თავისუფალი ინიციატივა

მთელი მსოფლიოს ქვეყნებიდან მილიონობით სტუდენტი ყოველდღიურად დადის სკოლაში და უნივერსიტეტში გაუცნობიერებლად, ავტომატურად, სუბიექტურად, იმის ცოდნის გარეშე, თუ რატომ და რისთვის.

სტუდენტებს აიძულებენ ისწავლონ მათემატიკა, ფიზიკა, ქიმია, გეოგრაფია და ა.შ.

სტუდენტების გონება ყოველდღიურად იღებს ინფორმაციას, მაგრამ ისინი არასოდეს ჩერდებიან და არ ფიქრობენ ამ ინფორმაციის მიზეზზე, ამ ინფორმაციის მიზანზე. რატომ ვივსებით ამ ინფორმაციით? რატომ ვივსებით ამ ინფორმაციით?

სტუდენტები რეალურად მექანიკურ ცხოვრებას ეწევიან და მხოლოდ ის იციან, რომ უნდა მიიღონ ინტელექტუალური ინფორმაცია და შეინახონ იგი მოღალატე მეხსიერებაში, ეს არის ყველაფერი.

სტუდენტებს არასოდეს მოსდით აზრად იფიქრონ იმაზე, თუ რა არის სინამდვილეში ეს განათლება, ისინი დადიან სკოლაში, კოლეჯში ან უნივერსიტეტში, რადგან მათ მშობლები აგზავნიან და ეს არის ყველაფერი.

არც სტუდენტებს და არც მასწავლებლებს არასოდეს მოსდით აზრად ჰკითხონ საკუთარ თავს: რატომ ვარ აქ? რატომ მოვედი აქ? რა არის სინამდვილეში ის საიდუმლო მიზეზი, რამაც აქ მომიყვანა?

მასწავლებლები, სტუდენტი ბიჭები და მდედრობითი სქესის სტუდენტები ცხოვრობენ მძინარე ცნობიერებით, მოქმედებენ როგორც ნამდვილი ავტომატები, დადიან სკოლაში, კოლეჯში და უნივერსიტეტში გაუცნობიერებლად, სუბიექტურად, რეალურად არაფერი იციან რატომ ან რისთვის.

აუცილებელია შევწყვიტოთ ავტომატობა, გავაღვიძოთ ცნობიერება, აღმოვაჩინოთ საკუთარი თავისთვის, რა არის ეს საშინელი ბრძოლა გამოცდების ჩასაბარებლად, სწავლისთვის, გარკვეულ ადგილას საცხოვრებლად ყოველდღიურად სასწავლებლად და წლის გასატარებლად და შეშინებების, შფოთვების, საზრუნავების განცდისთვის, სპორტის სათამაშოდ, სკოლის მეგობრებთან ჩხუბისთვის და ა.შ.

მასწავლებლები უფრო შეგნებულები უნდა გახდნენ, რათა სკოლიდან, კოლეჯიდან ან უნივერსიტეტიდან ითანამშრომლონ სტუდენტების ცნობიერების ამაღლებაში დახმარებაში.

სამწუხაროა იმის დანახვა, თუ რამდენი ავტომატი ზის სკოლების, კოლეჯებისა და უნივერსიტეტების სკამებზე და იღებს ინფორმაციას, რომელიც უნდა შეინახოს მეხსიერებაში, არ იცის რატომ და რისთვის.

ბიჭები მხოლოდ იმაზე ზრუნავენ, რომ წელი გადაიტანონ; მათ უთხრეს, რომ უნდა მოემზადონ ცხოვრებისთვის, სამსახურის მოსაპოვებლად და ა.შ. და ისინი სწავლობენ და გონებაში ათას ფანტაზიას ქმნიან მომავალთან დაკავშირებით, არ იციან აწმყო, არ იციან ის ნამდვილი მიზეზი, რის გამოც უნდა ისწავლონ ფიზიკა, ქიმია, ბიოლოგია, არითმეტიკა, გეოგრაფია და ა.შ.

თანამედროვე გოგონები სწავლობენ იმისათვის, რომ მიიღონ ის მომზადება, რაც მათ საშუალებას მისცემს იპოვონ კარგი ქმარი, ან გამოიმუშაონ საარსებო წყარო და სათანადოდ მოემზადონ იმ შემთხვევაში, თუ ქმარი მიატოვებს მათ, ან თუ დაქვრივდებიან ან მოხუცდებიან. სუფთა ფანტაზიები გონებაში, რადგან მათ ნამდვილად არ იციან, როგორი იქნება მათი მომავალი და რა ასაკში მოკვდებიან.

