Ерекше Нан

Егер біз өміріміздің кез келген күніне мұқият қарасақ, біз саналы түрде өмір сүруді білмейтінімізді көреміз.

Біздің өміріміз механикалық, қатып қалған әдеттердің бекітілген жолдарымен қозғалатын, бос және үстірт өмір сүретін жүріп бара жатқан пойызға ұқсайды.

Істің қызығы сол, бізге әдеттерді өзгерту ешқашан ойымызға келмейді, біз әрқашан бір нәрсені қайталай беруден жалықпайтын сияқтымыз.

Әдеттер бізді тас қылып тастады, біз өзімізді еркінбіз деп ойлаймыз; біз қорқынышты түрде ұсқынсызбыз, бірақ өзімізді Аполлонбыз деп санаймыз…

Біз механикалық адамдармыз, бұл өмірде не істеп жатқанымызды шынайы сезінбеуге жеткілікті себеп.

Біз күн сайын ескірген және абсурдты әдеттеріміздің ескі арнасында қозғаламыз, сондықтан бізде шынайы өмір жоқ екені анық; өмір сүрудің орнына біз бейшаралықпен өсімдік сияқты өмір сүреміз және жаңа әсерлер алмаймыз.

Егер адам өз күнін саналы түрде бастаса, онда мұндай күн басқа күндерден өзгеше болатыны анық.

Егер адам бүкіл өмірін, дәл қазір өмір сүріп жатқан күніндей қабылдаса, ертеңге қалдырмай, бүгін істеу керек нәрсені, ол өзімен жұмыс істеудің не екенін шынымен біледі.

Ешқашан бір күн де маңызды емес; егер біз түбегейлі өзгеруді қаласақ, біз күн сайын өзімізді көріп, бақылап, түсінуіміз керек.

Алайда, адамдар өздерін көргісі келмейді, кейбіреулер өзімен жұмыс істегісі келеді, бірақ өз немқұрайлылығын келесідей сөздермен ақтайды: “Кеңседегі жұмыс өзімен жұмыс істеуге мүмкіндік бермейді”. Бұл мағынасыз, бос, әбес сөздер, тек жалқаулықты, еріншектікті, Ұлы іске деген сүйіспеншіліктің жоқтығын ақтау үшін ғана қызмет етеді.

Осындай адамдар, рухани алаңдаушылықтары көп болса да, ешқашан өзгермейтіні анық.

Өзімізді бақылау шұғыл, кейінге қалдыруға болмайтын, кейінге қалдыруға келмейтін нәрсе. Шынайы өзгеріс үшін жақын авто-бақылау маңызды.

Оянған кезде сіздің психологиялық жағдайыңыз қандай? Таңғы ас кезінде сіздің көңіл-күйіңіз қандай? Сіз даяшыға, әйеліңізге шыдамсыздық таныттыңыз ба? Неге ашуландыңыз? Сізді не мазалайды?, т.б.

Темекі шегуді немесе аз тамақтануды азайту - бұл барлық өзгерістер емес, бірақ бұл белгілі бір жетістікті көрсетеді. Біз зиянды әдет пен ашкөздіктің адамгершілікке жатпайтынын және жануарлық екенін жақсы білеміз.

Жасырын жолға арналған біреудің денесінің өте семіз және іші шығып кеткен және кемелдіктің кез келген эвритмиясынан тыс болуы дұрыс емес. Бұл ашкөздікті, сараңдықты және тіпті жалқаулықты көрсетеді.

Күнделікті өмір, кәсіп, жұмыс, өмір үшін маңызды болса да, сананың арманын құрайды.

Өмірдің арман екенін білу оны түсіну дегенді білдірмейді. Түсіну өзін-өзі бақылаумен және өзімен қарқынды жұмыс істеумен келеді.

Өзіңмен жұмыс істеу үшін күнделікті өміріңмен жұмыс істеу қажет, дәл бүгін, сонда сен Раббымыздың дұғасындағы: “Күнделікті нанымызды бер” деген сөздің мағынасын түсінесің.

“Әр күн” деген сөз грек тілінде “суперсубстанциалды нан” немесе “Биіктің наны” дегенді білдіреді.

Гнозис бізге психологиялық қателіктерді жоюға мүмкіндік беретін идеялар мен күштердің қос мағынасындағы Өмірдің сол Нан береді.

Біз әр жолы қандай да бір “Менді” ғарыштық шаңға азайтқан сайын, біз психологиялық тәжірибе жинаймыз, “Даналық нанын” жейміз, жаңа білім аламыз.

Гнозис бізге “Суперсубстанциалды нан”, “Даналық нанын” ұсынады және біреудің ішінде, дәл осында және қазір басталатын жаңа өмірді дәл көрсетеді.

Енді ешкім өз өмірін өзгерте алмайды немесе өмірдің механикалық реакцияларына қатысты ешнәрсені өзгерте алмайды, егер оның жаңа идеялары болмаса және Құдайлық көмек алмаса.

Гнозис осы жаңа идеяларды береді және ақылдан жоғары күштердің көмегін қалай алуға болатынын үйретеді.

Жоғары орталықтардан келетін идеялар мен күштерді алу үшін біз ағзамыздың төменгі орталықтарын дайындауымыз керек.

Өзімен жұмыс істеуде ешқандай жек көретін нәрсе жоқ. Қандай да бір ой, қаншалықты маңызды болса да, бақылауға лайық. Кез келген жағымсыз эмоция, реакция және т.б. бақылануы керек.