წინასიტყვაობა

„ფუნდამენტური განათლება“ არის მეცნიერება, რომელიც საშუალებას გვაძლევს აღმოვაჩინოთ ჩვენი ურთიერთობა ადამიანებთან, ბუნებასთან, ყველაფერთან. ამ მეცნიერების საშუალებით ჩვენ ვიგებთ გონების ფუნქციონირებას, რადგან გონება ცოდნის ინსტრუმენტია და უნდა ვისწავლოთ ამ ინსტრუმენტის მართვა, რომელიც არის ფსიქოლოგიური „მე“-ს ძირითადი ბირთვი.

ამ ნაშრომში თითქმის ობიექტურად გვასწავლიან აზროვნების ხერხს გამოკვლევის, ანალიზის, გაგებისა და მედიტაციის საშუალებით.

გვაწვდის ინფორმაციას, თუ როგორ გავაუმჯობესოთ მეხსიერების მოგონებები სამი ფაქტორის გამოყენებით: სუბიექტი, ობიექტი და ადგილი; მეხსიერებას ამოძრავებს ინტერესი, ამიტომ ინტერესი უნდა გამოვიჩინოთ იმის მიმართ, რასაც ვსწავლობთ, რათა ის მეხსიერებაში ჩაიბეჭდოს. მეხსიერება უმჯობესდება ალქიმიური ტრანსმუტაციის პროცესის საშუალებით, რომელსაც ნელ-ნელა გაეცნობიან სტუდენტები, რომლებიც დაინტერესებულნი არიან საკუთარი პიროვნული გაუმჯობესებით.

დასავლელებისთვის სწავლა იწყება 6 წლიდან, ანუ მაშინ, როდესაც ითვლება, რომ მათ აქვთ საღი აზრი; აღმოსავლელებისთვის, განსაკუთრებით ინდუსებისთვის, განათლება იწყება ორსულობიდან; გნოსტიკოსებისთვის - სიყვარულიდან, ანუ ჩასახვამდე.

მომავლის განათლება მოიცავს ორ ფაზას: ერთს მშობლები ახორციელებენ, მეორეს კი - მასწავლებლები. მომავლის განათლება აღზრდილებს ღვთაებრივ ცოდნაში მოაქცევს, რათა ისწავლონ იყვნენ მამები და დედები. ქალს სჭირდება დაცვა, მფარველობა, ამიტომაც გოგონა ბავშვობაში უფრო მეტად ეჯაჭვება მამას, რადგან მას უფრო ძლიერად და ენერგიულად ხედავს; ბიჭს სჭირდება სიყვარული, მოვლა, მოფერება, ამიტომ ბიჭი ბუნებრივი ინსტინქტით უფრო მეტად ეჯაჭვება დედას. მოგვიანებით, როდესაც ორივეს გრძნობები იხრწნება, ქალი ეძებს კარგ პარტიას ან კაცს, რომელსაც ის ეყვარება, მაშინ, როდესაც მან უნდა გასცეს სიყვარული, ხოლო მამაკაცი ეძებს ქალს, რომელსაც საცხოვრებელი საშუალება აქვს ან პროფესია გააჩნია; სხვებისთვის კი ჭარბობს გარეგნობა და სხეულის ფორმები მათი გრძნობებისთვის.

გასაკვირია სასკოლო ტექსტების ნახვა, თითოეული ნაშრომი ათასობით კითხვით, რომლებზეც ავტორი წერილობით პასუხობს, რათა მოსწავლეებმა ზეპირად ისწავლონ ისინი; ურწმუნო მეხსიერება არის ცოდნის საცავი, რომელსაც ახალგაზრდები ასეთი მონდომებით სწავლობენ; ეს მთლიანად მატერიალისტური განათლება მათ სიცოცხლის შოვნაში ეხმარება, როდესაც სწავლას დაასრულებენ, მაგრამ იმ ცხოვრების შესახებ, რომელშიც იცხოვრებენ, არაფერი იციან, მასში ბრმები შედიან, მათ არც კი უსწავლებიათ სახეობების გამრავლება ამაღლებული ფორმით, ეს სწავლება უზნეობის ჩრდილში მყოფ თაღლითებს აქვთ გადაბარებული.

აუცილებელია, რომ ახალგაზრდამ გაიგოს, რომ თესლი, რომელსაც ადამიანის ორგანიზმი გამოიმუშავებს, არის ყველაზე მნიშვნელოვანი ფაქტორი ადამიანის (სახეობის) სიცოცხლისთვის, ის კურთხეულია და, შესაბამისად, მისი არასწორი გამოყენება საკუთარ შთამომავლობას დააზიანებს. კათოლიკური ეკლესიის საკურთხევლებზე წმინდა საცავში დიდი მოწიწებით ინახება ოსტია, როგორც ქრისტეს სხეულის წარმომადგენელი, ეს წმინდა ფიგურა ხორბლის თესლისგან შედგება. ცოცხალ საკურთხეველში, ანუ ჩვენს ფიზიკურ სხეულში, ჩვენი თესლი ქრისტიანობის წმინდა ოსტიის ადგილს იკავებს, რომელიც ისტორიულ ქრისტეს მიჰყვება; საკუთარ თესლში ჩვენ ვინახავთ ქრისტეს არსებაში ჩვენ, ისინი, ვინც მივყვებით ცოცხალ ქრისტეს, რომელიც ცოცხლობს და ფეთქავს ჩვენი საკუთარი თესლის სიღრმეში.

