ცნობიერების დიალექტიკა

ეზოთერულ მუშაობაში, რომელიც დაკავშირებულია ჩვენში დაგროვილი არასასურველი ელემენტების აღმოფხვრასთან, ზოგჯერ ჩნდება გაღიზიანება, დაღლილობა და მოწყენილობა.

უდავოდ, ჩვენ ყოველთვის უნდა დავუბრუნდეთ საწყის წერტილს და გადავაფასოთ ფსიქოლოგიური მუშაობის საფუძვლები, თუ ნამდვილად გვსურს რადიკალური ცვლილება.

ეზოთერული მუშაობის სიყვარული აუცილებელია, როდესაც ჭეშმარიტად გსურს სრული შინაგანი გარდაქმნა.

სანამ არ გვიყვარს ფსიქოლოგიური მუშაობა, რომელიც ცვლილებებისკენ მიგვიძღვის, პრინციპების გადაფასება უფრო მეტია, ვიდრე შეუძლებელი.

აბსურდული იქნება ვივარაუდოთ, რომ შეიძლება დავინტერესდეთ მუშაობით, თუ რეალურად არ შეგვიყვარდა ისინი.

ეს ნიშნავს, რომ სიყვარული გარდაუვალია, როდესაც კვლავ და კვლავ ვცდილობთ ფსიქოლოგიური მუშაობის საფუძვლების გადაფასებას.

უპირველეს ყოვლისა, სასწრაფოდ უნდა ვიცოდეთ, რა არის ის, რასაც ცნობიერება ეწოდება, რადგან ბევრია ადამიანი, რომელსაც არასოდეს დაინტერესებია რაიმეს ცოდნა მის შესახებ.

ნებისმიერი ჩვეულებრივი ადამიანი არასოდეს უგულებელყოფდა იმ ფაქტს, რომ მოკრივე რინგზე ნოკაუტში ვარდება და კარგავს ცნობიერებას.

ცხადია, გონს მოსვლისას უბედური მოკრივე კვლავ იბრუნებს ცნობიერებას.

თანმიმდევრულად, ყველას ესმის, რომ არსებობს მკაფიო განსხვავება პიროვნებასა და ცნობიერებას შორის.

როდესაც სამყაროში მოვდივართ, ჩვენს არსებობაში გვაქვს ცნობიერების სამი პროცენტი და ოთხმოცდაჩვიდმეტი პროცენტი, რომელიც იყოფა ქვეცნობიერში, ინფრაცნობიერში და არაცნობიერში.

გაღვიძებული ცნობიერების სამი პროცენტი შეიძლება გაიზარდოს საკუთარ თავზე მუშაობის პროცესში.

ცნობიერების გაზრდა შეუძლებელია ექსკლუზიურად ფიზიკური ან მექანიკური პროცედურებით.

უდავოდ, ცნობიერება შეიძლება გაიღვიძოს მხოლოდ შეგნებული მუშაობითა და ნებაყოფლობითი ტანჯვით.

ჩვენში არსებობს ენერგიის რამდენიმე ტიპი, უნდა გვესმოდეს: პირველი - მექანიკური ენერგია. მეორე - სასიცოცხლო ენერგია. მესამე - ფსიქიკური ენერგია. მეოთხე - გონებრივი ენერგია. მეხუთე - ნებისყოფის ენერგია. მეექვსე - ცნობიერების ენერგია. მეშვიდე - სუფთა სულის ენერგია. რაც არ უნდა გავამრავლოთ მკაცრად მექანიკური ენერგია, ვერასოდეს შევძლებთ ცნობიერების გაღვიძებას.

რაც არ უნდა გავზარდოთ სასიცოცხლო ძალები ჩვენს ორგანიზმში, ვერასოდეს მივაღწევთ ცნობიერების გაღვიძებას.

ბევრი ფსიქოლოგიური პროცესი ხორციელდება საკუთარ თავში, ისე, რომ ცნობიერება საერთოდ არ ერევა.

რაც არ უნდა დიდი იყოს გონების დისციპლინები, გონებრივი ენერგია ვერასოდეს შეძლებს ცნობიერების სხვადასხვა ფუნქციონალიზმის გაღვიძებას.

ნებისყოფის ძალა, თუნდაც უსასრულობამდე გამრავლებული, ვერ ახერხებს ცნობიერების გაღვიძებას.

ენერგიის ყველა ეს ტიპი განლაგებულია სხვადასხვა დონეზე და განზომილებაში, რომლებსაც საერთო არაფერი აქვთ ცნობიერებასთან.

ცნობიერება შეიძლება გაიღვიძოს მხოლოდ შეგნებული მუშაობითა და სწორი ძალისხმევით.

ცნობიერების მცირე პროცენტი, რომელიც კაცობრიობას გააჩნია, გაზრდის ნაცვლად, ჩვეულებრივ უაზროდ იფანტება ცხოვრებაში.

ცხადია, რომ ჩვენი არსებობის ყველა მოვლენასთან გაიგივებით, ჩვენ უაზროდ ვფლანგავთ ცნობიერების ენერგიას.

ჩვენ უნდა ვუყუროთ ცხოვრებას, როგორც ფილმს, არასოდეს გავაიგივოთ არც კომედიასთან, არც დრამასთან და არც ტრაგედიასთან, ამგვარად დავზოგავთ ცნობიერების ენერგიას.

ცნობიერება თავისთავად არის ენერგიის ტიპი ძალიან მაღალი ვიბრაციული სიხშირით.

ცნობიერება არ უნდა აგვერიოს მეხსიერებაში, რადგან ისინი ისევე განსხვავდებიან ერთმანეთისგან, როგორც ავტომობილის ფარების შუქი გზასთან მიმართებაში, რომელზეც მივდივართ.

