Салықшы мен Фарисей

Өмірдің әртүрлі жағдайлары туралы ой жүгірте отырып, біздің негізімізді байыппен түсінуге тұрарлық.

Біреу өз лауазымына сүйенсе, біреу ақшаға, біреу беделге, енді біреу өткеніне, тағы біреуі белгілі бір атағына және т.б.

Ең қызығы, бәріміз, байы да, кедейі де, бәріне мұқтажбыз және бәрімізден өмір сүреміз, тіпті өзімізді мақтаныш пен тәкаппарлыққа толтырсақ та.

Сәл ойланып көрейікші, бізден нені тартып ала алады? Қанды төңкерісте біздің жағдайымыз қалай болар еді? Біздің негізіміз не болар еді? Біз қандай күштіміз деп ойлаймыз, бірақ қорқынышты әлсізбіз!

Өзінде негізді сезінетін «Мен» шынайы бақытты қаласақ, жойылуы керек.

Мұндай «Мен» адамдарды бағаламайды, өзін бәрінен жақсы сезінеді, бәрінен де кемел, бай, ақылды, өмірде тәжірибелі және т.б.

Енді Исаның, ұлы КАБИРдің, екі адамның дұға етуі туралы аңызын келтіру өте орынды. Бұл әңгіме өздерін әділ санайтын және басқаларды менсінбейтін адамдарға айтылған.

Иса Мәсіх: «Екі адам ғибадатханаға дұға етуге келді; бірі фарисей, екіншісі салықшы еді. Фарисей тұрып, ішінен былай деп дұға қылды: Құдайым! Мені басқа адамдардай емес, ұры, әділетсіз, зинақор болмағаным үшін Саған рақмет айтамын, тіпті мына салықшыдай да емеспін: Аптасына екі рет ораза ұстаймын, бар тапқанымның ондығын беремін. Ал салықшы қашықта тұрып, көзін аспанға да көтергісі келмеді, бірақ кеудесін ұрып: «Құдайым, маған, күнәкарға рақым ет» деді. Мен сендерге айтамын, ол үйіне әлгінің алдында ақталған болып түсті; өйткені кім өзін жоғарылатса, ол қорланады, ал кім өзін кемсітсе, ол жоғарылайды». (ЛҰҚА XVIII, 10-14)

Өзіміздің жоқтығымызды және қайыршылығымызды түсіне бастау, бізде «Көбірек» деген ұғым бар болса, мүлдем мүмкін емес. Мысалдар: Мен әлгіден әділмін, пәленшеден данамын, түгеншеден ізгімін, баймын, өмірде тәжірибелімін, пәктімін, міндеттерімді жақсы орындаймын және т.б.

«Бай» болсақ, бойымызда «Көбірек» кешені болса, ине көзінен өту мүмкін емес.

«Түйенің ине көзінен өтуі, байдың Құдай патшалығына кіруінен оңай».

Сенің мектебің ең жақсы, ал менің көршімдікі жарамайды деген сөз; сенің дінің жалғыз ақиқат, пәленшенің әйелі өте нашар жар, ал менікі әулие деген сөз; менің досым Роберто маскүнем, ал мен өте парасатты және арақ ішпейтін адаммын деген сөз және т.б., бізді бай сезінуге мәжбүр етеді; сондықтан біз эзотерикалық жұмысқа қатысты Інжілдегі аңыздағы «ТҮЙЕЛЕРМІЗ».

Өзіміздің негізімізді нақты білу үшін, әр сәт сайын өзімізді бақылау өте маңызды.

Кез келген сәтте адамды ең қатты ренжітетінді тапқанда; белгілі бір нәрсе үшін берілген мазасыздық; сонда ол психологиялық тұрғыдан неге сүйенетінін анықтайды.

Христиан Інжіліне сәйкес, мұндай негіздер «үйін салған құм» болып табылады.

Атаққа немесе әлеуметтік жағдайға немесе алынған тәжірибеге немесе ақшаға байланысты және т.б., біреу өзін жоғары сезініп, басқаларды қалай және қашан кемсіткенін мұқият жазып алу керек.

Белгілі бір себеппен өзін пәленшеден немесе түгеншеден бай, жоғары сезіну қауіпті. Мұндай адамдар Көк Патшалығына кіре алмайды.

Біреудің неге мақтанатынын, оның тәкаппарлығы қалай қанағаттандырылатынын табу жақсы, бұл бізге неге сүйенетінімізді көрсетеді.

Алайда, мұндай бақылау тек теориялық мәселе болмауы керек, біз практикалық болуымыз керек және әр сәтте өзімізді мұқият бақылауымыз керек.

Біреу өзінің қайыршылығы мен жоқтығын түсіне бастағанда; ұлылық елестерін тастағанда; көптеген атақтардың, құрметтердің және біздің жақындарымыздың алдындағы бос үстемдіктердің ақымақтығын тапқанда, бұл оның өзгере бастағанының айқын белгісі.

Егер адам: «Менің үйім». «Менің ақшам». «Менің мүлкім». «Менің жұмысым». «Менің ізгіліктерім». «Менің интеллектуалдық қабілеттерім». «Менің көркемдік қабілеттерім». «Менің білімім». «Менің беделім» және т.б. дегенге жабылса, өзгере алмайды.

