មហិច្ឆតា

មហិច្ឆតាមានមូលហេតុជាច្រើន ហើយមូលហេតុមួយក្នុងចំណោមនោះគឺអ្វីដែលហៅថា ការភ័យខ្លាច។

ក្មេងប្រុសដែលបន្ទាបខ្លួនដែលសម្អាតស្បែកជើងឱ្យសុភាពបុរសដែលក្រអឺតក្រទមនៅក្នុងឧទ្យាននៃទីក្រុងប្រណីត អាចក្លាយជាចោរប្រសិនបើគាត់មានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចភាពក្រីក្រ ភ័យខ្លាចខ្លួនឯង ភ័យខ្លាចអនាគតរបស់គាត់។

ជាងកាត់ដេរដែលបន្ទាបខ្លួនដែលធ្វើការនៅក្នុងហាងដ៏ប្រណីតរបស់មហាសេដ្ឋី អាចក្លាយជាចោរ ឬស្រីពេស្យានៅពេលយប់ ប្រសិនបើនាងមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចចំពោះអនាគត ភ័យខ្លាចជីវិត ភ័យខ្លាចភាពចាស់ ភ័យខ្លាចខ្លួនឯង។ល។

អ្នករត់តុដ៏ឆើតឆាយនៅក្នុងភោជនីយដ្ឋានដ៏ប្រណីត ឬសណ្ឋាគារធំ អាចក្លាយជាក្មេងទំនើង ជាអ្នកប្លន់ធនាគារ ឬជាចោរដ៏ល្អម្នាក់ ប្រសិនបើជាអកុសល គាត់ចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចខ្លួនឯង ខ្លាចឋានៈជាអ្នករត់តុដ៏រាបទាបរបស់គាត់ ខ្លាចអនាគតរបស់គាត់ជាដើម។

សត្វល្អិតដែលមិនសំខាន់ប្រាថ្នាចង់ក្លាយជាឆើតឆាយ។ បុគ្គលិកតុក្រីក្រដែលបម្រើអតិថិជន ហើយដែលបង្ហាញយើងនូវក្រវ៉ាត់ក អាវ ស្បែកជើងដោយអត់ធ្មត់ ធ្វើការគោរពជាច្រើន ហើយញញឹមដោយស្លូតបូតក្លែងក្លាយ ប្រាថ្នាចង់បានអ្វីដែលលើសពីនេះ ព្រោះគាត់ខ្លាចខ្លាំងណាស់ ខ្លាចភាពវេទនា ខ្លាចអនាគតដ៏អាប់អួររបស់គាត់ ខ្លាចភាពចាស់ជាដើម។

មហិច្ឆតាគឺពហុមុខ។ មហិច្ឆតាមានមុខដូចពួកបរិសុទ្ធ និងមុខដូចអារក្ស មុខដូចបុរស និងមុខដូចស្ត្រី មុខនៃចំណាប់អារម្មណ៍ និងមុខនៃភាពមិនចាប់អារម្មណ៍ មុខនៃគុណធម៌ និងមុខនៃមនុស្សមានបាប។

មានមហិច្ឆតានៅក្នុងអ្នកដែលចង់រៀបការ និងនៅក្នុងបុរសចំណាស់ដែលនៅលីវដែលស្អប់អាពាហ៍ពិពាហ៍។

មានមហិច្ឆតាក្នុងអ្នកដែលប្រាថ្នាដោយឆ្កួតលីលាគ្មានទីបញ្ចប់ “ក្លាយជានរណាម្នាក់” “លេចធ្លោ” “ឡើង” ហើយមានមហិច្ឆតាក្នុងអ្នកដែលក្លាយជាអ្នកបួស ដែលមិនចង់បានអ្វីពីពិភពលោកនេះ ព្រោះមហិច្ឆតាតែមួយគត់របស់គាត់គឺការទៅដល់ស្ថានសួគ៌ រំដោះខ្លួនជាដើម។

មានមហិច្ឆតាខាងលោកិយ និងមហិច្ឆតាខាងវិញ្ញាណ។ ពេលខ្លះមហិច្ឆតាប្រើរបាំងនៃភាពមិនចាប់អារម្មណ៍ និងការលះបង់។

អ្នកដែលមិនប្រាថ្នាចង់បានពិភពលោកដ៏អាក្រក់ និងវេទនានេះ ប្រាថ្នាចង់បានពិភពលោកមួយទៀត ហើយអ្នកដែលមិនប្រាថ្នាចង់បានលុយ ប្រាថ្នាចង់បានអំណាចផ្លូវចិត្ត។

