រំលងទៅមាតិកា

សប្បុរសធម៌

វា​ចាំបាច់​ណាស់​ដើម្បី​ស្រឡាញ់​និង​ត្រូវ​បាន​គេ​ស្រឡាញ់ ប៉ុន្តែ​ជា​អកុសល​សម្រាប់​ពិភពលោក​មនុស្ស​មិន​ស្រឡាញ់​ឬ​ក៏​មិន​ត្រូវ​បាន​គេ​ស្រឡាញ់​ដែរ​។

អ្វី​ដែល​គេ​ហៅ​ថា​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​គឺ​ជា​អ្វី​ដែល​មិន​ស្គាល់​សម្រាប់​មនុស្ស ហើយ​ពួកគេ​ងាយ​នឹង​ច្រឡំ​វា​ជាមួយ​នឹង​ចំណង់​និង​ការ​ភ័យ​ខ្លាច។

ប្រសិន​បើ​មនុស្ស​អាច​ស្រឡាញ់​និង​ត្រូវ​បាន​គេ​ស្រឡាញ់ សង្គ្រាម​នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​រឿង​មិន​អាច​ទៅ​រួច​ទាំង​ស្រុង​នៅ​លើ​ផែនដី។

អាពាហ៍ពិពាហ៍​ជា​ច្រើន​ដែល​ពិត​ជា​អាច​មាន​សុភមង្គល ជា​អកុសល​មិន​មាន​ដោយសារ​តែ​ការ​អាក់អន់ចិត្ត​ចាស់​ដែល​បាន​ប្រមូល​ផ្ដុំ​នៅ​ក្នុង​ការ​ចងចាំ។

ប្រសិន​បើ​ប្ដី​ប្រពន្ធ​មាន​ចិត្ត​សប្បុរស នោះ​ពួកគេ​នឹង​បំភ្លេច​ចោល​អតីតកាល​ដ៏​ឈឺចាប់ ហើយ​រស់នៅ​ដោយ​ពេញ​លេញ ពោរពេញ​ទៅ​ដោយ​សុភមង្គល​ពិត។

ចិត្ត​សម្លាប់​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ បំផ្លាញ​វា​ចោល។ បទពិសោធន៍ ការ​ខក​ចិត្ត​ចាស់ ការ​ច្រណែន​ពី​អតីតកាល អ្វី​ទាំង​អស់​នេះ​ប្រមូល​ផ្ដុំ​នៅ​ក្នុង​ការ​ចងចាំ សម្លាប់​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ចោល។

ប្រពន្ធ​ជា​ច្រើន​ដែល​មាន​ចិត្ត​អាក់អន់ចិត្ត អាច​មាន​សុភមង្គល​ប្រសិន​បើ​ពួក​គេ​មាន​ចិត្ត​សប្បុរស​គ្រប់គ្រាន់ ដើម្បី​បំភ្លេច​ចោល​អតីតកាល ហើយ​រស់នៅ​ក្នុង​ពេល​បច្ចុប្បន្ន ដោយ​ស្រឡាញ់​ស្វាមី​របស់​ពួក​គេ។

ប្ដី​ជា​ច្រើន​អាច​មាន​សុភមង្គល​ពិត​ប្រាកដ​ជាមួយ​នឹង​ប្រពន្ធ​របស់​ពួក​គេ ប្រសិន​បើ​ពួក​គេ​មាន​ចិត្ត​សប្បុរស​គ្រប់គ្រាន់ ដើម្បី​អត់​ទោស​កំហុស​ចាស់ៗ ហើយ​បំភ្លេច​ចោល​ជម្លោះ និង​ភាព​មិន​សប្បាយ​ចិត្ត​ដែល​បាន​ប្រមូល​ផ្ដុំ​នៅ​ក្នុង​ការ​ចងចាំ។

វា​ចាំបាច់ វា​ជា​រឿង​បន្ទាន់​ដែល​ប្ដី​ប្រពន្ធ​យល់​ពី​អត្ថន័យ​ដ៏​ជ្រាលជ្រៅ​នៃ​ពេល​វេលា។