«Менікіне», «Маған» жабысу өзіміздің жоқтығымызды және ішкі қайыршылығымызды мойындамауға жеткілікті.

Өрттің немесе кеменің құлауы көрінісіне таң қаласың; содан кейін үмітсіз адамдар көбінесе күлкілі нәрселерді, маңызды емес нәрселерді иемденеді.

Бейшара адамдар! Олар өздерін сол нәрселерде сезінеді, бос нәрселерге сүйенеді, ешқандай маңызы жоқ нәрселерге жабысады.

Сыртқы нәрселер арқылы өздерін сезіну, оларға сүйену, абсолютті бейсаналық күйде болумен тең.

«ТҰЛҒАЛЫҚ» сезімі (НАҚТЫ БАРЛЫҚ) біздің ішімізде алып жүрген барлық «МЕНДЕРДІ» еріту арқылы ғана мүмкін болады; оған дейін мұндай сезім мүмкін емес нәрсе.

Өкінішке орай, «МЕНДІ» құрметтеушілер мұны қабылдамайды; олар өздерін құдай санайды; олар Пауыл Тарсиский айтқан «Айбынды Денелерге» ие болдық деп ойлайды; олар «МЕН» құдайлық деп ойлайды және олардың басынан мұндай абсурдты алып тастайтын ешкім жоқ.

Мұндай адамдармен не істеу керектігін білмейсің, оларға түсіндіресің, бірақ олар түсінбейді; олар әрдайым үйін салған құмға жабысып қалады; әрдайым өз догмаларына, өз қылықтарына, өз ақымақтықтарына батып кетеді.

Егер ол адамдар өзін байыппен бақыласа, олар көптің ілімін өздері тексерер еді; олар өздерінің ішінен біздің ішімізде өмір сүретін барлық адамдардың немесе «МЕНДЕРДІҢ» көптігін табар еді.

Ол «МЕНДЕР» біз үшін сезініп, біз үшін ойлағанда, бізде өзіміздің шынайы БАРЛЫҒЫМЫЗДЫҢ нақты сезімі қалай пайда болуы мүмкін?

Бүкіл трагедияның ең ауыры - адам ойлаймын деп ойлайды, сезінемін деп сезінеді, ал шын мәнінде белгілі бір сәтте біздің азапталған миымызбен және біздің ауырған жүрегімізбен сезінетін басқа біреу.

Бейшара біздер!, Қанша рет біз сүйеміз деп ойлаймыз, ал не болып жатыр, ішіндегі нәпсіге толы басқа біреу жүрек орталығын пайдаланады.

Біз бақытсызбыз, жануарлардың құмарлығын махаббатпен шатастырамыз!, және соған қарамастан біздің ішімізде, біздің тұлғамызда мұндай шатасуларға ұшырайтын басқа біреу.

Бәріміз Інжілдегі аңыздағы Фарисейдің: «Құдайым, басқа адамдар сияқты болмағаным үшін Саған рақмет айтамын» деген сөздерді ешқашан айтпас едік деп ойлаймыз.

Алайда, таңқаларлықтай болса да, біз күн сайын солай жасаймыз. Базардағы ет сатушы: «Мен сапасыз ет сатып, халықты тонайтын басқа қасапшылар сияқты емеспін» дейді.

Дүкендегі мата сатушы: «Мен өлшеу кезінде ұрлауды білетін және байып кеткен басқа саудагерлер сияқты емеспін» деп жауап береді.

Сүт сатушы: «Мен сүтке су қосатын басқа сүт сатушылар сияқты емеспін. Маған адал болған ұнайды» деп мәлімдейді.

Үй шаруасындағы әйел сапар барысында былай деп түсіндіреді: «Мен басқа еркектермен жүретін пәленше сияқты емеспін, мен Құдайға шүкір, күйеуіме адал және лайықты адаммын».

Қорытынды: Басқалардың бәрі зұлым, әділетсіз, зинақор, ұры және бұзық, ал біздің әрқайсысымыз жуас қой, қандай да бір шіркеуде алтын бала ретінде ұстауға жарайтын «Шоколадты Әулие».

Қандай ақымақпыз!, көбінесе біз басқалардың істегенін көретін ақымақтық пен бұзықтықтардың бәрін ешқашан жасамаймыз деп ойлаймыз және сондықтан біз керемет адамбыз деген қорытындыға келеміз, өкінішке орай, біз істеген ақымақтық пен сараңдықты көрмейміз.

Өмірде еш алаңдамайтын ақыл-ой демалатын ғажайып сәттер бар. Ақыл тыныш болғанда, ақыл үнсіз болғанда, сонда жаңа нәрсе келеді.

Осындай сәттерде біздің негізімізді, сүйенетін іргетасымызды көруге болады.

Ақыл терең тыныштықта болғанда, біз өзіміз үйді салған өмір құмының қатал шындығын өздігімізден тексере аламыз. (Матайды қараңыз 7 - 24-25-26-27-28-29 аяттар; екі іргетас туралы аңыз)