გონება

გამოცდილებამ გვიჩვენა, რომ შეუძლებელია იმის გაგება, რასაც სიყვარული ჰქვია, სანამ სრულად არ გავიგებთ გონების რთულ პრობლემას.

ვინც ფიქრობს, რომ გონება ტვინია, სრულიად ცდება. გონება ენერგეტიკულია, დახვეწილი, შეუძლია მატერიისგან დამოუკიდებლად არსებობა, მას შეუძლია გარკვეულ ჰიპნოზურ მდგომარეობებში ან ნორმალური ძილის დროს, გადაადგილდეს ძალიან შორეულ ადგილებში, რათა ნახოს და მოისმინოს რა ხდება ამ ადგილებში.

პარაფსიქოლოგიის ლაბორატორიებში მნიშვნელოვანი ექსპერიმენტები ტარდება სუბიექტებზე ჰიპნოზურ მდგომარეობაში.

ბევრ სუბიექტს ჰიპნოზურ მდგომარეობაში შეუძლია დეტალურად მოახსენოს მოვლენების, ადამიანებისა და სიტუაციების შესახებ, რომლებიც ჰიპნოზური ტრანსის დროს შორეულ დისტანციებზე ხდებოდა.

მეცნიერებმა ამ ექსპერიმენტების შემდეგ შეძლეს ამ ინფორმაციის რეალობის გადამოწმება. მათ შეძლეს ფაქტების რეალობის, მოვლენების სიზუსტის დადასტურება.

პარაფსიქოლოგიის ლაბორატორიების ამ ექსპერიმენტებით სრულიად დემონსტრირებულია დაკვირვებითა და გამოცდილებით, რომ ტვინი არ არის გონება.

მართლაც და სრული ჭეშმარიტებით შეგვიძლია ვთქვათ, რომ გონებას შეუძლია იმოგზაუროს დროში და სივრცეში, ტვინისგან დამოუკიდებლად, რათა ნახოს და მოისმინოს ის, რაც ხდება შორეულ ადგილებში.

ექსტრა-სენსორული აღქმის რეალობა უკვე აბსოლუტურად დადასტურებულია და მხოლოდ სრულ ჭკუიდან შეშლილს ან იდიოტს თუ მოუვა აზრად უარყოს ექსტრა აღქმის რეალობა.

ტვინი შექმნილია აზროვნების გასავითარებლად, მაგრამ ის არ არის აზროვნება. ტვინი მხოლოდ გონების ინსტრუმენტია და არა გონება.

ჩვენ საფუძვლიანად უნდა შევისწავლოთ გონება, თუ ნამდვილად გვინდა სრულად შევიცნოთ ის, რასაც სიყვარული ჰქვია.

ბავშვებსა და ახალგაზრდებს, ბიჭებსა და გოგონებს, უფრო ელასტიური, დამყოლი, სწრაფი, ყურადღებიანი გონება აქვთ და ა.შ.

ბევრი ბავშვი და ახალგაზრდა სიამოვნებით ეკითხება მშობლებსა და მასწავლებლებს ამა თუ იმ საკითხზე, მათ სურთ მეტის ცოდნა, სურთ იცოდნენ და ამიტომ კითხულობენ, აკვირდებიან, ხედავენ გარკვეულ დეტალებს, რომლებსაც უფროსები უგულებელყოფენ ან ვერ ამჩნევენ.

წლების გასვლასთან ერთად, ასაკის მატებასთან ერთად, გონება ნელ-ნელა კრისტალდება.

მოხუცების გონება ფიქსირებულია, გაქვავებულია, მას ვეღარ შეცვლი.

მოხუცები უკვე ასეთები არიან და ასე კვდებიან, ისინი არ იცვლებიან, ყველაფერს ერთი ფიქსირებული წერტილიდან უდგებიან.

მოხუცების “სიბერე”, მათი ცრურწმენები, ფიქსირებული იდეები და ა.შ. ყველაფერი ერთად ქვას ჰგავს, ქვას, რომელიც არანაირად არ იცვლება. ამიტომაც ამბობენ ხალხში: “გენიოსი და ფიგურა საფლავამდე”.

აუცილებელია, რომ მასწავლებლებმა, რომლებიც მოსწავლეების პიროვნების ჩამოყალიბებაზე არიან პასუხისმგებელი, საფუძვლიანად შეისწავლონ გონება, რათა ჭკვიანურად წარმართონ ახალი თაობები.

მტკივნეულია იმის სრულად გაგება, თუ როგორ ქვავდება დროთა განმავლობაში გონება ნელ-ნელა.

გონება არის რეალურის, ჭეშმარიტის მკვლელი. გონება ანადგურებს სიყვარულს.

