მექანიკური არსებები

ჩვენ ვერანაირად ვერ უარვყოფთ რეციდივის კანონს, რომელიც ყოველ წამს მუშაობს ჩვენს ცხოვრებაში.

რა თქმა უნდა, ჩვენი არსებობის ყოველ დღეს აქვს მოვლენების, ცნობიერების მდგომარეობების, სიტყვების, სურვილების, აზრების, ნებისყოფის და ა.შ. გამეორება.

ცხადია, როდესაც ადამიანი საკუთარ თავს არ აკვირდება, მას არ შეუძლია გააცნობიეროს ეს დაუღალავი ყოველდღიური გამეორება.

აშკარაა, რომ ვისაც არ აქვს ინტერესი საკუთარი თავის დაკვირვების მიმართ, მას ასევე არ აქვს სურვილი იმუშაოს ჭეშმარიტი რადიკალური ტრანსფორმაციის მისაღწევად.

ყოველივე ამის თავზე, არიან ადამიანები, რომელთაც სურთ ტრანსფორმაცია საკუთარ თავზე მუშაობის გარეშე.

ჩვენ არ უარვყოფთ იმ ფაქტს, რომ ყველას აქვს სულის ჭეშმარიტი ბედნიერების უფლება, მაგრამ ასევე მართალია, რომ ბედნიერება უფრო მეტი იქნება, ვიდრე შეუძლებელი, თუ ჩვენ არ ვიმუშავებთ საკუთარ თავზე.

ადამიანს შეუძლია შინაგანად შეიცვალოს, როდესაც ის ნამდვილად ახერხებს შეცვალოს თავისი რეაქციები სხვადასხვა მოვლენებზე, რომლებიც მას ყოველდღიურად ემართება.

მაგრამ ჩვენ ვერ შევცვლით ჩვენს რეაგირების გზას პრაქტიკული ცხოვრების ფაქტებზე, თუ სერიოზულად არ ვიმუშავებდით საკუთარ თავზე.

ჩვენ უნდა შევცვალოთ აზროვნების წესი, ვიყოთ ნაკლებად უყურადღებო, გავხდეთ უფრო სერიოზულები და ცხოვრებას სხვანაირად შევხედოთ, მის რეალურ და პრაქტიკულ აზრში.

მაგრამ, თუ ასე გავაგრძელებთ, როგორც ვართ, ყოველდღე ერთნაირად ვიქცევით, იგივე შეცდომებს ვუშვებთ, იმავე ჩვეული უყურადღებობით, ცვლილების ნებისმიერი შესაძლებლობა ფაქტობრივად გამოირიცხება.

თუ ადამიანს ნამდვილად სურს საკუთარი თავის შეცნობა, მან უნდა დაიწყოს საკუთარი ქცევის დაკვირვებით, ცხოვრების ნებისმიერი დღის მოვლენების წინაშე.

ჩვენ ამით არ გვინდა ვთქვათ, რომ ადამიანმა ყოველდღე არ უნდა დააკვირდეს საკუთარ თავს, ჩვენ მხოლოდ იმის მტკიცება გვინდა, რომ უნდა დაიწყოთ პირველი დღის დაკვირვებით.

ყველაფერს უნდა ჰქონდეს დასაწყისი და ჩვენი ცხოვრების ნებისმიერ დღეს საკუთარი ქცევის დაკვირვებით დაწყება კარგი დასაწყისია.

ჩვენი მექანიკური რეაქციების დაკვირვება საძინებლის, სახლის, სასადილო ოთახის, სახლის, ქუჩის, სამსახურის და ა.შ. ყველა ამ პატარა დეტალზე, რასაც ადამიანი ამბობს, გრძნობს და ფიქრობს, რა თქმა უნდა, ყველაზე შესაფერისია.

მნიშვნელოვანია იმის დანახვა, თუ როგორ ან რა გზით შეიძლება ადამიანმა შეცვალოს ეს რეაქციები; მაგრამ, თუ გვჯერა, რომ კარგი ადამიანები ვართ, რომ არასდროს ვიქცევით არაცნობიერად და არასწორად, არასდროს შევიცვლებით.

პირველ რიგში, უნდა გვესმოდეს, რომ ჩვენ ვართ ადამიანი-მანქანები, მარტივი მარიონეტები, რომლებსაც აკონტროლებენ საიდუმლო აგენტები, ფარული მე-ები.

ჩვენს პიროვნებაში ბევრი ადამიანი ცხოვრობს, ჩვენ არასდროს ვართ იდენტურები; ხანდახან ჩვენში ვლინდება წვრილმანი ადამიანი, ხან გაღიზიანებული ადამიანი, ნებისმიერ სხვა მომენტში ბრწყინვალე ადამიანი, კეთილგანწყობილი, მოგვიანებით სკანდალური ან ცილისმწამებლური ადამიანი, შემდეგ წმინდანი, შემდეგ მატყუარა და ა.შ.

ჩვენ ყველანაირი ხალხი გვყავს თითოეულ ჩვენგანში, ყველა სახის მე-ები. ჩვენი პიროვნება სხვა არაფერია, თუ არა მარიონეტი, მოსაუბრე თოჯინა, რაღაც მექანიკური.

მოდით, დავიწყოთ შეგნებულად მოქცევა დღის მცირე ნაწილის განმავლობაში; ჩვენ უნდა შევწყვიტოთ მარტივი მანქანები ყოფნა, თუნდაც ყოველდღიურად მცირე წუთებით, ეს გადამწყვეტად იმოქმედებს ჩვენს არსებობაზე.

როდესაც ჩვენ საკუთარ თავს ვაკვირდებით და არ ვაკეთებთ იმას, რაც ამა თუ იმ მე-ს სურს, ცხადია, რომ ჩვენ ვწყვეტთ მანქანები ყოფნას.

მხოლოდ ერთი მომენტი, როდესაც ადამიანი საკმარისად შეგნებულია, რომ შეწყვიტოს მანქანა ყოფნა, თუ ეს ნებაყოფლობით გაკეთდება, ჩვეულებრივ რადიკალურად ცვლის ბევრ უსიამოვნო გარემოებას.

სამწუხაროდ, ჩვენ ყოველდღიურად ვცხოვრობთ მექანიკურ, რუტინულ, აბსურდულ ცხოვრებას. ჩვენ ვიმეორებთ მოვლენებს, ჩვენი ჩვევები იგივეა, არასდროს გვინდოდა მათი შეცვლა, ისინი მექანიკური ლიანდაგია, რომლითაც მოძრაობს ჩვენი საცოდავი არსებობის მატარებელი, მაგრამ ჩვენ საუკეთესოს ვფიქრობთ საკუთარ თავზე…

სადაც არ უნდა გაიხედო, ყველგან “მიტომანები” არიან, ვისაც ღმერთები ჰგონიათ თავი; მექანიკური, რუტინული არსებები, მიწის ტალახის პერსონაჟები, საცოდავი თოჯინები, რომლებსაც სხვადასხვა მე-ები ამოძრავებენ; ასეთი ადამიანები საკუთარ თავზე არ იმუშავებენ…