Რა Ვიფიქროთ. Როგორ Ვიფიქროთ.

ჩვენს სახლში და სკოლაში მშობლები და მასწავლებლები ყოველთვის გვეუბნებიან, რა უნდა ვიფიქროთ, მაგრამ ცხოვრებაში არასდროს გვასწავლიან, როგორ ვიფიქროთ.

იმის ცოდნა, რა ვიფიქროთ, შედარებით ძალიან ადვილია. ჩვენი მშობლები, მასწავლებლები, დამრიგებლები, წიგნების ავტორები და ა.შ., ყველა თავისებურად დიქტატორია, ყველას უნდა, რომ ვიფიქროთ მათი კარნახით, მოთხოვნებით, თეორიებით, ცრურწმენებით და ა.შ.

გონების დიქტატორები სარეველასავით მრავლად არიან. ყველგან არის გარყვნილი ტენდენცია სხვისი გონების დამონების, მისი ბოთლში მოთავსების, იძულებით გარკვეული ნორმების, ცრურწმენების, სკოლების და ა.შ. ფარგლებში ცხოვრებისკენ.

მილიონობით გონების დიქტატორს არასდროს უნდოდა ვინმეს გონებრივი თავისუფლების პატივისცემა. თუ ვინმე ისე არ ფიქრობს, როგორც ისინი, მას აფასებენ როგორც გარყვნილს, განდგომილს, უმეცარს და ა.შ.

მთელ მსოფლიოს უნდა მთელი მსოფლიოს დამონება, ყველას უნდა სხვების ინტელექტუალური თავისუფლების დარღვევა. არავის უნდა სხვისი აზროვნების თავისუფლების პატივისცემა. ყველას ჰგონია თავი გონივრული, ბრძენი, საოცარი და სურს, რომ სხვებიც იყვნენ მისნაირები, რომ ის აქციონ თავის მოდელად, რომ ისე იფიქრონ, როგორც ის.

გონება ზედმეტად გამოიყენეს. დააკვირდით ვაჭრებს და მათ პროპაგანდას გაზეთის, რადიოს, ტელევიზიის და ა.შ. საშუალებით. კომერციული პროპაგანდა დიქტატორული ფორმით ხდება: იყიდეთ ესა და ეს საპონი! ესა და ეს ფეხსაცმელი! ამდენი პესო! ამდენი დოლარი! იყიდეთ ახლავე! დაუყოვნებლივ! ნუ გადადებთ ხვალისთვის! ეს დაუყოვნებლივ უნდა მოხდეს! და ა.შ. მხოლოდ ის აკლიათ, რომ თქვან, თუ არ დაემორჩილებით, ციხეში ჩაგსვამთ ან მოგკლავთ.

მამას უნდა შვილს ძალადობით ჩაუნერგოს თავისი იდეები და სკოლის მასწავლებელი საყვედურობს, სჯის და დაბალ ნიშნებს უწერს, თუ ბიჭი ან გოგო მასწავლებლის იდეებს დიქტატორულად არ მიიღებს.

კაცობრიობის ნახევარს უნდა მეორე ნახევრის გონების დამონება. სხვების გონების დამონების ეს ტენდენცია აშკარად ჩანს, როდესაც ვსწავლობთ შავი ისტორიის შავ გვერდს.

ყველგან არსებობდა და არსებობს სისხლიანი დიქტატურები, რომლებიც ცდილობენ ხალხების დამონებას. სისხლიანი დიქტატურები, რომლებიც კარნახობენ, რა უნდა იფიქროს ხალხმა. საწყალი ის, ვინც თავისუფლად ფიქრს ცდილობს: ის გარდაუვლად მიდის საკონცენტრაციო ბანაკებში, ციმბირში, ციხეში, იძულებით სამუშაოებზე, სახრჩობელაზე, დახვრეტაზე, გადასახლებაში და ა.შ.

არც მასწავლებლებს და არც მშობლებს არ სურთ, გასწავლონ, როგორ იფიქროთ.

ხალხს სიამოვნებს აიძულოს სხვები იფიქრონ ისე, როგორც მათ მიაჩნიათ, რომ უნდა იყოს და ცხადია, რომ ყველა ამაში თავისებურად დიქტატორია, ყველას ჰგონია, რომ საბოლოო სიტყვა მას ეკუთვნის, ყველას მტკიცედ სჯერა, რომ ყველა დანარჩენმა ისე უნდა იფიქროს, როგორც ის, რადგან ის საუკეთესოა.