ვინც ბერდება, მას აღარ შეუძლია სიყვარული, რადგან მისი გონება სავსეა მტკივნეული გამოცდილებით, ცრურწმენებით, ფიქსირებული იდეებით, როგორც ფოლადის წერტილი და ა.შ.

იქ არიან მწვანე მოხუცები, რომლებსაც ჰგონიათ, რომ ჯერ კიდევ შეუძლიათ სიყვარული, მაგრამ სინამდვილეში ეს მოხუცები სავსე არიან ხანდაზმული სექსუალური ვნებებით და ვნებას სიყვარულში ერევათ.

ყველა “მწვანე მოხუცი” და “ყველა მწვანე მოხუცი” გადის საშინელ ვნებიან ვნებებში სიკვდილამდე და მათ სჯერათ, რომ ეს სიყვარულია.

მოხუცების სიყვარული შეუძლებელია, რადგან გონება მას ანადგურებს თავისი “სიბერით”, “ფიქსირებული იდეებით”, “ცრურწმენებით”, “ეჭვიანობით”, “გამოცდილებით”, “მოგონებებით”, სექსუალური ვნებებით და ა.შ. და ა.შ. და ა.შ.

გონება სიყვარულის ყველაზე ცუდი მტერია. ზეცივილიზებულ ქვეყნებში სიყვარული აღარ არსებობს, რადგან ადამიანების გონებიდან მხოლოდ ქარხნების, საბანკო ანგარიშების, ბენზინისა და ცელულოიდის სუნი გამოდის.

გონებისთვის ბევრი ბოთლი არსებობს და თითოეული ადამიანის გონება ძალიან კარგად არის ჩამოსხმული ბოთლში.

ზოგს გონება საზიზღარ კომუნიზმში აქვს ჩამოსხმული, ზოგს კი დაუნდობელ კაპიტალიზმში.

არიან ისეთებიც, რომლებსაც გონება ეჭვიანობაში, სიძულვილში, გამდიდრების სურვილში, კარგ სოციალურ მდგომარეობაში, პესიმიზმში, გარკვეული ადამიანებისადმი მიჯაჭვულობაში, საკუთარი ტანჯვისადმი მიჯაჭვულობაში, ოჯახურ პრობლემებში და ა.შ. აქვთ ჩამოსხმული.

ადამიანებს უყვართ გონების ჩამოსხმა ბოთლში, იშვიათია ის, ვინც ნამდვილად გადაწყვეტს ბოთლის ნამსხვრევებად ქცევას.

ჩვენ გვჭირდება გონების გათავისუფლება, მაგრამ ადამიანებს მონობა მოსწონთ, ძალიან იშვიათია ცხოვრებაში ვინმეს პოვნა, რომელსაც გონება კარგად არ აქვს ჩამოსხმული ბოთლში.

მასწავლებლებმა ეს ყველაფერი უნდა ასწავლონ თავიანთ მოსწავლეებს. მათ უნდა ასწავლონ ახალ თაობებს საკუთარი გონების გამოკვლევა, დაკვირვება, გაგება, მხოლოდ ასე, სიღრმისეული გაგებით შეგვიძლია თავიდან ავიცილოთ გონების კრისტალიზაცია, გაყინვა, ბოთლში ჩასხმა.

ერთადერთი, რამაც შეიძლება სამყარო შეცვალოს, არის ის, რასაც სიყვარული ჰქვია, მაგრამ გონება ანადგურებს სიყვარულს.

ჩვენ უნდა შევისწავლოთ საკუთარი გონება, დავაკვირდეთ მას, საფუძვლიანად გამოვიკვლიოთ, ჭეშმარიტად გავიგოთ. მხოლოდ ასე, მხოლოდ საკუთარი თავის, საკუთარი გონების ბატონ-პატრონად გახდომით, მოვკლავთ სიყვარულის მკვლელს და ჭეშმარიტად ბედნიერები ვიქნებით.

ვინც ლამაზად ფანტაზიორობს სიყვარულზე, ვინც სიყვარულზე პროექტებს აკეთებს, ვისაც სურს, რომ სიყვარული მათი გემოვნებისა და ზიზღის, პროექტებისა და ფანტაზიების, ნორმებისა და ცრურწმენების, მოგონებებისა და გამოცდილების და ა.შ. მიხედვით მოქმედებდეს, ვერასოდეს გაიგებს რეალურად რა არის სიყვარული, ფაქტობრივად ისინი სიყვარულის მტრებად იქცნენ.

აუცილებელია სრულად გავიგოთ რა არის გონების პროცესები გამოცდილების დაგროვების მდგომარეობაში.

