ლა-პასი

მშვიდობა ვერ მოვა გონებიდან, რადგან ის გონებისეული არ არის. მშვიდობა არის წყნარი გულის ტკბილი სურნელი.

მშვიდობა არ არის პროექტების, საერთაშორისო პოლიციის, გაეროს, ამერიკის სახელმწიფოთა ორგანიზაციის, საერთაშორისო ხელშეკრულებების ან დამპყრობელი არმიების საქმე, რომლებიც მშვიდობის სახელით იბრძვიან.

თუ ჭეშმარიტი მშვიდობა გვსურს, უნდა ვისწავლოთ ცხოვრება, როგორც მეომარ ეპოქაში მყოფი გუშაგი, მუდამ ფხიზლად და ყურადღებით, სწრაფი და მოქნილი გონებით, რადგან მშვიდობა არ არის რომანტიკული ფანტაზიების ან ლამაზი სიზმრების საკითხი.

თუ ვერ ვისწავლით მომენტიდან მომენტამდე სიფხიზლის მდგომარეობაში ცხოვრებას, მაშინ მშვიდობისკენ მიმავალი გზა შეუძლებელი, ვიწრო ხდება და უკიდურესად გართულების შემდეგ ჩიხში შევა.

აუცილებელია იმის გაგება, სასწრაფოდ უნდა ვიცოდეთ, რომ წყნარი გულის ნამდვილი მშვიდობა არ არის სახლი, სადაც შეგვიძლია მისვლა და სადაც ლამაზი ქალწული მხიარულად გველოდება. მშვიდობა არ არის მიზანი, ადგილი და ა.შ.

მშვიდობის დევნა, მისი ძიება, მასზე პროექტების გაკეთება, მის სახელზე ბრძოლა, მასზე პროპაგანდის გაკეთება, მისთვის მომუშავე ორგანიზაციების დაფუძნება და ა.შ. სრულიად აბსურდულია, რადგან მშვიდობა გონებისეული არ არის, მშვიდობა არის წყნარი გულის საოცარი სურნელი.

მშვიდობა არ იყიდება და არ გაიყიდება და მისი მიღწევა შეუძლებელია დამშვიდების, სპეციალური კონტროლის, პოლიციის და ა.შ. სისტემით.

ზოგიერთ ქვეყანაში ეროვნული არმია დადის სოფლებში, ანადგურებს ქალაქებს, კლავს ხალხს და ხვრეტს სავარაუდო ბანდიტებს, ეს ყველაფერი მშვიდობის სახელით. მსგავსი პროცედურის შედეგია ბარბაროსობის გამრავლება.

ძალადობა წარმოშობს მეტ ძალადობას, სიძულვილი წარმოშობს მეტ სიძულვილს. მშვიდობის დაპყრობა შეუძლებელია, მშვიდობა ვერ იქნება ძალადობის შედეგი. მშვიდობა მხოლოდ მაშინ მოდის ჩვენთან, როდესაც ვხსნით „მე“-ს, როდესაც ჩვენში ვანადგურებთ ყველა ფსიქოლოგიურ ფაქტორს, რომელიც ომებს წარმოშობს.

თუ მშვიდობა გვინდა, უნდა დავფიქრდეთ, უნდა შევისწავლოთ, უნდა დავინახოთ მთლიანი სურათი და არა მხოლოდ მისი კუთხე.

მშვიდობა ჩვენში იბადება, როდესაც რადიკალურად ვიცვლებით ინტიმურად.

კონტროლის, მშვიდობის მომხრე ორგანიზაციების, დამშვიდებების და ა.შ. საკითხი იზოლირებული დეტალებია, წერტილები ცხოვრების ოკეანეში, არსებობის მთლიანი სურათის იზოლირებული ნაწილები, რომლებიც ვერასოდეს გადაწყვეტენ მშვიდობის პრობლემას რადიკალურად, მთლიანად და საბოლოოდ.

მთლიანად უნდა შევხედოთ სურათს, მსოფლიოს პრობლემა ინდივიდის პრობლემაა; თუ ინდივიდს შიგნით მშვიდობა არ აქვს, საზოგადოება, მსოფლიო გარდაუვლად იცხოვრებს ომში.

სკოლების, კოლეჯების, უნივერსიტეტების მასწავლებლებმა უნდა იმუშაონ მშვიდობისთვის, თუ არ უყვართ ბარბაროსობა და ძალადობა.