მშობლები, მასწავლებლები, მეპატრონეები და ა.შ., საყვედურობენ და კვლავ საყვედურობენ თავიანთ ქვეშევრდომებს.

საშინელია კაცობრიობის ეს საშინელი ტენდენცია სხვების მიმართ უპატივცემულობის, სხვისი გონების დარღვევის, სხვისი აზროვნების გალიაში მოქცევის, ჩაკეტვის, დამონების, დაბორკვის.

ქმარს უნდა ცოლს თავისი იდეები ძალით ჩაუდოს თავში, თავისი დოქტრინა, თავისი იდეები და ა.შ. და ცოლს უნდა იგივეს გაკეთება. ხშირად ქმარი და ცოლი იდეების შეუთავსებლობის გამო შორდებიან. მეუღლეებს არ სურთ სხვისი ინტელექტუალური თავისუფლების პატივისცემის აუცილებლობის გაგება.

არცერთ მეუღლეს არ აქვს უფლება, დაიმონოს მეორე მეუღლის გონება. თითოეული ფაქტობრივად პატივისცემის ღირსია. თითოეულს აქვს უფლება იფიქროს ისე, როგორც მას სურს, აღიაროს თავისი რელიგია, ეკუთვნოდეს იმ პოლიტიკურ პარტიას, რომელიც მას სურს.

სკოლის ბავშვებს აიძულებენ, ძალით იფიქრონ ამა თუ იმ იდეებზე, მაგრამ მათ არ ასწავლიან გონების მართვას. ბავშვების გონება ნაზია, ელასტიური, დრეკადი, ხოლო მოხუცების გონება უკვე მკაცრია, ფიქსირებული, როგორც თიხა ყალიბში, ის აღარ იცვლება, მას აღარ შეუძლია შეცვლა. ბავშვებისა და ახალგაზრდების გონება მრავალი ცვლილებისადმი მგრძნობიარეა, მას შეუძლია შეიცვალოს.

ბავშვებსა და ახალგაზრდებს შეიძლება ვასწავლოთ, როგორ იფიქრონ. მოხუცებისთვის ძალიან რთულია სწავლება, როგორ იფიქრონ, რადგან ისინი უკვე ისეთები არიან, როგორებიც არიან და ასე კვდებიან. ცხოვრებაში ძალიან იშვიათია მოხუცის პოვნა, რომელსაც რადიკალურად შეცვლა აინტერესებს.

ხალხის გონება ბავშვობიდან ყალიბდება. ეს არის ის, რისი გაკეთებაც მშობლებსა და სკოლის მასწავლებლებს ურჩევნიათ. მათ სიამოვნებთ ბავშვებისა და ახალგაზრდების გონების ფორმირება. ყალიბში მოთავსებული გონება ფაქტობრივად არის კონდიცირებული გონება, მონა გონება.

აუცილებელია, რომ სკოლის მასწავლებლებმა გონების ბორკილები გატეხონ. სასწრაფოა, რომ მასწავლებლებმა იცოდნენ, როგორ წარმართონ ბავშვების გონება ჭეშმარიტი თავისუფლებისკენ, რათა მათ აღარ მისცენ დამონების უფლება. აუცილებელია, რომ მასწავლებლებმა მოსწავლეებს ასწავლონ, როგორ უნდა იფიქრონ.

მასწავლებლებმა უნდა გააცნობიერონ ანალიზის, მედიტაციის, გაგების გზის სწავლების აუცილებლობა მოსწავლეებისთვის. ვერცერთი გამგები ადამიანი ვერასოდეს მიიღებს ვერაფერს დოგმატურად. სასწრაფოა ჯერ გამოძიება. გაგება, გამოძიება, სანამ მივიღებთ.

სხვა სიტყვებით ვიტყვით, რომ მიღება საჭირო არ არის, არამედ გამოკვლევა, ანალიზი, მედიტაცია და გაგება. როდესაც გაგება სრულია, მიღება ზედმეტია.