ცხოვრება სკოლაში ძალიან ბუნდოვანია, ძალიან შეუსაბამო, ძალიან სუბიექტური, ბავშვს ზოგჯერ ასწავლიან გარკვეულ საგნებს, რომლებიც პრაქტიკულ ცხოვრებაში არაფერში არ გამოდგება.

დღეს სკოლაში მთავარია წლის გადატანა და ეს არის ყველაფერი.

სხვა დროს, წლის გადატანაში ცოტა მეტი ეთიკა მაინც იყო. ახლა ასეთი ეთიკა არ არსებობს. ოჯახის მშობლებს შეუძლიათ დიდი საიდუმლოებით მოისყიდონ მასწავლებელი და ბიჭი ან გოგონა, თუნდაც ის ცუდი სტუდენტი იყოს, წელს გარდაუვლად გადაიტანს.

სკოლის გოგონები მასწავლებელს პირფერობენ წლის გადასატანად და შედეგი ხშირად მშვენიერია, თუნდაც მათ მასწავლებლის სწავლებიდან არც ერთი “ჟ” არ გაუგიათ, ისინი მაინც კარგად გამოდიან გამოცდებზე და წელს აბარებენ.

არიან ბიჭები და გოგონები, რომლებიც ძალიან ჭკვიანები არიან წლის გასატანად. ეს ბევრ შემთხვევაში ეშმაკობის საკითხია.

ბიჭი, რომელიც გამარჯვებით აბარებს გარკვეულ გამოცდას (რომელიმე სულელურ გამოცდას), არ ნიშნავს, რომ მას აქვს ობიექტური ჭეშმარიტი ცნობიერება იმ საგნის შესახებ, რომელშიც ის გამოიცადეს.

სტუდენტი თუთიყუშივით იმეორებს იმ საგანს, რომელიც ისწავლა და რომელშიც გამოიცადეს. ეს არ არის ამ საგნის თვითშეგნებული ყოფნა, ეს არის დამახსოვრება და თუთიყუშივით გამეორება ის, რაც ვისწავლეთ და ეს არის ყველაფერი.

გამოცდების ჩაბარება, წლის გადატანა, არ ნიშნავს ძალიან ჭკვიან ყოფნას. პრაქტიკულ ცხოვრებაში ჩვენ ვიცნობდით ძალიან ჭკვიან ადამიანებს, რომლებიც სკოლაში არასოდეს გამოდიოდნენ გამოცდებზე კარგად. ჩვენ ვიცნობდით შესანიშნავ მწერლებს და დიდ მათემატიკოსებს, რომლებიც სკოლაში ცუდი სტუდენტები იყვნენ და გრამატიკისა და მათემატიკის გამოცდებს ვერასოდეს აბარებდნენ კარგად.

ჩვენ ვიცით ანატომიაში ცუდი სტუდენტის შემთხვევა, რომელმაც მხოლოდ დიდი ტანჯვის შემდეგ შეძლო ანატომიის გამოცდების კარგად ჩაბარება. დღესდღეობით, ეს სტუდენტი არის დიდი ნაწარმოების ავტორი ანატომიაზე.

წლის გადატანა სულაც არ ნიშნავს ძალიან ჭკვიან ყოფნას. არიან ადამიანები, რომლებსაც არასოდეს გადაუტანიათ წელი და რომლებიც ძალიან ჭკვიანები არიან.

არის რაღაც უფრო მნიშვნელოვანი, ვიდრე წლის გადატანა, არის რაღაც უფრო მნიშვნელოვანი, ვიდრე გარკვეული საგნების შესწავლა და ეს არის ზუსტად სრული ობიექტური ცნობიერების ქონა იმ საგნებზე, რომლებსაც სწავლობთ.

მასწავლებლებმა უნდა იბრძოლონ, რომ დაეხმარონ სტუდენტებს ცნობიერების ამაღლებაში; მასწავლებლების ყველა ძალისხმევა უნდა იყოს მიმართული სტუდენტების ცნობიერებისკენ. გადაუდებელია, რომ სტუდენტებმა სრულად გააცნობიერონ ის საგნები, რომლებსაც სწავლობენ.

მეხსიერებით სწავლა, თუთიყუშივით სწავლა, უბრალოდ სულელურია ამ სიტყვის ყველაზე სრულყოფილი გაგებით.

სტუდენტები იძულებულნი არიან ისწავლონ რთული საგნები და შეინახონ ისინი მეხსიერებაში “წლის გადასატანად” და შემდეგ პრაქტიკულ ცხოვრებაში ეს საგნები არა მხოლოდ უსარგებლო აღმოჩნდება, არამედ ავიწყდებათ, რადგან მეხსიერება მოღალატეა.

