Steingeit

21. DESEMBER TIL 20. JANÚAR

VERAN, HINN INNSTA, EININGIN, hefur tvær SÁLIR; sú fyrri er ANDLEG SÁL. Sú fyrri er BEATRÍS DANTE, sú fyrri er BEATRÍS DANTE, HIN FALLEGA HELENA, SÚLAMÍTA SÁLSINS SALOMONS, hin ólýsanlega elskulega eiginkona, BUDDHI GUÐSPEKIANNA.

Sú seinni er MANNSÁLIN, ORSAKALÖGMÁLIÐ, HINN HÁTIGNAR EIGINMAÐUR, MANAS HÁSKÓLINN í GUÐSPEKI.

Jafnvel þótt það virðist undarlegt og óvenjulegt; á meðan MANNSÁLIN vinnur, leikur ANDLEGA SÁLIN.

ADAM og EVA SAMÞÆTTAST innan EININGARINNAR og KABALÍSTISKT GILDI þeirra er 10 sem minnir okkur á IO, það er að segja, á sérhljóðana Iiiiiii. Ooooooo. Hin heilagasta sameining HINS EILÍFA KARLKYNS við HIN EILÍFA KVENKYNS, SAMÞÆTTING andstæðnanna innan MEGINSKILGREINILEGAR og GUÐLEGRA EININGARINNAR.

HIN GUÐLEGA ÞRENNA ATMAN-BUDDHI-MANAS, VERAN, við sögðum það nú þegar og munum endurtaka það aftur, að í ALMENNUM og VENJULEGUM VITSNÆRUM DÝRUM FÆÐIST EKKI, DÍR EKKI, ENDURHOLGAST EKKI.

Handan alls vafa getum við og verðum að staðfesta, að aðeins BROT af MANNSÁLINNI lifir innan TUNGLÍKAMANNA, þetta er KJARNINN, SÁLFRÆÐILEGA efnið til að VINNA SÁL, til að þróa MANNSÁL og í bakgrunni ANDLEGA SÁL.

EININGIN, VERAN, skapar, framleiðir, þróar SÍNAR TVÆR SÁLIR og þær verða að þjóna henni og hlýða henni.

Við verðum að greina á milli EININGA og SÁLA. EIN EINING, það er að segja, ANDI er; SÁL er eitthvað sem maður hefur.

Greiðist á milli EININGAR HEIMS og SÁLAR HEIMS; á milli EININGAR MANNS og SÁLAR MANNS; á milli EININGAR MAURS og SÁLAR MAURS.

MANNLEGA LÍFVERAN er í síðustu greiningu samsett úr billjörðum og trilljörðum af óendanlega litlum EININGUM.

Það eru til nokkrar tegundir og röð frumefna allrar tilveru, allrar lífveru, á þann hátt að GRÍSLUR allra fyrirbæra náttúrunnar, við getum kallað þær EININGAR með því að nota hugtak LEIBNITZ, vegna skorts á öðru tjáningarríkara til að gefa til kynna einfaldleika einföldustu tilvistar.

Hverri af þessum GRÍSLUM eða EININGUM samsvarar ATÓM sem farartæki aðgerða.

EININGARNAR laðast að, sameinast, umbreytast, gefa form á hverja lífveru, hvern heim, hverja örveru o.s.frv.

Á milli EININGANNA eru HIERARKÍUR; lægri EININGARNAR verða að hlýða HÖRRUM, það eru LÖG. LÆGRI EININGARNAR tilheyra þeim HÆRRI.

Allar trilljónir EININGA sem lífga mannslíkamann verða að hlýða eigandanum, yfirmanninum, aðal EININGUNNI.

STJÓRNAR EININGIN, FRUMSTÆÐA EININGIN leyfir virkni allra undirmanna sinna innan mannslíkamans, þar til sá tími er tilgreindur af lögum KARMA.

Þegar billjörðir eða trilljörðir EININGA eða LÍFSGRÍSLUR yfirgefa LÍKAMLEGA LÍKAMANN er DAUÐINN þá óhjákvæmilegur.

