ការបកប្រែដោយស្វ័យប្រវត្តិ
ជំពូកនេះត្រូវបានបកប្រែដោយស្វ័យប្រវត្តិពីភាសាអេស្ប៉ាញដើម។ វាមិនទាន់បានឆ្លងកាត់ការពិនិត្យដោយមនុស្សនៅឡើយទេ។ ប្រសិនបើអ្នកចង់ជួយក្នុងការពិនិត្យ សូមទាក់ទងមកយើងដោយចុចនៅទីនេះ។
យុវជន
យុវវ័យត្រូវបានបែងចែកជាពីរដំណាក់កាល ដែលនីមួយៗមានរយៈពេលប្រាំពីរឆ្នាំ។ ដំណាក់កាលទីមួយចាប់ផ្តើមនៅអាយុ២១ឆ្នាំ ហើយបញ្ចប់នៅអាយុ២៨ឆ្នាំ។ ដំណាក់កាលទីពីរចាប់ផ្តើមនៅអាយុ២៨ឆ្នាំ ហើយបញ្ចប់នៅអាយុ៣៥ឆ្នាំ។
គ្រឹះនៃយុវវ័យស្ថិតនៅក្នុងផ្ទះ សាលារៀន និងតាមដងផ្លូវ។ យុវវ័យដែលបានកសាងឡើងលើមូលដ្ឋាននៃការអប់រំជាមូលដ្ឋានពិតជាមានសារៈសំខាន់ក្នុងការកសាង និងផ្តល់តម្លៃយ៉ាងសំខាន់។
យុវវ័យដែលបានកសាងឡើងលើគ្រឹះមិនពិត គឺជាផ្លូវខុសដោយសារហេតុផលឡូជីខល។
មនុស្សភាគច្រើនចំណាយពេលពាក់កណ្តាលដំបូងនៃជីវិតរបស់ខ្លួនធ្វើឱ្យជីវិតដែលនៅសេសសល់របស់ខ្លួនវេទនា។
យុវជនតែងធ្លាក់ចូលទៅក្នុងដៃស្រីពេស្យា ដោយសារការយល់ខុសអំពីភាពជាបុរសក្លែងក្លាយ។
ការហួសហេតុក្នុងវ័យក្មេងគឺដូចជាសំបុត្រដែលត្រូវបង្វិលប្រឆាំងនឹងវ័យចាស់ ដែលត្រូវបង់ការប្រាក់យ៉ាងខ្ពស់ក្នុងរយៈពេលសាមសិបឆ្នាំទៀត។
បើគ្មានការអប់រំជាមូលដ្ឋាន យុវវ័យនឹងក្លាយទៅជាការស្រវឹងជានិច្ច៖ គឺជាគ្រុនក្តៅនៃកំហុស សុរា និងតណ្ហារបស់សត្វ។
អ្វីៗដែលមនុស្សត្រូវតែមានក្នុងជីវិតរបស់ខ្លួនគឺមានសក្តានុពលក្នុងអំឡុងពេលសាមសិបឆ្នាំដំបូងនៃការរស់នៅ។
ក្នុងចំណោមសកម្មភាពដ៏អស្ចារ្យទាំងឡាយដែលយើងបានដឹង ទាំងនៅក្នុងសម័យមុន និងនៅក្នុងសម័យរបស់យើងនេះ សកម្មភាពភាគច្រើនត្រូវបានផ្តួចផ្តើមឡើងមុនអាយុសាមសិបឆ្នាំ។
បុរសដែលមានអាយុសាមសិបឆ្នាំមានអារម្មណ៍ពេលខ្លះដូចជាគាត់កំពុងចេញពីសមរភូមិដ៏ធំមួយដែលគាត់បានឃើញមិត្តរួមការងារជាច្រើនធ្លាក់ចុះម្តងមួយៗ។
នៅអាយុសាមសិបឆ្នាំ បុរស និងស្ត្រីបានបាត់បង់ភាពរស់រវើក និងភាពសាទររបស់ពួកគេហើយ ហើយប្រសិនបើពួកគេបរាជ័យក្នុងកិច្ចការដំបូងរបស់ពួកគេ ពួកគេនឹងពោរពេញទៅដោយទុទិដ្ឋិនិយម ហើយបោះបង់ចោលការប្រកួត។
ការបំភាន់នៃភាពពេញវ័យកើតឡើងបន្ទាប់ពីការបំភាន់នៃយុវវ័យ។ បើគ្មានការអប់រំជាមូលដ្ឋាន កេរដំណែលនៃវ័យចាស់ជាញឹកញាប់គឺជាការអស់សង្ឃឹម។
យុវវ័យគឺជារឿងបណ្តោះអាសន្ន។ ភាពស្រស់ស្អាតគឺជាភាពត្រចះត្រចង់នៃយុវវ័យ ប៉ុន្តែវាជាការបំភាន់ មិនស្ថិតស្ថេរយូរទេ។
