Махаббат

Оқушылар мектеп қабырғасынан бастап АДАМАТТЫ түсінуі тиіс.

ҚОРҚЫНЫШ пен ТӘУЕЛДІЛІК көбінесе АДАМАТ деп қателеседі, бірақ олар АДАМАТ емес.

Оқушылар ата-аналары мен мұғалімдеріне тәуелді, оларды құрметтейтіні және қорқатыны анық.

Балалар мен жастар киім, тамақ, ақша, баспана және т.б. үшін ата-аналарына тәуелді, сондықтан олардың қорғаныста екені, ата-аналарына тәуелді екенін, сондықтан оларды құрметтейтіні, тіпті қорқатыны да анық, бірақ бұл АДАМАТ емес.

Біздің айтқанымыздың дәлелі ретінде кез келген бала немесе жасөспірімнің өз ата-аналарына қарағанда мектептегі достарына көбірек сенетінін толық дәлдікпен растай аламыз.

Шындығында да балалар, жастар өз достарымен ешқашан ата-аналарымен айтпайтын құпия нәрселер туралы айтады.

Бұл балалар мен ата-аналар арасында шынайы сенімнің жоқтығын, шынайы АДАМАТТЫҢ жоқтығын көрсетеді.

АДАМАТ пен құрмет, қорқыныш, тәуелділік, үрей арасында түбегейлі айырмашылық бар екенін түсіну ШҰҒЫЛ.

Ата-аналарымызды және мұғалімдерімізді құрметтеуді білу ШҰҒЫЛ, бірақ құрметті АДАМАТ деп қателеспеу керек.

ҚҰРМЕТ пен АДАМАТ тығыз байланыста болуы керек, бірақ біз бірін бірімен шатастырмауымыз керек.

Ата-аналар балалары үшін қорқады, олар үшін жақсы мамандық, жақсы неке, қорғау және т.б. тілейді және бұл қорқынышты шынайы АДАМАТ деп қателеседі.

Шынайы АДАМАТТЫСЫЗ ата-аналар мен мұғалімдердің жаңа буынды даналықпен басқара алмайтынын түсіну қажет, тіпті өте жақсы ниет болса да.

ТҮБІНЕ апаратын жол ӨТЕ ЖАҚСЫ НИЕТТЕРМЕН төселген.

Біз әлемге әйгілі “СЕБЕПСІЗ БҮЛІКШІЛЕРДІҢ” жағдайын көріп отырмыз. Бұл бүкіл әлемге таралған психикалық індет. Ата-аналары қатты жақсы көретін, еркелететін, қатты сүйетін көптеген “ЖАҚСЫ БАЛАЛАР” қорғансыз адамдарға шабуыл жасайды, әйелдерді ұрып-соғып, зорлайды, ұрлық жасайды, тас лақтырады, барлық жерде зиян келтіретін топ болып жүреді, мұғалімдер мен ата-аналарды құрметтемейді және т.б. т.б. т.б.

“СЕБЕПСІЗ БҮЛІКШІЛЕР” - шынайы АДАМАТТЫҢ жоқтығының жемісі.

Шынайы АДАМАТТЫ бар жерде “СЕБЕПСІЗ БҮЛІКШІЛЕР” болуы мүмкін емес.

Егер ата-аналар балаларын шынымен СҮЙСЕ, оларды ақылмен бағыттай білер еді, сонда “СЕБЕПСІЗ БҮЛІКШІЛЕР” болмас еді.

Себепсіз бүлікшілер - дұрыс бағыттың жоқтығының жемісі.

Ата-аналар балаларын даналықпен бағыттауға шындап кірісуге жетерлік АДАМАТТАРЫ болмады.

Қазіргі заманғы ата-аналар тек ақша туралы ойлайды және балаға көбірек, көбірек, соңғы үлгідегі көлік, соңғы сән үлгісіндегі костюмдер және т.б. беру туралы ойлайды, бірақ олар шынымен жақсы көрмейді, сүйе білмейді, сондықтан “себепсіз бүлікшілер”.

