ზეკაცი

ანუაკის კოდექსში ნათქვამია: “ღმერთებმა შექმნეს ადამიანები ხისგან და შექმნის შემდეგ ისინი გააერთიანეს ღვთაებრიობასთან”; შემდეგ კი დასძენს: “ყველა ადამიანი ვერ ახერხებს ღვთაებრიობასთან ინტეგრირებას”.

უდავოა, პირველ რიგში, საჭიროა ადამიანის შექმნა, სანამ მას რეალობასთან გააერთიანებ.

ინტელექტუალური ცხოველი, რომელსაც შეცდომით უწოდებენ ადამიანს, არანაირად არ არის ადამიანი.

თუ ადამიანს შევადარებთ ინტელექტუალურ ცხოველს, მაშინ თავად შევძლებთ გადავამოწმოთ კონკრეტული ფაქტი, რომ ინტელექტუალური ცხოველი, თუმცა ფიზიკურად ჰგავს ადამიანს, ფსიქოლოგიურად სრულიად განსხვავებულია.

სამწუხაროდ, ყველა ცდება და თვლის, რომ ადამიანები არიან, თავს ასეთებად აფასებენ.

ჩვენ ყოველთვის გვჯეროდა, რომ ადამიანი ქმნილების მეფეა; ინტელექტუალურ ცხოველს დღემდე არ დაუმტკიცებია, რომ საკუთარი თავის მეფე მაინც არის; თუ ის არ არის საკუთარი პროცესების მეფე, ფსიქოლოგიური, თუ მას არ შეუძლია მათი ნებისყოფით მართვა, მით უმეტეს, ვერ შეძლებს ბუნების მართვას.

არანაირად არ შეგვიძლია მივიღოთ ადამიანი, რომელიც მონად იქცა, საკუთარი თავის მართვის უუნარო და ბუნების მხეცური ძალების სათამაშოდ იქცა.

ან სამყაროს მეფე ხარ, ან არა; ამ უკანასკნელ შემთხვევაში, უდავოდ დგინდება კონკრეტული ფაქტი, რომ ჯერ კიდევ არ მიუღწევია ადამიანის სტატუსამდე.

ინტელექტუალური ცხოველის სასქესო ჯირკვლებში მზემ ადამიანისთვის ჩანასახები ჩადო.

ცხადია, ასეთი ჩანასახები შეიძლება განვითარდეს ან საბოლოოდ დაიკარგოს.

თუ გვინდა, რომ ასეთი ჩანასახები განვითარდეს, აუცილებელია ვითანამშრომლოთ იმ ძალისხმევასთან, რომელსაც მზე ახორციელებს ადამიანების შესაქმნელად.

ლეგიტიმურმა ადამიანმა ინტენსიურად უნდა იმუშაოს აშკარა მიზნით, რომ საკუთარი თავიდან აღმოფხვრას არასასურველი ელემენტები, რომლებიც ჩვენში გვაქვს.

თუ რეალური ადამიანი საკუთარი თავიდან ასეთ ელემენტებს არ აღმოფხვრის, სამწუხაროდ, წარუმატებლად დასრულდება; ის გადაიქცევა კოსმიური დედის აბორტად, მარცხად.

ადამიანი, რომელიც ჭეშმარიტად მუშაობს საკუთარ თავზე ცნობიერების გაღვიძების მიზნით, შეძლებს ღვთაებრივთან ინტეგრირებას.

აშკარად, მზის ადამიანი, რომელიც გაერთიანებულია ღვთაებრიობასთან, ფაქტობრივად და კანონიერად იქცევა ზეკაცად.

ზეკაცამდე მისვლა არც ისე ადვილია. უდავოდ, გზა, რომელიც ზეკაცამდე მიდის, სიკეთისა და ბოროტების მიღმაა.