სასწრაფო და აუცილებელია ახალი თაობის მოსწავლეებს მივუთითოთ გასავლელი გზა, ინტიმური გზა, რომელსაც შეუძლია სრული სიზუსტით მიგვიყვანოს წყნარი გულის ნამდვილ მშვიდობამდე.

ხალხმა ნამდვილად არ იცის, რა არის ჭეშმარიტი შინაგანი მშვიდობა და მხოლოდ ის უნდათ, რომ არავინ გადაუდგეს გზაზე, ხელი არ შეუშალონ, არ შეაწუხონ, მაშინაც კი, როდესაც ისინი საკუთარი პასუხისმგებლობით იღებენ უფლებას, ხელი შეუშალონ, შეაწუხონ და გაამწარონ თავიანთი მოყვასის ცხოვრება.

ხალხს არასოდეს გამოუცდია ჭეშმარიტი მშვიდობა და მასზე მხოლოდ აბსურდული მოსაზრებები, რომანტიკული იდეალები, მცდარი ცნებები აქვთ.

ქურდებისთვის მშვიდობა იქნება ბედნიერება, რომ დაუსჯელად იპარონ ისე, რომ პოლიცია გზაზე არ გადაუდგეს. კონტრაბანდისტებისთვის მშვიდობა იქნებოდა თავიანთი კონტრაბანდის ყველგან შეტანა ისე, რომ ხელისუფლებამ ხელი არ შეუშალოს. ხალხის მშივრებისთვის მშვიდობა იქნებოდა კარგად გაეყიდათ ძვირად, მარჯვნივ და მარცხნივ ექსპლუატაციას ახდენდნენ ისე, რომ მთავრობის ოფიციალურმა ინსპექტორებმა ხელი არ შეუშალონ. მეძავებისთვის მშვიდობა იქნება ტკბებოდნენ თავიანთი სიამოვნების სარეცლებში და თავისუფლად ექსპლუატაციას უწევდნენ ყველა მამაკაცს ისე, რომ ჯანდაცვის ან პოლიციის ორგანოები საერთოდ არ ჩარეულიყვნენ მათ ცხოვრებაში.

თითოეული გონებაში მშვიდობაზე ორმოცდაათი ათას აბსურდულ ფანტაზიას ქმნის. თითოეული ცდილობს მის გარშემო აღმართოს ეგოისტური კედელი ცრუ იდეების, რწმენის, მოსაზრებებისა და აბსურდული ცნებებისგან იმის შესახებ, თუ რა არის მშვიდობა.

თითოეულს სურს მშვიდობა თავისებურად, თავისი ახირებების, გემოვნების, ჩვევების, მცდარი წეს-ჩვეულებების და ა.შ. შესაბამისად. თითოეულს სურს საკუთარი თავის ჩაკეტვა დამცავ, ფანტასტიკურ კედელში, რათა იცხოვროს საკუთარი მშვიდობით, მცდარად ჩაფიქრებული.

ხალხი იბრძვის მშვიდობისთვის, სურს, უნდა, მაგრამ არ იცის რა არის მშვიდობა. ხალხს მხოლოდ ის უნდა, რომ ხელი არ შეუშალონ, თითოეულს შეეძლოს თავისი ბოროტების ჩადენა ძალიან მშვიდად და თავისუფლად. ამას ეძახიან მშვიდობას.

არ აქვს მნიშვნელობა, რა ბოროტებას ჩადიან ადამიანები, თითოეულს სჯერა, რომ რასაც აკეთებს, კარგია. ხალხი გამართლებას პოულობს უმძიმესი დანაშაულებისთვისაც კი. თუ მთვრალი მოწყენილია, სვამს, რადგან მოწყენილია. თუ მთვრალი მხიარულია, სვამს, რადგან მხიარულია. მთვრალი ყოველთვის ამართლებს ალკოჰოლის მანკიერებას. ასეთია ყველა ადამიანი, ყველა დანაშაულისთვის პოულობენ გამართლებას, არავინ თვლის თავს გარყვნილად, ყველა თავს სამართლიანად და პატიოსნად თვლის.

ბევრი მაწანწალაა, რომლებიც შეცდომით თვლიან, რომ მშვიდობა არის ცხოვრება მუშაობის გარეშე, ძალიან მშვიდად და ყოველგვარი ძალისხმევის გარეშე, ფანტასტიკური რომანტიკული საოცრებებით სავსე სამყაროში.