EININGARNAR eru Í SJÁLFUM SÉR ÓEYÐILEGAR, þær yfirgefa gömul tengsl sín til að gera fljótlega ný.

AFTURKOMA í ÞESSAN HEIM, ENDURKOMA, ENDURHOLGUN væri ómöguleg án starfa EININGANNA. Þeir endurbyggja nýjar FRUMUR með skynjun sinni og tilfinningum, nýjar lífverur. Þegar FRUMSTÆÐA EININGIN er að fullu ÞRÓUÐ getur hún leyft sér að nota trilljónir EININGA sinna til að skapa heim, SÓL, halastjörnu og orðið þannig STJÓRNAR EINING HVERJARAR STJARNU, en það er nú þegar eitthvað sem GUÐIRNIR gera.

EININGARNAR eða LÍFSGRÍSLUR eru ekki einkaréttar á líkamlega lífveruna, innan ATÓMA INNRI LÍKAMA eru margar raðir og flokkar LIFANDI EININGA fangelsaðar. Tilvist hvers kyns líkamlegs eða ofnæmra líkama, ENGLEGS eða DJÖFULLEGS, SÓLAR eða TUNGLÆGS, byggist á billjörðum og trilljörðum EININGA.

TUNGEGOÐIÐ Í SJÁLFUM SÉR er samsett úr ATÓMUM leynilega óvinarins. Því miður eru EININGARNAR eða LÍFSGRÍSLUR fangelsaðar innan þessara ATÓMA.

Nú munum við skilja hvers vegna dulvísindin segja: „DJÖFULLINN ER GUÐ AÐ AFTAN“.

Hverju ATÓMI samsvarar LÍFSGRÍSLUR, EIN EINING. Allar hinar óendanlegu breytingar, allar hinar óteljandi umbreytingar, eru afleiðing af hinum ýmsu samsetningum EININGANNA.

Náttúran leggur á ÞRJÁ HEILA manneskjunnar ákveðið fjármagn LÍFSGILDA, þegar þau eru uppurin er dauðinn óhjákvæmilegur.

Þrír Heilarnir eru: 1-VITSNÆÐISMIÐSTÖÐIN. 2-TILFINNINGAMIÐSTÖÐIN. 3-HREYFIMIDSTÖÐIN.

Eftir dauða LÍKAMLEGA LÍKAMANS heldur EGÓÐIÐ klætt TUNGLÍKAMANNA sinna áfram í sameindsheiminum.

Þrennt fer í kirkjugarðinn, í gröfina.1-LÍKAMLEGI LÍKAMINN.2-LÍFSKROKKURINN.3-PERSÓNULEIKINN.

Lífsflíkinn flýtur nálægt gröfinni og sundrast eftir því sem líkamlegi líkaminn sundrast, eftir því sem EININGAR hans losna.

PERSÓNULEIKINN er á milli grafarinnar, en kemur út þegar einhver færir blóm, þegar einhver syrgjandi heimsækir hann, hann reikar um kirkjugarðinn og snýr aftur í gröf sína.

Persónuleikinn á upphaf og endi, hann sundrast hægt og rólega í kirkjugarðinum.

PROSERPINA, DROTTNING HELVÍTI, er líka HEKATA, HIN BLESSUÐA GUÐMÓÐIR DAUÐI undir stjórn hennar vinna DAUÐS ENGLAR.

MÓÐIR RÝMI umbreytt í MÓÐUR-DAUÐA, elskar börn sín innilega og þess vegna tekur hún þau með sér.

DAUÐS ENGLAR þegar þeir eru að vinna klæðast útfararbúningum sínum, taka á sig draugalega mynd, grípa ljáinn og með honum skera þeir silfursnúruna sem tengir INNRI LÍKAMA við LÍKAMLEGA LÍKAMANN.

Englar dauðans skera lífsþráðinn og draga EGÓÐIÐ úr líkamlega líkamanum.

