ლას ავტორიდადეს

მთავრობას აქვს ავტორიტეტი, სახელმწიფოს აქვს ავტორიტეტი. პოლიციას, კანონს, ჯარისკაცს, მშობლებს, მასწავლებლებს, რელიგიურ წინამძღოლებს და ა.შ. აქვთ ავტორიტეტი.

არსებობს ავტორიტეტის ორი ტიპი. პირველი, არაცნობიერი ავტორიტეტი. მეორე, ცნობიერი ავტორიტეტი.

არაფერს აკეთებენ არაცნობიერი ან ქვეცნობიერი ავტორიტეტები. ჩვენ სასწრაფოდ გვჭირდება თვითშეგნებული ავტორიტეტები.

არაცნობიერმა ან ქვეცნობიერმა ავტორიტეტებმა სამყარო ცრემლებითა და ტკივილით აავსეს.

სახლში და სკოლაში არაცნობიერი ავტორიტეტები ბოროტად იყენებენ ავტორიტეტს თავიანთი არაცნობიერების ან ქვეცნობიერების გამო.

არაცნობიერი მშობლები და მასწავლებლები, დღესდღეობით, მხოლოდ ბრმების ბრმა წინამძღოლები არიან და, როგორც წმინდა წერილშია ნათქვამი, ყველა უფსკრულში თავდაყირა ჩავარდება.

არაცნობიერი მშობლები და მასწავლებლები ბავშვობაში გვაიძულებენ გავაკეთოთ აბსურდული რაღაცეები, რასაც ისინი ლოგიკურად თვლიან. ამბობენ, რომ ეს ჩვენთვისაა სასარგებლო.

მშობლები არაცნობიერი ავტორიტეტები არიან, რასაც მოწმობს ის ფაქტი, რომ შვილებს ნაგავივით ექცევიან, თითქოს ისინი ადამიანის სახეობაზე მაღლა მდგომი არსებები არიან.

მასწავლებლები საბოლოოდ სძულთ გარკვეული მოსწავლეები და ანებივრებენ სხვებს. ზოგჯერ მკაცრად სჯიან ნებისმიერ საძულველ სტუდენტს, მაშინაც კი, როდესაც ეს უკანასკნელი ავთვისებიანი არ არის და აჯილდოებენ შესანიშნავი ნიშნებით ბევრ განებივრებულ სტუდენტს, რომლებიც ამას ნამდვილად არ იმსახურებენ.

მშობლები და სკოლის მასწავლებლები არასწორ წესებს კარნახობენ ბავშვებისთვის, მოზარდებისთვის, ახალგაზრდა ქალებისთვის და ა.შ.

ავტორიტეტებს, რომლებსაც არ აქვთ თვითშეგნება, მხოლოდ აბსურდული რაღაცეების გაკეთება შეუძლიათ.

ჩვენ გვჭირდება თვითშეგნებული ავტორიტეტები. თვითშეგნებაში იგულისხმება საკუთარი თავის სრული ცოდნა, ჩვენი ყველა შინაგანი ღირებულების სრული ცოდნა.

მხოლოდ ის არის სრულად გამოღვიძებული, ვისაც ჭეშმარიტად აქვს საკუთარი თავის სრული ცოდნა. ეს არის თვითშეგნებული ყოფნა.

ყველას ჰგონია, რომ საკუთარი თავი იცის, მაგრამ ცხოვრებაში ძალიან რთულია ისეთი ადამიანის პოვნა, ვინც საკუთარი თავი ნამდვილად იცის. ადამიანებს საკუთარ თავზე სრულიად არასწორი წარმოდგენები აქვთ.

საკუთარი თავის შეცნობა დიდ და საშინელ თვითძალისხმევას მოითხოვს. მხოლოდ საკუთარი თავის შეცნობის გზით მიიღწევა ჭეშმარიტად თვითშეგნება.

ავტორიტეტის ბოროტად გამოყენება არაცნობიერებით არის გამოწვეული. არცერთი თვითშეგნებული ავტორიტეტი არასოდეს მივიდოდა ავტორიტეტის ბოროტად გამოყენებამდე.

ზოგიერთი ფილოსოფოსი ეწინააღმდეგება ნებისმიერ ავტორიტეტს, სძულს ავტორიტეტები. აზროვნების ასეთი ფორმა მცდარია, რადგან ყველაფერ შექმნილში, მიკრობიდან მზემდე, არსებობს მასშტაბები და მასშტაბები, ხარისხები და ხარისხები, უმაღლესი ძალები, რომლებიც აკონტროლებენ და მართავენ და ქვედა ძალები, რომლებიც კონტროლდება და იმართება.