យុវវ័យមានទេពកោសល្យរស់រវើក និងការវិនិច្ឆ័យខ្សោយ។ មនុស្សកម្រក្នុងជីវិតគឺជាយុវជនដែលមានការវិនិច្ឆ័យខ្លាំង និងទេពកោសល្យរស់រវើក។
បើគ្មានការអប់រំជាមូលដ្ឋាន យុវជននឹងក្លាយទៅជាមនុស្សមានតណ្ហា ស្រវឹង បោកប្រាស់ ហួសហេតុ ចង់បាន លោភលន់ ច្រណែន ឈ្នានីស គំរោះគំរើយ ចោរ មានមោទនភាព ខ្ជិលច្រអូសជាដើម។
ភាពក្មេងខ្ចីគឺជាព្រះអាទិត្យរដូវក្តៅដែលឆាប់រលត់ទៅវិញ។ យុវជនចូលចិត្តខ្ជះខ្ជាយតម្លៃជីវិតនៃភាពក្មេងខ្ចី។
មនុស្សចាស់ធ្វើខុសក្នុងការកេងប្រវ័ញ្ចយុវជន និងដឹកនាំពួកគេទៅធ្វើសង្គ្រាម។
យុវជនអាចផ្លាស់ប្តូរ និងផ្លាស់ប្តូរពិភពលោកប្រសិនបើពួកគេត្រូវបានដឹកនាំតាមផ្លូវនៃការអប់រំជាមូលដ្ឋាន។
ក្នុងយុវវ័យ យើងពោរពេញទៅដោយការបំភាន់ដែលនាំយើងទៅរកការខកចិត្តតែប៉ុណ្ណោះ។
អត្តចាប់យកភ្លើងនៃយុវវ័យដើម្បីពង្រឹង និងធ្វើឱ្យខ្លួនឯងមានអំណាច។
អត្តចង់បានការពេញចិត្តខាងតណ្ហាក្នុងតម្លៃណាក៏ដោយ ទោះបីជាវ័យចាស់មានគ្រោះមហន្តរាយទាំងស្រុងក៏ដោយ។
យុវជនចាប់អារម្មណ៍តែការផ្តល់ខ្លួនឱ្យទៅក្នុងដៃនៃអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ ស្រា និងសេចក្តីរីករាយគ្រប់ប្រភេទប៉ុណ្ណោះ។
យុវជនមិនចង់ដឹងថាការធ្វើជាទាសករនៃសេចក្តីរីករាយគឺជាកម្មសិទ្ធិរបស់ស្រីពេស្យា មិនមែនជាបុរសពិតប្រាកដទេ។
គ្មានសេចក្តីរីករាយណាមួយស្ថិតស្ថេរយូរនោះទេ។ ការស្រេកឃ្លានសេចក្តីរីករាយគឺជាជំងឺដែលធ្វើឱ្យសត្វឆ្លាតវៃមើលងាយបំផុត។ កវីដ៏អស្ចារ្យនៃភាសាអេស្ប៉ាញ Jorge Manrique បាននិយាយថា៖
«តើសេចក្តីរីករាយចាកចេញលឿនប៉ុណ្ណា តើបន្ទាប់ពីបានចងចាំវាប៉ុណ្ណា ផ្តល់ការឈឺចាប់ របៀបតាមគំនិតរបស់យើង ពេលណាក៏ដោយក៏ប្រសើរជាង»
Aristotle បាននិយាយអំពីសេចក្តីរីករាយថា៖ «នៅពេលដែលនិយាយអំពីការវិនិច្ឆ័យសេចក្តីរីករាយ យើងមិនមែនជាចៅក្រមដែលមិនលំអៀងនោះទេ»។
សត្វឆ្លាតវៃរីករាយនឹងការបង្ហាញអំពីភាពត្រឹមត្រូវនៃសេចក្តីរីករាយ។ Federico the Great មិនមានការរអាក់រអួលក្នុងការអះអាងដោយសង្កត់ធ្ងន់ថា៖ «សេចក្តីរីករាយគឺជាទំនិញដ៏ពិតប្រាកដបំផុតនៃជីវិតនេះ»។
ការឈឺចាប់ដែលមិនអាចទ្រាំបានបំផុតគឺការឈឺចាប់ដែលបណ្តាលមកពីការបន្តសេចក្តីរីករាយខ្លាំងបំផុត។
យុវជនដែលឆ្កួតលីលាមានច្រើនដូចស្មៅដុះពាសវាលពាសកាល។ អត្តដែលឆ្កួតលីលាតែងតែបង្ហាញអំពីភាពត្រឹមត្រូវនៃសេចក្តីរីករាយ។
