წინასიტყვაობა

არსებობს ორი დოქტრინა: თვალის დოქტრინა და გულის დოქტრინა. არსებობს გარეგანი და შინაგანი ანუ ინტროსპექტიული ცოდნა, ინტელექტუალური ანუ ლექციური ცოდნა და ცნობიერების ანუ განცდილი ცოდნა. ლექციური ანუ ინტელექტუალური ცოდნა საჭიროა თანაცხოვრებისთვის და საარსებო წყაროს მოსაპოვებლად. ინტროსპექტიული და შეგნებული ანუ ჩვენი ცნობიერების ცოდნა მიგვიყვანს ღვთაებრივ ცოდნამდე, რაც ძალიან მნიშვნელოვანია, რადგან მცოდნემ საკუთარი თავი უნდა იცოდეს.

ხუთი გარეგანი გრძნობა საშუალებას გვაძლევს მივიღოთ ცოდნა, რომელსაც მატერიალისტურს უწოდებენ, ხოლო შვიდი შინაგანი გრძნობა საშუალებას გვაძლევს შევიცნოთ ის, რასაც ეზოთერულს ან ფარულს უწოდებენ. ეს გრძნობებია: ნათელმხილველობა, ნათელი სმენა, პოლიხედვა, ფარული სმენა, ინტუიცია, ტელეპატია და წინა ცხოვრების გახსენება. მათი ორგანოებია: ფიჭვის ჯირკვალი, ჰიპოფიზი (ჯირკვლები ტვინში), ფარისებრი ჯირკვალი (კისრის ვაშლი), გული და მზის წნული ან ეპიგასტრიუმი (ჭიპის ზემოთ); ამ გზით ჩვენ ვიცნობთ ადამიანის შვიდ (7) სხეულს: ფიზიკურს, სასიცოცხლოს, ასტრალურს, მენტალურს, რომლებიც შეადგენენ ცოდვის ოთხ სხეულს, რომლებიც არიან მთვარის პროტოპლაზმური და კიდევ სამი, რომლებიც არიან ნების, სულის და სულის სხეულები, რომლებიც ამდიდრებენ ცნობიერების ცოდნას, ეს ცოდნა ცოცხალია, რადგან მას ცოცხლად ვაქცევთ, ის არის ის, რასაც რელიგიური მოღვაწეები და ფილოსოფოსები სულს უწოდებენ.

თუ გრძნობებს გავაუმჯობესებთ, ჩვენს ცოდნას გავაუმჯობესებთ. გრძნობები უმჯობესდება, როდესაც ნაკლოვანებებს მოვიშორებთ, თუ მატყუარები ვართ, ჩვენი გრძნობები მატყუარები არიან, თუ თაღლითები ვართ, ჩვენი გრძნობებიც ასევე არიან.

ამ კულტურაში ჩვენ უნდა დავაბრუნოთ ჩვენი ნაკლოვანებები, რათა გავაუმჯობესოთ ჩვენი ინფორმატორები ან გრძნობები. გაიცანით, მეგობარო, გნოსტიკური კულტურა, რომელიც გვასწავლის ფუნდამენტურ განათლებას, რომელიც მოიცავს ჩასახიდან დიად სიბერემდე.

ხულიო მედინა ვ.