გაგება და მეხსიერება

გახსენება არის მცდელობა, გონებაში შევინახოთ ის, რაც ვნახეთ და მოვისმინეთ, რაც წავიკითხეთ, რაც სხვებმა გვითხრეს, რაც შეგვემთხვა და ა.შ. და ა.შ. და ა.შ.

მასწავლებლებს სურთ, რომ მათმა მოსწავლეებმა მეხსიერებაში შეინახონ მათი სიტყვები, ფრაზები, ის, რაც სასკოლო სახელმძღვანელოებში წერია, მთელი თავები, გადატვირთული დავალებები, ყველა მათი მძიმეებით და წერტილებით და ა.შ.

გამოცდების ჩაბარება ნიშნავს იმის გახსენებას, რაც გვითხრეს, რაც მექანიკურად წავიკითხეთ, მეხსიერების სიტყვიერად გამოთქმა, თუთიყუშივით გამეორება, ყველაფრის, რაც მეხსიერებაში გვაქვს შენახული.

აუცილებელია, რომ ახალმა თაობამ გაიგოს, რომ რადიოკონსოლის დისკივით გამეორება ყველა ჩანაწერის, რაც მეხსიერებაში გაკეთდა, არ ნიშნავს საფუძვლიანად გაგებას. გახსენება არ არის გაგება, არაფერში გვადგება გახსენება გაგების გარეშე, გახსენება წარსულს ეკუთვნის, ის არის რაღაც მკვდარი, რაღაც, რაც აღარ არის ცოცხალი.

აუცილებელია, სასწრაფო და უმნიშვნელოვანესია, რომ ყველა მოსწავლემ სკოლებში, კოლეჯებში და უნივერსიტეტებში ნამდვილად გაიგოს ღრმა გაგების ღრმა მნიშვნელობა.

გაგება არის რაღაც უშუალო, პირდაპირი, რაღაც, რასაც ინტენსიურად განვიცდით, რაღაც, რასაც ძალიან ღრმად განვიცდით და რაც გარდაუვლად ხდება შეგნებული მოქმედების ჭეშმარიტი შინაგანი წყარო.

გახსენება, მემუარების გახსენება არის რაღაც მკვდარი, ის ეკუთვნის წარსულს და სამწუხაროდ იქცევა იდეალად, დევიზად, იდეად, იდეალიზმად, რომლის მექანიკურად მიბაძვა და გაუცნობიერებლად გაყოლა გვსურს.

ჭეშმარიტ გაგებაში, ღრმა გაგებაში, ფუძემდებლურ შინაგან გაგებაში მხოლოდ ცნობიერების შინაგანი ზეწოლაა, მუდმივი ზეწოლა, რომელიც წარმოიშობა არსიდან, რომელსაც შიგნით ვატარებთ და ეს არის ყველაფერი.

ავთენტური გაგება ვლინდება როგორც სპონტანური, ბუნებრივი, მარტივი მოქმედება, თავისუფალი არჩევანის დამთრგუნველი პროცესისგან; სუფთა, ყოველგვარი ყოყმანის გარეშე. გაგება, რომელიც მოქმედების საიდუმლო წყაროდ იქცევა, არის შესანიშნავი, საოცარი, აღმშენებლობითი და არსებითად ღირსების მომტანი.

მოქმედება, რომელიც დაფუძნებულია იმაზე, რაც წავიკითხეთ, იდეალზე, რომლისკენაც ვისწრაფვით, ნორმაზე, ქცევაზე, რომელიც გვასწავლეს, მეხსიერებაში დაგროვილ გამოცდილებაზე და ა.შ., არის გამომთვლელი, დამოკიდებულია დამთრგუნველ ვარიანტზე, არის დუალისტური, ემყარება კონცეპტუალურ არჩევანს და მხოლოდ გარდაუვლად მიჰყავს შეცდომამდე და ტკივილამდე.

ის, რომ მოქმედება მოვარგოთ გახსენებას, ის, რომ შევცვალოთ მოქმედება ისე, რომ ემთხვეოდეს მეხსიერებაში დაგროვილ მოგონებებს, არის რაღაც ხელოვნური, აბსურდული, სპონტანურობის გარეშე და რაც გარდაუვლად მხოლოდ შეცდომამდე და ტკივილამდე მიგვიყვანს.

ის, რომ გამოცდები ჩავაბაროთ, ის, რომ წელი გადავიტანოთ, ამას ნებისმიერი სულელი გააკეთებს, ვისაც ეშმაკობის და მეხსიერების კარგი დოზა აქვს.

იმ საგნების გაგება, რომლებიც ისწავლეს და რომლებშიც გამოცდის ჩაბარება მოგვიწევს, არის რაღაც ძალიან განსხვავებული, არაფერი აქვს საერთო მეხსიერებასთან, ეკუთვნის ჭეშმარიტ ინტელექტს, რომელიც არ უნდა აგვერიოს ინტელექტუალიზმში.