Englar dauðans eru mjög vitrir og þróast og þroskast undir GEISLA SATÚRNUS.

ENGLAR DAUÐANS þekkja ekki aðeins það sem tengist algengum og venjulegum dauða LÍKAMLEGA LÍKAMANS, heldur eru þessir ÞJÓNAR DAUÐANS einnig djúpt VÍSIR í öllu sem tengist DAUÐA FLEIRATALDA SJÁLFSINS.

Eftir dauða líkamans fellur HINN LÁTNI í yfirlið sem varir í þrjá og hálfan dag.

TÍBETA DAUÐABÓKIN segir: „Þú hefur verið í yfirliði undanfarna þrjá og hálfan dag. Um leið og þú jafnar þig af þessu yfirliði muntu hafa þá hugsun, hvað hefur gerst? (því) á þeirri stundu verður allt SAMSARA (FYRIRBÆRAHEIMURINN) í uppreisn.

KABALÍSTÍSKA GILDI EGÓÐSINS er FIMMTÍU OG SEX; þetta er tala TÍFÓNS, HUGANS ÁN ANDLEGS.

EGÓÐIÐ tekur MUNDANLEIKA sinn handan grafar líkamlega líkamans og aftursýnin á lífið sem var að líða er eitthvað mjög hræðilegt.

Eftir MIKIL YFIRLIT í þrjá og hálfan dag verða hinir látnu að LÍFNA HÆGT og rólega afturvirkt, allt lífið sem var að líða.

Hugtakið TÍMI er mjög mikilvægt í þessu verki AFTURSKOÐUNAR á lífinu sem var að líða eða AFTURSKOÐUN SAMSARA.

Í HELVÍTI HEIMINUM eru allir tímaskalar steinefnalegir, ógnvænlega hægir og sveiflast á milli 80.000, 8.000, 800 og 80 ára.

Í ÞESSU FRUMUSVÆÐI sem við lifum á varir meðgangan TÍU tunglmánuði; æskan Hundrað tunglmánuði; lífið meira og minna, Þúsund tunglmánuði.

Í sameindsheiminum er hægt að mæla atburði með tímaskala sem fer frá mánuði til fjörutíu mínútna.

Í RAFFEINDUM HEIMINUM sveiflast tímaskalinn á milli fjörutíu mínútna og tveggja og hálfrar sekúndu.

AFTURSKOÐUN SAMSARA (LÍFSINS SEM VAR AÐ LÍÐA), á augnabliki dauðans og í þrjá og hálfan daginn á eftir, er RAFFEINDGERÐ og þess vegna er hægt að mæla hvern atburð með RAFFEINDATÍMASTAÐALNUM.

AFTURSKOÐUN SAMSARA í SAMEINDAHEIMINUM er minna hröð og þess vegna er hver atburður mældur með SAMEINDATÍMASTAÐALNUM.

HINN INNSTA, EININGIN, VERAN með TVÆR SÁLIR SÍNAR, áður en við fæddumst í þessu táradal, BÝR á MJÓLKURBRAUTINNI og jafnvel á meðan líkamlegi líkaminn lifir hér fyrir neðan, heldur áfram að lifa í stjörnunum.

Það sem er grundvallaratriði fyrir KJARNANN eftir dauðann er að ná HINU AFSTÆÐU BÚÐAHÁTTUM og MILLILOSUN, þetta er aðeins mögulegt fyrir FÓSTURVÍS SÁLINNAR sem við höfum inni, að fara upp, stíga upp í RAFFEINDAHEIMINN.

Það er BRÁÐNANDI að VITA að Í RAFFEINDAHEIMINUM býr HIN GUÐLEGA ÓDÆMLEGA ÞRENNA okkar, VERAN okkar, BUDDHA okkar.

Að sameinast HINNI ÓDÆMLEG ÞRENNA eftir dauðann, að vera eitt með hana, þýðir í raun að verða AFSTÆÐUR BUDDHA, ná MILLILOSUN og njóta fallegs frís áður en snúið er aftur í nýja mannlega lífveru.

