თავისუფლება

თავისუფლების მნიშვნელობა ჯერ კიდევ არ არის გაგებული კაცობრიობის მიერ.

თავისუფლების კონცეფციაზე, რომელიც ყოველთვის მეტ-ნაკლებად არასწორად იყო წარმოდგენილი, უმძიმესი შეცდომები იქნა დაშვებული.

რა თქმა უნდა, ბრძოლა მიმდინარეობს სიტყვისთვის, კეთდება აბსურდული დასკვნები, ჩადენილია ყველა სახის სისასტიკე და სისხლი იღვრება ბრძოლის ველებზე.

სიტყვა თავისუფლება მომხიბვლელია, ყველას მოსწონს, თუმცა მასზე ჭეშმარიტი გაგება არ არსებობს, ამ სიტყვასთან დაკავშირებით დაბნეულობაა.

შეუძლებელია იპოვოთ ათეული ადამიანი, რომელიც განსაზღვრავს სიტყვა თავისუფლებას ერთნაირად და იმავე გზით.

ტერმინი თავისუფლება არანაირად არ იქნება გასაგები სუბიექტური რაციონალიზმისთვის.

ყველას განსხვავებული წარმოდგენები აქვს ამ ტერმინთან დაკავშირებით: ადამიანების სუბიექტური მოსაზრებები, მოკლებული ყოველგვარ ობიექტურ რეალობას.

როდესაც თავისუფლების საკითხი ჩნდება, არსებობს შეუსაბამობა, ბუნდოვანება, შეუსაბამობა თითოეულ გონებაში.

დარწმუნებული ვარ, რომ დონ ემანუელ კანტსაც კი, წმინდა გონების კრიტიკის და პრაქტიკული გონების კრიტიკის ავტორს, არასოდეს გააანალიზებია ეს სიტყვა, რათა მისთვის ზუსტი მნიშვნელობა მიენიჭებინა.

თავისუფლება, მშვენიერი სიტყვა, ლამაზი ტერმინი: რამდენი დანაშაულია ჩადენილი მის სახელით!

ეჭვგარეშეა, ტერმინი თავისუფლება აჰიპნოზებდა ბრბოებს; მთები და ხეობები, მდინარეები და ზღვები სისხლით შეიღებნენ ამ ჯადოსნური სიტყვის გავლენით.

რამდენი დროშა, რამდენი სისხლი და რამდენი გმირი შეცვალა ისტორიის მსვლელობისას, როდესაც ცხოვრების ხალიჩაზე თავისუფლების საკითხი დაისვა.

სამწუხაროდ, ასეთი მაღალი ფასით მიღწეული მთელი დამოუკიდებლობის შემდეგ, თითოეულ ადამიანში მონობა გრძელდება.

ვინ არის თავისუფალი? ვინ მიაღწია ცნობილ თავისუფლებას? რამდენი გათავისუფლდა? ვაი, ვაი, ვაი!

მოზარდი თავისუფლებას ნატრობს; წარმოუდგენლად ჩანს, რომ ხშირად პურის, თავშესაფრისა და თავშესაფრის ქონის მიუხედავად, მშობლიური სახლიდან გაქცევა უნდათ თავისუფლების საძიებლად.

შეუსაბამოა, რომ ახალგაზრდა, რომელსაც სახლში ყველაფერი აქვს, გაქცევა, გაქცევა, სახლიდან მოშორება სურს, მოხიბლული ტერმინით თავისუფლება. უცნაურია, რომ ბედნიერ სახლში ყოველგვარი კომფორტით ტკბობისას, უნდა დაკარგო ის, რაც გაქვს, რათა იმოგზაურო მსოფლიოს ამ ქვეყნებში და ჩაიძირო ტკივილში.

რომ უბედურს, ცხოვრების პარიას, მათხოვარს, ნამდვილად სურს დაშორება ქოხს, ქოხს, იმ მიზნით, რომ რაიმე უკეთესი ცვლილება მიიღოს, სწორია; მაგრამ რომ კარგად აღზრდილი ბავშვი, დედის ბიჭი, ეძებს გაქცევას, გაქცევას, შეუსაბამო და აბსურდულიც კი არის; მაგრამ ასეა; სიტყვა თავისუფლება აჯადოებს, აჯადოებს, თუმცა არავინ იცის მისი ზუსტად განსაზღვრა.

რომ ქალწულს თავისუფლება უნდა, რომ სახლის შეცვლა სურს, რომ გათხოვება უნდა, რათა თავი დააღწიოს მშობლიურ სახლს და იცხოვროს უკეთესი ცხოვრებით, ნაწილობრივ ლოგიკურია, რადგან მას აქვს დედობის უფლება; თუმცა, უკვე როგორც ცოლი, აღმოაჩენს, რომ ის არ არის თავისუფალი და მორჩილებით უნდა განაგრძოს მონობის ბორკილების ტარება.