უბრალო ფუტკრის სკაში დედოფალში არის ავტორიტეტი. ნებისმიერ ჭიანჭველაში არის ავტორიტეტი და კანონები. ავტორიტეტის პრინციპის განადგურება ანარქიამდე მიგვიყვანდა.

ჩვენს დროში ავტორიტეტები, კრიზისულ პერიოდში, არაცნობიერები არიან და ცხადია, რომ ამ ფსიქოლოგიური ფაქტის გამო, ისინი ამონებენ, აჯაჭვებენ, ბოროტად იყენებენ, ტკივილს იწვევენ.

ჩვენ გვჭირდება მასწავლებლები, ინსტრუქტორები ან სულიერი გიდები, სამთავრობო ავტორიტეტები, მშობლები და ა.შ., სრულად თვითშეგნებულები. მხოლოდ ამ გზით შეგვიძლია ჭეშმარიტად უკეთესი სამყაროს შექმნა.

სულელურია იმის თქმა, რომ მასწავლებლები და სულიერი გიდები არ არის საჭირო. აბსურდულია ავტორიტეტის პრინციპის უგულებელყოფა ყველაფერ შექმნილში.

ისინი, ვინც თვითკმარი, ამაყი არიან, თვლიან, რომ მასწავლებლები და სულიერი გიდები საჭირო არ არის.

ჩვენ უნდა ვაღიაროთ ჩვენი საკუთარი სისუსტე და სიღარიბე. ჩვენ უნდა გვესმოდეს, რომ გვჭირდება ავტორიტეტები, მასწავლებლები, სულიერი ინსტრუქტორები და ა.შ., მაგრამ თვითშეგნებულები, რათა მათ შეძლონ ჩვენი ბრძნულად წარმართვა, დახმარება და ხელმძღვანელობა.

მასწავლებლების არაცნობიერი ავტორიტეტი ანადგურებს მოსწავლეების შემოქმედებით ძალას. თუ მოსწავლე ხატავს, არაცნობიერი მასწავლებელი ეუბნება, რა უნდა დახატოს, ხე ან პეიზაჟი, რომელიც უნდა დააკოპიროს და შეშინებული მოსწავლე ვერ ბედავს მასწავლებლის მექანიკური წესებიდან გადახვევას.

ეს არ არის შექმნა. აუცილებელია, რომ სტუდენტი გახდეს შემოქმედი. რომ შეძლოს არაცნობიერი მასწავლებლის არაცნობიერი წესებიდან გადახვევა, რათა შეძლოს გადმოსცეს ყველაფერი, რასაც გრძნობს ხესთან დაკავშირებით, სიცოცხლის მთელი ხიბლი, რომელიც ცირკულირებს ხის კანკალა ფოთლებში, მთელი მისი ღრმა მნიშვნელობა.

ცნობიერი მასწავლებელი არ ეწინააღმდეგებოდა სულის განმათავისუფლებელ შემოქმედებას.

მასწავლებლები ცნობიერი ავტორიტეტით არასოდეს დააკისრებდნენ მოსწავლეებს გონებას.

არაცნობიერი მასწავლებლები თავიანთი ავტორიტეტით ანადგურებენ მოსწავლეების გონებასა და ინტელექტს.

მასწავლებლებმა არაცნობიერი ავტორიტეტით იციან მხოლოდ დასჯა და სულელური წესების კარნახი, რათა მოსწავლეები კარგად მოიქცნენ.

თვითშეგნებული მასწავლებლები დიდი მოთმინებით ასწავლიან თავიანთ მოსწავლეებს, ეხმარებიან მათ გაიგონ თავიანთი ინდივიდუალური სირთულეები, რათა გაგებით შეძლონ თავიანთი ყველა შეცდომის გადალახვა და ტრიუმფალურად წინსვლა.

ცნობიერმა ან თვითშეგნებულმა ავტორიტეტმა არასოდეს შეიძლება გაანადგუროს ინტელექტი.

არაცნობიერი ავტორიტეტი ანადგურებს ინტელექტს და სერიოზულ ზიანს აყენებს მოსწავლეებს.

ინტელექტი მხოლოდ მაშინ მოდის ჩვენთან, როდესაც ვტკბებით ჭეშმარიტი თავისუფლებით და მასწავლებლებმა თვითშეგნებული ავტორიტეტით ნამდვილად იციან შემოქმედებითი თავისუფლების პატივისცემა.