ბიჭები სწავლობენ სამსახურის პოვნის და ცხოვრების შოვნის მიზნით და მოგვიანებით, თუ მათ გაუმართლათ ასეთი სამსახურის პოვნა, თუ ისინი პროფესიონალები, ექიმები, იურისტები და ა.შ. გახდებიან, ერთადერთი, რასაც მიაღწევენ, არის იგივე ძველი ამბის გამეორება, ისინი ქორწინდებიან, იტანჯებიან, ჰყავთ შვილები და კვდებიან ცნობიერების ამაღლების გარეშე, კვდებიან საკუთარი ცხოვრების ცნობიერების ქონის გარეშე. ეს არის ყველაფერი.

გოგონები ქორწინდებიან, ქმნიან ოჯახებს, ჰყავთ შვილები, ჩხუბობენ მეზობლებთან, ქმართან, შვილებთან, შორდებიან და ხელახლა ქორწინდებიან, ქვრივდებიან, ბერდებიან და ბოლოს კვდებიან მას შემდეგ, რაც იცხოვრებენ მძინარედ, გაუცნობიერებლად, იმეორებენ ყოველთვის არსებობის ერთსა და იმავე მტკივნეულ დრამას.

სკოლის მასწავლებლებს არ სურთ სრულად გააცნობიერონ, რომ ყველა ადამიანს მძინარე ცნობიერება აქვს. გადაუდებელია, რომ სკოლის მასწავლებლებიც გაიღვიძონ, რათა შეძლონ სტუდენტების გაღვიძება.

არაფერია იმისგან, რომ თავი თეორიებითა და მეტი თეორიებით გავივსოთ და დანტე, ჰომეროსი, ვირგილიუსი და ა.შ. მოვიხმოთ, თუ მძინარე ცნობიერება გვაქვს, თუ არ გვაქვს ობიექტური, ნათელი და სრულყოფილი ცნობიერება საკუთარ თავზე, იმ საგნებზე, რომლებსაც ვსწავლობთ, პრაქტიკულ ცხოვრებაზე.

რისთვის გვჭირდება განათლება, თუ არ გავხდებით შემოქმედნი, შეგნებულნი, ჭეშმარიტად ინტელექტუალურნი?

ჭეშმარიტი განათლება არ შედგება კითხვისა და წერის ცოდნაში. ნებისმიერმა სულელმა, ნებისმიერმა იდიოტმა იცის კითხვა და წერა. ჩვენ გვჭირდება ვიყოთ ინტელექტუალურნი და ინტელექტი მხოლოდ მაშინ იღვიძებს ჩვენში, როდესაც ცნობიერება იღვიძებს.

კაცობრიობას აქვს ქვეცნობიერის ოთხმოცდაჩვიდმეტი პროცენტი და ცნობიერების სამი პროცენტი. ჩვენ უნდა გავაღვიძოთ ცნობიერება, ჩვენ უნდა გადავაქციოთ ქვეცნობიერი ცნობიერად. ჩვენ გვჭირდება ცნობიერების ასი პროცენტი.

ადამიანი არა მხოლოდ მაშინ ოცნებობს, როდესაც მისი ფიზიკური სხეული სძინავს, არამედ ოცნებობს მაშინაც, როდესაც მის ფიზიკურ სხეულს არ სძინავს, როდესაც ის სიფხიზლის მდგომარეობაშია.

აუცილებელია ოცნება შეწყვიტოთ, აუცილებელია ცნობიერების ამაღლება და ეს გაღვიძების პროცესი სახლიდან და სკოლიდან უნდა დაიწყოს.

მასწავლებლების ძალისხმევა უნდა იყოს მიმართული სტუდენტების ცნობიერებისკენ და არა მხოლოდ მეხსიერებისკენ.

სტუდენტებმა უნდა ისწავლონ საკუთარი თავის აზროვნება და არა მხოლოდ სხვისი თეორიების თუთიყუშივით გამეორება.

მასწავლებლები უნდა იბრძოლონ სტუდენტების შიშის მოსაშორებლად.

მასწავლებლებმა სტუდენტებს უნდა მისცენ უფლება, გამოთქვან განსხვავებული აზრი და გააკრიტიკონ საღად და კონსტრუქციულად ყველა ის თეორია, რომელსაც სწავლობენ.

აბსურდულია აიძულოთ ისინი დოგმატურ ფორმაში მიიღონ ყველა ის თეორია, რომელსაც ასწავლიან სკოლაში, კოლეჯში ან უნივერსიტეტში.

აუცილებელია, რომ სტუდენტებმა მიატოვონ შიში, რათა ისწავლონ საკუთარი თავის აზროვნება. გადაუდებელია, რომ სტუდენტებმა მიატოვონ შიში, რათა შეძლონ იმ თეორიების ანალიზი, რომლებსაც სწავლობენ.

