ინდივიდუალობა

საკუთარი თავის „ერთად“ წარმოდგენა ნამდვილად ძალიან ცუდი ხუმრობაა; სამწუხაროდ, ეს ამაო ილუზია თითოეულ ჩვენგანში არსებობს.

სამწუხაროდ, ჩვენ ყოველთვის საუკეთესოს ვფიქრობთ საკუთარ თავზე, არასდროს გვსურს იმის გაგება, რომ ჩვენ არც კი ვფლობთ ჭეშმარიტ ინდივიდუალობას.

ყველაზე ცუდი ის არის, რომ ჩვენ საკუთარ თავს ვაძლევთ ცრუ ფუფუნებას ვიფიქროთ, რომ თითოეული ჩვენგანი სარგებლობს სრული ცნობიერებითა და საკუთარი ნებით.

საწყალი ჩვენ! რა სულელები ვართ! ეჭვგარეშეა, რომ უმეცრება ყველაზე დიდი უბედურებაა.

თითოეულ ჩვენგანში არსებობს მრავალი ათასი განსხვავებული ინდივიდი, განსხვავებული სუბიექტი, მე-ები ან ადამიანები, რომლებიც ერთმანეთს ეჩხუბებიან, იბრძვიან უზენაესობისთვის და არ აქვთ რაიმე წესრიგი ან თანხმობა.

ცნობიერები რომ ვიყოთ, ამდენი სიზმრიდან და ფანტაზიიდან რომ გამოვფხიზლებულიყავით, როგორი განსხვავებული იქნებოდა ცხოვრება. ..

ჩვენდა სამწუხაროდ, უარყოფითი ემოციები და საკუთარი თავის შეფასებები და სიყვარული გვაჯადოებს, გვაჰიპნოზირებს, არასდროს გვაძლევს საკუთარი თავის გახსენების, ისეთი დანახვის საშუალებას, როგორიც ვართ.

გვჯერა, რომ ერთი ნება გვაქვს, სინამდვილეში კი ბევრი განსხვავებული ნება გვაქვს. (თითოეულ მე-ს აქვს თავისი)

მთელი ამ შინაგანი მრავალფეროვნების ტრაგიკომედია შემზარავია; შინაგანი განსხვავებული ნებელობები ეჯახებიან ერთმანეთს, ცხოვრობენ მუდმივ კონფლიქტში, მოქმედებენ სხვადასხვა მიმართულებით.

ჭეშმარიტი ინდივიდუალობა რომ გვქონოდა, მრავალფეროვნების ნაცვლად ერთიანი ერთეული რომ ვყოფილიყავით, გვექნებოდა მიზნების უწყვეტობაც, გამოფხიზლებული ცნობიერება, განსაკუთრებული, ინდივიდუალური ნება.

შეცვლა მართებულია, თუმცა უნდა დავიწყოთ საკუთარ თავთან გულწრფელობით.

ჩვენ უნდა ჩავატაროთ ფსიქოლოგიური ინვენტარი საკუთარი თავის შესაცნობად, იმის გასაგებად, რა გვაქვს ზედმეტი და რა გვაკლია.

ინდივიდუალობის მიღწევა შესაძლებელია, მაგრამ თუ გვჯერა, რომ გვაქვს ის, ეს შესაძლებლობა გაქრება.

აშკარაა, რომ არასდროს ვიბრძოლებდით იმის მისაღებად, რაც გვჯერა, რომ გვაქვს. ფანტაზია გვაჯერებს, რომ ინდივიდუალობის მფლობელები ვართ და მსოფლიოში არსებობს სკოლებიც კი, რომლებიც ამას ასწავლიან.

აუცილებელია ფანტაზიასთან ბრძოლა, ის გვაჩვენებს, თითქოს ესა თუ ის ვართ, როცა სინამდვილეში საწყლები, თავხედები და გარყვნილი ვართ.

გვგონია, რომ ადამიანები ვართ, როცა სინამდვილეში მხოლოდ ინტელექტუალური ძუძუმწოვრები ვართ, რომლებსაც არ გაგვაჩნია ინდივიდუალობა.

მითომანები თავს ღმერთებად, მაჰათმებად და ა.შ. თვლიან, ეჭვიც კი არ ეპარებათ, რომ მათ არც ინდივიდუალური გონება აქვთ და არც შეგნებული ნება.

ეგოლატრები იმდენად თაყვანს სცემენ თავიანთ საყვარელ ეგოს, რომ არასოდეს მიიღებენ იდეას საკუთარ თავში ეგოების სიმრავლის შესახებ.

პარანოიდები მთელი თავიანთი კლასიკური სიამაყით ამ წიგნსაც კი არ წაიკითხავენ…

აუცილებელია სასიკვდილოდ ბრძოლა საკუთარი თავის შესახებ ფანტაზიის წინააღმდეგ, თუ არ გვინდა ვიყოთ ხელოვნური ემოციებისა და ცრუ გამოცდილების მსხვერპლი, რომლებიც, გარდა იმისა, რომ სასაცილო სიტუაციებში გვაყენებენ, აფერხებენ შინაგანი განვითარების ყველა შესაძლებლობას.

ინტელექტუალური ცხოველი იმდენად მოჰიპნოზებულია თავისი ფანტაზიით, რომ ოცნებობს, რომ ლომი ან არწივია, როცა სინამდვილეში ის უბრალოდ მიწის ტალახის საზიზღარი ჭიაა.

მითომანი არასოდეს მიიღებს ზემოთ მოცემულ განცხადებებს; ცხადია, ის თავს არქიიეროფანტად გრძნობს, რასაც არ უნდა ამბობდნენ; ეჭვიც კი არ ეპარება, რომ ფანტაზია უბრალოდ არაფერია, „არაფერი ფანტაზიის გარდა“.