არაფერი გამოდის იმით, რომ სკოლიდან გასვლისას თავს ვივსებთ ინტელექტუალური ინფორმაციით, თუ არ ვიცით, როგორ ვიფიქროთ და ვაგრძელებთ ცხოვრებას, როგორც ცოცხალი ავტომატები, როგორც მანქანები, ვიმეორებთ ჩვენი მშობლების, ბებია-ბაბუების და პაპა-პაპების ერთსა და იმავე რუტინას და ა.შ. ყოველთვის ერთი და იმავეს გამეორება, მანქანის ცხოვრებით ცხოვრება, სახლიდან ოფისამდე და ოფისიდან სახლამდე, დაქორწინება ბავშვების გასაკეთებელ მანქანებად გადაქცევისთვის, ეს არ არის ცხოვრება და თუ ამისთვის ვსწავლობთ და ამისთვის მივდივართ სკოლაში და კოლეჯში და უნივერსიტეტში ათი ან თხუთმეტი წლის განმავლობაში, სჯობს არ ვისწავლოთ.

მაჰათმა განდი ძალიან უნიკალური ადამიანი იყო. ხშირად პროტესტანტი პასტორები მის კართან ისხდნენ საათობით და იბრძოდნენ, რომ ის ქრისტიანობაზე მოექციათ პროტესტანტული ფორმით. განდი არ იღებდა პასტორების სწავლებას, არც უარყოფდა, მას ესმოდა, პატივს სცემდა და ეს არის ყველაფერი. ხშირად ამბობდა მაჰათმა: „მე ვარ ბრაჰმანი, ებრაელი, ქრისტიანი, მაჰმადიანი და ა.შ. მაჰათმას ესმოდა, რომ ყველა რელიგია აუცილებელია, რადგან ყველას ერთი და იგივე მარადიული ღირებულებები აქვს შენარჩუნებული.

ამა თუ იმ დოქტრინის ან კონცეფციის მიღება ან უარყოფა ავლენს გონებრივი სიმწიფის ნაკლებობას. როდესაც რაღაცას უარვყოფთ ან ვიღებთ, ეს იმიტომ ხდება, რომ არ გაგვიგია. სადაც გაგებაა, მიღება ან უარყოფა ზედმეტია.

გონება, რომელსაც სწამს, გონება, რომელსაც არ სწამს, გონება, რომელიც ეჭვობს, უმეცარი გონებაა. სიბრძნის გზა არ არის რწმენა ან არარწმენა ან ეჭვი. სიბრძნის გზა არის გამოკვლევა, ანალიზი, მედიტაცია და ექსპერიმენტი.

ჭეშმარიტება არის ის, რაც მომენტიდან მომენტამდე უცნობია. ჭეშმარიტებას არაფერი აქვს საერთო იმასთან, რისიც ვინმეს სჯერა ან არ სჯერა, არც სკეპტიციზმთან. ჭეშმარიტება არ არის რაიმეს მიღების ან უარყოფის საკითხი. ჭეშმარიტება არის გამოცდილების, ცხოვრებისეული გამოცდილების, გაგების საკითხი.

მასწავლებლების ყველა ძალისხმევა საბოლოო ჯამში უნდა მიჰყვეს მოსწავლეებს რეალურის, ჭეშმარიტის გამოცდილებამდე.

სასწრაფოა, რომ მასწავლებლებმა მიატოვონ ეს მოძველებული და საზიანო ტენდენცია, რომელიც ყოველთვის მიმართულია ბავშვების პლასტიკური და დრეკადი გონების მოდელირებისკენ. აბსურდია, რომ ზრდასრული ადამიანები, რომლებიც სავსე არიან ცრურწმენებით, ვნებებით, მოძველებული წინასწარგანწყობებით და ა.შ., ასე არღვევენ ბავშვებისა და ახალგაზრდების გონებას და ცდილობენ გონების მოდელირებას მათი ძველი, უხეში, მოძველებული იდეების შესაბამისად.

უმჯობესია მოსწავლეთა ინტელექტუალური თავისუფლების პატივისცემა, მათი გონებრივი მზაობის, მათი შემოქმედებითი სპონტანურობის პატივისცემა. მასწავლებლებს არ აქვთ უფლება მოსწავლეების გონება გალიაში მოაქციონ.

მთავარი არ არის მოსწავლეების გონებისთვის კარნახი, რა უნდა იფიქრონ, არამედ სრულად ასწავლონ, როგორ იფიქრონ. გონება ცოდნის ინსტრუმენტია და აუცილებელია, რომ მასწავლებლებმა თავიანთ მოსწავლეებს ასწავლონ ამ ინსტრუმენტის გონივრულად გამოყენება.