Ef hið SKÍRA FRUMSJÓNARLJÓS hefur verið viðurkennt á réttan hátt af hinum látna á hinu æðsta augnabliki dauðans, er það skýrt merki um að hann hafi náð MILLILOSUN.

Ef hinn látni skynjar aðeins HITT SKÍRA SÍÐARI LJÓS á hinu æðsta augnabliki dauðans, er það merki um að hann verði að berjast mikið til að ná HINU AFSTÆÐU BÚÐAHÁTTUM.

Það sem er erfitt fyrir KJARNANN er að LOSA SIG, sleppa úr fangelsi sínu, komast út úr TUNGLÍKAMANNA, yfirgefa FLEIRATALDA SJÁLFIÐ. Í þessu er KARMA hvers og eins afgerandi.

Þegar hinn látni hefur endurlifað afturvirkt allt lífið sem var að líða, þarf hann að birtast fyrir DÓMSTÓLUM KARMA til að vera dæmdur.

Sagan af ZOROASTRI segir: „Allir þeir sem góð verk þeirra fara þremur grömmum fram úr synd sinni, fara til himna; allir þeir sem synd þeirra er meiri, til helvítis, en þeir sem hafa bæði jöfn, dvelja á Hamistikan fram að framtíðarlíkamanum eða upprisunni.

Í dag, á þessum tímum spilltra og grófra guðleysislegs efnishyggju, fara flestir hinir látnu eftir dóminn inn í HINA SOFNA STEINERÍKIS, í HELVÍTI HEIMINUM.

Það eru líka margar milljónir sem fara inn í nýtt fylki strax eða milliliðalaust, án þess að hafa leyft sér góða frí í HÁSKÓLAHVERUM.

Vissulega er valferlið til staðar í allri náttúrunni og fáir ná MILLILOSUN og HINU AFSTÆÐU BÚÐAHÁTTUM.

HINIR LÁTNU fara inn í EILÍFÐINA undir áhrifum TUNGSINS og koma út úr EILÍFÐINNI um hlið TUNGSINS.

Við sáum nú þegar í kennslustundinni um KRABBAMEIN að allt líf allra einstaklinga er unnið undir áhrifum TUNGSINS, MERKÚRÍUS, VENUS, SÓLARINNAR, MARS, JÚPÍTERS og SATÚRNUS og lífinu lýkur með TUNGLÆGRI lokun.

Í raun og veru tekur TUNG LÍKAMLEGA okkur og TUNG LÍKAMLEGA færir okkur og hinar sjö gerðir af plánetutitringi í sinni klassísku röð endurtaka sig einnig eftir dauðann, vegna þess að eins og er UPP Á ÞAÐ ER NIÐUR“.

KJARNINN sem eftir að hafa verið dæmdur eiga rétt á MILLILOSUN og HINU AFSTÆÐU BÚÐAHÁTTUM þurfa ákveðna tegund af mjög sérstökum alsælu og réttri stöðugri viðleitni til að losa sig, til að sleppa úr TUNGLÍKAMANNA og EGÓÐINU.

Sem betur fer aðstoða mismunandi hópar MEISTARA hina látnu og hjálpa þeim í þessu starfi með GEISLUM NÁÐARINNAR.

Eins og í þessum frumuheimi sem við lifum á eru lýðveldi, konungsríki, forsetar, konungar, ríkisstjórar o.s.frv., svo einnig í sameindsheiminum eru margar Paradísir, Svæði og Konungsríki þar sem KJARNINN njóta ólýsanlegra hamingjustiga.

HINIR LÁTNU geta farið inn í RÍKI paradísískar hamingju eins og: RÍKI ÞÉRRAR SAMÞJAPPUNAR; RÍKI LANGS HÁRS (VAJRAPANI); eða ÓTAKMARKAÐ VIHARA GEISLUNAR LOTUS; (PADMA SAMBHAVA).