ប្ដី​និង​ប្រពន្ធ​គួរ​តែ​មាន​អារម្មណ៍​ថា​ដូច​ជា​គូ​ស្វាមី​ភរិយា​ទើប​រៀប​ការ​ថ្មី​ជានិច្ច ដោយ​បំភ្លេច​ចោល​អតីតកាល ហើយ​រស់នៅ​ដោយ​រីករាយ​នៅ​ក្នុង​ពេល​បច្ចុប្បន្ន។

សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​និង​ការ​អាក់អន់ចិត្ត​គឺ​ជា​សារធាតុ​អាតូមិក​ដែល​មិន​អាច​ត្រូវ​គ្នា​បាន​ឡើយ។ នៅ​ក្នុង​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​មិន​អាច​មាន​ការ​អាក់អន់ចិត្ត​ប្រភេទ​ណា​មួយ​ឡើយ។ សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​គឺ​ជា​ការ​អភ័យទោស​អស់កល្ប​ជានិច្ច។

សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​មាន​នៅ​ក្នុង​អ្នក​ដែល​មាន​អារម្មណ៍​ឈឺចាប់​ពិត​ប្រាកដ​ចំពោះ​ការ​រងទុក្ខ​របស់​មិត្តភ័ក្ដិ​និង​សត្រូវ​របស់​ពួក​គេ។ សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ពិត​ប្រាកដ​មាន​នៅ​ក្នុង​អ្នក​ដែល​ធ្វើ​ការ​ដោយ​អស់​ពី​ចិត្ត​ដើម្បី​សុខុមាលភាព​របស់​មនុស្ស​រាបសា អ្នក​ក្រីក្រ អ្នក​ខ្វះខាត។

សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​មាន​នៅ​ក្នុង​អ្នក​ដែល​មាន​អារម្មណ៍​អាណិត​អាសូរ​ដោយ​ឯកឯង​និង​ធម្មជាតិ​ចំពោះ​កសិករ​ដែល​ស្រោចស្រព​ចង្ហូរ​ដោយ​ញើស​របស់​គាត់ ចំពោះ​អ្នក​ភូមិ​ដែល​រងទុក្ខ ចំពោះ​អ្នក​សុំទាន​ដែល​សុំ​កាក់​មួយ​កាក់ ហើយ​ចំពោះ​ឆ្កែ​ដ៏​រាបសា​ដែល​មាន​ទុក្ខ​ព្រួយ​និង​ឈឺ​ដែល​ស្លាប់​ដោយសារ​តែ​ភាព​អត់​ឃ្លាន​នៅ​ក្បែរ​ផ្លូវ។

នៅ​ពេល​ដែល​យើង​ជួយ​នរណា​ម្នាក់​ដោយ​អស់​ពី​ចិត្ត នៅ​ពេល​ដែល​យើង​ថែរក្សា​ដើម​ឈើ​និង​ស្រោចស្រព​ផ្កា​នៅ​ក្នុង​សួន​ច្បារ​ដោយ​ធម្មជាតិ​និង​ឯកឯង ដោយ​គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​ទាមទារ​ឱ្យ​យើង​ធ្វើ​នោះ មាន​ចិត្ត​សប្បុរស​ពិត​ប្រាកដ ការ​អាណិត​អាសូរ​ពិត​ប្រាកដ សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ពិត​ប្រាកដ។

ជា​អកុសល​សម្រាប់​ពិភពលោក មនុស្ស​មិន​មាន​ចិត្ត​សប្បុរស​ពិត​ប្រាកដ​ទេ។ មនុស្ស​ខ្វល់ខ្វាយ​តែ​ពី​សមិទ្ធផល​អាត្មានិយម បំណងប្រាថ្នា ភាព​ជោគជ័យ ចំណេះដឹង បទពិសោធន៍ ការ​រងទុក្ខ សេចក្ដី​រីករាយ​ផ្ទាល់​ខ្លួន​របស់​ពួក​គេ​ប៉ុណ្ណោះ ជាដើម។

នៅ​ក្នុង​ពិភពលោក​មាន​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ដែល​មាន​តែ​ចិត្ត​សប្បុរស​ក្លែងក្លាយ​ប៉ុណ្ណោះ។ ចិត្ត​សប្បុរស​ក្លែងក្លាយ​មាន​នៅ​ក្នុង​អ្នក​នយោបាយ​ដ៏​ប៉ិន​ប្រសប់ នៅ​ក្នុង​កញ្ជ្រោង​បោះឆ្នោត​ដែល​ខ្ជះខ្ជាយ​លុយ​ដោយ​មាន​គោល​បំណង​អាត្មានិយម​ដើម្បី​ទទួល​បាន​អំណាច កិត្តិយស ទីតាំង ទ្រព្យ​សម្បត្តិ ជាដើម។ យើង​មិន​ត្រូវ​ច្រឡំ​ឆ្មា​ជាមួយ​ទន្សាយ​ឡើយ។