មនុស្សឆ្កួតលីលារ៉ាំរ៉ៃស្អប់អាពាហ៍ពិពាហ៍ ឬចូលចិត្តពន្យារពេលវា។ វាជារឿងធ្ងន់ធ្ងរណាស់ក្នុងការពន្យារពេលអាពាហ៍ពិពាហ៍ដោយយកលេសថារីករាយនឹងសេចក្តីរីករាយទាំងអស់នៅលើផែនដី។
វាជារឿងមិនសមហេតុផលក្នុងការបញ្ចប់ភាពរស់រវើកនៃយុវវ័យហើយបន្ទាប់មករៀបការ ជនរងគ្រោះនៃភាពល្ងង់ខ្លៅបែបនេះគឺជាកូនចៅ។
បុរសជាច្រើនរៀបការដោយសារតែពួកគេហត់នឿយ ស្ត្រីជាច្រើនរៀបការដោយសារតែចង់ដឹងហើយលទ្ធផលនៃរឿងមិនសមហេតុផលបែបនេះតែងតែជាការខកចិត្ត។
បុរសដែលមានប្រាជ្ញាទាំងអស់ស្រឡាញ់ស្ត្រីដែលគាត់បានជ្រើសរើសដោយស្មោះត្រង់ និងអស់ពីចិត្ត។
យើងតែងតែរៀបការនៅពេលនៅក្មេងប្រសិនបើយើងពិតជាមិនចង់មានវ័យចាស់ដ៏វេទនា។
អ្វីៗមានពេលវេលាក្នុងជីវិត។ ការរៀបការរបស់យុវជនគឺជារឿងធម្មតា ប៉ុន្តែការរៀបការរបស់មនុស្សចាស់គឺជារឿងល្ងង់ខ្លៅ។
យុវជនត្រូវតែរៀបការ ហើយដឹងពីរបៀបបង្កើតផ្ទះសម្បែងរបស់ខ្លួន។ យើងមិនត្រូវភ្លេចថាសត្វចម្លែកនៃការច្រណែនបំផ្លាញផ្ទះសម្បែងទេ។
សាឡូម៉ូនបាននិយាយថា៖ «ការច្រណែនគឺឃោរឃៅដូចផ្នូរ។ ធ្យូងរបស់វាគឺជាធ្យូងនៃភ្លើង»។
ពូជនៃសត្វឆ្លាតវៃគឺច្រណែនដូចសត្វឆ្កែ។ ការច្រណែនគឺជាលក្ខណៈរបស់សត្វទាំងស្រុង។
បុរសដែលច្រណែននឹងស្ត្រីមិនដឹងថាគាត់កំពុងពឹងផ្អែកលើអ្នកណានោះទេ។ វាប្រសើរជាងកុំច្រណែននឹងនាងដើម្បីដឹងថាយើងមានស្ត្រីប្រភេទណា។
ការស្រែកដោយពាក្យសំដីពុលរបស់ស្ត្រីដែលច្រណែនគឺមានគ្រោះថ្នាក់ជាងចង្កូមរបស់សត្វឆ្កែឆ្កួតទៅទៀត។
វាមិនពិតទេដែលនិយាយថាកន្លែងណាដែលមានការច្រណែន កន្លែងនោះមានសេចក្តីស្រឡាញ់។ ការច្រណែនមិនដែលកើតចេញពីសេចក្តីស្រឡាញ់នោះទេ សេចក្តីស្រឡាញ់ និងការច្រណែនគឺមិនស៊ីគ្នាទេ។ ប្រភពនៃការច្រណែនស្ថិតនៅក្នុងការភ័យខ្លាច។
អត្តបង្ហាញអំពីភាពត្រឹមត្រូវនៃការច្រណែនដោយហេតុផលជាច្រើនប្រភេទ។ អត្តខ្លាចបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់។
អ្នកដែលចង់រំលាយអត្តដោយពិតប្រាកដត្រូវតែត្រៀមខ្លួនជានិច្ចដើម្បីបាត់បង់អ្វីដែលជាទីស្រឡាញ់បំផុត។
ក្នុងការអនុវត្ត យើងអាចបញ្ជាក់បានបន្ទាប់ពីការសង្កេតអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយថា អ្នកនៅលីវដែលសេរីទាំងអស់ប្រែក្លាយទៅជាប្តីដែលច្រណែន។
បុរសគ្រប់រូបធ្លាប់ជាអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌យ៉ាងខ្លាំង។