მასწავლებელი ხშირად სამართლიანად საყვედურობს, მაგრამ ზოგჯერ სულელურად და ყოველგვარი ნამდვილი მიზეზის გარეშე, გაუცნობიერებლად, რომ ყოველი უსამართლო საყვედური მოსწავლეების გონებაში რჩება, მსგავსი არასწორი საქციელის შედეგი, როგორც წესი, არის მასწავლებლის მიმართ სიყვარულის დაკარგვა.

გონება ანადგურებს სიყვარულს და ეს არის ის, რაც სკოლების, კოლეჯებისა და უნივერსიტეტების მასწავლებლებმა არასოდეს უნდა დაივიწყონ.

აუცილებელია საფუძვლიანად გავიგოთ ყველა ის გონებრივი პროცესი, რომელიც სიყვარულის სილამაზეს ასრულებს.

არ კმარა ოჯახის დედა ან მამა იყო, უნდა იცოდე სიყვარული. ოჯახის დედებსა და მამებს ჰგონიათ, რომ უყვართ თავიანთი ვაჟები და ქალიშვილები, რადგან ჰყავთ ისინი, რადგან მათი არიან, რადგან ფლობენ მათ, როგორც ველოსიპედი, ავტომობილი, სახლი.

მფლობელობის ეს გრძნობა, დამოკიდებულება, როგორც წესი, სიყვარულში ერევათ, მაგრამ ეს არასოდეს შეიძლება იყოს სიყვარული.

ჩვენი მეორე სახლის, სკოლის მასწავლებლებს ჰგონიათ, რომ უყვართ თავიანთი მოწაფეები, რადგან ისინი ეკუთვნიან მათ, რადგან ფლობენ მათ, მაგრამ ეს არ არის სიყვარული. მფლობელობის ან დამოკიდებულების გრძნობა არ არის სიყვარული.

გონება ანადგურებს სიყვარულს და მხოლოდ გონების ყველა არასწორი ფუნქციონირების, ჩვენი აზროვნების აბსურდული ფორმის, ჩვენი ცუდი ჩვევების, ავტომატური, მექანიკური ჩვევების, საგნების დანახვის არასწორი გზის და ა.შ. გაგებით შეგვიძლია ჭეშმარიტად განვიცადოთ ის, რაც არ ეკუთვნის დროს, რასაც სიყვარული ჰქვია.

ვინც ცდილობს სიყვარული საკუთარი რუტინული მანქანის ნაწილად აქციოს, ვინც ცდილობს სიყვარულმა საკუთარი ცრურწმენების, სწრაფვების, შიშების, ცხოვრებისეული გამოცდილების, საგნების დანახვის ეგოისტური გზის, აზროვნების არასწორი ფორმის და ა.შ. არასწორ გზაზე იაროს, ფაქტობრივად ანადგურებს სიყვარულს, რადგან ეს უკანასკნელი არასოდეს ნებდება დამორჩილებას.

ვინც ცდილობს სიყვარული ისე იმუშაოს, როგორც მე მინდა, როგორც მე მსურს, როგორც მე ვფიქრობ, კარგავს სიყვარულს, რადგან კუპიდონი, სიყვარულის ღმერთი, არასოდეს არის მზად, რომ საკუთარ თავს ნება დართოს მე-ს მიერ დამონებას.

აუცილებელია მე-ს, საკუთარი თავის, საკუთარი მე-ს დასრულება, რათა არ დავკარგოთ სიყვარულის შვილი.

მე მოგონებების, სწრაფვების, შიშების, სიძულვილების, ვნებების, გამოცდილების, ეგოიზმების, შურების, სიხარბის, ვნების და ა.შ. კონაა.

მხოლოდ თითოეული ნაკლის ცალ-ცალკე გაგებით; მხოლოდ მისი შესწავლით, პირდაპირ დაკვირვებით არა მხოლოდ ინტელექტუალურ რეგიონში, არამედ გონების ყველა ქვეცნობიერ დონეზე, ქრება თითოეული ნაკლი, ყოველ წამს ვკვდებით. ასე და მხოლოდ ასე ვახერხებთ მე-ს დეზინტეგრაციას.

ვინც ცდილობს სიყვარული საშინელ მე-ს ბოთლში ჩაამოსხას, კარგავს სიყვარულს, მის გარეშე რჩება, რადგან სიყვარულის ჩამოსხმა არასოდეს შეიძლება.

სამწუხაროდ, ადამიანებს სურთ, რომ სიყვარული საკუთარი ჩვევების, სურვილების, ჩვეულებების და ა.შ. შესაბამისად მოიქცეს, ადამიანებს სურთ, რომ სიყვარული მე-ს დაემორჩილოს და ეს სრულიად შეუძლებელია, რადგან სიყვარული მე-ს არ ემორჩილება.

შეყვარებულ წყვილებს, ან უკეთ რომ ვთქვათ ვნებიანებს, ჰგონიათ, რომ სიყვარული ერთგულად უნდა მიჰყვეს საკუთარი სურვილების, ავხორცობების, შეცდომების და ა.შ. გზას და ამაში სრულიად ცდებიან.