დასაქმებულს, დაღლილს ამდენი რეგულაციით, სურს იყოს თავისუფალი და თუ დამოუკიდებლობას მიაღწევს, აღმოაჩენს პრობლემას, რომ ის აგრძელებს საკუთარი ინტერესებისა და საზრუნავების მონას.

რა თქმა უნდა, ყოველ ჯერზე, როცა თავისუფლებისთვის ვიბრძვით, გამარჯვების მიუხედავად, იმედგაცრუებულები ვხვდებით.

ამდენი სისხლი დაიღვარა უშედეგოდ თავისუფლების სახელით და მაინც ვაგრძელებთ საკუთარი თავისა და სხვების მონებს.

ხალხი იბრძვის სიტყვებისთვის, რომლებსაც არასოდეს ესმით, თუმცა ლექსიკონები მათ გრამატიკულად ხსნიან.

თავისუფლება არის ის, რაც შიგნით უნდა მიაღწიო. ვერავინ მიაღწევს მას საკუთარი თავის გარეთ.

ჰაერში ჭენება ძალიან აღმოსავლური ფრაზაა, რომელიც ალეგორიულად გამოხატავს ჭეშმარიტი თავისუფლების მნიშვნელობას.

ვერავინ შეძლებს რეალურად განიცადოს თავისუფლება, სანამ მისი ცნობიერება განაგრძობს საკუთარ თავში, საკუთარ თავში ჩაკეტვას.

საკუთარი თავის, ჩემი პიროვნების, იმის გაგება, თუ ვინ ვარ მე, გადაუდებელია, როდესაც ძალიან გულწრფელად გინდა თავისუფლების მიღწევა.

ჩვენ ვერანაირად ვერ გავანადგურებთ მონობის ბორკილებს, თუ წინასწარ არ გვესმის მთელი ეს ჩემი საკითხი, ყველაფერი, რაც მე-ს, საკუთარ თავს ეხება.

რაში მდგომარეობს მონობა? რა არის ეს, რაც მონებად გვინარჩუნებს? რა არის ეს დაბრკოლებები? ეს არის ყველაფერი, რაც უნდა აღმოვაჩინოთ.

მდიდრები და ღარიბები, მორწმუნეები და ურწმუნოები, ყველა ფორმალურად პატიმრობაშია, თუმცა თავს თავისუფლად თვლიან.

სანამ ცნობიერება, არსი, ყველაზე ღირსეული და წესიერი, რაც ჩვენს შიგნით გვაქვს, განაგრძობს საკუთარ თავში, ჩემს თავში, მე-ში, ჩემს მადასა და შიშებში, ჩემს სურვილებსა და ვნებებში, ჩემს საზრუნავებსა და ძალადობაში, ჩემს ფსიქოლოგიურ ნაკლოვანებებში ჩაკეტვას, ის ფორმალურ პატიმრობაში იქნება.

თავისუფლების მნიშვნელობა შეიძლება სრულად გაიგოს მხოლოდ მაშინ, როდესაც განადგურებულია ჩვენი საკუთარი ფსიქოლოგიური ციხის ბორკილები.

სანამ „საკუთარი თავი“ არსებობს, ცნობიერება პატიმრობაში იქნება; ციხიდან გაქცევა შესაძლებელია მხოლოდ ბუდისტური განადგურებით, მე-ს დაშლით, ფერფლად, კოსმოსურ მტვრად გადაქცევით.

თავისუფალი ცნობიერება, მოკლებული მე-ს, საკუთარი თავის აბსოლუტური არარსებობის შემთხვევაში, სურვილების, ვნებების, მადასა და შიშების გარეშე, პირდაპირ განიცდის ჭეშმარიტ თავისუფლებას.

თავისუფლების ნებისმიერი კონცეფცია არ არის თავისუფლება. მოსაზრებები, რომლებსაც ვქმნით თავისუფლებაზე, შორს არის რეალობისგან. იდეებს, რომლებსაც თავისუფლების თემაზე ვქმნით, არაფერი აქვთ საერთო ავთენტურ თავისუფლებასთან.

თავისუფლება არის ის, რაც ჩვენ პირდაპირ უნდა განვიცადოთ და ეს შესაძლებელია მხოლოდ ფსიქოლოგიურად სიკვდილით, მე-ს დაშლით, საკუთარ თავთან სამუდამოდ დამთავრებით.

არაფერი გამოვა თავისუფლებაზე ოცნების გაგრძელებაში, თუ ყოველ შემთხვევაში მონებად გავაგრძელებთ.

უმჯობესია, საკუთარი თავი დავინახოთ ისეთად, როგორებიც ვართ, ყურადღებით დავაკვირდეთ მონობის ყველა ამ ბორკილს, რომლებიც ფორმალურ პატიმრობაში გვინარჩუნებენ.

საკუთარი თავის შეცნობით, იმის დანახვით, თუ ვინ ვართ შინაგანად, ჩვენ აღმოვაჩენთ ავთენტური თავისუფლების კარს.