បុរស និងស្ត្រីត្រូវតែរួបរួមគ្នាដោយស្ម័គ្រចិត្ត និងដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ មិនមែនដោយសារការភ័យខ្លាច និងការច្រណែននោះទេ។
នៅចំពោះមុខច្បាប់ដ៏អស្ចារ្យ បុរសត្រូវតែទទួលខុសត្រូវចំពោះអាកប្បកិរិយារបស់ខ្លួន ហើយស្ត្រីត្រូវតែទទួលខុសត្រូវចំពោះអាកប្បកិរិយារបស់ខ្លួន។ ប្តីមិនអាចទទួលខុសត្រូវចំពោះអាកប្បកិរិយារបស់ប្រពន្ធបានទេ ហើយប្រពន្ធក៏មិនអាចទទួលខុសត្រូវចំពោះអាកប្បកិរិយារបស់ប្តីបានដែរ។ មនុស្សគ្រប់រូបទទួលខុសត្រូវចំពោះអាកប្បកិរិយារបស់ខ្លួន ហើយការច្រណែននឹងរលាយបាត់ទៅវិញ។
បញ្ហាមូលដ្ឋាននៃយុវវ័យគឺអាពាហ៍ពិពាហ៍។
នារីក្រមុំដែលលេងសើចនឹងគូស្នេហ៍ជាច្រើននៅតែជាស្រីក្រមុំ «ដោយសារតែទាំងសងខាងខកចិត្តចំពោះនាង។
វាចាំបាច់ណាស់សម្រាប់យុវនារីដើម្បីដឹងពីរបៀបថែរក្សាសង្សាររបស់ខ្លួនប្រសិនបើពួកគេពិតជាចង់រៀបការ។
វាចាំបាច់ណាស់ដើម្បីកុំឱ្យមានការភាន់ច្រឡំសេចក្តីស្រឡាញ់ជាមួយនឹងតណ្ហា។ យុវជនដែលមានស្នេហា និងយុវនារីមិនដឹងពីរបៀបបែងចែករវាងសេចក្តីស្រឡាញ់ និងតណ្ហានោះទេ។
វាជារឿងបន្ទាន់ដែលត្រូវដឹងថាតណ្ហាគឺជាថ្នាំពុលដែលបញ្ឆោតចិត្ត និងបេះដូង។
បុរសដែលមានតណ្ហា និងស្ត្រីដែលមានតណ្ហាអាចស្បថដោយទឹកភ្នែកឈាមថាពួកគេពិតជាមានស្នេហា។
បន្ទាប់ពីតណ្ហាសត្វត្រូវបានបំពេញហើយ ប្រាសាទបៀរក៏ដួលរលំ។
ការបរាជ័យនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាច្រើនគឺដោយសារតែពួកគេរៀបការដោយសារតែតណ្ហាសត្វ មិនមែនដោយសារសេចក្តីស្រឡាញ់នោះទេ។
ជំហានដ៏ធ្ងន់ធ្ងរបំផុតដែលយើងធ្វើនៅក្នុងអំឡុងពេលយុវវ័យគឺអាពាហ៍ពិពាហ៍ ហើយនៅក្នុងសាលារៀន មហាវិទ្យាល័យ និងសាកលវិទ្យាល័យ យុវជន និងយុវនារីគួរតែត្រូវបានត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ជំហានដ៏សំខាន់នេះ។
វាជារឿងគួរឱ្យសោកស្តាយដែលយុវជន និងយុវនារីជាច្រើនរៀបការដោយសារតែផលប្រយោជន៍សេដ្ឋកិច្ច ឬភាពងាយស្រួលខាងសង្គមសុទ្ធសាធ។
នៅពេលដែលអាពាហ៍ពិពាហ៍ត្រូវបានធ្វើឡើងដោយសារតែតណ្ហាសត្វ ឬដោយសារភាពងាយស្រួលខាងសង្គម ឬផលប្រយោជន៍សេដ្ឋកិច្ច លទ្ធផលគឺជាការបរាជ័យ។
មានគូស្វាមីភរិយាជាច្រើនដែលបរាជ័យក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ដោយសារតែភាពមិនស៊ីគ្នានៃចរិតលក្ខណៈ។
ស្ត្រីដែលរៀបការជាមួយយុវជនដែលច្រណែន កាចសាហាវ និងខឹងសម្បានឹងក្លាយទៅជាជនរងគ្រោះនៃពេជ្ឈឃាត។