ილაპარაკეთ ორზე, ამბობენ შეყვარებულები ან სექსუალურად ვნებიანები, რაც ყველაზე მეტად არის ამქვეყნად გავრცელებული და მერე მოდის საუბრები, პროექტები, ლტოლვები და კვნესა. თითოეული რაღაცას ამბობს, თავის პროექტებს, სურვილებს, ცხოვრებისეული საგნების დანახვის გზას წარმოადგენს და სურს, რომ სიყვარული რკინიგზის მანქანასავით იმოძრაოს გონების მიერ დაგებულ ფოლადის ლიანდაგებზე.

რაოდენ ცდებიან ეს შეყვარებულები ან ვნებიანები!, რა შორს არიან რეალობისგან.

სიყვარული მე-ს არ ემორჩილება და როდესაც მეუღლეებს სურთ კისერზე ბორკილების დადება და მისი დამორჩილება, ის გარბის და წყვილს უბედურებაში ტოვებს.

გონებას შედარების ცუდი გემოვნება აქვს. მამაკაცი ერთ საცოლეს მეორეს ადარებს. ქალი ერთ მამაკაცს მეორეს ადარებს. მასწავლებელი ერთ მოსწავლეს მეორეს ადარებს, ერთ მოსწავლეს მეორეს ადარებს, თითქოს ყველა მისი მოსწავლე ერთნაირად დაფასებას არ იმსახურებდეს. რეალურად ყოველი შედარება საზიზღარია.

ვინც მზის ლამაზ ჩასვლას უყურებს და მეორეს ადარებს, რეალურად ვერ ხვდება იმ სილამაზეს, რაც მის თვალწინ არის.

ვინც ლამაზ მთას უყურებს და გუშინდელს ადარებს, რეალურად ვერ ხვდება იმ მთის სილამაზეს, რომელიც მის თვალწინ არის.

სადაც შედარებაა, იქ ნამდვილი სიყვარული არ არსებობს. მამა და დედა, რომლებსაც ჭეშმარიტად უყვართ თავიანთი შვილები, არასოდეს ადარებენ მათ არავის, უყვართ და ეს არის.

მეუღლე, რომელსაც ნამდვილად უყვარს თავისი ცოლი, არასოდეს უშვებს შეცდომას და არ ადარებს მას არავის, უყვარს და ეს არის.

მასწავლებელი, რომელსაც უყვარს თავისი მოსწავლეები, არასოდეს დისკრიმინაციას უწევს მათ, არასოდეს ადარებს ერთმანეთს, ჭეშმარიტად უყვარს ისინი და ეს არის.

გონება, რომელიც შედარებებით არის გაყოფილი, დუალიზმის მონა გონება, ანადგურებს სიყვარულს.

გონება, რომელიც დაპირისპირებების ბრძოლით არის გაყოფილი, ვერ ახერხებს ახლის გაგებას, ის ქვავდება, იყინება.

გონებას ბევრი სიღრმე, რეგიონი, ქვეცნობიერი ადგილი, განცალკევებული ადგილი აქვს, მაგრამ საუკეთესო არის არსი, ცნობიერება და ის ცენტრშია.

როდესაც დუალიზმი მთავრდება, როდესაც გონება სრული, მშვიდი, წყნარი, ღრმა ხდება, როდესაც აღარ ადარებს, მაშინ იღვიძებს არსი, ცნობიერება და ეს უნდა იყოს ფუნდამენტური განათლების ჭეშმარიტი მიზანი.

განვასხვავოთ ობიექტური და სუბიექტური. ობიექტურში არის გაღვიძებული ცნობიერება. სუბიექტურში არის მძინარე ცნობიერება, ქვეცნობიერება.

მხოლოდ ობიექტურ ცნობიერებას შეუძლია დატკბეს ობიექტური ცოდნით.

ინტელექტუალური ინფორმაცია, რომელსაც ამჟამად ყველა სკოლის, კოლეჯისა და უნივერსიტეტის მოსწავლეები იღებენ, სუბიექტურია ასი პროცენტით.

ობიექტური ცოდნის შეძენა ობიექტური ცნობიერების გარეშე შეუძლებელია.

მოსწავლეებმა ჯერ თვითშეგნებამდე უნდა მიაღწიონ და შემდეგ ობიექტურ ცნობიერებამდე.

მხოლოდ სიყვარულის გზით შეგვიძლია მივაღწიოთ ობიექტურ ცნობიერებას და ობიექტურ ცოდნას.

აუცილებელია გონების რთული პრობლემის გაგება, თუ ჭეშმარიტად გვინდა სიყვარულის გზის გავლა.