Даралық

Өзіңді “Бір” деп санау, әрине, өте жағымсыз әзіл; өкінішке орай, бұл бос елес әрқайсымыздың ішінде бар.

Өкінішке орай, біз әрдайым өзіміз туралы ең жақсы ойлаймыз, тіпті бізде шынайы Даралық жоқ екенін түсіну ойымызға да келмейді.

Ең сорақысы, біздің әрқайсысымыз толық сана мен ерікке ие деп жалған болжам жасауға дейін барамыз.

Бейшара біздер! Қандай ақымақпыз! Надандық ең жаман бақытсыздық екеніне күмән жоқ.

Әрқайсымыздың ішінде мыңдаған әртүрлі тұлғалар, әртүрлі субъектілер, Мендер немесе өзара жанжалдасатын, үстемдік үшін күресетін және ешқандай тәртіп немесе келісімге келмейтін адамдар бар.

Егер біз саналы болсақ, көптеген армандар мен қиялдардан оянсақ, өмір қаншалықты өзгерер еді. ..

Бірақ біздің қайғымызға орай, жағымсыз эмоциялар мен өзін-өзі бағалау және өзімшілдік бізді қызықтырады, бізді гипноздайды, өзімізді еске түсіруге, өзімізді бар күйімізде көруге ешқашан мүмкіндік бермейді..

Бізде бір ғана ерік бар деп ойлаймыз, ал шын мәнінде бізде көптеген әртүрлі еріктер бар. (Әр Менде өзінікі бар)

Осы Ішкі Көптіктің барлық траги-комедиясы қорқынышты; әртүрлі ішкі еріктер бір-бірімен соқтығысады, үнемі қақтығыста өмір сүреді, әртүрлі бағыттарда әрекет етеді.

Егер бізде шынайы Даралық болса, егер Көптік емес, Бірлікке ие болсақ, онда бізде мақсаттардың үздіксіздігі, оянған сана, жеке ерік болар еді.

Өзгеру керек, бірақ өзімізге адал болудан бастауымыз керек.

Бізде не артық және не жетіспейтінін білу үшін психологиялық түгендеу жүргізуіміз керек.

Даралыққа қол жеткізуге болады, бірақ егер бізде ол бар деп сенсек, онда бұл мүмкіндік жоғалады.

Бізде бар деп сенетін нәрсеге қол жеткізу үшін ешқашан күреспейтініміз анық. Қиял бізді Даралықтың иесі ретінде көрсетіп, тіпті әлемде осылай үйрететін мектептер бар.

Қиялмен күресу шұғыл, ол бізді осылай немесе басқаша етіп көрсетеді, ал шын мәнінде біз аянышты, ұятсыз және зұлымбыз.

Біз өзімізді еркекпіз деп ойлаймыз, ал шын мәнінде біз Даралықтан айырылған зияткерлік сүтқоректілерміз.

Митомандар өздерін Құдайлар, Махатмалар және т.б. деп санайды, тіпті олардың жеке ақыл-ойы мен Саналы Еріктері жоқ екенін де білмейді.

Эголаттар өздерінің сүйікті Эгосын соншалықты жақсы көреді, олар өз ішіндегі Эголардың Көптігі туралы идеяны ешқашан қабылдамас еді.

Параноиктер өздеріне тән барлық классикалық мақтанышпен бұл кітапты тіпті оқымайды…

Өзіміз туралы қиялмен өлімге дейін күресу керек, егер біз күлкілі жағдайға түсіп қана қоймай, ішкі дамудың барлық мүмкіндіктерін тоқтататын жасанды эмоциялар мен жалған тәжірибелердің құрбаны болғымыз келмесе.

Зияткерлік жануар өз қиялынан соншалықты гипнозға түскендіктен, ол өзін арыстан немесе қыран деп армандайды, ал шын мәнінде ол жердің батпағының қарапайым құрты ғана.

