სიცოცხლის წიგნი

ადამიანი არის ის, რაც მისი ცხოვრებაა. ის, რაც სიკვდილის შემდეგაც გრძელდება, არის სიცოცხლე. ეს არის სიცოცხლის წიგნის მნიშვნელობა, რომელიც სიკვდილთან ერთად იხსნება.

ამ საკითხს მკაცრად ფსიქოლოგიური თვალსაზრისით რომ შევხედოთ, ჩვენი ცხოვრების ნებისმიერი ჩვეულებრივი დღე, სინამდვილეში, მთელი ცხოვრების პატარა ასლია.

აქედან გამომდინარე, შეგვიძლია დავასკვნათ შემდეგი: თუ ადამიანი დღეს საკუთარ თავზე არ მუშაობს, ის არასოდეს შეიცვლება.

როდესაც ამბობენ, რომ სურთ საკუთარ თავზე მუშაობა და დღეს არ მუშაობენ, ხვალისთვის გადადებენ, ეს განცხადება იქნება უბრალო პროექტი და მეტი არაფერი, რადგან მასში დღეს არის მთელი ჩვენი ცხოვრების ასლი.

არსებობს ასეთი ვულგარული გამონათქვამი: “ხვალისთვის ნუ გადადებ იმას, რისი გაკეთებაც დღეს შეგიძლია”.

თუ ადამიანი ამბობს: “მე ხვალ ვიმუშავებ საკუთარ თავზე”, ის არასოდეს იმუშავებს საკუთარ თავზე, რადგან ყოველთვის იქნება ხვალინდელი დღე.

ეს ძალიან ჰგავს გარკვეულ გაფრთხილებას, განცხადებას ან წარწერას, რომელსაც ზოგიერთი ვაჭარი აკრავს თავის მაღაზიებში: “დღეს კრედიტი არ არის, ხვალ იქნება”.

როდესაც რომელიმე გაჭირვებული მოდის კრედიტის მოთხოვნით, მას ხვდება საშინელი გაფრთხილება და თუ მეორე დღეს ბრუნდება, კვლავ ხვდება სამწუხარო განცხადებას ან წარწერას.

ამას ფსიქოლოგიაში “ხვალის დაავადება” ეწოდება. სანამ ადამიანი იტყვის “ხვალ”, ის არასოდეს შეიცვლება.

ჩვენ სასწრაფოდ გვჭირდება, გადაუდებლად, დღესვე ვიმუშაოთ საკუთარ თავზე, არ ვიოცნებოთ ზარმაცად მომავალზე ან განსაკუთრებულ შესაძლებლობაზე.

ისინი, ვინც ამბობენ: “ჯერ ამას ან იმას გავაკეთებ და მერე ვიმუშავებ”, არასოდეს იმუშავებენ საკუთარ თავზე, ისინი არიან დედამიწის მკვიდრნი, რომლებიც მოხსენიებულნი არიან წმინდა წერილებში.

ვიცნობდი ერთ ძლიერ მიწათმფლობელს, რომელიც ამბობდა: “ჯერ უნდა მოვძლიერდე და მერე ვიმუშავებ საკუთარ თავზე”.

როდესაც სასიკვდილოდ დაავადდა, ვესტუმრე, შემდეგ კი დავუსვი შემდეგი შეკითხვა: “ჯერ კიდევ გსურთ გაძლიერება?”

“მართლა ვნანობ, რომ დრო დავკარგე”, - მიპასუხა მან. რამდენიმე დღის შემდეგ ის გარდაიცვალა, მას შემდეგ რაც აღიარა თავისი შეცდომა.

იმ კაცს ბევრი მიწა ჰქონდა, მაგრამ უნდოდა მეზობელი საკუთრების ხელში ჩაგდება, “გაძლიერება”, რათა მისი მამული ზუსტად ოთხი გზით შემოიფარგლებოდა.

“საკმარისია თითოეულ დღეს თავისი საზრუნავი!” - თქვა დიდმა კაბირმა იესომ. თვითდაკვირვება დღესვე, იმასთან დაკავშირებით, რაც ყოველთვის მეორდება, ჩვენი მთელი ცხოვრების მინიატურა.

როდესაც ადამიანი იწყებს საკუთარ თავზე მუშაობას, დღესვე, როდესაც აკვირდება თავის წყენასა და ტკივილს, მიდის წარმატების გზაზე.

შეუძლებელი იქნებოდა იმის აღმოფხვრა, რაც არ ვიცით. ჯერ საკუთარ შეცდომებს უნდა დავაკვირდეთ.

ჩვენ უნდა ვიცოდეთ არა მხოლოდ ჩვენი დღე, არამედ მასთან ურთიერთობაც. არსებობს გარკვეული ჩვეულებრივი დღე, რომელსაც ყველა ადამიანი განიცდის უშუალოდ, გარდა არაჩვეულებრივი, უჩვეულო მოვლენებისა.

საინტერესოა ყოველდღიური განმეორებადობის, სიტყვებისა და მოვლენების გამეორების დაკვირვება, თითოეული ადამიანისთვის და ა.შ.

მოვლენებისა და სიტყვების ეს გამეორება ან განმეორებადობა, იმსახურებს შესწავლას, ის მიგვიყვანს თვითშემეცნებამდე.