მედიტაცია

ცხოვრებაში ერთადერთი მნიშვნელოვანი არის რადიკალური, სრული და საბოლოო ცვლილება; დანარჩენს, გულწრფელად რომ ვთქვათ, არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს.

მედიტაცია ფუნდამენტურია, როდესაც გულწრფელად გვსურს ასეთი ცვლილება.

არანაირად არ გვსურს უმნიშვნელო, ზედაპირული და ამაო მედიტაცია.

ჩვენ უნდა გავხდეთ სერიოზულები და გვერდზე გადავდოთ ის უამრავი სისულელე, რომელიც უხვად არის იქ, ფსევდოეზოტერიზმსა და იაფფასიან ფსევდოოკულტიზმში.

უნდა ვიცოდეთ, როგორ ვიყოთ სერიოზულები, უნდა ვიცოდეთ, როგორ შევიცვალოთ, თუ ნამდვილად არ გვინდა ეზოთერულ სამუშაოში წარუმატებლობა.

ვინც არ იცის მედიტაცია, ზედაპირული, უმეცარი, ვერასოდეს შეძლებს ეგოს დაშლას; ის ყოველთვის უძლური მორი იქნება ცხოვრების მძვინვარე ზღვაში.

პრაქტიკული ცხოვრების სფეროში აღმოჩენილი ნაკლი ღრმად უნდა იყოს გააზრებული მედიტაციის ტექნიკის საშუალებით.

მედიტაციის სასწავლო მასალა ზუსტად ცხოვრების ყოველდღიურ სხვადასხვა მოვლენაში ან გარემოებაშია, ეს უდავოა.

ხალხი ყოველთვის აპროტესტებს უსიამოვნო მოვლენებს, მათ არასოდეს იციან ასეთი მოვლენების სარგებლიანობის დანახვა.

ჩვენ, უსიამოვნო გარემოებების წინააღმდეგ პროტესტის ნაცვლად, მედიტაციის საშუალებით უნდა ამოვიღოთ მათგან სასარგებლო ელემენტები ჩვენი სულიერი ზრდისთვის.

ფონური მედიტაცია ამა თუ იმ სასიამოვნო ან უსიამოვნო გარემოებაზე საშუალებას გვაძლევს ვიგრძნოთ საკუთარ თავში გემო, შედეგი.

აუცილებელია სრული ფსიქოლოგიური დიფერენციაცია იმას შორის, თუ რა არის სამუშაოს გემო და ცხოვრების გემო.

ნებისმიერ შემთხვევაში, სამუშაოს გემოს საკუთარ თავში საგრძნობად, საჭიროა დამოკიდებულების სრული ინვერსია, რომლითაც ჩვეულებრივ იღებენ არსებობის გარემოებებს.

ვერავინ შეძლებს სამუშაოს გემოს დაგემოვნებას, თუ დაუშვებს შეცდომას და გააიგივებს თავს სხვადასხვა მოვლენასთან.

რა თქმა უნდა, იდენტიფიკაცია ხელს უშლის მოვლენების სათანადო ფსიქოლოგიურ შეფასებას.

როდესაც ადამიანი აიგივებს თავს ამა თუ იმ მოვლენასთან, ის ვერანაირად ვერ ახერხებს მისგან სასარგებლო ელემენტების ამოღებას თვითგამოკვლევისა და ცნობიერების შინაგანი ზრდისთვის.

ეზოთერისტმა მუშაკმა, რომელიც იდენტიფიკაციას უბრუნდება დაცვის დაკარგვის შემდეგ, კვლავ გრძნობს ცხოვრების გემოს სამუშაოს გემოს ნაცვლად.

ეს მიუთითებს იმაზე, რომ მანამდე შებრუნებული ფსიქოლოგიური დამოკიდებულება დაუბრუნდა იდენტიფიკაციის მდგომარეობას.

ნებისმიერი უსიამოვნო გარემოება ხელახლა უნდა აშენდეს შეგნებული წარმოსახვის საშუალებით, მედიტაციის ტექნიკის გამოყენებით.

