სუპერსუბსტანციური პური

თუ ყურადღებით დავაკვირდებით ჩვენი ცხოვრების ნებისმიერ დღეს, დავინახავთ, რომ ნამდვილად არ ვიცით შეგნებულად ცხოვრება.

ჩვენი ცხოვრება მატარებელს ჰგავს, რომელიც მექანიკური, ხისტი ჩვევების ფიქსირებულ ლიანდაგებზე მოძრაობს, ამაო და ზედაპირული არსებობისკენ.

ამ საქმის უცნაურობა ის არის, რომ არასდროს მოგვდის აზრად ჩვევების შეცვლა, თითქოს არასდროს გვბეზრდება ყოველთვის ერთი და იგივეს გამეორება.

ჩვევებმა გაგვაქვავა, ჩვენ კი გვგონია, რომ თავისუფლები ვართ; საშინლად მახინჯები ვართ, მაგრამ თავი აპოლონები გვგონია…

ჩვენ მექანიკური ხალხი ვართ, რაც საკმარისი მიზეზია იმისთვის, რომ არ გვქონდეს რაიმეს ჭეშმარიტი განცდა იმის შესახებ, თუ რას ვაკეთებთ ცხოვრებაში.

ყოველდღიურად მოვძრაობთ მოძველებული და აბსურდული ჩვევების ძველ ლიანდაგზე და, ცხადია, რომ ჩვენ არ გვაქვს ნამდვილი ცხოვრება; ცხოვრების ნაცვლად, საწყალობლად ვეგეტარიანელობთ და ახალ შთაბეჭდილებებს არ ვიღებთ.

თუ ადამიანი დღეს შეგნებულად დაიწყებდა, ცხადია, რომ ასეთი დღე სხვა დღეებისგან ძალიან განსხვავებული იქნებოდა.

როდესაც ადამიანი მთელ თავის ცხოვრებას ისე აღიქვამს, როგორც იმ დღეს, რომელსაც ცხოვრობს, როდესაც ხვალისთვის არ გადადებს იმას, რაც დღეს უნდა გააკეთოს, მაშინ ის ნამდვილად იგებს, რას ნიშნავს საკუთარ თავზე მუშაობა.

არცერთი დღე არ არის უმნიშვნელო; თუ ჩვენ ჭეშმარიტად გვსურს რადიკალურად შევიცვალოთ, ყოველდღიურად უნდა ვუყუროთ, დავაკვირდეთ და გავიგოთ საკუთარი თავი.

თუმცა, ადამიანებს არ სურთ საკუთარი თავის დანახვა, ზოგიერთს სურს საკუთარ თავზე მუშაობა, მაგრამ საკუთარ უყურადღებობას ამართლებენ ისეთი ფრაზებით, როგორიცაა: “სამსახური ოფისში არ იძლევა საკუთარ თავზე მუშაობის საშუალებას”. ეს სიტყვები უაზროა, ცარიელია, ამაოა, აბსურდულია, რომლებიც მხოლოდ სიზარმაცის, სიზარმაცის, დიდი საქმის სიყვარულის ნაკლებობის გასამართლებლად გამოიყენება.

ასეთი ადამიანები, თუნდაც ბევრი სულიერი საზრუნავი ჰქონდეთ, ცხადია, რომ არასოდეს შეიცვლებიან.

საკუთარი თავის დაკვირვება გადაუდებელი, დაუყოვნებელი და გადაუდებელია. შინაგანი თვითდაკვირვება ფუნდამენტურია ჭეშმარიტი ცვლილებისთვის.

როგორია თქვენი ფსიქოლოგიური მდგომარეობა გაღვიძებისას? როგორია თქვენი განწყობა საუზმის დროს? იყავით მოუთმენელი მიმტანთან? მეუღლესთან? რატომ იყავით მოუთმენელი? რა გაწუხებთ ყოველთვის? და ა.შ.

მოწევის ან ნაკლების ჭამა არ არის მთელი ცვლილება, მაგრამ ეს მიუთითებს გარკვეულ პროგრესზე. კარგად ვიცით, რომ მანკიერება და სიხარბე არაადამიანური და მხეცურია.

კარგი არ არის, როდესაც საიდუმლო გზაზე მიძღვნილ ადამიანს აქვს ზედმეტად მსუქანი ფიზიკური სხეული და გაბერილი მუცელი, რომელიც სრულყოფილი ევრითმიის მიღმაა. ეს მიუთითებს სიხარბეზე, ღორმუცელობაზე და სიზარმაცეზეც კი.

ყოველდღიური ცხოვრება, პროფესია, დასაქმება, თუმცა სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია არსებობისთვის, ცნობიერების ოცნებას წარმოადგენს.

იმის ცოდნა, რომ ცხოვრება ოცნებაა, არ ნიშნავს მის გაგებას. გაგება მოდის თვითდაკვირვებით და საკუთარ თავზე ინტენსიური მუშაობით.

საკუთარ თავზე სამუშაოდ, აუცილებელია ყოველდღიურ ცხოვრებაზე მუშაობა, დღესვე და მაშინ გაიგებთ, რას ნიშნავს უფლის ლოცვის ის ფრაზა: “მოგვეც ჩვენი ყოველდღიური პური”.

ფრაზა “ყოველდღე” ნიშნავს “ზეარსებით პურს” ბერძნულად ან “მაღლის პურს”.

გნოზისი იძლევა სიცოცხლის ამ პურს იდეებისა და ძალების ორმაგი გაგებით, რაც საშუალებას გვაძლევს დავშალოთ ფსიქოლოგიური შეცდომები.

ყოველ ჯერზე, როდესაც ამა თუ იმ “მე”-ს კოსმოსურ მტვრად ვაქცევთ, ფსიქოლოგიურ გამოცდილებას ვიძენთ, ვჭამთ “სიბრძნის პურს”, ვიღებთ ახალ ცოდნას.

გნოზისი გვთავაზობს “ზეარსებით პურს”, “სიბრძნის პურს” და ზუსტად მიგვითითებს ახალ ცხოვრებაზე, რომელიც იწყება საკუთარ თავში, საკუთარი თავის შიგნით, აქ და ახლა.

ახლა კი, ვერავინ შეცვლის თავის ცხოვრებას ან შეცვლის რაიმეს არსებობის მექანიკურ რეაქციებთან დაკავშირებით, თუ არ ექნება ახალი იდეების დახმარება და არ მიიღებს ღვთაებრივ დახმარებას.

გნოზისი იძლევა ამ ახალ იდეებს და ასწავლის “მოქმედების რეჟიმს”, რომლის საშუალებითაც ადამიანს შეუძლია მიიღოს დახმარება გონებაზე მაღლა მდგომი ძალებისგან.

ჩვენ უნდა მოვამზადოთ ჩვენი ორგანიზმის ქვედა ცენტრები, რათა მივიღოთ იდეები და ძალა, რომლებიც მოდის ზედა ცენტრებიდან.

საკუთარ თავზე მუშაობაში არაფერია საზიზღარი. ნებისმიერი აზრი, რაც არ უნდა უმნიშვნელო იყოს, იმსახურებს დაკვირვებას. ნებისმიერი უარყოფითი ემოცია, რეაქცია და ა.შ. უნდა იყოს დაკვირვებული.