HINIR LÁTNU sem ganga í átt að MILLILOSUN verða að hjálpa SJÁLFUM SÉR, einbeita huga sínum að hvaða RÍKI sem er í SAMEINDAHEIMINUM.

Það er í raun mjög sársaukafullt að reika frá lífi til lífs, reika um hina hræðilegu rotthol SAMSARA án þess að njóta BÚÐAHÁTTAR og MILLILOSUNAR.

Það eru RÍKI óhugsandi hamingju þar sem HINN LÁTNI ætti að leitast við að komast inn í, við skulum muna HINN FALLEGA RÍKI VESTURS sem BUDDHA AMITABHA stjórnar.

Við skulum muna RÍKI MAITREYA, hringrás TUSHITA, HINIR LÁTNU sem ganga í átt að RAFFEINDAHEIMINUM geta einnig farið inn í það RÍKI æðstu sælu.

HINIR LÁTNU verða að biðja mikið til HINS MIKLA SAMÚÐARFULLA og HINNAR GUÐLEGA ÞRENNA SÍNAR, staðfastir í ásetningi sínum, án þess að láta neitt beygja sig af leið, ef þeir vilja í raun ekki falla í nýtt fylki án þess að hafa notið MILLI BÚÐAHÁTTAR í HEIMINUM RAFEINDANNA.

Hamingjan á RAFFEINDASVÆÐUM, MILLILOSUN eftir að hafa farið í gegnum sameindaparadísirnar, er eitthvað sem er ómögulegt að lýsa með mannlegum orðum.

BUDDHAS ferðast um HIN ÓBREYTTU ÓENDANLEGA á milli ólýsanlegra sinfónía heima sem titra á milli brjóst MÓÐUR-RÝMIS.

En hver verðlaun, hvert fjármagn klárast. Þegar DHARMA hamingjunnar klárast er AFTURKOMAN í nýtt fylki þá óhjákvæmileg.

KJARNINN missir ÚTFÖLLUNA dreginn af TUNGEGÓÐINU og þegar hann er kominn aftur á milli TUNGLÍKAMANNA snýr hann aftur í nýtt fylki.

Augnablikið þegar KJARNINN missir ÚTFÖLLUNA er þegar hann aðskilst aftur frá INNSTA BUDDHA SÍNUM til að vera fastur á milli TUNGLÍKAMANNA og FLEIRATALDA SJÁLFSINS.

AFTURKOMAN í nýtt fylki fer fram í samræmi við LÖG KARMA.

EGÓÐIÐ heldur áfram í afkomendum fyrri eða fyrri lífs síns.

EININGAR fyrri LÍKAMLEGA LÍKAMANS hans hafa vald til að safna atómum, sameindum og endurbyggja frumur og líffæri; þannig snúum við aftur í þennan frumuheim klæddir nýjum líkamlegum líkama.

Fátæka DÝRIÐ, VENJULEGA VITSÆKILEGA, byrjar líf sitt í þessum heimi sem einföld upprunaleg fruma, háð hraðskreiðum tíma (frumnanna og endar um sjötíu og áttatíu ára eða eitthvað meira, hlaðinn minningum og reynslu af alls kyns.

Það er BRÁÐNANDI að vita að í ferlinu ENDURKOMA eða AFTURKOMA fer einnig fram ákveðið VAL.

SJÁLFIÐ er SUMMA lítilla SJÁLFA og ekki öll þessi litlu SJÁLF SNÚAST AFTUR í nýja mannlega lífveru.

SJÁLFIÐ er SUMMA ólíkra, fjölbreyttra EININGA, án nokkurrar tegundar af röð og ekki allar þessar EININGAR ENDURHOLGAST í nýja mannlega lífveru, margar af þessum EININGUM ENDURHOLGAST í LÍKAMA HESTA, HUNDA, KATTA, SVÍNA o.s.frv., o.s.frv.

