ევოლუცია, ინვოლუცია, რევოლუცია

პრაქტიკაში დავრწმუნდით, რომ როგორც მატერიალისტური, ისე სულიერების სკოლები სრულიად ჩაკეტილია ევოლუციის დოგმაში.

თანამედროვე მოსაზრებები ადამიანის წარმოშობისა და მისი წარსული ევოლუციის შესახებ, არსებითად იაფი სოფიზმია, რომელიც ვერ უძლებს ღრმა კრიტიკულ შეფასებას.

მიუხედავად დარვინის ყველა თეორიისა, რომელიც კარლ მარქსმა და მისმა აჟიტირებულმა დიალექტიკურმა მატერიალიზმმა ბრმად მიიღეს, თანამედროვე მეცნიერებმა არაფერი იციან ადამიანის წარმოშობის შესახებ, არაფერი გააჩნიათ, არაფერი გამოუცდიათ უშუალოდ და არ აქვთ კონკრეტული მტკიცებულებები ადამიანის ევოლუციის შესახებ.

პირიქით, თუ ისტორიულ კაცობრიობას ავიღებთ, ანუ იესო ქრისტემდე ბოლო ოცი ან ოცდაათი ათასი წელი, ვპოულობთ ზუსტ მტკიცებულებებს, ადამიანის უმაღლესი ტიპის უტყუარ ნიშნებს, რაც გაუგებარია თანამედროვე ადამიანებისთვის და რომლის არსებობა შეიძლება დადასტურდეს მრავალი მტკიცებულებით, ძველი იეროგლიფებით, უძველესი პირამიდებით, ეგზოტიკური მონოლითებით, იდუმალი პაპირუსებითა და სხვადასხვა უძველესი ძეგლებით.

რაც შეეხება პრეისტორიულ ადამიანს, იმ უცნაურ და იდუმალ არსებებს, რომლებიც ისე ჰგვანან ინტელექტუალურ ცხოველებს და ამავე დროს ისე განსხვავდებიან, ისე განსხვავდებიან, ისე იდუმალებით მოცულნი არიან და რომელთა დიდებული ძვლები ხანდახან ღრმად არის დამალული გამყინვარების ან წინა გამყინვარების პერიოდის არქაულ საბადოებში, თანამედროვე მეცნიერებმა ზუსტად არაფერი იციან უშუალო გამოცდილებით.

გნოსტიკური მეცნიერება გვასწავლის, რომ რაციონალური ცხოველი, როგორიც ჩვენ ვიცით, არ არის სრულყოფილი არსება, ის ჯერ კიდევ არ არის ადამიანი ამ სიტყვის სრული მნიშვნელობით; ბუნება მას გარკვეულ წერტილამდე ავითარებს და შემდეგ ტოვებს, სრულ თავისუფლებას აძლევს განაგრძოს განვითარება, ან დაკარგოს ყველა შესაძლებლობა და გადაგვარდეს.

ევოლუციისა და ინვოლუციის კანონები მთელი ბუნების მექანიკური ღერძია და არაფერი აქვს საერთო არსების შინაგან თვითრეალიზაციასთან.

ინტელექტუალურ ცხოველში არსებობს უზარმაზარი შესაძლებლობები, რომლებიც შეიძლება განვითარდეს ან დაიკარგოს, მათი განვითარება კანონი არ არის. ევოლუციური მექანიზმი ვერ განავითარებს მათ.

ამ ლატენტური შესაძლებლობების განვითარება შესაძლებელია მხოლოდ მკაფიოდ განსაზღვრულ პირობებში და ეს მოითხოვს უზარმაზარ ინდივიდუალურ ზედმეტ ძალისხმევას და ეფექტურ დახმარებას იმ ოსტატებისგან, რომლებმაც წარსულში უკვე გააკეთეს ეს სამუშაო.

ვისაც სურს განავითაროს ყველა თავისი ლატენტური შესაძლებლობა იმისთვის, რომ გახდეს ადამიანი, უნდა შევიდეს ცნობიერების რევოლუციის გზაზე.