ერთი რამ კარგია, როცა ჩვენთვის სასარგებლოა და ცუდი, როცა ჩვენთვის არ არის სასარგებლო. ლექსის კადენციებშიც კი იმალება დანაშაული. ბოროტში ბევრი სათნოებაა და სათნოში ბევრი ბოროტება.

გზა, რომელიც ზეკაცამდე მიდის, არის საპარსის პირის ბილიკი; ეს გზა სავსეა საფრთხეებით შიგნით და გარეთ.

ბოროტება საშიშია, სიკეთეც საშიშია; საშინელი გზა სიკეთისა და ბოროტების მიღმაა, საშინლად სასტიკია.

მორალის ნებისმიერ კოდექსს შეუძლია შეგვაჩეროს ზეკაცისკენ სვლაში. წარსულის ამა თუ იმ მოგონებასთან, ამა თუ იმ სცენასთან მიჯაჭვულობამ შეიძლება შეგვაჩეროს გზაზე, რომელიც ზეკაცამდე მიდის.

ნორმებმა, პროცედურებმა, რაც არ უნდა ბრძნული იყოს ისინი, თუ ისინი ჩაკეტილია ამა თუ იმ ფანატიზმში, ამა თუ იმ ცრურწმენაში, ამა თუ იმ კონცეფციაში, შეიძლება ხელი შეგვიშალოს ზეკაცისკენ წინსვლაში.

ზეკაცმა იცის სიკეთის ბოროტება და ბოროტების სიკეთე; მას უჭირავს კოსმიური სამართლიანობის ხმალი და სიკეთისა და ბოროტების მიღმაა.

ზეკაცმა, რომელმაც საკუთარ თავში გაანადგურა ყველა კარგი და ცუდი ღირებულება, გადაიქცა რაღაცად, რაც არავის ესმის, ის არის ელვა, ის არის სიცოცხლის საყოველთაო სულის ალი, რომელიც ანათებს მოსეს სახეზე.

გზის ყველა სადგურზე რომელიმე განდეგილი სთავაზობს თავის ძღვენს ზეკაცს, მაგრამ ის აგრძელებს გზას განდეგილთა კეთილი ზრახვების მიღმა.

რაც თქვეს ხალხმა ტაძრების წმინდა პორტიკის ქვეშ, ბევრი სილამაზეა, მაგრამ ზეკაცი ხალხის ღვთისმოსავი გამონათქვამების მიღმაა.

ზეკაცი არის ელვა და მისი სიტყვა არის ჭექა-ქუხილი, რომელიც ანადგურებს სიკეთისა და ბოროტების ძალებს.

ზეკაცი ბრწყინავს სიბნელეში, მაგრამ სიბნელეს სძულს ზეკაცი.

მრავლები ზეკაცს გარყვნილად თვლიან იმის გამო, რომ ის არ ჯდება უდავო დოგმებში, არც ღვთისმოსავ ფრაზებში და არც სერიოზული ადამიანების ჯანსაღ მორალში.

ხალხს სძულს ზეკაცი და აკრავს მას კრიმინალებთან, რადგან არ ესმით, რადგან წინასწარ განსჯიან, უყურებენ მას ფსიქოლოგიური ლინზებით იმისა, რაც წმინდად ითვლება, თუნდაც ის ბოროტი იყოს.

ზეკაცი ჰგავს ნაპერწკალს, რომელიც ეცემა გარყვნილებს, ან რაღაცის ბზინვარებას, რაც არ არის გასაგები და შემდეგ იკარგება საიდუმლოში.

ზეკაცი არც წმინდაა და არც გარყვნილი, ის სიწმინდისა და გარყვნილების მიღმაა; მაგრამ ხალხი მას წმინდანად ან გარყვნილად თვლის.

ზეკაცი ერთი წუთით ანათებს ამ სამყაროს სიბნელეში და შემდეგ სამუდამოდ ქრება.

ზეკაცის შიგნით წითელი ქრისტე მძვინვარედ ბრწყინავს. რევოლუციონერი ქრისტე, დიდი აჯანყების უფალი.