არაცნობიერ მასწავლებლებს ჰგონიათ, რომ ყველაფერი იციან და თელავენ სტუდენტების თავისუფლებას და უკვეთავენ ინტელექტს თავიანთი უსიცოცხლო წესებით.

თვითშეგნებულმა მასწავლებლებმა იციან, რომ არ იციან და საკუთარ თავს უფლებას აძლევენ ისწავლონ თავიანთი მოწაფეების შემოქმედებითი შესაძლებლობების დაკვირვებით.

აუცილებელია, რომ სკოლების, კოლეჯებისა და უნივერსიტეტების სტუდენტები მარტივი დისციპლინირებული ავტომატების მდგომარეობიდან გადავიდნენ ინტელექტუალური და თავისუფალი არსებების ბრწყინვალე პოზიციაზე, რათა მათ შეძლონ წარმატებით გაუმკლავდნენ არსებობის ყველა სირთულეს.

ეს მოითხოვს თვითშეგნებულ, კომპეტენტურ მასწავლებლებს, რომლებიც ნამდვილად დაინტერესებულნი არიან თავიანთი მოწაფეებით, მასწავლებლებს, რომლებიც კარგად არიან ანაზღაურებულნი, რათა არ ჰქონდეთ რაიმე სახის ფინანსური საზრუნავი.

სამწუხაროდ, ყველა მასწავლებელს, ყველა მშობელს, ყველა სტუდენტს ჰგონია, რომ თვითონ არის თვითშეგნებული, გამოღვიძებული და ეს არის მათი ყველაზე დიდი შეცდომა.

ძალიან იშვიათია ცხოვრებაში თვითშეგნებული და გამოღვიძებული ადამიანის პოვნა. ადამიანები ოცნებობენ, როდესაც სხეული სძინავს და ოცნებობენ, როდესაც სხეული სიფხიზლის მდგომარეობაშია.

ადამიანები მანქანებს მართავენ, ოცნებობენ; მუშაობენ ოცნებობენ; ქუჩებში დადიან ოცნებობენ, მთელი საათის განმავლობაში ცხოვრობენ ოცნებობენ.

სრულიად ბუნებრივია, რომ პროფესორს ქოლგა დაავიწყდეს ან მანქანაში დატოვოს წიგნი ან საფულე. ეს ყველაფერი იმიტომ ხდება, რომ პროფესორს ცნობიერება სძინავს, ოცნებობს…

ძალიან რთულია ადამიანებმა მიიღონ ის, რომ სძინავთ, ყველას ჰგონია, რომ გამოღვიძებულია. თუ ვინმე აღიარებდა, რომ ცნობიერება სძინავს, ცხადია, რომ ამ მომენტიდან დაიწყებდა გამოღვიძებას.

მოსწავლეს სახლში ავიწყდება წიგნი ან რვეული, რომელიც სკოლაში უნდა წაიღოს, მსგავსი დავიწყება ძალიან ნორმალურად გამოიყურება და ასეც არის, მაგრამ მიუთითებს, მიანიშნებს იმ ძილის მდგომარეობაზე, რომელშიც ადამიანის ცნობიერება იმყოფება.

ურბანული ტრანსპორტის ნებისმიერი სერვისის მგზავრები ხშირად სცდებიან ქუჩას, ეძინათ და როდესაც იღვიძებენ, ხვდებიან, რომ ქუჩა გაიარეს და ახლა მოუწევთ რამდენიმე ქუჩის ფეხით დაბრუნება.

ადამიანი იშვიათად არის რეალურად გამოღვიძებული ცხოვრებაში და როდესაც ის ყოფილა თუნდაც ერთი წუთით, როგორც უსასრულო საშინელების შემთხვევაში, ის მყისიერად ხედავს საკუთარ თავს სრულყოფილად. ეს მომენტები დაუვიწყარია.

ადამიანს, რომელიც ქალაქის შემოვლის შემდეგ სახლში ბრუნდება, ძალიან უჭირს ზედმიწევნით გაიხსენოს ყველა თავისი აზრი, ინციდენტი, ადამიანი, ნივთი, იდეა და ა.შ. და ა.შ. და ა.შ. დამახსოვრების მცდელობისას ის თავის მეხსიერებაში აღმოაჩენს დიდ ხარვეზებს, რომლებიც ზუსტად შეესაბამება ყველაზე ღრმა ძილის მდგომარეობებს.