ចិត្ត​សប្បុរស​ពិត​ប្រាកដ​គឺ​ជា​រឿង​ដែល​គ្មាន​ប្រយោជន៍​ទាំង​ស្រុង ប៉ុន្តែ​វា​អាច​ត្រូវ​បាន​គេ​ច្រឡំ​យ៉ាង​ងាយ​ស្រួល​ជាមួយ​នឹង​ចិត្ត​សប្បុរស​អាត្មានិយម​ក្លែងក្លាយ​របស់​កញ្ជ្រោង​នៃ​នយោបាយ របស់​ចោរ​មូលធននិយម របស់​សត្វ​សាហាវ​ដែល​ប្រាថ្នា​ចង់​បាន​ស្ត្រី​ម្នាក់ ជាដើម។

យើង​ត្រូវ​តែ​មាន​ចិត្ត​សប្បុរស​ពី​ចិត្ត​របស់​យើង។ ចិត្ត​សប្បុរស​ពិត​ប្រាកដ​មិន​មែន​មក​ពី​គំនិត​នោះ​ទេ ចិត្ត​សប្បុរស​ពិត​ប្រាកដ​គឺ​ជា​ក្លិន​ក្រអូប​នៃ​ចិត្ត។

ប្រសិន​បើ​មនុស្ស​មាន​ចិត្ត​សប្បុរស ពួក​គេ​នឹង​បំភ្លេច​ចោល​ការ​អាក់អន់ចិត្ត​ទាំង​អស់​ដែល​បាន​ប្រមូល​ផ្ដុំ​នៅ​ក្នុង​ការ​ចងចាំ បទពិសោធន៍​ដ៏​ឈឺចាប់​ទាំង​អស់​នៃ​ថ្ងៃ​ម្សិលមិញ​ជា​ច្រើន ហើយ​រៀន​រស់នៅ​ពី​មួយ​ពេល​ទៅ​មួយ​ពេល ដោយ​មាន​សុភមង្គល​ជានិច្ច មាន​ចិត្ត​សប្បុរស​ជានិច្ច ពោរពេញ​ទៅ​ដោយ​ភាព​ស្មោះត្រង់​ពិត​ប្រាកដ។

ជា​អកុសល​ អត្ត​គឺ​ជា​ការ​ចងចាំ ហើយ​រស់នៅ​ក្នុង​អតីតកាល ចង់​ត្រឡប់​ទៅ​កាន់​អតីតកាល​ជានិច្ច។ អតីតកាល​បញ្ចប់​ជីវិត​មនុស្ស បំផ្លាញ​សុភមង្គល សម្លាប់​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ចោល។

ចិត្ត​ដែល​ជាប់​នៅ​ក្នុង​អតីតកាល មិន​អាច​យល់​បាន​ពេញលេញ​នូវ​អត្ថន័យ​ដ៏​ជ្រាលជ្រៅ​នៃ​ពេល​វេលា​ដែល​យើង​កំពុង​រស់នៅ​នោះ​ទេ។

មាន​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ដែល​សរសេរ​មក​កាន់​យើង​ដើម្បី​ស្វែងរក​ការ​កម្សាន្ត​ចិត្ត ដោយ​សុំ​ថ្នាំ​បំបាត់​ការ​ឈឺចាប់​ដ៏​មាន​តម្លៃ​សម្រាប់​ព្យាបាល​ចិត្ត​ដែល​ឈឺ​ចាប់​របស់​ពួក​គេ ប៉ុន្តែ​មាន​មនុស្ស​តិច​ណាស់​ដែល​ខ្វល់ខ្វាយ​ក្នុង​ការ​កម្សាន្ត​ចិត្ត​អ្នក​ដែល​មាន​ទុក្ខ​ព្រួយ។