ფანტაზია არის რეალური ძალა, რომელიც მოქმედებს საყოველთაოდ კაცობრიობაზე და ინტელექტუალურ ჰუმანოიდს ძილის მდგომარეობაში აყენებს, აჯერებს, რომ ის უკვე ადამიანია, რომ ფლობს ჭეშმარიტ ინდივიდუალობას, ნებას, გამოღვიძებულ ცნობიერებას, განსაკუთრებულ გონებას და ა.შ.

როდესაც ვფიქრობთ, რომ ერთი ვართ, ვერ ვინაცვლებთ იქიდან, სადაც ვართ საკუთარ თავში, ვრჩებით სტაგნაციაში და საბოლოოდ ვდეგენერირდებით, უკან ვვითარდებით.

თითოეული ჩვენგანი იმყოფება გარკვეულ ფსიქოლოგიურ ეტაპზე და ჩვენ ვერ დავტოვებთ მას, თუ უშუალოდ არ აღმოვაჩენთ ყველა იმ ადამიანს ან მე-ებს, რომლებიც ცხოვრობენ ჩვენს პიროვნებაში.

ნათელია, რომ ინტიმური თვითდაკვირვებით ჩვენ შევძლებთ იმ ადამიანების დანახვას, რომლებიც ცხოვრობენ ჩვენს ფსიქიკაში და რომელთა აღმოფხვრა გვჭირდება რადიკალური ტრანსფორმაციის მისაღწევად.

ეს აღქმა, ეს თვითდაკვირვება ფუნდამენტურად ცვლის ყველა იმ არასწორ კონცეფციას, რაც საკუთარ თავზე გვქონდა და შედეგად ვამტკიცებთ იმ კონკრეტულ ფაქტს, რომ არ გაგვაჩნია ჭეშმარიტი ინდივიდუალობა.

სანამ საკუთარ თავს არ დავაკვირდებით, ვიცხოვრებთ ილუზიაში, რომ ერთი ვართ და, შესაბამისად, ჩვენი ცხოვრება არასწორი იქნება.

შეუძლებელია ჩვენს მოყვასებთან სწორად ურთიერთობა, სანამ არ მოხდება შინაგანი ცვლილება ჩვენი ფსიქიკის სიღრმეში.

ნებისმიერი ინტიმური ცვლილება მოითხოვს წინასწარ იმ მე-ების აღმოფხვრას, რომლებიც ჩვენში ვატარებთ.

არანაირად ვერ შევძლებდით ამ მე-ების აღმოფხვრას, თუ არ დავაკვირდებით მათ ჩვენს შიგნით.

ვინც თავს ერთად გრძნობს, ვინც საუკეთესოს ფიქრობს საკუთარ თავზე, ვინც არასოდეს მიიღებს მრავალთა დოქტრინას, არც მე-ებზე დაკვირვება სურს და, შესაბამისად, მათში რაიმე ცვლილების შესაძლებლობა შეუძლებელი ხდება.

შეუძლებელია შეცვლა, თუ არ აღმოიფხვრება, მაგრამ ვინც გრძნობს, რომ ინდივიდუალობის მფლობელია, თუ დათანხმდება, რომ უნდა აღმოფხვრას, რეალურად არ ეცოდინება, რა უნდა აღმოფხვრას.

თუმცა, არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ვისაც სჯერა, რომ ერთია, საკუთარი თავის მოტყუებით თვლის, რომ იცის, რა უნდა აღმოფხვრას, მაგრამ სიმართლეში არც კი იცის, რომ არ იცის, ის განათლებული უმეცარია.

ჩვენ გვჭირდება „გავაუგოისტდეთ“, რათა „გავინდივიდუალურდეთ“, მაგრამ ვისაც სჯერა, რომ ფლობს ინდივიდუალობას, შეუძლებელია გაუგოისტდეს.

ინდივიდუალობა ასი პროცენტით წმინდაა, იშვიათია ვინმეს ჰქონდეს ის, მაგრამ ყველას ჰგონია, რომ აქვს.

როგორ შეგვეძლო „მე-ების“ აღმოფხვრა, თუ გვჯერა, რომ გვაქვს უნიკალური „მე“?

რა თქმა უნდა, მხოლოდ ის ფიქრობს სერიოზულად, რომ აქვს უნიკალური მე, ვინც არასდროს ჩაუტარებია სერიოზული თვითდაკვირვება.

თუმცა, ჩვენ ძალიან მკაფიონი უნდა ვიყოთ ამ სწავლებაში, რადგან არსებობს ფსიქოლოგიური საშიშროება, რომ ავთენტური ინდივიდუალობა აგვერიოს რაიმე სახის „უმაღლესი მე“-ს ან რაღაც მსგავსის კონცეფციაში.

წმინდა ინდივიდუალობა გაცილებით მაღლა დგას მე-ს ნებისმიერ ფორმაზე, ის არის ის, რაც არის, რაც ყოველთვის იყო და რაც ყოველთვის იქნება.

ლეგიტიმური ინდივიდუალობა არის არსი და არსის არსებობის მიზეზი, ის არის თვითონ არსი.

გაარჩიეთ არსი და მე. ვინც მე-ს ურევს არსში, რა თქმა უნდა, არასდროს ჩაუტარებია სერიოზული თვითდაკვირვება.

სანამ არსი, ცნობიერება, ჩამწყვდეული იქნება ყველა იმ მე-ს შორის, რომლებსაც ჩვენში ვატარებთ, რადიკალური ცვლილება შეუძლებელზე მეტი იქნება.