მშვიდობაზე მილიონობით მცდარი მოსაზრება და კონცეფცია არსებობს. ამ მტკივნეულ სამყაროში, რომელშიც ვცხოვრობთ: თითოეული ეძებს თავის ფანტასტიკურ მშვიდობას, თავისი მოსაზრებების მშვიდობას. ხალხს სურს სამყაროში დაინახოს თავისი ოცნებების მშვიდობა, თავისი განსაკუთრებული ტიპის მშვიდობა, თუმცა საკუთარ თავში თითოეულს აქვს ფსიქოლოგიური ფაქტორები, რომლებიც წარმოშობენ ომებს, მტრობას, ყველა სახის პრობლემას.

მსოფლიო კრიზისის ამ დროს ყველა, ვისაც სურს გახდეს ცნობილი, აფუძნებს მშვიდობის მომხრე ორგანიზაციებს, ეწევა პროპაგანდას და ხდება მშვიდობის პალადინი. არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ბევრმა მელა პოლიტიკოსმა მოიპოვა ნობელის პრემია მშვიდობისთვის, მაშინაც კი, როდესაც მათ საკუთარი სასაფლაო აქვთ და ამა თუ იმ ფორმით ფარულად უბრძანებიათ მრავალი ადამიანის მოკვლა, როდესაც ისინი დაჩრდილვის საფრთხის წინაშე აღმოჩნდნენ.

არსებობენ ასევე კაცობრიობის ჭეშმარიტი მოძღვრები, რომლებიც თავგანწირვით ასწავლიან დედამიწის ყველა ადგილას „მე“-ს დაშლის დოქტრინას. ამ მოძღვრებმა საკუთარი გამოცდილებით იციან, რომ მხოლოდ ჩვენში არსებული მეფისტოფელის გახსნით მოდის ჩვენთან გულის მშვიდობა.

სანამ თითოეულ ინდივიდში არსებობს სიძულვილი, სიხარბე, შური, ეჭვიანობა, შემძენი სული, ამბიცია, რისხვა, სიამაყე და ა.შ. გარდაუვალი იქნება ომები.

ჩვენ ვიცნობთ ბევრ ადამიანს მსოფლიოში, რომლებიც თავს თვლიან, რომ იპოვეს მშვიდობა. როდესაც საფუძვლიანად შევისწავლეთ ეს ადამიანები, დავინახეთ, რომ მათ შორიდანაც კი არ იციან მშვიდობა და რომ მხოლოდ ჩაკეტილნი არიან რაიმე მარტოხელა და სანუგეშო ჩვევაში, ან რაიმე განსაკუთრებულ რწმენაში და ა.შ., მაგრამ რეალურად ამ ადამიანებს არ გამოუცდიათ შორიდანაც კი ის, რაც არის წყნარი გულის ჭეშმარიტი მშვიდობა. სინამდვილეში, ამ საწყალმა ადამიანებმა მხოლოდ ხელოვნური მშვიდობა შექმნეს, რომელიც თავიანთმა უმეცრებამ აურია გულის ავთენტურ მშვიდობაში.

აბსურდია მშვიდობის ძიება ჩვენი ცრურწმენების, რწმენების, წინასწარგანწყობების, სურვილების, ჩვევების და ა.შ. მცდარ კედლებში.

სანამ გონებაში არსებობს ფსიქოლოგიური ფაქტორები, რომლებიც წარმოშობენ მტრობას, უთანხმოებას, პრობლემებს, ომებს, ჭეშმარიტი მშვიდობა არ იქნება.

ნამდვილი მშვიდობა მოდის ჭეშმარიტი სილამაზიდან, გონივრულად გაგებული.

მშვიდი გულის სილამაზე ასხივებს ჭეშმარიტი შინაგანი მშვიდობის ტკბილ სურნელს.

აუცილებელია მეგობრობის სილამაზის გაგება და თავაზიანობის სურნელის შეგრძნება.

აუცილებელია ენის სილამაზის გაგება. აუცილებელია, რომ ჩვენს სიტყვებში იყოს გულწრფელობის არსი. არასოდეს უნდა გამოვიყენოთ არარითმული, არაჰარმონიული, უხეში, აბსურდული სიტყვები.

თითოეული სიტყვა უნდა იყოს ნამდვილი სიმფონია, თითოეული ფრაზა უნდა იყოს სავსე სულიერი სილამაზით. ისეთივე ცუდია ლაპარაკი, როცა უნდა გაჩუმდე, და გაჩუმება, როცა უნდა ილაპარაკო. არსებობს დამნაშავე დუმილი და არის სამარცხვინო სიტყვები.