შიში ინტელექტის ერთ-ერთი ბარიერია. შეშინებული სტუდენტი ვერ ბედავს განსხვავებული აზრის გამოთქმას და ბრმად იღებს როგორც სარწმუნოების საგანს ყველაფერს, რასაც სხვადასხვა ავტორები ამბობენ.

არაფერია მასწავლებლებისგან თავდაჯერებულობაზე ლაპარაკში, თუ მათ თავად ეშინიათ. მასწავლებლები უნდა იყვნენ შიშისგან თავისუფალნი. მასწავლებლები, რომლებსაც ეშინიათ კრიტიკის, რას იტყვიან და ა.შ., ვერ იქნებიან ჭეშმარიტად ინტელექტუალურები.

განათლების ჭეშმარიტი მიზანი უნდა იყოს შიშის მოშორება და ცნობიერების ამაღლება.

რისთვის გვჭირდება გამოცდების ჩაბარება, თუ ვაგრძელებთ შიშსა და გაუცნობიერებლობაში ყოფნას?

მასწავლებლებს ევალებათ დაეხმარონ სტუდენტებს სკოლის სკამებიდან, რათა ისინი სასარგებლო იყვნენ ცხოვრებაში, მაგრამ სანამ შიში არსებობს, ვერავინ იქნება სასარგებლო ცხოვრებაში.

შიშით სავსე ადამიანი ვერ ბედავს განსხვავებული აზრის გამოთქმას სხვის აზრზე. შიშით სავსე ადამიანს არ შეუძლია თავისუფალი ინიციატივის ქონა.

თითოეული მასწავლებლის ფუნქციაა, აშკარად, დაეხმაროს თავისი სკოლის ყველა მოსწავლეს, იყოს სრულიად თავისუფალი შიშისგან, რათა მათ შეძლონ სპონტანურად მოქმედება იმის საჭიროების გარეშე, რომ უთხრან, უბრძანონ.

გადაუდებელია, რომ სტუდენტებმა თავი დაანებონ შიშს, რათა მათ შეძლონ თავისუფალი სპონტანური და შემოქმედებითი ინიციატივის ქონა.

როდესაც სტუდენტებს საკუთარი ინიციატივით, თავისუფლად და სპონტანურად შეუძლიათ გაანალიზონ და თავისუფლად გააკრიტიკონ ის თეორიები, რომლებსაც სწავლობენ, ისინი შეწყვეტენ უბრალო მექანიკურ, სუბიექტურ და სულელურ არსებებად ყოფნას.

გადაუდებელია თავისუფალი ინიციატივის არსებობა, რათა მოსწავლეებში წარმოიშვას შემოქმედებითი ინტელექტი.

აუცილებელია ყველა მოსწავლეს მივცეთ სპონტანური და ყოველგვარი კონდიცირების გარეშე შემოქმედებითი გამოხატვის თავისუფლება, რათა მათ შეძლონ გააცნობიერონ ის, რასაც სწავლობენ.

თავისუფალი შემოქმედებითი ძალა მხოლოდ მაშინ შეიძლება გამოვლინდეს, როდესაც არ გვეშინია კრიტიკის, რას იტყვიან, მასწავლებლის ჯოხის, წესების და ა.შ.

ადამიანის გონება დეგენერირებულია შიშითა და დოგმატიზმით და გადაუდებელია მისი აღდგენა თავისუფალი სპონტანური და შიშისგან თავისუფალი ინიციატივის საშუალებით.

ჩვენ უნდა გავაცნობიეროთ ჩვენი საკუთარი ცხოვრება და ეს გაღვიძების პროცესი სკოლის სკამებიდან უნდა დაიწყოს.

ცოტა რამ გამოგვადგება სკოლიდან, თუ გამოვალთ მისგან გაუცნობიერებლად და მძინარედ.

შიშის გაუქმება და თავისუფალი ინიციატივა წარმოშობს სპონტანურ და სუფთა მოქმედებას.

თავისუფალი ინიციატივით მოსწავლეებს ყველა სკოლაში უნდა ჰქონდეთ უფლება, ასამბლეაზე განიხილონ ყველა ის თეორია, რომელსაც სწავლობენ.

მხოლოდ ასე, შიშის გათავისუფლებისა და განხილვის, ანალიზის, მედიტაციის და ჯანსაღად გაკრიტიკების თავისუფლების მეშვეობით, რასაც ვსწავლობთ, შეგვიძლია გავაცნობიეროთ ეს საგნები და არა მხოლოდ თუთიყუშები, რომლებიც იმეორებენ იმას, რასაც მეხსიერებაში ვაგროვებთ.