Бұл дәуірдің үстірттігі ШЫНАЙЫ АДАМАТТЫҢ жоқтығынан.

Қазіргі заманғы өмір тереңдігі жоқ шалшыққа ұқсайды.

Өмірдің терең көлінде көптеген тіршілік иелері, көптеген балықтар өмір сүре алады, бірақ жолдың жағасында орналасқан шалшық тез арада күннің жалынды сәулелерімен кеуіп қалады, сонда тек лай, шірік, ұсқынсыздық қалады.

Егер біз АДАМАТТЫ үйренбесек, өмірдің барлық сұлулығын түсіну мүмкін емес.

Адамдар құрмет пен қорқынышты АДАМАТ деп қателеседі.

Біз өз басшыларымызды құрметтейміз және олардан қорқамыз, сонда біз оларды жақсы көреміз деп ойлаймыз.

Балалар ата-аналары мен мұғалімдерінен қорқады және оларды құрметтейді, содан кейін оларды жақсы көреді деп сенеді.

Бала қамшыдан, сызғыштан, жаман бағадан, үйдегі немесе мектептегі ұрысудан қорқады және содан кейін ата-аналары мен мұғалімдерін жақсы көреді деп сенеді, бірақ шын мәнінде олардан қорқады.

Біз жұмысқа, қожайынға тәуелдіміз, кедейліктен, жұмыссыз қалудан қорқамыз, сонда біз қожайынды жақсы көреміз деп ойлаймыз, тіпті оның мүддесі үшін күресеміз, оның мүлкін қорғаймыз, бірақ бұл АДАМАТ емес, бұл қорқыныш.

Көптеген адамдар өмір мен өлімнің құпиялары туралы өз бетінше ойлаудан, сұраудан, зерттеуден, түсінуден, оқудан және т.б. қорқады, сонда олар: “МЕН ҚҰДАЙДЫ СҮЙЕМІН, ЖӘНЕ БҰЛ ЖЕТКІЛІКТІ!” дейді.

Олар ҚҰДАЙДЫ жақсы көреміз деп сенеді, бірақ шын мәнінде олар ЖАҚСЫ КӨРМЕЙДІ, қорқады.

Соғыс кезінде әйелі күйеуін бұрынғыдан да жақсы көретінін сезінеді және оның үйге оралуын шексіз асыға күтеді, бірақ шын мәнінде оны жақсы көрмейді, тек күйеусіз, қорғаусыз қалудан қорқады және т.б. т.б. т.б.

Психологиялық құлдық, тәуелділік, біреуге тәуелді болу - АДАМАТ емес. Бұл тек ҚОРҚЫНЫШ және бәрі осы.

Бала өз оқуында МҰҒАЛІМГЕ тәуелді және оның ШЫҒАРЫЛУДАН, жаман бағадан, ұрысудан қорқатыны анық және көбінесе оны ЖАҚСЫ КӨРЕДІ деп сенеді, бірақ оның қорқатыны болып жатыр.

Әйелі босанып жатқанда немесе қандай да бір аурудан өлім қаупі төнгенде, күйеуі оны одан да жақсы көретінін ойлайды, бірақ шын мәнінде оны жоғалтып алудан қорқады, оған көп нәрседе тәуелді, мысалы, тамақ, секс, кір жуу, сипау және оны жоғалтып алудан қорқады. Бұл АДАМАТ емес.

Барлығы бәрін жақсы көреміз дейді, бірақ мұндай емес: өмірде шынымен ЖАҚСЫ КӨРУДІ білетін біреуді табу өте сирек.

Егер ата-аналар балаларын шынымен жақсы көрсе, егер балалар ата-аналарын шынымен жақсы көрсе, егер мұғалімдер өз оқушыларын шынымен жақсы көрсе, соғыс болмас еді. Соғыс жүз пайызға мүмкін болмас еді.