អត្តសញ្ញាណខ្លួនឯង ខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់ ខ្លួនឯងចូលចិត្តលាក់មហិច្ឆតា ដាក់វានៅក្នុងទីងងឹតបំផុតនៃចិត្ត ហើយបន្ទាប់មកនិយាយថា៖ «ខ្ញុំមិនប្រាថ្នាចង់បានអ្វីទេ» «ខ្ញុំស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងរបស់ខ្ញុំ» «ខ្ញុំធ្វើការដោយមិនគិតពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនសម្រាប់ផលប្រយោជន៍នៃមនុស្សទាំងអស់»។

អ្នកនយោបាយកញ្ជ្រោងដែលដឹងអ្វីៗទាំងអស់ ធ្វើឱ្យហ្វូងមនុស្សភ្ញាក់ផ្អើលជាមួយនឹងស្នាដៃដែលមើលទៅហាក់ដូចជាមិនចាប់អារម្មណ៍របស់គាត់ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលគាត់ចាកចេញពីការងារ វាគ្រាន់តែជារឿងធម្មតាទេដែលគាត់ចាកចេញពីប្រទេសរបស់គាត់ជាមួយនឹងប្រាក់រាប់លានដុល្លារ។

មហិច្ឆតាដែលលាក់បាំងដោយរបាំងនៃភាពមិនចាប់អារម្មណ៍ ជារឿយៗបញ្ឆោតមនុស្សដែលមានល្បិចកលបំផុត។

មានមនុស្សជាច្រើននៅក្នុងពិភពលោកដែលគ្រាន់តែប្រាថ្នាមិនចង់មានមហិច្ឆតា។

មានមនុស្សជាច្រើនដែលបោះបង់ចោលភាពអស្ចារ្យ និងភាពឥតប្រយោជន៍ទាំងអស់នៃពិភពលោក ព្រោះពួកគេគ្រាន់តែប្រាថ្នាចង់បានភាពល្អឥតខ្ចោះផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេប៉ុណ្ណោះ។

អ្នកសារភាពដែលដើរលុតជង្គង់ទៅកាន់ប្រាសាទ ហើយវាយខ្លួនឯងដោយជំនឿ ហាក់ដូចជាមិនប្រាថ្នាចង់បានអ្វីសោះ ហើយថែមទាំងហ៊ានឱ្យដោយមិនដកហូតអ្វីពីនរណាម្នាក់ ប៉ុន្តែវាច្បាស់ណាស់ថា គាត់ប្រាថ្នាចង់បានអព្ភូតហេតុ ការព្យាបាល សុខភាពសម្រាប់ខ្លួនគាត់ ឬសម្រាប់សមាជិកគ្រួសារ ឬសូម្បីតែសេចក្ដីសង្រ្គោះដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច។

យើងកោតសរសើរចំពោះបុរស និងស្ត្រីដែលមានសាសនាពិតប្រាកដ ប៉ុន្តែយើងសោកស្តាយដែលពួកគេមិនស្រឡាញ់សាសនារបស់ពួកគេដោយភាពមិនចាប់អារម្មណ៍ទាំងអស់។

សាសនាដ៏បរិសុទ្ធ និកាយដ៏ឧត្តុង្គឧត្តម បញ្ញត្តិ សង្គមខាងវិញ្ញាណ។ល។ សមនឹងទទួលបានសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលមិនគិតពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង។

កម្រមានណាស់ក្នុងការស្វែងរកមនុស្សម្នាក់នៅក្នុងពិភពលោកនេះដែលស្រឡាញ់សាសនារបស់គាត់ សាលារៀនរបស់គាត់ និកាយរបស់គាត់។ល។ ដោយមិនគិតពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ នោះជាការសោកស្តាយ។

ពិភពលោកទាំងមូលពោរពេញទៅដោយមហិច្ឆតា។ ហ៊ីត្លែរបានបើកការវាយប្រហារសង្រ្គាមដោយសារតែមហិច្ឆតា។

សង្រ្គាមទាំងអស់មានប្រភពមកពីការភ័យខ្លាច និងមហិច្ឆតា។ បញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរបំផុតទាំងអស់ក្នុងជីវិតមានប្រភពមកពីមហិច្ឆតា។

មនុស្សគ្រប់គ្នារស់នៅក្នុងការតស៊ូប្រឆាំងនឹងមនុស្សគ្រប់គ្នាដោយសារតែមហិច្ឆតា ម្នាក់ប្រឆាំងនឹងម្នាក់ទៀត ហើយមនុស្សគ្រប់គ្នាប្រឆាំងនឹងមនុស្សគ្រប់គ្នា។

មនុស្សគ្រប់រូបក្នុងជីវិតប្រាថ្នាចង់ក្លាយជាអ្វីមួយ ហើយមនុស្សដែលមានវ័យចំណាស់ គ្រូបង្រៀន ឪពុកម្តាយ គ្រូបង្រៀន ជាដើម លើកទឹកចិត្តក្មេងប្រុស ក្មេងស្រី កញ្ញា យុវជន។ល។ ឱ្យបន្តដំណើរទៅមុខតាមផ្លូវដ៏គួរឱ្យរន្ធត់នៃមហិច្ឆតា។