Митоман жоғарыда айтылған мәлімдемелерді ешқашан қабылдамас еді; әрине, ол нені айтса да, өзін архихирофант сезінеді; қиял тек қана ештеңе емес екенін білмей, “қиялдан басқа ештеңе емес”.

Қиял - бүкіл адамзатқа әмбебап түрде әсер ететін және Интеллектуалды Гуманоидты ұйқы күйінде ұстайтын, оған еркекпін, шынайы Даралығым, еркім, оянған сана, жеке ақыл-ойым және т.б., және т.б. бар деп сендіретін нақты күш.

Біз өзімізді біреуміз деп ойласақ, онда өзіміздің ішімізде қай жерде тұрсақ та, сол жерден қозғала алмаймыз, тоқырап қаламыз және ақыр соңында азғындаймыз, инволюцияға ұшыраймыз.

Әрқайсымыз белгілі бір психологиялық кезеңдеміз және өз болмысымыздың ішінде өмір сүретін барлық адамдарды немесе Мендерді тікелей таппасақ, одан шыға алмаймыз.

Өзімізді жақыннан бақылау арқылы біздің психикамызда өмір сүретін және түбегейлі трансформацияға қол жеткізу үшін жоюымыз керек адамдарды көре алатынымыз анық.

Бұл қабылдау, бұл өзін-өзі бақылау, өзіміз туралы барлық қате түсініктерді түбегейлі өзгертеді және нәтижесінде бізде шынайы Даралық жоқ деген нақты фактіні дәлелдейміз.

Өзімізді бақыламайынша, біз Бірміз деген елесте өмір сүреміз және нәтижесінде біздің өміріміз қате болады.

Біздің психикамыздың тереңінде Ішкі өзгеріс болмайынша, өз теңімізбен дұрыс қарым-қатынас жасау мүмкін емес.

Кез келген жақын өзгеріс біздің ішімізде алып жүрген Мендерді алдын ала жоюды талап етеді.

Егер біз оларды ішімізде бақыламасақ, ондай Мендерді ешбір жағдайда жоя алмаймыз.

Өздерін Бір сезінетіндер, өздері туралы ең жақсы ойлайтындар, көптік доктринасын ешқашан қабылдамайтындар да Мендерді бақылағысы келмейді, сондықтан оларда кез келген өзгеріс мүмкін емес болып қалады.

Жоймайынша өзгеру мүмкін емес, бірақ Даралықтың иесімін деп сезінетін адам жою керек екенін қабылдаса, ол шын мәнінде нені жою керектігін білмес еді.

Алайда, Бірмін деп сенетін адам өзін-өзі алдап, нені жою керектігін білетініне сенеді, бірақ шын мәнінде ол білмейтінін де білмейді, ол білімді надан.

“Даралану” үшін “эгоистік емес” болуымыз керек, бірақ Даралыққа ие екеніне сенетін адамның эгоистік емес болуы мүмкін емес.

Даралық жүз пайызға қасиетті, оған ие болғандар сирек, бірақ бәрі оларда бар деп ойлайды.

Егер бізде “Бір” Мен бар деп сенсек, “Мендерді” қалай жоя аламыз?

Әрине, өзін-өзі ешқашан байыпты түрде бақыламаған адам ғана өзінде Бір Мен бар деп ойлайды.

Алайда, бұл оқытуда өте айқын болуымыз керек, өйткені нақты Даралықты қандай да бір “Жоғарғы Мен” немесе осыған ұқсас түсінікпен шатастырудың психологиялық қаупі бар.

Қасиетті Даралық кез келген “Мен” формасынан әлдеқайда жоғары, ол не бар, әрқашан болған және әрқашан болады.

Заңды Даралық - болмыстың болмысы және болмыс себебі, ол сол болмыстың өзі.

Болмыс пен Менді ажыратыңыз. Менді Болмыспен шатастыратындар, әрине, ешқашан өзін-өзі байыпты түрде бақыламаған.

Мәні, сана, ішімізде алып жүрген барлық Мендер жиынтығының арасында қамалғанша, түбегейлі өзгеріс мүмкін еместен де асып түседі.