ზოგიერთმა ფსიქოლოგიის სტუდენტმა გადაწყვიტა იცხოვროს სიფხიზლით მომენტიდან მომენტამდე, მაგრამ უცებ იძინებენ, შესაძლოა ქუჩაში მეგობრის პოვნისას, მაღაზიაში რაიმეს საყიდლად შესვლისას და ა.შ. და როდესაც რამდენიმე საათის შემდეგ ახსენდებათ მათი გადაწყვეტილება იცხოვრონ სიფხიზლით და გამოღვიძებულად მომენტიდან მომენტამდე, მაშინ ხვდებიან, რომ ჩაეძინათ, როდესაც შევიდნენ ამა თუ იმ ადგილას, ან როდესაც შეხვდნენ ამა თუ იმ ადამიანს და ა.შ. და ა.შ. და ა.შ.

თვითშეგნებული ყოფნა ძალიან რთულია, მაგრამ ამ მდგომარეობამდე მისვლა შესაძლებელია MOMENT-დან MOMENT-მდე სიფხიზლისა და მზადყოფნის სწავლით.

თუ გვინდა თვითშეგნებამდე მიღწევა, აუცილებელია გავიცნოთ საკუთარი თავი სრულყოფილად.

ჩვენ ყველას გვაქვს მე, ჩემი თავი, ეგო, რომელიც უნდა გამოვიკვლიოთ საკუთარი თავის შესაცნობად და გავხდეთ თვითშეგნებულები.

სასწრაფოდ უნდა დავაკვირდეთ საკუთარ თავს, გავაანალიზოთ და გავიგოთ თითოეული ჩვენი ნაკლი.

აუცილებელია საკუთარი თავის შესწავლა გონების, ემოციების, ჩვევების, ინსტინქტებისა და სექსის სფეროში.

გონებას აქვს მრავალი დონე, რეგიონი ან ქვეცნობიერი განყოფილება, რომლებიც საფუძვლიანად უნდა ვიცოდეთ დაკვირვებით, ანალიზით, ღრმა მედიტაციით და ღრმა ინტიმური გაგებით.

ნებისმიერი ნაკლი შეიძლება გაქრეს ინტელექტუალური რეგიონიდან და განაგრძოს არსებობა გონების სხვა არაცნობიერ დონეზე.

პირველი, რაც საჭიროა, არის გამოღვიძება, რათა გავიგოთ ჩვენი საკუთარი სისუსტე, სიღარიბე და ტკივილი. შემდეგ იწყებს მე სიკვდილს მომენტიდან მომენტამდე. სასწრაფოდ საჭიროა ფსიქოლოგიური მე-ს სიკვდილი.

მხოლოდ სიკვდილით იბადება ჩვენში ჭეშმარიტად ცნობიერი არსი. მხოლოდ მას შეუძლია განახორციელოს ჭეშმარიტი ცნობიერი ავტორიტეტი.

გამოღვიძება, სიკვდილი, დაბადება. ეს არის სამი ფსიქოლოგიური ფაზა, რომელიც მიგვიყვანს ჭეშმარიტ ცნობიერ არსებობამდე.

აუცილებელია გამოღვიძება იმისთვის, რომ მოვკვდეთ და აუცილებელია სიკვდილი იმისთვის, რომ დავიბადოთ. ვინც კვდება გამოღვიძების გარეშე, სულელ წმინდანად იქცევა. ვინც იბადება სიკვდილის გარეშე, იქცევა ორმაგი პიროვნების მქონე ინდივიდად, ძალიან სამართლიანად და ძალიან გარყვნილად.

ჭეშმარიტი ავტორიტეტის განხორციელება შეუძლიათ მხოლოდ მათ, ვისაც ცნობიერი არსი აქვს.

მათ, ვისაც ჯერ კიდევ არ აქვთ ცნობიერი არსი, მათ, ვინც ჯერ კიდევ არ არიან თვითშეგნებულები, როგორც წესი, ბოროტად იყენებენ ავტორიტეტს და დიდ ზიანს აყენებენ.

მასწავლებლებმა უნდა ისწავლონ ბრძანება და მოსწავლეებმა უნდა ისწავლონ მორჩილება.

ის ფსიქოლოგები, რომლებიც მორჩილების წინააღმდეგ გამოდიან, ძალიან ცდებიან, რადგან ვერავინ შეძლებს ცნობიერად მმართველობას, თუ მანამდე არ ისწავლა მორჩილება.

აუცილებელია ცნობიერად ბრძანების ცოდნა და აუცილებელია ცნობიერად მორჩილების ცოდნა.