í staf heimspekinnar í hægri hönd sína og farið um götur Aþenu. Þegar Sókrates sá hann koma, hrópaði hann: “Hégómi þinn sést í gegnum götin á klæðinu þínu, ó Aristippus”.

Margir eru í eymd vegna letiþáttarins, en til eru menn sem vinna of mikið til að vinna sér inn lífið, en eru latir við að læra og þekkja sjálfa sig til að leysa upp SJÁLFið.

Margir hafa yfirgefið GLÚT og matfýkn en því miður verða þeir fullir og fara á veiðar.

Sérhver galli er margþættur og þróast og vinnur smám saman frá lægsta þrepi sálfræðilega stigans upp á það hæsta.

Innan ljúfrar kadens vísunnar leynist einnig glæpurinn.

Glæpurinn klæðist líka dýrlingi, píslarvotti, kasta, postula o.s.frv.

GOTT og ILLT eru ekki til, þessi hugtök þjóna aðeins til að leita að undanbrögðum og forðast djúpa og nákvæma rannsókn á eigin göllum okkar.