Болып жатқаны - адамдардың махаббаттың не екенін түсінбегендігі, ал барлық қорқыныш пен барлық психологиялық құлдық және барлық құмарлық және т.б. олардың бәрін АДАМАТ деп қателесетіндігі.

Адамдар ЖАҚСЫ КӨРУДІ білмейді, егер адамдар сүйе білсе, өмір шын мәнінде жұмақ болар еді.

ҒАШЫҚТАР өздерін жақсы көреміз деп сенеді, ал көпшілігі тіпті қанмен ант беруге дайын болады. Бірақ олар тек ҚҰМАРЛЫҚТА. ҚҰМАРЛЫҚ қанағаттандырылғаннан кейін, картадан жасалған сарай жерге құлайды.

ҚҰМАРЛЫҚ ақыл мен жүректі алдайды. Әрбір ҚҰМАРЛЫҚ ҒАШЫҚ болып жүрмін деп сенеді.

Өмірде шынымен ғашық жұпты табу өте сирек. ҚҰМАРЛЫҚ жұптар көп, бірақ ҒАШЫҚ жұпты табу өте қиын.

Барлық суретшілер АДАМАТТЫ әнге қосады, бірақ АДАМАТТЫҢ не екенін білмейді және ҚҰМАРЛЫҚТЫ АДАМАТ деп қателеседі.

Егер бұл өмірде өте қиын нәрсе болса, онда ҚҰМАРЛЫҚТЫ АДАМАТ деп қателеспеу.

ҚҰМАРЛЫҚ - ойлап табуға болатын ең тәтті және ең нәзік у, ол әрқашан қан бағасымен жеңіске жетеді.

ҚҰМАРЛЫҚ ЖЫНЫСТЫҚ жүз пайыз, ҚҰМАРЛЫҚ жабайы, бірақ кейде ол өте талғампаз және нәзік. Ол әрқашан АДАМАТ деп қателеседі.

Мұғалімдер оқушыларға, жастарға АДАМАТ пен ҚҰМАРЛЫҚ арасындағы айырмашылықты үйретуі керек. Тек осылайша олар өмірдегі көптеген қайғылы оқиғалардың алдын алады.

Мұғалімдер оқушылардың жауапкершілігін қалыптастыруға міндетті және сондықтан оларды өмірде қайғылы жағдайға ұшырамауы үшін дұрыс дайындауы керек.

Қызғанышпен, құмарлықпен, зорлық-зомбылықпен, қорқынышпен, жабысумен, психологиялық тәуелділікпен және т.б. араластыруға болмайтын АДАМАТТЫ түсіну қажет.

Өкінішке орай, АДАМАТ адамдарда жоқ, бірақ ол ЖЫЛЫХАНА гүлі сияқты АЛУҒА, сатып алуға, өсіруге болатын нәрсе емес.

АДАМАТ бізде ТУЫЛУЫ керек және ол біздің ішіміздегі ӨШПЕНДІЛІКТІҢ, ҚОРҚЫНЫШТЫҢ, ЖЫНЫСТЫҚ ҚҰМАРЛЫҚТЫҢ, үрейдің, психологиялық құлдықтың, тәуелділіктің және т.б. не екенін түсінген кезде ғана ТУЫЛАДЫ.

Біз бұл ПСИХОЛОГИЯЛЫҚ кемшіліктердің не екенін түсінуіміз керек, біз олардың өмірдің интеллектуалдық деңгейінде ғана емес, сонымен қатар САНАНЫҢ жасырын және белгісіз деңгейлерінде қалай өңделетінін түсінуіміз керек.

Ақылдың әртүрлі бұрыштарынан барлық осы кемшіліктерді алып тастау қажет. Тек осылайша бізде өздігінен және таза түрде АДАМАТ деп аталатын нәрсе туылады.

Әлемді АДАМАТТЫҢ жалынынсыз өзгерту мүмкін емес. Тек АДАМАТ шынымен де әлемді өзгерте алады.