មាន​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ដែល​សរសេរ​មក​កាន់​យើង​ដើម្បី​ប្រាប់​យើង​អំពី​ស្ថានភាព​ដ៏​វេទនា​ដែល​ពួក​គេ​កំពុង​រស់នៅ ប៉ុន្តែ​កម្រ​ណាស់​អ្នក​ដែល​ចែក​នំប៉័ង​តែ​មួយ​គត់​ដែល​ត្រូវ​ចិញ្ចឹម​ពួក​គេ​ដើម្បី​ចែក​រំលែក​វា​ជាមួយ​អ្នក​ខ្វះខាត​ដទៃ​ទៀត។

មនុស្ស​មិន​ចង់​យល់​ថា​នៅ​ពី​ក្រោយ​រាល់​ផល​ប៉ះពាល់​មាន​ហេតុ​មួយ ហើយ​ថា​ដោយ​គ្រាន់​តែ​កែប្រែ​ហេតុ​យើង​កែប្រែ​ផល​ប៉ះពាល់។

អត្ត​របស់យើង អត្ត​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​របស់​យើង គឺ​ជា​ថាមពល​ដែល​បាន​រស់នៅ​ក្នុង​បុព្វបុរស​របស់​យើង ហើយ​ដែល​បាន​បង្ក​ឱ្យ​មាន​ហេតុ​ផល​អតីតកាល​មួយ​ចំនួន​ដែល​ផល​ប៉ះពាល់​បច្ចុប្បន្ន​របស់​ពួក​គេ​ធ្វើ​ឱ្យ​ជីវិត​របស់​យើង​មាន​លក្ខខណ្ឌ។

យើង​ត្រូវ​ការ​ចិត្ត​សប្បុរស​ដើម្បី​កែប្រែ​ហេតុ​និង​ផ្លាស់ប្ដូរ​ផល​ប៉ះពាល់។ យើង​ត្រូវ​ការ​ចិត្ត​សប្បុរស​ដើម្បី​ដឹកនាំ​កប៉ាល់​នៃ​ជីវិត​របស់​យើង​ដោយ​ឈ្លាសវៃ។

យើង​ត្រូវ​ការ​ចិត្ត​សប្បុរស​ដើម្បី​ផ្លាស់ប្ដូរ​ជីវិត​របស់​យើង​យ៉ាង​ដាច់​ស្រឡះ។

ចិត្ត​សប្បុរស​ដ៏​ត្រឹមត្រូវ​ដែល​មាន​ប្រសិទ្ធភាព​មិន​មែន​មក​ពី​គំនិត​នោះ​ទេ។ ការ​អាណិត​អាសូរ​ពិត​ប្រាកដ​និង​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ដ៏​ស្មោះត្រង់​ពិត​ប្រាកដ មិន​អាច​ជា​លទ្ធផល​នៃ​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​បាន​ឡើយ។

វា​ចាំបាច់​ណាស់​ក្នុង​ការ​យល់​ថា​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​សម្លាប់​ការ​អាណិត​អាសូរ បញ្ចប់​ចិត្ត​សប្បុរស​នៃ​ចិត្ត ហើយ​បំផ្លាញ​ក្លិន​ក្រអូប​ដ៏​ឈ្ងុយ​ឈ្ងប់​នៃ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន​យើង។

ការ​ភ័យ​ខ្លាច​គឺ​ជា​ឫសគល់​នៃ​អំពើ​ពុក​រលួយ​ទាំង​អស់ ជា​ប្រភព​សម្ងាត់​នៃ​សង្គ្រាម​ទាំង​អស់ ជា​ថ្នាំ​ពុល​ដែល​ធ្វើ​ឱ្យ​ខូច​និង​សម្លាប់។

គ្រូ​ប្រុស​និង​គ្រូ​ស្រី​នៅ​សាលា​រៀន វិទ្យាល័យ​និង​សាកលវិទ្យាល័យ ត្រូវ​តែ​យល់​ពី​តម្រូវ​ការ​ក្នុង​ការ​ដឹកនាំ​សិស្ស​ប្រុស​ស្រី​របស់​ពួក​គេ​តាម​មាគ៌ា​នៃ​ចិត្ត​សប្បុរស​ពិត​ប្រាកដ ភាព​ក្លាហាន​និង​ភាព​ស្មោះត្រង់​នៃ​ចិត្ត។

