Жағымсыз Ойлар

Тереңнен ойлану және толық зейін қою осы кері кеткен және құлдыраған дәуірде жат нәрсе болып көрінеді. Интеллектуалдық орталықтан әртүрлі ойлар келеді, олар сауатсыз ағартушылар ақымақтықпен болжағандай тұрақты Меннен емес, әрқайсымыздағы әртүрлі «Мендерден» туындайды.

Адам ойланып жатқанда, ол өзінің жеке еркімен ойлап жатыр деп қатты сенеді. Өкінішті интеллектуалды сүтқоректілер олардың түсінігі арқылы өтетін көптеген ойлардың біздегі әртүрлі «Мендерден» шыққанын түсінгісі келмейді.

Бұл біз шынайы ойлайтын тұлғалар емеспіз дегенді білдіреді; бізде әлі жеке ақыл-ой жоқ. Алайда, біздің ішімізде жүрген әрбір түрлі «Мен» біздің Интеллектуалдық орталығымызды пайдаланады, оны ойлау үшін мүмкіндігінше пайдаланады. Егер біз оны жеке меншік деп санап, белгілі бір теріс және зиянды оймен байланыссақ, ақымақтық болар еді.

Әрине, бұл немесе ол теріс ой белгілі бір сәтте біздің Интеллектуалдық орталығымызды теріс пайдаланған кез келген «Меннен» келеді. Теріс ойлардың әртүрлі түрлері бар: күдік, сенімсіздік, басқа адамға деген жаман ниет, құмарлық қызғаныш, діни қызғаныш, саяси қызғаныш, достыққа немесе отбасылық қызғаныш, сараңдық, құмарлық, кек алу, ашу, тәкаппарлық, қызғаныш, өшпенділік, реніш, ұрлық, некесіздік, жалқаулық, ашкөздік және т.б.

Расында, бізде психологиялық кемшіліктер соншалықты көп, тіпті егер бізде болат сарайы және сөйлеуге мың тіліміз болса да, біз оларды толық тізіп шыға алмас едік. Жоғарыда айтылғандардың салдары немесе қорытындысы ретінде теріс ойлармен байланысу ақылға сыймайды.

Себепсіз салдардың болуы мүмкін емес болғандықтан, біз ешқашан ойдың өздігінен, өздігінен пайда болуы мүмкін емес екенін салтанатты түрде мәлімдейміз… Ойлаушы мен ой арасындағы байланыс айқын; әрбір теріс ойдың әртүрлі ойлаушыдан шығуы бар.

Әрқайсымызда қанша теріс ойлар болса, сонша теріс ойлаушылар бар. Бұл мәселеге «Ойлаушылар мен ойлардың» көпше бұрышынан қарасақ, біздің психикамызда жүрген әрбір «Мен» шынымен де әртүрлі ойлаушы болып табылады.

Даусыз, әрқайсымыздың ішінде тым көп ойлаушылар бар; дегенмен, олардың әрқайсысы, бөлігі ғана болса да, белгілі бір сәтте өзін барлығы деп сенеді… Мифомандар, эголаттар, нарциссистер, параноиктер ешқашан «Ойлаушылардың көптігі» тезисін қабылдамайды, өйткені олар өздерін тым жақсы көреді, өздерін «Тарзанның әкесі» немесе «балапандардың анасы» сезінеді…

Мұндай қалыптан тыс адамдар жеке, керемет, ғажайып ақыл-ойға ие емес деген идеяны қалай қабылдай алады?… Алайда, мұндай «Данышпандар» өздері туралы ең жақсы ойлайды және тіпті даналық пен кішіпейілділікті көрсету үшін Аристиптің шапанын киеді…

Ғасырлар аңызында Аристип даналық пен кішіпейілділікті көрсеткісі келіп, жамаулы және тесіктерге толы ескі шапан кигені, оң қолымен философия таяғын ұстап, Афина көшелерімен кеткені туралы айтылады… Сократ оның келе жатқанын көріп: «Уа, Аристип, сенің тәкаппарлығың киіміңнің тесіктерінен көрінеді!», - деп қатты дауыспен айқайлады.

Әрқашан сақтық жағдайында, жаңалықта, қабылдауда өмір сүрмейтін, ойлап жатырмын деп ойлайтын адам кез келген теріс оймен оңай байланысады. Бұның нәтижесінде ол өкінішке орай сәйкес ойдың авторы «Теріс Меннің» қасіретті күшін күшейтеді.

Теріс оймен қаншалықты көп байланыссақ, оны сипаттайтын сәйкес «Меннің» құлы соншалықты көп боламыз. Гнозис, жасырын жол, өзімізбен жұмыс істеуге қатысты біздің жеке азғыруларымыз дәл Гнозисті, эзотерикалық жұмысты жек көретін «Мендерде» кездеседі, өйткені олардың біздің психикамыздағы болуы Гнозис пен жұмыс арқылы өлімге қауіп төндіретінін білмейді.

Осы «Теріс Мендер» және жанжалшылдар біздің Интеллектуалдық орталығымызда сақталған белгілі бір ақыл-ой бұрыштарын оңай басып алып, тізбектей зиянды және зиянды ақыл-ой ағындарын тудырады. Егер біз осы ойларды қабылдасақ, белгілі бір сәтте біздің Интеллектуалдық орталығымызды басқаратын «Теріс Мендер», онда біз олардың нәтижелерінен құтыла алмаймыз.

Ешқашан ұмытпауымыз керек, әрбір «Теріс Мен» өзін «Өз-өзін алдайды» және «Алдарқатады», қорытынды: Өтірік айтады. Кенеттен күш жоғалғанын сезген сайын, ізденуші Гнозистен, эзотерикалық жұмыстан көңілі қалғанда, құлшынысын жоғалтып, жақсылықты тастап кеткенде, оны қандай да бір Теріс Меннің алдағаны анық.

«Некесіздіктің Теріс Мені» асыл үйлерді жойып, балаларды бақытсыз етеді. «Қызғаныштың Теріс Мені» бір-бірін сүйетін жандарды алдап, олардың бақытын бұзады. «Мистикалық тәкаппарлықтың Теріс Мені» жолдың адал адамдарын алдап, олар өздерін дана сезініп, Ұстазын жек көреді немесе сатқындайды…

Теріс Мен біздің жеке тәжірибелерімізге, естеліктерімізге, ең жақсы үміттерімізге, шынайылығымызға жүгінеді және осының бәрін мұқият іріктеп, бір нәрсені жалған жарықта ұсынады, бұл бір нәрсе сүйсіндіреді және сәтсіздік келеді… Алайда, біреу «Меннің» әрекетін тапқанда, сақтық жағдайында өмір сүруді үйренгенде, мұндай алдау мүмкін болмай қалады…