ავტომატური თარგმანი
ეს თავი ავტომატურად ითარგმნა ესპანური ორიგინალიდან. ის ჯერ არ გაუვლია ადამიანის მიერ გადახედვას. თუ გსურთ დაგვეხმაროთ გადახედვაში, დაგვიკავშირდით აქ დაწკაპუნებით.
ფსიქოლოგიური ამბოხი
არ იქნება ზედმეტი შევახსენოთ ჩვენს მკითხველებს, რომ ჩვენში არის მათემატიკური წერტილი… უდავოდ, ასეთი წერტილი არასოდეს არის წარსულში და არც მომავალში…
ვისაც სურს ამ იდუმალი წერტილის აღმოჩენა, მან უნდა ეძებოს ის აქ და ახლა, საკუთარ თავში, ზუსტად ამ წამს, არც ერთი წამით წინ და არც ერთი წამით უკან… წმინდა ჯვრის ორი ვერტიკალური და ჰორიზონტალური ხაზი ამ წერტილში იკვეთება…
ამრიგად, ჩვენ ყოველ წამს ორ გზას ვაწყდებით: ჰორიზონტალურს და ვერტიკალურს… აშკარაა, რომ ჰორიზონტალური ძალიან “ბანალურია”, მასზე დადიან “ვისენტე და მთელი ხალხი”, “ვილეგასი და ყველა, ვინც მოდის”, “დონ რაიმუნდო და მთელი მსოფლიო”…
აშკარაა, რომ ვერტიკალური განსხვავებულია; ეს არის ინტელექტუალური მეამბოხეების გზა, რევოლუციონერების გზა… როდესაც ადამიანი იხსენებს საკუთარ თავს, როდესაც მუშაობს საკუთარ თავზე, როდესაც არ отождествляется ცხოვრების ყველა პრობლემასა და ტკივილთან, ის ფაქტობრივად მიდის ვერტიკალური გზით…
რა თქმა უნდა, არასოდეს არის ადვილი უარყოფითი ემოციების აღმოფხვრა; საკუთარ ცხოვრებასთან ყოველგვარი იდენტიფიკაციის დაკარგვა; სხვადასხვა სახის პრობლემები, ბიზნესი, ვალები, გადასახადების გადახდა, იპოთეკა, ტელეფონი, წყალი, ელექტროენერგია და ა.შ., და ა.შ. უმუშევრები, ისინი, ვინც ამა თუ იმ მიზეზით დაკარგეს სამსახური, აშკარად იტანჯებიან ფულის ნაკლებობის გამო და საკუთარი თავის დავიწყება, არ ინერვიულონ და არ отождествляться საკუთარ პრობლემასთან, ფაქტობრივად საშინლად რთულია.
ვინც იტანჯება, ვინც ტირის, ისინი, ვინც მსხვერპლი გახდნენ ღალატის, ცხოვრებაში ცუდი გადახდის, უმადურობის, ცილისწამების ან თაღლითობის, ნამდვილად ივიწყებენ საკუთარ თავს, საკუთარ ნამდვილ შინაგან არსს, მთლიანად отождествляются საკუთარ მორალურ ტრაგედიასთან…
საკუთარ თავზე მუშაობა არის ვერტიკალური გზის ფუნდამენტური მახასიათებელი. ვერავინ შეძლებს დიდი აჯანყების გზის გავლას, თუ არასოდეს იმუშავებს საკუთარ თავზე… სამუშაო, რომელზეც ვსაუბრობთ, ფსიქოლოგიური ტიპისაა; ის ეხება აწმყო მომენტის გარკვეულ ტრანსფორმაციას, რომელშიც ვიმყოფებით. ჩვენ უნდა ვისწავლოთ ცხოვრება ყოველ წამს…
მაგალითად, ადამიანი, რომელიც სასოწარკვეთილია რაიმე სენტიმენტალური, ეკონომიკური ან პოლიტიკური პრობლემის გამო, აშკარად ივიწყებს საკუთარ თავს… ასეთი ადამიანი, თუ ის ერთი წამით შეჩერდება, თუ დააკვირდება სიტუაციას და შეეცდება გაიხსენოს საკუთარი თავი და შემდეგ შეეცდება გაიგოს მისი დამოკიდებულების აზრი… თუ ცოტას დაფიქრდება, თუ იფიქრებს, რომ ყველაფერი გადის; რომ ცხოვრება ილუზორულია, წარმავალი და რომ სიკვდილი ფერფლად აქცევს სამყაროს ყველა ამაოებას…
თუ მას ესმის, რომ მისი პრობლემა, არსებითად, სხვა არაფერია, თუ არა “ჩალის ალი”, მაცდური ცეცხლი, რომელიც მალე ჩაქრება, მოულოდნელად გაკვირვებით დაინახავს, რომ ყველაფერი შეიცვალა… მექანიკური რეაქციების ტრანსფორმაცია შესაძლებელია ლოგიკური დაპირისპირებითა და არსის შინაგანი თვითრეფლექსიით…
აშკარაა, რომ ადამიანები მექანიკურად რეაგირებენ ცხოვრების სხვადასხვა გარემოებებზე… საწყალი ხალხი!, ისინი ყოველთვის ხდებიან მსხვერპლნი. როდესაც მათ ატყუებენ, იღიმებიან; როდესაც ამცირებენ, იტანჯებიან. შეურაცხყოფენ, თუ შეურაცხყოფენ; ჭრიან, თუ ჭრიან; ისინი არასოდეს არიან თავისუფალი; მათ თანამოაზრეებს აქვთ ძალა, მიიყვანონ ისინი სიხარულიდან სევდამდე, იმედიდან სასოწარკვეთამდე.
ყოველი ადამიანი, ვინც ჰორიზონტალურ გზაზე მიდის, ჰგავს მუსიკალურ ინსტრუმენტს, სადაც მისი თითოეული თანამოაზრე უკრავს იმას, რაც მოსწონს… ვინც ისწავლის მექანიკური ურთიერთობების ტრანსფორმაციას, ფაქტობრივად მიდის “ვერტიკალური გზით”. ეს წარმოადგენს ფუნდამენტურ ცვლილებას “არსების დონეზე”, “ფსიქოლოგიური აჯანყების” არაჩვეულებრივ შედეგს.