មនុស្ស​ដែល​ចាស់​គំរិល​និង​ល្ងង់ខ្លៅ​នៃ​ជំនាន់​មុន ជំនួស​ឱ្យ​ការ​យល់​ពី​អ្វី​ដែល​ជា​ថ្នាំ​ពុល​នៃ​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​នោះ ពួក​គេ​បាន​ដាំ​ដុះ​វា​ដូច​ជា​ផ្កា​ដ៏​សាហាវ​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​កញ្ចក់។ លទ្ធផល​នៃ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​បែប​នេះ​គឺ​ជា​អំពើ​ពុក​រលួយ ភាព​ច្របូកច្របល់​និង​អនាធិបតេយ្យ។

គ្រូ​ប្រុស​និង​គ្រូ​ស្រី​ត្រូវ​តែ​យល់​ពី​ពេល​វេលា​ដែល​យើង​កំពុង​រស់នៅ ស្ថានភាព​ដ៏​ធ្ងន់ធ្ងរ​ដែល​យើង​កំពុង​ជួប​ប្រទះ​និង​តម្រូវ​ការ​ក្នុង​ការ​លើក​កម្ពស់​មនុស្ស​ជំនាន់​ថ្មី​លើ​មូលដ្ឋាន​នៃ​ក្រម​សីលធម៌​បដិវត្តន៍​ដែល​ស្រប​តាម​ចង្វាក់​រំញ័រ​ថ្មី​នៃ​យុគ​សម័យ​អាតូមិក​ដែល​នៅ​ក្នុង​គ្រា​ដ៏​ឈឺ​ចាប់​និង​ទុក្ខ​ព្រួយ​ទាំង​នេះ​កំពុង​ចាប់​ផ្ដើម​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ផ្គរលាន់​ដ៏​ឧត្ដុង្គឧត្ដម​នៃ​ការ​គិត។

ការ​អប់រំ​ជា​មូលដ្ឋាន​គឺ​ផ្អែក​លើ​ចិត្តសាស្ត្រ​បដិវត្តន៍​និង​ក្រម​សីលធម៌​បដិវត្តន៍ ដែល​ស្រប​តាម​ចង្វាក់​ញ័រ​ថ្មី​នៃ​យុគ​សម័យ​ថ្មី។

អារម្មណ៍​នៃ​កិច្ច​សហប្រតិបត្តិការ​នឹង​ត្រូវ​ជំនួស​ទាំង​ស្រុង​នូវ​ការ​ប្រយុទ្ធ​គ្នា​ដ៏​គួរ​ឱ្យ​ខ្លាច​នៃ​ការ​ប្រកួត​ប្រជែង​អាត្មានិយម។ វា​ក្លាយ​ទៅ​ជា​រឿង​មិន​អាច​ទៅ​រួច​ក្នុង​ការ​ដឹង​ពី​របៀប​សហការ​នៅ​ពេល​ដែល​យើង​មិន​រាប់​បញ្ចូល​គោលការណ៍​នៃ​ចិត្ត​សប្បុរស​ដែល​មាន​ប្រសិទ្ធភាព​និង​បដិវត្តន៍។

វា​ជា​រឿង​បន្ទាន់​ក្នុង​ការ​យល់​យ៉ាង​ពេញលេញ មិន​ត្រឹម​តែ​នៅ​ក្នុង​កម្រិត​បញ្ញា​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​ក៏​នៅ​ក្នុង​ជ្រុង​លាក់​កំបាំង​ផ្សេងៗ​នៃ​ចិត្ត​ដែល​មិន​ដឹង​ខ្លួន​និង​អនុ​សតិ​អំពី​អ្វី​ដែល​ជា​កង្វះ​ចិត្ត​សប្បុរស​និង​ភាព​រន្ធត់​នៃ​អាត្មា​និយម។ ដោយ​គ្រាន់​តែ​ដឹង​អំពី​អ្វី​ដែល​ជា​អាត្មា​និយម​និង​កង្វះ​ចិត្ត​សប្បុរស​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន​យើង ក្លិន​ក្រអូប​ដ៏​ឈ្ងុយ​ឈ្ងប់​នៃ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ពិត​ប្រាកដ​និង​ចិត្ត​សប្បុរស​ដែល​មាន​ប្រសិទ្ធភាព​ដែល​មិន​មែន​មក​ពី​គំនិត​លេច​ឡើង​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​របស់​យើង។