ის ადამიანები, რომლებსაც სურთ თავიანთი ცხოვრების ყველა ქმედება დააფუძნონ იდეალებზე, თეორიებზე და ყველა სახის მოგონებებზე, რომლებიც დაგროვებულია მეხსიერების საცავებში, ყოველთვის შედარებიდან შედარებაში გადადიან და სადაც არის შედარება, იქ არის შურიც. ეს ადამიანები ადარებენ თავიანთ პიროვნებებს, ოჯახის წევრებს, შვილებს მეზობლის შვილებს, მეზობელ ადამიანებს. ადარებენ თავიანთ სახლს, ავეჯს, ტანსაცმელს, ყველა ნივთს მეზობლის ან მეზობლების ან მოყვასის ნივთებს. ადარებენ თავიანთ იდეებს, შვილების ინტელექტს სხვა ადამიანების იდეებთან, სხვა ადამიანების ინტელექტთან და მოდის შური, რომელიც შემდეგ იქცევა მოქმედების საიდუმლო წყაროდ.

მსოფლიოს საუბედუროდ, საზოგადოების მთელი მექანიზმი შურსა და შემძენელ სულზეა დაფუძნებული. ყველა ყველას შურს. ჩვენ გვშურს იდეები, ნივთები, ადამიანები და გვინდა ფულის და მეტი ფულის შეძენა, ახალი თეორიები, ახალი იდეები, რომლებსაც მეხსიერებაში ვაგროვებთ, ახალი ნივთები, რომ ჩვენი მსგავსნი გავაოცოთ და ა.შ.

ჭეშმარიტ, ლეგიტიმურ, ავთენტურ გაგებაში არსებობს ჭეშმარიტი სიყვარული და არა მხოლოდ მეხსიერების სიტყვიერად გამოთქმა.

ნივთები, რომლებიც ახსოვს, ის, რაც მეხსიერებას ანდობენ, მალე დავიწყებას მიეცემა, რადგან მეხსიერება ორგულია. სტუდენტები მეხსიერების საწყობებში დებენ იდეალებს, თეორიებს, სრულ ტექსტებს, რომლებიც პრაქტიკულ ცხოვრებაში არაფერში გამოდგება, რადგან საბოლოოდ მეხსიერებიდან უკვალოდ ქრება.

ადამიანები, რომლებიც მხოლოდ მექანიკურად კითხულობენ და კითხულობენ, ადამიანები, რომლებიც სიამოვნებას იღებენ თეორიების შენახვით მეხსიერების საცავებში, ანადგურებენ გონებას, აზიანებენ მას საშინლად.

ჩვენ არ გამოვთქვამთ პოზიციას ჭეშმარიტი ღრმა და შეგნებული სწავლის წინააღმდეგ, რომელიც დაფუძნებულია ფუძემდებლურ გაგებაზე. ჩვენ მხოლოდ ვგმობთ ვადაგასული პედაგოგიკის მოძველებულ მეთოდებს. ვგმობთ სწავლის ყველა მექანიკურ სისტემას, ყოველგვარ დამახსოვრებას და ა.შ. გახსენება ზედმეტია, სადაც ჭეშმარიტი გაგება არსებობს.

ჩვენ გვჭირდება სწავლა, საჭიროა სასარგებლო წიგნები, საჭიროა მასწავლებლები სკოლებში, კოლეჯებში, უნივერსიტეტებში. საჭიროა გურუ, სულიერი მეგზურები, მაჰათმები და ა.შ., მაგრამ აუცილებელია სწავლებების გაგება მთლიანად და არა მხოლოდ მათი დეპონირება ორგული მეხსიერების საცავებში.

ჩვენ ვერასდროს ვიქნებით ჭეშმარიტად თავისუფლები, სანამ ცუდი გემოვნება გვექნება, რომ საკუთარ თავს შევადაროთ მეხსიერებაში დაგროვილ მოგონებას, იდეალს, იმას, რისი მიღწევაც გვინდა და არ ვართ და ა.შ. და ა.შ.

როდესაც ჭეშმარიტად გავიგებთ მიღებულ სწავლებებს, არ გვჭირდება მათი გახსენება მეხსიერებაში და არც იდეალებად გადაქცევა.

სადაც არის იმის შედარება, რაც ვართ აქ და ახლა იმასთან, რაც გვინდა, რომ მოგვიანებით ვიყოთ, სადაც არის ჩვენი პრაქტიკული ცხოვრების შედარება იდეალთან ან მოდელთან, რომელსაც გვინდა მოვერგოთ, ჭეშმარიტი სიყვარული ვერ იარსებებს.