არის შემთხვევები, როცა ლაპარაკი დანაშაულია, არის შემთხვევები, როცა გაჩუმებაც სხვა დანაშაულია. უნდა ილაპარაკო, როცა უნდა ილაპარაკო და გაჩუმდე, როცა უნდა გაჩუმდე.

სიტყვასთან არ უნდა ვიხუმროთ, რადგან ის დიდი პასუხისმგებლობაა.

ყოველი სიტყვა წარმოთქმამდე უნდა აიწონოს, რადგან ყოველ სიტყვას შეუძლია მსოფლიოში ბევრი სასარგებლო და ბევრი უსარგებლო, ბევრი სარგებელი ან ბევრი ზიანი მოიტანოს.

უნდა ვიზრუნოთ ჟესტებზე, მანერებზე, ჩაცმულობასა და ყოველგვარ ქმედებაზე. რომ ჩვენი ჟესტები, ჩვენი ტანსაცმელი, სუფრასთან ჯდომის მანერა, ჭამის დროს მოქცევის ფორმა, ადამიანების მოსმენის ფორმა ოთახში, ოფისში, ქუჩაში და ა.შ. ყოველთვის სავსე იყოს სილამაზითა და ჰარმონიით.

აუცილებელია სიკეთის სილამაზის გაგება, კარგი მუსიკის სილამაზის შეგრძნება, შემოქმედებითი ხელოვნების სილამაზის სიყვარული, ჩვენი აზროვნების, გრძნობისა და მოქმედების გზის დახვეწა.

უზენაესი სილამაზე მხოლოდ მაშინ შეიძლება დაიბადოს ჩვენში, როდესაც „მე“ გარდაიცვალა რადიკალურად, მთლიანად და საბოლოოდ.

ჩვენ მახინჯები, საშინელები, საზიზღრები ვართ, სანამ „მე“ ფსიქოლოგიური გვაქვს შიგნით და ცოცხალი. სილამაზე მთლიანობაში ჩვენში შეუძლებელია, სანამ არსებობს „მე“ პლურალიზებული.

თუ ნამდვილი მშვიდობა გვსურს, „მე“ უნდა დავიყვანოთ კოსმოსურ მტვრამდე. მხოლოდ ამის შემდეგ გვექნება შინაგანი სილამაზე. ამ სილამაზისგან დაიბადება ჩვენში სიყვარულის ხიბლი და გულის ჭეშმარიტი მშვიდობა.

შემოქმედებით მშვიდობას მოაქვს წესრიგი საკუთარ თავში, აქრობს დაბნეულობას და გვავსებს ლეგიტიმური ბედნიერებით.

აუცილებელია იცოდეთ, რომ გონებას არ შეუძლია გაიგოს რა არის ჭეშმარიტი მშვიდობა. სასწრაფოდ უნდა გავიგოთ, რომ წყნარი გულის მშვიდობა ჩვენთან არ მოდის ძალისხმევით, ან რაიმე საზოგადოებაში ან ორგანიზაციაში გაწევრიანების გამო, რომელიც ეწევა მშვიდობის პროპაგანდას.

ნამდვილი მშვიდობა ჩვენთან სრულიად ბუნებრივად და მარტივად მოდის, როდესაც გონებაში და გულში ვიბრუნებთ უმანკოებას, როდესაც ვხდებით დელიკატური და ლამაზი ბავშვები, მგრძნობიარეები ყველაფრის ლამაზის მიმართ, ისევე როგორც ყველაფრის მახინჯის მიმართ, ყველაფრის კარგის მიმართ, ისევე როგორც ყველაფრის ცუდის მიმართ, ყველაფრის ტკბილის მიმართ, ისევე როგორც ყველაფრის მწარის მიმართ.

აუცილებელია დაკარგული ბავშვობის დაბრუნება, როგორც გონებაში, ასევე გულში.

მშვიდობა არის რაღაც უზარმაზარი, ვრცელი, უსასრულო, ის არ არის გონების მიერ შექმნილი, ის არ შეიძლება იყოს ახირების შედეგი და არც იდეის პროდუქტი. მშვიდობა არის ატომური ნივთიერება, რომელიც სცილდება სიკეთესა და ბოროტებას, ნივთიერება, რომელიც სცილდება ყოველგვარ მორალს, ნივთიერება, რომელიც მომდინარეობს აბსოლუტის წიაღიდან.