ბევრი ქმედება ხორციელდება ჩვენში, იმის რაიმე მონაწილეობის გარეშე, რასაც ცნობიერება ეწოდება.

ჩვენს ორგანიზმში ბევრი კორექტირება და ხელახალი კორექტირება ხდება, ისე, რომ ცნობიერება მათში არ მონაწილეობს.

ჩვენი სხეულის მოტორულ ცენტრს შეუძლია მართოს ავტომობილი ან წარმართოს თითები, რომლებიც ეხებიან ფორტეპიანოს კლავიატურას ცნობიერების უმცირესი მონაწილეობის გარეშე.

ცნობიერება არის სინათლე, რომელსაც არაცნობიერი ვერ აღიქვამს.

ბრმა ასევე ვერ აღიქვამს მზის ფიზიკურ სინათლეს, მაგრამ ის არსებობს თავისთავად.

ჩვენ უნდა გავეხსნათ იმისთვის, რომ ცნობიერების სინათლე შეაღწიოს საკუთარი თავის შემზარავ წყვდიადში.

ახლა უკეთ გავიგებთ იოანეს სიტყვების მნიშვნელობას, როდესაც ის სახარებაში ამბობს: “სინათლე მოვიდა წყვდიადში, მაგრამ წყვდიადმა ვერ გაიგო იგი”.

მაგრამ შეუძლებელი იქნებოდა ცნობიერების სინათლის შეღწევა საკუთარი თავის წყვდიადში, თუ მანამდე არ გამოვიყენებდით ფსიქოლოგიური თვითდაკვირვების საოცარ გრძნობას.

ჩვენ უნდა გავუხსნათ გზა სინათლეს, რათა გავანათოთ ფსიქოლოგიის “მე”-ს ბნელი სიღრმეები.

ადამიანი არასოდეს ჩაიტარებს თვითდაკვირვებას, თუ არ აქვს ცვლილების ინტერესი, ასეთი ინტერესი შესაძლებელია მხოლოდ მაშინ, როდესაც ადამიანს ჭეშმარიტად უყვარს ეზოთერული სწავლებები.

ახლა გაიგებენ ჩვენი მკითხველები, თუ რატომ ვურჩევთ კვლავ და კვლავ გადავაფასოთ ინსტრუქციები საკუთარ თავზე მუშაობასთან დაკავშირებით.

გაღვიძებული ცნობიერება საშუალებას გვაძლევს უშუალოდ განვიცადოთ რეალობა.

სამწუხაროდ, ინტელექტუალურმა ცხოველმა, რომელსაც შეცდომით უწოდებენ ადამიანს, მოხიბლულმა ლოგიკური დიალექტიკის ფორმულირების ძალით, დაივიწყა ცნობიერების დიალექტიკა.

უდავოდ, ლოგიკური ცნებების ფორმულირების ძალა არსებითად საშინლად ღარიბია.

თეზისიდან შეგვიძლია გადავიდეთ ანტითეზისზე და დისკუსიის საშუალებით მივაღწიოთ სინთეზს, მაგრამ ეს უკანასკნელი თავისთავად რჩება ინტელექტუალურ კონცეფციად, რომელიც არანაირად არ შეიძლება ემთხვეოდეს რეალობას.

ცნობიერების დიალექტიკა უფრო პირდაპირია, ის საშუალებას გვაძლევს განვიცადოთ ნებისმიერი ფენომენის რეალობა თავისთავად.

ბუნებრივი მოვლენები არანაირად არ ემთხვევა ზუსტად გონების მიერ ფორმულირებულ ცნებებს.

ცხოვრება მყისიდან მყისამდე ვითარდება და როდესაც მის გასაანალიზებლად ვიჭერთ, ვკლავთ მას.

როდესაც ვცდილობთ დავასკვნათ ცნებები ამა თუ იმ ბუნებრივ მოვლენაზე დაკვირვებით, ფაქტობრივად, ვწყვეტთ ფენომენის რეალობის აღქმას და მასში მხოლოდ თეორიებისა და ძველი ცნებების ანარეკლს ვხედავთ, რომლებსაც საერთო არაფერი აქვთ დაკვირვებულ ფაქტთან.

ინტელექტუალური ჰალუცინაცია მომხიბვლელია და ჩვენ ძალით გვინდა, რომ ბუნების ყველა ფენომენი ემთხვეოდეს ჩვენს ლოგიკურ დიალექტიკას.

ცნობიერების დიალექტიკა ემყარება განცდილ გამოცდილებას და არა უბრალო სუბიექტურ რაციონალიზმს.

ბუნების ყველა კანონი ჩვენში არსებობს და თუ მათ ჩვენს შიგნით არ აღმოვაჩენთ, ვერასოდეს აღმოვაჩენთ საკუთარი თავის გარეთ.

ადამიანი მოთავსებულია სამყაროში და სამყარო მოთავსებულია ადამიანში.

რეალურია ის, რასაც ადამიანი განიცდის საკუთარ შინაგან სამყაროში, მხოლოდ ცნობიერებას შეუძლია განიცადოს რეალობა.

ცნობიერების ენა სიმბოლურია, ინტიმური, ღრმად მნიშვნელოვანი და მხოლოდ გაღვიძებულებს შეუძლიათ მისი გაგება.

ვისაც ცნობიერების გაღვიძება სურს, მან უნდა აღმოფხვრას საკუთარი თავიდან ყველა ის არასასურველი ელემენტი, რომელიც ქმნის ეგოს, “მე”-ს, რომელშიც არსი არის ჩაბეჭდილი.