Ásaka Sjálfan Sig

Kjarninn sem hver og einn okkar ber innra með sér kemur að ofan, frá himninum, frá stjörnunum… Óumdeilanlega kemur hinn dásamlegi kjarni frá nótunni “LA” (Vetrarbrautin, vetrarbrautin sem við lifum í).

Dýrmætur kjarninn fer í gegnum nótuna “SOL” (Sólin) og síðan nótuna “FA” (Plánetusvæðið) kemur inn í þennan heim og smýgur inn í okkur sjálf. Foreldrar okkar sköpuðu líkamann sem hentar til að taka á móti þessum kjarna sem kemur frá stjörnunum…

Með því að vinna af krafti að sjálfum okkur og fórna okkur fyrir náungann munum við snúa aftur sigursæl í djúp Uraníu… Við lifum í þessum heimi af einhverjum ástæðum, fyrir eitthvað, vegna einhvers sérstaks þáttar…

Augljóslega er margt innra með okkur sem við þurfum að sjá, rannsaka og skilja, ef við þráum í raun að vita eitthvað um okkur sjálf, um eigið líf… Sorglegt er tilvist þess sem deyr án þess að hafa vitað tilgang lífs síns…

Hver og einn verður að uppgötva sjálfur merkingu eigin lífs, það sem heldur honum föngnum í fangelsi sársaukans… Augljóslega er eitthvað í hverju okkar sem gerir lífið beiskt og sem við þurfum að berjast ákveðið gegn… Það er ekki óhjákvæmilegt að við höldum áfram í ógæfu, það er brýnt að minnka það í kosmískt ryk sem gerir okkur svo veik og óhamingjusöm.

Það er til lítils að montast af titlum, heiðri, prófskírteinum, peningum, hégómlegri huglægri rökhyggju, kunnuglegum dyggðum o.s.frv., o.s.frv., o.s.frv. Við megum aldrei gleyma því að hræsni og heimskuleg hégómi falska persónuleikans gera okkur að klaufalegu, úreltu, afturhaldssömu, afturhaldssömu fólki, ófær um að sjá hið nýja…

Dauðinn hefur margar merkingar, bæði jákvæðar og neikvæðar. Við skulum íhuga þessa frábæru athugasemd “Stóra KABIR Jesús Krists”: “Láttu dauða menn jarða sína dauðu”. Margt fólk, þótt það lifi, er í raun dáið fyrir alla mögulega vinnu við sjálft sig og þar af leiðandi fyrir hvers kyns innri umbreytingu.

Þetta eru einstaklingar sem eru flöskusettir á milli kenninga sinna og trúarbragða; fólk sem er steingert í minningum margra daga; einstaklingar fullir af fordómum forfeðra; fólk sem er þrælar hvað fólk mun segja, hræðilega volgt, áhugalaust, stundum “vitringar” sannfærðir um að vera í sannleikanum vegna þess að þeim var sagt það o.s.frv., o.s.frv., o.s.frv.

Þetta fólk vill ekki skilja að þessi heimur er “sálfræðilegur líkamsræktarsalur” þar sem hægt væri að útrýma þessari leynilegu ljótleika sem við öll berum innra með okkur… Ef þetta aumingja fólk skildi hið aumkunarverða ástand sem það er í, myndi það skjálfa af skelfingu…

Hins vegar heldur slíkt fólk alltaf það besta um sjálft sig; það státar af dyggðum sínum, finnst það fullkomið, góðhjartað, hjálpsamt, göfugt, góðgerðarlegt, greint, skyldurækið o.s.frv. Hagnýta lífið sem skóli er frábært, en að taka það sem markmið í sjálfu sér er augljóslega fáránlegt.

Þeir sem taka lífið í sjálfu sér, eins og það er lifað daglega, hafa ekki skilið nauðsyn þess að vinna að sjálfum sér til að ná “róttækri umbreytingu”. Því miður lifir fólk vélrænt, hefur aldrei heyrt talað um innri vinnu…

Það er nauðsynlegt að breytast, en fólk veit ekki hvernig á að breytast; það þjáist mikið og veit ekki einu sinni hvers vegna það þjáist… Að eiga peninga er ekki allt. Líf margra ríks fólks er oft mjög sorglegt…