დიდი ინტერესით ვხედავთ, რომ აგრონომები, რომლებსაც მცენარეების ცოდნა აქვთ გადაბარებული, რომლებიც ადამიანს ემსახურებიან, გლეხებს ასწავლიან, რომ პატივი სცენ თესლს, რომელსაც მინდვრებში რწყავენ, ვხედავთ, რომ მათ გააუმჯობესეს თესლების ხარისხი, რათა უკეთესი მოსავალი მიიღონ და მარცვლეულის მარაგი დიდ სილოსებში შეინახონ, რათა არ დაიკარგოს თესლები, რომლებიც ასეთი მონდომებით აწარმოეს. ვხედავთ, როგორ მოახერხეს ვეტერინარებმა, რომლებსაც ცხოველების სიცოცხლის მართვა აქვთ გადაბარებული, მწარმოებლების ან მამრების წარმოება, რომელთა ღირებულება ასჯერ მეტია ხორცის პროდუქტზე, რაც მიუთითებს, რომ ეს არის თესლი, რომელსაც ისინი აწარმოებენ, ასეთი მაღალი ღირებულების მიზეზი. მხოლოდ ოფიციალური მედიცინა, რომელსაც ადამიანის სახეობა აბარია, არაფერს გვეუბნება თესლის გაუმჯობესების შესახებ; ჩვენ დადებითად ვწუხვართ ამ შეფერხების გამო და ჩვენს მკითხველებს ვაცნობებთ, რომ ადამიანის თესლის გაუმჯობესება ყველაზე ადვილია სამი ძირითადი საკვების მუდმივი გამოყენების გზით: იმის საშუალებით, რასაც ვფიქრობთ, რასაც ვსუნთქავთ და რასაც ვჭამთ. თუ მხოლოდ ბუნდოვანებებზე ვფიქრობთ, უინტერესო, უმნიშვნელო რაღაცეებზე, ასეთივე იქნება თესლი, რომელსაც ვაწარმოებთ, რადგან აზროვნება გადამწყვეტია ამ წარმოებისთვის. ახალგაზრდა, რომელიც სწავლობს, გარეგნობითა და გარეგნობით განსხვავდება იმისგან, ვინც განათლებას არ იღებს, პიროვნებაში ცვლილებაა; ფაქტი, რომ ბარებსა და ტავერნებში მონელებულ ლუდს ვსუნთქავთ, გავლენას ახდენს იმ მრევლის სიცოცხლეზე, რომლებიც ამ ადგილებს სტუმრობენ: ადამიანები, რომლებიც იკვებებიან ნამცხვრებით, ღორის ხორცით, ლუდით, ცხარე საკვებით, ალკოჰოლით და აფროდიზიაკებით, ვნებიან ცხოვრებას ეწევიან, რაც მათ გარყვნილებამდე მიჰყავს.

ყველა მრუში ცხოველი სუნიანია: ვირები, ღორები, თხები და ქათმებიც კი, მიუხედავად იმისა, რომ ფრინველები არიან, როგორც შინაური მამალი. ადვილად შეიძლება დავინახოთ განსხვავება მრუშებსა და მათ შორის, რომლებსაც ადამიანი ძალდატანებით აკეთებს უმწიკვლოებს, რათა ექსპლუატაცია გაუწიოს, დავაკვირდეთ დოღის ცხენის სასქესო ჯირკვლებს და სატვირთო ცხენებისას, საბრძოლო ხარებსა და მამრებს შორის, რომლებიც ყოველდღე გამოდიან პრესაში, ჯიხვი ან ღორი, თუნდაც პატარა ცხოველებში, როგორიცაა ვირთხა, რომელიც საშინლად ვნებიანია და მისი გარეგნობა ყოველთვის ამაზრზენია, იგივე ხდება მრუშ მამაკაცში, რომელიც თავის სუნს დეზოდორანტებითა და სუნამოებით ფარავს. როდესაც ადამიანი ხდება უმწიკვლო, სუფთა და წმინდა აზროვნებაში, სიტყვაში და საქმეში, ის იბრუნებს დაკარგულ ბავშვობას, მშვენიერდება სხეულითა და სულით და მის სხეულს არ ასდის ფეტიდობა.