Einu sinni þegar MEISTARI PÝÞAGÓRAS var á gangi með vini sínum, varð hann að slá hund. MEISTARINN ávítaði hann og sagði: „SLÁIÐ HONUM EKKI, Í HLJÓÐLÁTA GÖLTUM HANS HEF ÉG ÞEKKT RÖDD VINS MÍNS SEM DÓ“.

Það er ljóst að þegar komið er að þessum hluta núverandi kafla okkar munu ofstækismenn UMSAGNAR um ÞRÓUNINA beina öllu rógandi slefi sínu gegn okkur og mótmæla og segja: EGÓÐIÐ GETUR EKKI FARIÐ TIL BAKA, ALLT ÞRÓAST, ALLT VERÐUR AÐ NÁ FULLKOMNUN, o.s.frv., o.s.frv.

Þessir OFSTEGISMENN hunsa að EGÓÐIÐ sé summa lítilla dýrasjálfa og að hið líka laði að hið líka.

Þessir OFSTEGISMENN hunsa að EGÓÐIÐ hafi ekkert GUÐLEGT, það er summa DÝRAEININGA sem LÖG ÞRÓUNAR aldrei geta leitt til FULLKOMNUNAR.

DÝRAEININGAR eiga fullan rétt á að fara inn í dýrafylki hunda, hesta, svína o.s.frv., o.s.frv., o.s.frv. og OFSTEGISMENN UMSAGNAR um ÞRÓUNINA geta EKKI BANAÐ ÞVÍ, jafnvel þótt þeir öskri og bölvi og dynji og eldingi.

Þetta er KENNING UMBREYTINGARINNAR eða UMBREYTINGAR PÝÞAGÓRAS og hún byggist á sömu LÖGUM NÁTTÚRUNNAR.

Í ASNA GULLINUM APULEIUS finnum við þessa KENNINGU PÝÞAGÓRAS að fullu skjalfesta.

APULEIUS segir að í ÞESSALÍU GALDRA voru steinarnir ekkert nema steinrunnir menn; fuglarnir, menn með vængi; trén, menn með laufi; lindirnar, mannslíkamir sem blæddu tærri líf. Aðdáunarverð táknræn leið til að tákna hið óumdeilda atriði fyrir hvern dulhyggjumann, að HINAR ÓLÍKU EININGAR sem mynda FLEIRATALDA SJÁLFIÐ geti endurholgast í lífverur dýra eða farið inn í STEINERÍKI, GRÓÐUR o.s.frv., o.s.frv., o.s.frv.

KRISTNIR TRÚARHÖFUNDAR tala af réttri ást á systurplöntunni, bróðurúlfinum, systursteininum.

RUDOLF STEINER, INNGÍÐI ÞÝSKI, segir að á PÓLARÍKINU hafi aðeins MAÐURINN verið til og að dýrin hafi verið til síðar, þau voru inni í MANNINUM, MANNINUM hafði útrýmt þeim.

Þessi DÝR voru hinir ýmsu hlutar eða EININGAR FLEIRATALDA SJÁLFS HINNA UPPRUNALEGU MANNA. Þessar EININGAR sem þeir útrýmdu úr innri náttúru sinni og sem vegna FRUMFRUMUÁSTANDS jarðar á þeim tíma fóru í átt til núverandi líkamlegrar kristöllunar.

Þessir PÓL- og NORÐURHAFSMENN þurftu að útrýma þessum DÝRAEININGUM, þessu FLEIRATALDA SJÁLFI, til að verða SANNIR MENN, SÓLARMENN.

Sumir einstaklingar eru svo DÝR að ef allt það sem þeir hafa af DÝRI væri tekið af þeim, myndi ekkert vera eftir.

SATÚRNUS er PLÁNETA DAUÐANS og hann er upphafinn í STEINBOK. Þetta tákn er táknað með geitakálfi til að minna okkur á GEITSKINN, VITSÆKILEG DÝR með GEITSKINN, þörfina á að útrýma því sem við höfum af DÝRI í okkur, DÝRAEININGUNUM sem við berum innra með okkur.