មនុស្សចាស់និយាយទៅកាន់សិស្សប្រុសស្រីថា អ្នកត្រូវតែក្លាយជាអ្វីមួយក្នុងជីវិត ក្លាយជាអ្នកមាន រៀបការជាមួយអ្នកមានអំណាច។ល។

មនុស្សជំនាន់ចាស់ៗ ដ៏គួរឱ្យរន្ធត់ អាក្រក់ និងហួសសម័យ ចង់ឱ្យមនុស្សជំនាន់ថ្មីក៏មានមហិច្ឆតា អាក្រក់ និងគួរឱ្យរន្ធត់ដូចពួកគេដែរ។

អ្វីដែលធ្ងន់ធ្ងរបំផុតនោះគឺថា មនុស្សថ្មីត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យ “វិលមុខ” ហើយពួកគេក៏ត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យធ្វើដំណើរតាមផ្លូវដ៏គួរឱ្យរន្ធត់នៃមហិច្ឆតានេះផងដែរ។

គ្រូបង្រៀនគួរតែបង្រៀនសិស្សប្រុសស្រីថា គ្មានការងារដែលគួរឱ្យគោរពណាមួយដែលសមនឹងទទួលបានការមើលងាយនោះទេ វាជារឿងមិនសមហេតុផលក្នុងការមើលងាយអ្នកបើកតាក់ស៊ី បុគ្គលិកតុ កសិករ អ្នកសម្អាតស្បែកជើង។ល។

ការងារដែលបន្ទាបខ្លួនទាំងអស់គឺស្រស់ស្អាត។ ការងារដែលបន្ទាបខ្លួនទាំងអស់គឺចាំបាច់ក្នុងជីវិតសង្គម។

យើងមិនមែនកើតមកជាវិស្វករ អភិបាលខេត្ត ប្រធានាធិបតី វេជ្ជបណ្ឌិត មេធាវីជាដើមទេ។

នៅក្នុងក្រុមសង្គម ការងារទាំងអស់ មុខរបរទាំងអស់គឺត្រូវការជាចាំបាច់ គ្មានការងារណាមួយដែលគួរឱ្យគោរពអាចត្រូវបានមើលងាយឡើយ។

នៅក្នុងជីវិតជាក់ស្តែង មនុស្សគ្រប់រូបបម្រើអ្វីមួយ ហើយអ្វីដែលសំខាន់គឺត្រូវដឹងថាអ្វីដែលមនុស្សម្នាក់ៗបម្រើ។

វាជាកាតព្វកិច្ចរបស់គ្រូបង្រៀនក្នុងការស្វែងរកអាជីពរបស់សិស្សនិមួយៗ និងណែនាំពួកគេក្នុងទិសដៅនោះ។

អ្នកដែលធ្វើការក្នុងជីវិតស្របតាមអាជីពរបស់ពួកគេ នឹងធ្វើការដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ពិតប្រាកដ និងគ្មានមហិច្ឆតា។

សេចក្តីស្រឡាញ់ត្រូវតែជំនួសមហិច្ឆតា។ អាជីពគឺជាអ្វីដែលយើងពិតជាចូលចិត្ត វិជ្ជាជីវៈដែលយើងអនុវត្តដោយភាពរីករាយ ព្រោះវាជាអ្វីដែលយើងចូលចិត្ត អ្វីដែលយើងស្រឡាញ់។

ជាអកុសល នៅក្នុងជីវិតសម័យទំនើប មនុស្សធ្វើការដោយមិនពេញចិត្ត និងដោយសារតែមហិច្ឆតា ព្រោះពួកគេអនុវត្តការងារដែលមិនត្រូវនឹងអាជីពរបស់ពួកគេ។

នៅពេលដែលមនុស្សម្នាក់ធ្វើការក្នុងអ្វីដែលពួកគេចូលចិត្ត ក្នុងអាជីពពិតប្រាកដរបស់ពួកគេ ពួកគេធ្វើវាដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ ព្រោះពួកគេស្រឡាញ់អាជីពរបស់ពួកគេ ព្រោះអាកប្បកិរិយារបស់ពួកគេចំពោះជីវិតគឺពិតប្រាកដដូចអាជីពរបស់ពួកគេ។

នោះពិតជាការងាររបស់គ្រូបង្រៀន។ ដើម្បីដឹងពីរបៀបណែនាំសិស្សរបស់ពួកគេ ស្វែងរកសមត្ថភាពរបស់ពួកគេ ណែនាំពួកគេតាមផ្លូវនៃអាជីពពិតប្រាកដរបស់ពួកគេ។