Қарапайымдылық

Шұғыл түрде, шығармашылық түсіністікті дамыту қажет, себебі ол адамға өмір сүрудің шынайы еркіндігін әкеледі. Түсініксіз терең талдаудың шынайы сыни қабілетіне қол жеткізу мүмкін емес.

Мектептердің, колледждердің және университеттердің мұғалімдері өз оқушыларын өзін-өзі сынайтын түсінік жолымен жүргізуі керек.

Біздің өткен тарауда біз қызғаныш процестерін кеңінен зерттедік, егер біз қызғаныштың барлық түрлерін, діни, құмарлық және т.б. жойғымыз келсе, қызғаныштың не екенін толық түсінуіміз керек, өйткені қызғаныштың шексіз процестерін терең және жан-жақты түсіну арқылы ғана біз кез келген қызғанышты жоя аламыз.

Қызғаныш некені бұзады, қызғаныш достықты бұзады, қызғаныш діни соғыстарды, бауырластардың өшпенділігін, кісі өлтіруді және барлық түрдегі азаптарды тудырады.

Қызғаныш өзінің шексіз түрлерімен жоғары мақсаттардың артында жасырынады. Ұлы әулиелердің бар екендігі туралы ақпарат алған адамда қызғаныш бар. Махатмалар немесе Гурулар, сондай-ақ әулие болғысы келеді. Басқа қайырымдылық жасаушылардан асып түсуге тырысатын филантропта қызғаныш бар. Қасиетті қасиеттерге толы адамдардың бар екендігі туралы ақпарат алғандықтан, қасиеттерге қызығатын әрбір адамда қызғаныш бар.

Әулие болғысы келу, ізгі болғысы келу, ұлы болғысы келу қызғанышқа негізделген.

Әулиелер өздерінің қасиеттерімен көп зиян келтірді. Өзін өте қасиетті санаған адамның жағдайы есімізге түседі.

Бірде аш және қайыршы ақын оның есігін қағып, біздің әңгімеміздің әулиесіне арналған әдемі өлеңді қолына салды. Ақын тек шаршаған және қартайған денесіне тамақ сатып алу үшін тиын күтті.

Ақын ешкімді қорлауды ойламады. Оның таңқалуы үлкен болды, әулие рақымды көзқараспен және қабағы түйіліп, ақымақ ақынға: «Бұл жерден кет, достым, ұзақ, ұзақ… маған бұл нәрселер ұнамайды, мен мақтауды жек көремін… маған әлемнің бос нәрселері ұнамайды, бұл өмір елес… Мен кішіпейілділік пен қарапайымдылық жолымен жүремін. Бақытсыз ақын бұның орнына бір тиын ғана қалады, әулиенің қорлауын, жаралайтын сөзді, шапалақты алды да, жүрегі ауырып, лирасы бөлшектерге бөлініп, қала көшелерімен ақырын… ақырын… ақырын жүрді.

Жаңа ұрпақ шынайы түсінік негізінде көтерілуі керек, өйткені ол толығымен шығармашылық.

Есте сақтау және еске түсіру шығармашылық емес. Есте сақтау – өткеннің қабірі. Есте сақтау және еске түсіру – өлім.

Нағыз түсінік – толық азаттықтың психологиялық факторы.

Есте сақтау естеліктері бізге ешқашан шынайы азаттық әкеле алмайды, өйткені олар өткенге жатады, сондықтан олар өлі.

Түсінік өткеннің де, болашақтың да ісі емес. Түсінік біз қазір және осында өмір сүріп жатқан сәтке жатады. Есте сақтау әрқашан болашақ туралы идеяны әкеледі.

Ғылымды, философияны, өнерді және дінді зерттеу шұғыл, бірақ зерттеулерді есте сақтаудың адалдығына сенуге болмайды, өйткені ол адал емес.

Білімді есте сақтау қабіріне салу абсурд. Біз түсінуіміз керек білімді өткеннің шұңқырына көму ақымақтық.

Біз ешқашан оқуға, даналыққа, ғылымға қарсы шыға алмаймыз, бірақ білімнің тірі асыл тастарын есте сақтаудың бұзылған қабірінің арасына салу үйлесімсіз.

Оқу қажет, зерттеу қажет, талдау қажет, бірақ ақыл-ойдың барлық деңгейінде түсіну үшін терең ойлануымыз керек.

Шынайы қарапайым адам терең түсінікті және ақыл-ойы қарапайым.