ნებისმიერი სცენის რეკონსტრუქცია საშუალებას გვაძლევს, თავად გადავამოწმოთ და პირდაპირ დავინახოთ მასში მონაწილე რამდენიმე „მე“-ს ჩარევა.

მაგალითები: სიყვარულით გამოწვეული ეჭვიანობის სცენა; მასში მონაწილეობენ რისხვის, ეჭვიანობის და სიძულვილის „მე“-ებიც კი.

თითოეული ამ „მე“-ს, თითოეული ამ ფაქტორის გაგება, ფაქტობრივად, გულისხმობს ღრმა ასახვას, კონცენტრაციას, მედიტაციას.

გამოხატული ტენდენცია სხვების დადანაშაულებისკენ არის დაბრკოლება ჩვენი საკუთარი შეცდომების გაგებაში.

სამწუხაროდ, ჩვენში სხვების დადანაშაულების ტენდენციის განადგურება ძალიან რთული ამოცანაა.

ჭეშმარიტების სახელით უნდა ვთქვათ, რომ ჩვენ ვართ ერთადერთი დამნაშავე ცხოვრების სხვადასხვა უსიამოვნო გარემოებაში.

სხვადასხვა სასიამოვნო ან უსიამოვნო მოვლენა არსებობს ჩვენთან ერთად ან ჩვენს გარეშე და მექანიკურად მეორდება უწყვეტად.

ამ პრინციპიდან გამომდინარე, ვერცერთ პრობლემას ვერ ექნება საბოლოო გადაწყვეტა.

პრობლემები ცხოვრებისეულია და საბოლოო გადაწყვეტა რომ არსებობდეს, სიცოცხლე სიცოცხლე კი არა, სიკვდილი იქნებოდა.

მაშინ შეიძლება შეიცვალოს გარემოებები და პრობლემები, მაგრამ ისინი არასოდეს შეწყვეტენ გამეორებას და არასოდეს ექნებათ საბოლოო გადაწყვეტა.

ცხოვრება არის ბორბალი, რომელიც მექანიკურად ბრუნავს ყველა სასიამოვნო და უსიამოვნო გარემოებით, რომლებიც ყოველთვის მეორდება.

ჩვენ არ შეგვიძლია ბორბლის შეჩერება, კარგი თუ ცუდი გარემოებები ყოველთვის მექანიკურად მუშავდება, ჩვენ მხოლოდ შეგვიძლია შევცვალოთ ჩვენი დამოკიდებულება ცხოვრების მოვლენების მიმართ.

როგორც კი ვისწავლით მედიტაციისთვის მასალის ამოღებას არსებობის იმავე გარემოებებიდან, ჩვენ დავიწყებთ თვითგამოკვლევას.

ნებისმიერ სასიამოვნო ან უსიამოვნო გარემოებაში არსებობს სხვადასხვა „მე“, რომლებიც სრულად უნდა იყოს გაგებული მედიტაციის ტექნიკის საშუალებით.

ეს ნიშნავს, რომ „მე“-ების ნებისმიერი ჯგუფი, რომელიც მონაწილეობს ცხოვრების პრაქტიკის ამა თუ იმ დრამაში, კომედიაში თუ ტრაგედიაში, სრულად გაგების შემდეგ უნდა აღმოიფხვრას ღვთაებრივი დედის კუნდალინის ძალით.

რაც უფრო მეტად გამოვიყენებთ ფსიქოლოგიური დაკვირვების გრძნობას, ეს უკანასკნელიც საოცრად განვითარდება. შემდეგ ჩვენ შევძლებთ შინაგანად აღვიქვათ არა მხოლოდ „მე“-ები დამუშავებამდე, არამედ მთელი მუშაობის განმავლობაში.

როდესაც ამ „მე“-ებს თავს ვჭრით და ვანადგურებთ, ვგრძნობთ დიდ შვებას, დიდ ნეტარებას.