როგორ მიიღწევა პრენატალური განათლება? ეს ხდება წყვილებს შორის, რომლებიც მისდევენ უმწიკვლობას, ანუ ისინი არასოდეს კარგავენ თავიანთ თესლს გულგრილობაში და წარმავალ სიამოვნებაში, ასე: მეუღლეებს სურთ სხეულის მინიჭება ახალი არსებისთვის, თანხმდებიან და სთხოვენ ზეცას, რომ განაყოფიერების მოვლენამდე წარმართონ, შემდეგ კი სიყვარულის მუდმივ მდგომარეობაში ხალისითა და მხიარულად თანაცხოვრობენ, იყენებენ იმ დროს, როდესაც ბუნება ყველაზე გულუხვია, როგორც ამას გლეხები თესვისთვის აკეთებენ, იყენებენ ალქიმიური ტრანსმუტაციის პროცესს და ერთად არიან როგორც ქმარი და ცოლი, რაც საშუალებას აძლევს ძლიერ და ენერგიულ სპერმატოზოიდს გაექცეს, გაუმჯობესებულს ადრე ცნობილი პრაქტიკით და ამ გზით მიიღწევა ღვთაებრივი ჩასახვის მოვლენა, როგორც კი ქალი აღიქვამს, რომ ორსულადაა, თავს არიდებს მამაკაცს, ანუ ცოლქმრული ცხოვრება მთავრდება, ეს უმწიკვლო მამაკაცმა ადვილად უნდა გააკეთოს, რადგან ის მადლით არის სავსე და ზებუნებრივი ძალით, ყველა საშუალებით სასიამოვნოს ხდის ცხოვრებას თავის მეუღლეს, რათა მან არ მიმართოს უსიამოვნებას ან მსგავს რაღაცეებს, რადგან ეს ყველაფერი გავლენას ახდენს ნაყოფზე, რომელიც ვითარდება, თუ ეს ზიანს აყენებს, რა იქნება ის შეხვედრა, რომელსაც ვნებიანად ახორციელებენ ადამიანები, რომლებსაც არასოდეს მიუღიათ რჩევა ამ კუთხით? რაც ბევრ ბავშვს აძლევს მოტივებს ადრეული ასაკიდანვე იგრძნონ საშინელი ვნებები და შოკისმომგვრელად გააწითლონ დედები.

დედამ იცის, რომ ის სიცოცხლეს აძლევს ახალ არსებას, რომელსაც ინახავს თავის ცოცხალ ტაძარში, როგორც ძვირფას სამკაულს და ლოცვებითა და ფიქრებით ანიჭებს მშვენიერ ფორმებს, რომლებიც განადიდებენ ახალ ქმნილებას, შემდეგ მოდის მშობიარობის მოვლენა ტკივილის გარეშე; მარტივად და ბუნებრივად მათი მშობლების სადიდებლად. წყვილი ინარჩუნებს დიეტას, რომელიც ძირითადად ორმოცი დღეა, სანამ საშვილოსნო, რომელიც ახალი არსების აკვნად მსახურობდა, თავის ადგილს დაუბრუნდება, მამაკაცმა იცის, რომ ქალი, რომელიც შვილს ზრდის, უნდა გაანებივროს და შეხედოს მას, ჯანსაღი მოფერებით, რადგან ნებისმიერი ვნებიანი ძალადობრივი ფორმა გავლენას ახდენს დედის მკერდზე და იწვევს ობსტრუქციებს არხებში, სადაც მიედინება ძვირფასი სითხე, რომელიც სიცოცხლეს მისცემს მის შვილს, ქალი, რომელსაც სურს ამ სწავლების პრაქტიკაში გამოყენება, დაინახავს, რომ ქრება სირცხვილი იმისა, რომ მკერდის ოპერაცია უნდა გაიკეთოს მუდმივი ობსტრუქციის გამო. სადაც არის უმწიკვლობა, იქ არის სიყვარული და მორჩილება, ბავშვები ბუნებრივად იზრდებიან და ყოველგვარი ბოროტება ქრება, ასე იწყება ეს ფუნდამენტური განათლება ახალი არსების პიროვნების მოსამზადებლად, რომელიც უკვე წავა კოლეჯში, რომელიც აღჭურვილი იქნება იმ განათლების გასაგრძელებლად, რაც საშუალებას მისცემს მას იცხოვროს და მოგვიანებით დამოუკიდებლად იშოვოს ყოველდღიური პური.

პირველ 7 წელიწადში ბავშვი აყალიბებს საკუთარ პიროვნებას ისე, რომ ის ისეთივე მნიშვნელოვანია, როგორც ორსულობის თვეები და ის, რასაც ელიან ასეთ პირობებში მოყვანილი არსებისგან, არის ის, რასაც ადამიანები ვერც კი აცნობიერებენ. ინტელექტი არსების ატრიბუტია, ჩვენ უნდა ვიცოდეთ არსების შესახებ.

„მე“-მ არ შეუძლია ჭეშმარიტების შეცნობა, რადგან ჭეშმარიტება დროს არ ეკუთვნის, „მე“ კი ეკუთვნის.

შიში და შიში აზიანებს თავისუფალ ინიციატივას. ინიციატივა შემოქმედებითია, შიში კი - დესტრუქციული.

ყველაფრის ანალიზითა და მედიტაციით, ჩვენ ვაღვიძებთ მძინარე ცნობიერებას.

ჭეშმარიტება არის უცნობი მომენტიდან მომენტამდე, მას არაფერი აქვს საერთო იმასთან, რისიც გჯერა თუ არ გჯერა; ჭეშმარიტება არის ექსპერიმენტის, განცდის, გაგების საკითხი.

ხულიო მედინა ვისკაინო S. S. S.