Өмірдегі маңызды нәрсе – есте сақтау қабірінде жинақталған нәрсе емес, тек интеллектуалдық деңгейде ғана емес, сонымен қатар ақыл-ойдың әртүрлі санасыз, бейсаналық аймақтарында түсінгеніміз.

Ғылым, білім дереу түсінікке айналуы керек. Білім, оқу шынайы шығармашылық түсінікке айналған кезде, біз барлық нәрсені бірден түсіне аламыз, өйткені түсінік бірден, лезде болады.

Қарапайым адамда ақыл-ойда асқынулар жоқ, өйткені ақыл-ойдың кез келген асқынуы есте сақтауға байланысты. Ішімізде алып жүрген макиавеллилік МЕН жинақталған естелік.

Өмірдің тәжірибесі шынайы түсінікке айналуы керек.

Тәжірибе түсінікке айналмаған кезде, тәжірибе есте сақтауда жалғасатын кезде, ол зияткерліктің жалыны жанып тұрған қабірдің шірігін құрайды.

Руханияттан мүлдем айырылған жануарлық интеллект тек есте сақтаудың вербализациясы, жерлеу плитасында жанып тұрған қабір шамы екенін білу керек.

Қарапайым адамның ақыл-ойы тәжірибеден еркін, өйткені олар санаға айналды, шығармашылық түсінікке айналды.

Өлім мен өмір тығыз байланысты. Дәнді өлтіргенде ғана өсімдік туады, тәжірибе өлгенде ғана түсінік туады. Бұл шынайы трансформация процесі.

Асқынған адамның жады тәжірибеге толы.

Бұл оның шығармашылық түсінігінің жоқтығын көрсетеді, өйткені тәжірибелер ақыл-ойдың барлық деңгейінде толығымен түсінікті болған кезде, олар тәжірибе ретінде өмір сүруін тоқтатады және түсінік ретінде туады.

Алдымен тәжірибе жасау керек, бірақ біз тәжірибе саласында қалмауымыз керек, өйткені сонда ақыл-ой асқынады және қиындайды. Өмірді қарқынды түрде сүру және барлық тәжірибені шынайы шығармашылық түсінікке айналдыру керек.

Қателікпен түсінікті, қарапайым және жеңіл болу үшін біз әлемнен бас тартуымыз керек, қайыршы болуымыз керек, оқшауланған лашықтарда өмір сүруіміз керек және сәнді костюмнің орнына белдемше киюіміз керек деп есептейтіндер қателеседі.

Көптеген анахореттер, көптеген жалғыздықтар, көптеген қайыршылардың ақыл-ойы өте күрделі және қиын.

Егер есте сақтау ойдың еркін ағынын шарттайтын тәжірибеге толы болса, әлемнен бас тарту және анахореттер сияқты өмір сүру пайдасыз.

Егер есте сақтау тиісті түрде түсінілмеген, ақыл-ойдың әртүрлі бұрыштарында, дәліздерінде және бейсаналық аймақтарында санаға айналмаған ақпаратпен толтырылған болса, әулиелердің өмірін сүргісі келетін ерміттер сияқты өмір сүру пайдасыз.

Интеллектуалдық ақпаратты шынайы шығармашылық түсінікке айналдыратындар, өмір тәжірибесін шынайы терең түсінікке айналдыратындардың есте сақтауында ештеңе жоқ, олар шынайы толықтыққа толы сәттен сәтке өмір сүреді, олар сәнді резиденцияларда және қалалық өмір шеңберінде өмір сүрсе де, қарапайым және жеңіл болды.

Кішкентай балалар жеті жасқа дейін қарапайымдылыққа және шынайы ішкі сұлулыққа толы, себебі олар арқылы өмірдің тірі МӘНІСІ психологиялық МЕН-нің толық жоқтығында ғана көрінеді.

Біз жоғалған балалық шақты жүрегімізде және ақыл-ойымызда қайтарып алуымыз керек. Егер біз шынымен де бақытты болғымыз келсе, кінәсіздікті қайтарып алуымыз керек.

Терең түсінікке айналған тәжірибелер мен зерттеулер есте сақтау қабірінде қалдық қалдырмайды, содан кейін біз қарапайым, жеңіл, кінәсіз, бақытты боламыз.

Тәжірибелер мен алынған білім туралы терең ойлау, терең өзін-өзі сынау, жақын психоанализ барлығын терең шығармашылық түсінікке айналдырады, өзгертеді. Бұл даналық пен махаббаттан туған шынайы бақыттың жолы.