ინტელექტუალური ცხოველი არის მარცვალი, თესლი; ამ თესლიდან შეიძლება აღმოცენდეს სიცოცხლის ხე, ჭეშმარიტი ადამიანი, ის ადამიანი, რომელსაც დიოგენე ეძებდა ანთებული ლამპრით ათენის ქუჩებში შუადღისას და, სამწუხაროდ, ვერ იპოვა.

კანონი არ არის, რომ ეს მარცვალი, ეს განსაკუთრებული თესლი განვითარდეს, ნორმალური, ბუნებრივია, რომ ის დაიკარგოს.

ჭეშმარიტი ადამიანი ისევე განსხვავდება ინტელექტუალური ცხოველისგან, როგორც ელვა ღრუბლისგან.

თუ მარცვალი არ მოკვდება, თესლი არ აღმოცენდება, აუცილებელია, სასწრაფოდ საჭიროა ეგოს, მე-ს, ჩემი თავის სიკვდილი, რათა დაიბადოს ადამიანი.

სკოლების, კოლეჯებისა და უნივერსიტეტების მასწავლებლებმა თავის მოსწავლეებს რევოლუციური ეთიკის გზა უნდა ასწავლონ, მხოლოდ ამ გზით არის შესაძლებელი ეგოს სიკვდილის მიღწევა.

ხაზგასმით შეგვიძლია ვთქვათ, რომ ცნობიერების რევოლუცია არა მხოლოდ იშვიათია ამ სამყაროში, არამედ სულ უფრო და უფრო იშვიათი ხდება.

ცნობიერების რევოლუციას აქვს სამი სრულყოფილად განსაზღვრული ფაქტორი: პირველი, სიკვდილი; მეორე, დაბადება; მესამე, მსხვერპლი კაცობრიობისთვის. ფაქტორების თანმიმდევრობა არ ცვლის პროდუქტს.

სიკვდილი რევოლუციური ეთიკისა და ფსიქოლოგიური მეს დაშლის საკითხია.

დაბადება სექსუალური ტრანსმუტაციის საკითხია, ეს საკითხი ტრანსცენდენტურ სექსოლოგიას შეესაბამება, ვისაც ამ თემის შესწავლა სურს, უნდა მოგვწეროს და გაეცნოს ჩვენს გნოსტიკურ წიგნებს.

მსხვერპლი კაცობრიობისთვის არის შეგნებული უნივერსალური ქველმოქმედება.

თუ ჩვენ არ გვსურს ცნობიერების რევოლუცია, თუ არ ვახორციელებთ უზარმაზარ ზედმეტ ძალისხმევას იმ ლატენტური შესაძლებლობების განვითარებისთვის, რომლებიც მიგვიყვანს შინაგან თვითრეალიზაციამდე, ცხადია, რომ ეს შესაძლებლობები არასოდეს განვითარდება.

ძალიან ცოტანი ახორციელებენ თვითრეალიზაციას, ვინც გადარჩება და ამაში არანაირი უსამართლობა არ არის, რატომ უნდა ჰქონდეს საწყალ ინტელექტუალურ ცხოველს ის, რაც არ სურს?

საჭიროა რადიკალური, სრული და საბოლოო ცვლილება, მაგრამ ყველა არსებას არ სურს ეს ცვლილება, არ სურთ, არ იციან და ეუბნებიან და არ ესმით, არ ესმით, არ აინტერესებთ. რატომ უნდა მივცეთ ძალით ის, რაც არ სურთ?

სიმართლე ისაა, რომ სანამ ინდივიდი შეიძენს ახალ უნარებს ან ახალ ძალებს, რომლებსაც შორიდანაც კი არ იცნობს და ჯერ არ ფლობს, მან უნდა შეიძინოს უნარები და ძალები, რომლებიც შეცდომით ჰგონია, რომ აქვს, მაგრამ სინამდვილეში არ აქვს.