Екі Әлем

Бақылау және өзіңді бақылау - екі мүлдем басқа нәрсе, дегенмен, екеуі де назар аударуды қажет етеді.

Бақылауда назар сыртқа, сыртқы әлемге, сезімдер терезесі арқылы бағытталады.

Өзін-өзі бақылауда назар ішке бағытталады, ол үшін сыртқы қабылдау сезімдері көмектеспейді, бұл жаңадан бастаушыға өзінің жақын психологиялық процестерін бақылауды қиындататын жеткілікті себеп болып табылады.

Ресми ғылымның практикалық жағындағы бастапқы нүктесі - бақыланатын нәрсе. Өзіңмен жұмыс істеудің бастапқы нүктесі - өзін-өзі бақылау, өзін-өзі бақылауға болатын нәрсе.

Даусыз, жоғарыда аталған осы екі бастапқы нүкте бізді мүлдем басқа бағыттарға апарады.

Біреу ресми ғылымның ымырашыл догмаларының арасында тұрып, сыртқы құбылыстарды зерттеп, жасушаларды, атомдарды, молекулаларды, күндерді, жұлдыздарды, кометаларды және т.б. бақылап, ішінде түбегейлі өзгерістерді бастан кешірмей қартаюы мүмкін.

Біреуді іштей өзгертетін білім түріне сыртқы бақылау арқылы ешқашан қол жеткізу мүмкін емес.

Бізде шынымен де ішкі түбегейлі өзгеріс тудыра алатын нағыз білім өзін-өзі тікелей бақылауға негізделген.

Гностикалық студенттерімізге өзін-өзі бақылау керектігін және қандай мағынада өзін-өзі бақылау керектігін және оның себептерін айту өте маңызды.

Бақылау - әлемнің механикалық жағдайларын өзгертудің құралы. Ішкі өзін-өзі бақылау - іштей өзгерудің құралы.

Мұның бәрінің салдары ретінде біз екі түрлі білімнің бар екенін, сыртқы және ішкі білімнің бар екенін және егер бізде білімнің сапасын ажырата алатын магниттік орталық болмаса, идеялардың осы екі жазықтығының немесе тәртібінің қоспасы бізді шатастыруы мүмкін екенін нық сеніммен айта аламыз және айтуымыз керек.

Терең ғылыми негізі бар жоғары эзотерикалық доктриналар бақыланатын аймаққа жатады, алайда оларды көптеген ізденушілер ішкі білім ретінде қабылдайды.

Сонымен, біз екі әлемнің алдында тұрмыз, сыртқы және ішкі. Олардың біріншісі сыртқы қабылдау сезімдері арқылы қабылданады; екіншісін тек ішкі өзін-өзі бақылау сезімі арқылы ғана қабылдауға болады.

Ойлар, идеялар, эмоциялар, армандар, үміттер, көңіл қалулар және т.б. ішкі, қарапайым, кәдімгі сезімдерге көрінбейді, бірақ біз үшін ас үй үстелінен немесе қонақ бөлмесінің креслоларынан гөрі нақтырақ.

Шынында да, біз сыртқы әлемге қарағанда ішкі әлемімізде көбірек өмір сүреміз; бұл даусыз, жоққа шығаруға болмайды.

Ішкі әлемдерімізде, жасырын әлемімізде біз жақсы көреміз, қалаймыз, күдіктенеміз, бата береміз, қарғаймыз, армандаймыз, зардап шегеміз, қуанамыз, алданамыз, марапатталамыз және т.б., және т.б., және т.б.

Даусыз, ішкі және сыртқы екі әлем де эксперименттік түрде тексеріледі. Сыртқы әлем - бақыланатын нәрсе. Ішкі әлем - өзіңде және өзіңнің ішінде, дәл қазір және осында өзін-өзі бақылауға болатын нәрсе.

Жер шарының немесе Күн жүйесінің немесе біз өмір сүріп жатқан галактиканың “Ішкі әлемдерін” білгісі келетін адам алдымен өзінің жақын әлемін, ішкі өмірін, өзіндік ерекшелігін, өзінің “Ішкі әлемдерін” білуі керек.

“Адам, өзіңді таны, сонда Ғаламды және Құдайларды танисың”.

“Өзім” деп аталатын осы “Ішкі Әлем” неғұрлым зерттелсе, соғұрлым біреудің бір уақытта екі әлемде, екі шындықта, екі салада, сыртқы және ішкі әлемде өмір сүретінін соғұрлым түсінеді.

Сыртқы әлемде құламау үшін, қала көшелерінде адаспау үшін, достарын таңдау үшін, зұлымдармен араласпау үшін, у ішпеу үшін жүруді үйрену қажет болған сияқты, өзін-өзі психологиялық жұмыс істеу арқылы өзін-өзі бақылау арқылы зерттеуге болатын “Ішкі Әлемде” жүруді үйренеміз.

Шын мәнінде, өзін-өзі бақылау сезімі біз өмір сүріп жатқан осы қараңғы дәуірдегі адамзат нәсілінде атрофияланған.

Өзін-өзі бақылауға табандылық танытқан сайын, жақын өзін-өзі бақылау сезімі бірте-бірте дами береді.