ყოველი შედარება საზიზღარია, ყოველ შედარებას თან სდევს შიში, შური, სიამაყე და ა.შ. შიში იმისა, რომ ვერ მივაღწევთ იმას, რაც გვინდა, შური სხვისი პროგრესის გამო, სიამაყე, რადგან ვფიქრობთ, რომ სხვებზე მაღლა ვდგავართ. მნიშვნელოვანია პრაქტიკულ ცხოვრებაში, რომელშიც ვცხოვრობთ, ვიყოთ მახინჯები, შურიანები, ეგოისტები, ხარბები და ა.შ., არ ვიფიქროთ, რომ წმინდანები ვართ, დავიწყოთ აბსოლუტური ნულიდან და გავიგოთ საკუთარი თავი ღრმად, ისეთები, როგორებიც ვართ და არა ისე, როგორებიც გვინდა ვიყოთ ან როგორებიც ვფიქრობთ, რომ ვართ.

შეუძლებელია მე-ს, საკუთარი თავის დაშლა, თუ არ ვისწავლით დაკვირვებას, აღქმას იმის გასაგებად, თუ ვინ ვართ სინამდვილეში აქ და ახლა ეფექტურად და აბსოლუტურად პრაქტიკულად.

თუ ნამდვილად გვინდა გაგება, უნდა მოვუსმინოთ ჩვენს მასწავლებლებს, გურუებს, მღვდლებს, დამრიგებლებს, სულიერ მეგზურებს და ა.შ. და ა.შ.

ახალი ტალღის ბიჭებმა და გოგონებმა დაკარგეს პატივისცემის, თაყვანისცემის გრძნობა ჩვენი მშობლების, მასწავლებლების, სულიერი მეგზურების, გურუების, მაჰათმების და ა.შ. მიმართ.

შეუძლებელია სწავლებების გაგება, როდესაც არ ვიცით ჩვენი მშობლების, მასწავლებლების, დამრიგებლების ან სულიერი მეგზურების თაყვანისცემა და პატივისცემა.

იმის მარტივი მექანიკური გახსენება, რაც მხოლოდ ზეპირად ვისწავლეთ ფუძემდებლური გაგების გარეშე, ამახინჯებს გონებასა და გულს და წარმოშობს შურს, შიშს, სიამაყეს და ა.შ.

როდესაც ჭეშმარიტად ვიცით მოსმენა შეგნებულად და ღრმად, ჩვენში იღვიძებს საოცარი ძალა, საოცარი გაგება, ბუნებრივი, მარტივი, თავისუფალი ყოველგვარი მექანიკური პროცესისგან, თავისუფალი ყოველგვარი ცერებრაციისგან, თავისუფალი ყოველგვარი გახსენებისგან.

თუ სტუდენტის ტვინი განთავისუფლდება მეხსიერების უზარმაზარი ძალისხმევისგან, რომელიც მან უნდა განახორციელოს, სავსებით შესაძლებელი იქნება საშუალო სკოლის მოსწავლეებს ბირთვის სტრუქტურის და ელემენტების პერიოდული ცხრილის სწავლება და ბაკალავრებს ფარდობითობის და კვანტების გაგება.

როგორც ვისაუბრეთ ზოგიერთ საშუალო სკოლის მასწავლებელთან, გვესმის, რომ ისინი ნამდვილი ფანატიზმით ეჭიდებიან ძველ მოძველებულ და ვადაგასულ პედაგოგიკას. მათ სურთ, რომ მოსწავლეებმა ყველაფერი ზეპირად ისწავლონ, თუნდაც არ ესმოდეთ.

ხანდახან ეთანხმებიან, რომ ჯობია გაგება, ვიდრე დამახსოვრება, მაგრამ შემდეგ ამტკიცებენ, რომ ფიზიკის, ქიმიის, მათემატიკის და ა.შ. ფორმულები მეხსიერებაში უნდა ჩაიბეჭდოს.

ნათელია, რომ ეს კონცეფცია მცდარია, რადგან როდესაც ფიზიკის, ქიმიის, მათემატიკის და ა.შ. ფორმულა სათანადოდ არის გაგებული არა მხოლოდ ინტელექტუალურ დონეზე, არამედ გონების სხვა დონეებზეც, როგორიცაა არაცნობიერი, ქვეცნობიერი, ინფრაცნობიერი და ა.შ. და ა.შ. და ა.შ. არ არის საჭირო მეხსიერებაში ჩაბეჭდვა, ის ხდება ჩვენი ფსიქიკის ნაწილი და შეიძლება გამოვლინდეს, როგორც ინსტინქტური დაუყოვნებელი ცოდნა, როდესაც ამას ცხოვრებისეული გარემოებები მოითხოვს.

ეს მთლიანი ცოდნა გვაძლევს ყოვლისმცოდნეობის ფორმას, შეგნებული ობიექტური გამოვლინების ხერხს.

ფუძემდებლური გაგება და გონების ყველა დონეზე შესაძლებელია მხოლოდ ღრმა ინტროსპექტიული მედიტაციის საშუალებით.