STEINBOKKS STEINN er SVARTUR ÓNÍX og allir svartir steinar almennt, málmurinn er BLÝ og dagur hans er LAUGARDAGUR.

Á LAUGARDÖGUM héldu NORNIR miðalda hræðilegar SAMKOMUR sínar, en LAUGARDAGURINN er einnig Sjöundi dagurinn svo heilagur JÚÐUM. SATÚRNUS er LÍF og DAUÐI. Leið lífsins er mynduð af fótsporum hófa dauðahestsins.

Segulstraumarnir sem stíga upp úr jörðinni eftir að hafa farið í gegnum sigti fótanna halda áfram í gegnum kálfana og þegar þeir ná hnjánum eru þeir hlaðnir með BLÝ SATÚRNUSAR, þannig að þeir öðlast festu, form, styrk.

Við erum EKKI að tala um BLÝ í sínu grófa ástandi; við erum að tala um BLÝ í KOLÓÍÐAUÐU, lúmsku ástandi.

Hnéin búa yfir dásamlegu efni sem gerir þeim kleift að hreyfa sig frjálslega í svo einföldum og dásamlegum beinbúnaði. Þetta efni er hið fræga SINOVIA, sem kemur frá rótinni SIN, sem þýðir MEÐ og OVIA, EGGI. Alls, EFNI MEÐ EGG.

Eggið er mikið notað í JINAS VÍSINDUM og við töluðum þegar um þetta í ESÓTERÍSKUM SÁLFRÆÐIBÓKINNI, annarri ÚTGÁFU.

ÆFING STEINBOKKS. Í STEINBOKKS tákninu skaltu ímynda þér kistu eða dauðakassa á gólfinu. Gangið yfir þessa ímynduðu kistu, en ímyndið ykkur hana í miðjum fótleggjunum; þegar þú gengur beygirðu hnén, eins og til að forðast hindrunina, eins og til að fara með fæturna yfir kistuna, en snúa hnjánum frá hægri til vinstri, með hugann einbeittan á þá, með þá staðföst ásetning að hlaða þá með blýi SATÚRNUSAR.

FRÍMÚRARMESTARAR geta skilið þessa SATÚRNUSÆFINGU mjög vel, vegna þess að þetta eru sömu skref og FRÍMÚRARMESTARINN tekur þegar hann fer inn í STÓRSTÚKUNA.

Steinbók innfæddir hafa tilhneigingu til kennslufræði, þjást mikið, hafa MIKIL skyldurækni, eru hagnýtir í eðli sínu og ganga alltaf í gegnum miklar þjáningar í lífi sínu, einhver svíkur þá.

Steinbókarkonur eru stórkostlegar eiginkonur, trúar allt til dauða, duglegar, vinnusamar, þjást ólýsanlega, en þrátt fyrir alla þessa kosti svíkur eiginmaðurinn þær, yfirgefur þær og oft jafnvel gegn eigin vilja, það er karma þeirra því miður.

Sumar Steinbókarkonur eiga í sambandi við aðra karlmenn, en þetta er aðeins þegar þær eru yfirgefnar af eiginmanninum og eftir að hafa þjáðst skelfilega.

Steinbókarkarlar og -konur eru nokkuð EIGINGJARNIR, jafnvel þótt ekki allir; við erum að vísa til neðri gerðar STEINBOKKS. Vegna þessa, þessari EIGINGJÖRNU, gera þeir margar skuldbindingar og fyllast einnig af óvinum.

Steinbókinnfæddir eru mjög hrifnir af hlutum, peningum og sumir verða jafnvel mjög ágjarnir.

STEINBOKKUR er jarðteikn, fast, stöðugt. Hins vegar fara Steinbókinnfæddir í margar ferðir, jafnvel þótt þær séu stuttar.

Siðferðileg sársauki Steinbóka er hræðilegur, þeir þjást of mikið, sem betur fer bjargar hagnýtt líf þeirra þeim og þeir jafna sig fljótlega af verstu biturleika lífsins.