განსხვავებული მე-ები

ცდომით ადამიანად წოდებულ რაციონალურ ძუძუმწოვარს, რეალურად არ გააჩნია განსაზღვრული ინდივიდუალობა. უდავოა, რომ ადამიანოიდში ფსიქოლოგიური ერთიანობის ეს ნაკლებობა იწვევს ამდენ სირთულესა და სიმწარეს.

ფიზიკური სხეული სრული ერთეულია და მუშაობს როგორც ერთიანი ორგანიზმი, თუ ავად არ არის. თუმცა, ადამიანოიდის შინაგანი ცხოვრება არანაირად არ არის ფსიქოლოგიური ერთიანობა. ყველაზე სერიოზული კი, სხვადასხვა ფსევდო-ეზოთერული და ფსევდო-ოკულტისტური სკოლების საწინააღმდეგოდ, არის თითოეული სუბიექტის შინაგან სიღრმეში ფსიქოლოგიური ორგანიზაციის არარსებობა.

რა თქმა უნდა, ასეთ პირობებში არ არსებობს ჰარმონიული მუშაობა, როგორც მთლიანობა ადამიანების შინაგან ცხოვრებაში. ადამიანოიდი, თავისი შინაგანი მდგომარეობის მიხედვით, არის ფსიქოლოგიური სიმრავლე, „მე“-ების ჯამი.

ამ ბნელი ეპოქის გაუნათლებელი განათლებულები თაყვანს სცემენ „მე“-ს, აღმერთებენ მას, აყენებენ საკურთხეველებზე, უწოდებენ მას „ALTER EGO“-ს, „უმაღლეს მე“-ს, „ღვთაებრივ მე“-ს და ა.შ. და ა.შ. არ სურთ გააცნობიერონ ამ შავი ხანის „ყოვლისმცოდნეებმა“, რომ „უმაღლესი მე“ ან „დაბალი მე“ ერთი და იგივე პლურალიზებული ეგოს ორი ნაწილია…

ადამიანოიდს ნამდვილად არ აქვს „მუდმივი მე“, არამედ უამრავი სხვადასხვა ინფრასტრუქტურული და აბსურდული „მე“. ცდომით ადამიანად წოდებული საცოდავი ინტელექტუალური ცხოველი ჰგავს არეულ სახლს, სადაც ერთი ბატონის ნაცვლად, ბევრი მსახურია, რომელთაც ყოველთვის სურთ ბრძანებლობა და იმის გაკეთება, რაც მოესურვებათ…

იაფი ფსევდო-ეზოთერიზმისა და ფსევდო-ოკულტიზმის უდიდესი შეცდომაა ვივარაუდოთ, რომ სხვებს აქვთ ან ვინმეს აქვს „მუდმივი და უცვლელი მე“ დასაწყისისა და დასასრულის გარეშე… თუ ისინი, ვინც ასე ფიქრობენ, გაიღვიძებდნენ ცნობიერებაში თუნდაც ერთი წამით, შეძლებდნენ ნათლად დაემტკიცებინათ საკუთარი თავისთვის, რომ რაციონალური ადამიანოიდი არასოდეს არის ერთი და იგივე დიდი ხნის განმავლობაში…

ინტელექტუალური ძუძუმწოვარი, ფსიქოლოგიური თვალსაზრისით, მუდმივად იცვლება… იმის ფიქრი, რომ თუ ადამიანს ლუისი ჰქვია, ის ყოველთვის ლუისია, რაღაც ძალიან ცუდი გემოვნების ხუმრობას ჰგავს… იმ სუბიექტს, რომელსაც ლუისს ეძახიან, აქვს საკუთარ თავში სხვა „მე“-ები, სხვა ეგოები, რომლებიც გამოხატავენ თავიანთ პიროვნებას სხვადასხვა დროს და თუნდაც ლუისს არ მოსწონდეს სიხარბე, სხვა „მე“ მასში - ვუწოდოთ პეპე - მოსწონს სიხარბე და ასე შემდეგ…

არავინ არის ერთი და იგივე განუწყვეტლივ; ნამდვილად არ არის საჭირო იყო ძალიან ბრძენი, რომ სრულად გააცნობიერო თითოეული სუბიექტის უამრავი ცვლილება და წინააღმდეგობა… ვივარაუდოთ, რომ ვინმეს აქვს „მუდმივი და უცვლელი მე“, რა თქმა უნდა, უდრის მეზობლისა და საკუთარი თავის შეურაცხყოფას…

თითოეულ ადამიანში ცხოვრობს ბევრი ადამიანი, ბევრი „მე“, ეს შეუძლია გადაამოწმოს ნებისმიერ გამოღვიძებულმა, შეგნებულმა ადამიანმა საკუთარი თავისთვის და პირდაპირ…