Түсінік Және Шындық

Концепция мен шындық толығымен бірдей болатынына кім немесе не кепілдік бере алады?

Концепция бір нәрсе, ал шындық басқа нәрсе, және біздің өз концепцияларымызды асыра бағалауға бейімділік бар.

Шындық концепцияға тең деген нәрсе іс жүзінде мүмкін емес нәрсе, дегенмен өз концепциясына арбалған ақыл әрқашан осы концепция мен шындықтың бірдей екенін болжайды.

Қандай да бір психологиялық процесске нақты логика арқылы дұрыс құрылымдалса, оған ұқсас немесе одан жоғары логикамен қалыптасқан басқа процесс қарсы тұрады, сонда не болады?

Қатал интеллектуалдық құрылымдардың ішінде қатаң тәртіпке бағынған екі ақыл бір-бірімен талқылап, дауласып, әрқайсысы өз концепциясының дәлдігіне және басқа концепциясының жалғандығына сенетін белгілі бір шындық туралы, олардың қайсысының ақылға қонымдылығы бар?, Кім шынайы түрде бір немесе басқа жағдайда кепілдік бере алады?, Олардың қайсысында концепция мен шындық бірдей болып шығады?

Әрбір бас әлем екені даусыз, және әрқайсымызда концепция мен шындықтың абсолютті теңдігіне сендіргісі келетін понтификтік және диктаторлық догматизмнің бір түрі бар.

Дәлелдеменің құрылымдары қаншалықты күшті болса да, концепциялар мен шындықтың абсолютті теңдігіне ешнәрсе кепілдік бере алмайды.

Кез келген интеллектуалдық логистикалық рәсімнің ішінде өздерін құлыптап алғандар әрқашан құбылыстардың шындығын әзірленген концепциялармен сәйкестендіргісі келеді, және бұл тек ақылға қонымды елестетудің нәтижесі ғана.

Жаңалыққа ашылу - классиканың қиын жеңілдігі; өкінішке орай, адамдар әрбір табиғи құбылыстан өздерінің ырымдары, концепциялары, пікірлері мен теорияларын тапқысы, көргісі келеді; ешкім қабылдағыш бола алмайды, жаңа нәрсені таза және өздігінен ақылмен көре алмайды.

Құбылыстар данышпанға сөйлесін деген жөн болар еді; өкінішке орай, осы заманның данышпандары құбылыстарды көре алмайды, олар тек өздерінің барлық алдын ала түсініктерінің растауын көргісі келеді.

Сену қиын болса да, қазіргі ғалымдар табиғи құбылыстар туралы ештеңе білмейді.

Табиғат құбылыстарында тек өз концепцияларымызды көрген кезде, біз құбылыстарды емес, концепцияларды көріп тұрғанымыз анық.

Алайда, ақымақ ғалымдар өздерінің керемет интеллектілеріне елестете отырып, өздерінің әрбір концепциясы бақыланатын құбылысқа абсолютті тең деп ақымақтықпен сенеді, ал шындық басқаша.

Біздің тұжырымдарымызды қандай да бір логистикалық рәсіммен өзін-өзі құлыптаған әрбір адам қабылдамайтынын жоққа шығармаймыз; ақылдың понтификтік және догматикалық жағдайы дұрыс әзірленген концепцияның шындыққа сәйкес келмеуін ешқандай жағдайда қабылдамайтыны даусыз.

Ақыл сезімдер арқылы қандай да бір құбылысты бақылағаннан кейін, дереу оны ғылыми терминмен белгілеуге асығады, ол тек өз надандығын жасыру үшін жамау ретінде қызмет ететіні даусыз.

Ақыл жаңалыққа қабылдағыш бола алмайды, бірақ ол өзі білмейтін нәрсені өзін-өзі алдау түрінде сипаттауға тырысатын өте күрделі терминдерді ойлап табуды біледі.

Бұл жолы Сократтық мағынада айтатын болсақ, ақыл тек білмей ғана қоймай, сонымен қатар білмейтінін де білмейді.

Қазіргі заманғы ақыл өте үстірт, ол өз надандығын жасыру үшін өте қиын терминдерді ойлап табуға маманданған.

Ғылымның екі түрі бар: біріншісі - айналада көп кездесетін субъективті теориялардың шірік үйіндісі ғана. Екіншісі - ұлы ағартушылардың таза ғылымы, Болудың объективті ғылымы.

Өз-өзінен өлмейінше, ғарыштық ғылым амфитеатрына ену мүмкін емес екені күмәнсіз.

Біздің ішіміздегі барлық қажетсіз элементтерді жоюымыз керек, олардың жиынтығы психологияның Менін құрайды.

Болудың керемет санасы менің ішімде, менің жеке түсініктерім мен субъективті теорияларымның арасында бөтелкеленіп тұрғанда, табиғи құбылыстардың қатал шындығын өздігінен тікелей білу мүлдем мүмкін емес.

Табиғат зертханасының кілті Өлім періштесінің оң қолында.

Туу құбылысынан өте аз нәрсе үйренуге болады, ал өлімнен бәрін үйренуге болады.

Таза ғылымның қол сұғылмайтын ғибадатханасы қара қабірдің түбінде орналасқан. Егер тұқым өлмесе, өсімдік өнбейді. Тек өліммен ғана жаңалық келеді.

Эго өлгенде, сана табиғаттың барлық құбылыстарының шындығын өздігінен және өз күшімен көру үшін оянады.

Сана тікелей өзі бастан кешіргенін, өмірдің қатал реализмін денеден, сезімдер мен ақылдан тыс біледі.