យុវជនដែលរៀបការជាមួយស្ត្រីដែលច្រណែន ខឹងសម្បា និងកាចសាហាវ គឺច្បាស់ណាស់ថានឹងត្រូវចំណាយពេលពេញមួយជីវិតរបស់ខ្លួននៅក្នុងស្ថាននរក។
ដើម្បីឱ្យមានសេចក្តីស្រឡាញ់ពិតប្រាកដរវាងមនុស្សពីរនាក់ វាជារឿងបន្ទាន់ដែលមិនឱ្យមានតណ្ហាសត្វ វាជាការចាំបាច់ដើម្បីរំលាយអត្តនៃការច្រណែន វាចាំបាច់ណាស់ដើម្បីកម្ចាត់កំហឹង វាគឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃការមិនចាប់អារម្មណ៍ចំពោះភស្តុតាងទាំងអស់។
អត្តធ្វើឱ្យខូចខាតដល់ផ្ទះសម្បែង ខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់បំផ្លាញភាពសុខដុម។ ប្រសិនបើយុវជន និងយុវនារីសិក្សាការអប់រំជាមូលដ្ឋានរបស់យើង ហើយស្នើឡើងដើម្បីរំលាយអត្ត វាច្បាស់ណាស់សម្រាប់ភ្នែកទាំងអស់ថាពួកគេនឹងអាចរកឃើញផ្លូវនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏ល្អឥតខ្ចោះ។
មានតែការរំលាយអត្មាទេដែលអាចមានសុភមង្គលពិតប្រាកដនៅក្នុងផ្ទះសម្បែង។ សម្រាប់យុវជន និងយុវនារីដែលចង់មានសុភមង្គលនៅក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ យើងសូមណែនាំឱ្យសិក្សាការអប់រំជាមូលដ្ឋានរបស់យើងឱ្យបានស៊ីជម្រៅ និងរំលាយអត្ត។
ឪពុកម្តាយជាច្រើនច្រណែននឹងកូនស្រីរបស់ខ្លួនយ៉ាងខ្លាំង ហើយមិនចង់ឱ្យពួកគេមានសង្សារនោះទេ។ ដំណើរការស្រដៀងគ្នានេះគឺមិនសមហេតុផលមួយរយភាគរយទេដោយសារតែយុវនារីត្រូវការមានសង្សារ ហើយរៀបការ។
លទ្ធផលនៃការខ្វះការយល់ដឹងស្រដៀងគ្នានេះគឺជាសង្សារដោយសម្ងាត់ នៅតាមដងផ្លូវ ដោយមានគ្រោះថ្នាក់ជានិច្ចក្នុងការធ្លាក់ចូលទៅក្នុងដៃគូស្នេហ៍ដែលមានមន្តស្នេហ៍។
យុវនារីគួរតែមានសេរីភាពជានិច្ចក្នុងការមានសង្សាររបស់ខ្លួន ប៉ុន្តែដោយសារតែពួកគេមិនទាន់បានរំលាយអត្តនៅឡើយ វាជាការសមស្របដែលមិនត្រូវទុកឱ្យពួកគេនៅម្នាក់ឯងជាមួយសង្សារនោះទេ។
យុវជន និងយុវនារីគួរតែមានសេរីភាពក្នុងការធ្វើពិធីជប់លៀងរបស់ខ្លួននៅក្នុងផ្ទះ។ ការកម្សាន្តដែលមានសុខភាពល្អមិនបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់នរណាម្នាក់ឡើយ ហើយយុវវ័យត្រូវការមានការកម្សាន្ត។
អ្វីដែលបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់យុវវ័យគឺស្រា បារី អំពើប្រាសចាកសីលធម៌ ពិធីជប់លៀងដ៏សប្បាយរីករាយ សេរីភាពជ្រុល ហាងស្រា ក្លឹបកម្សាន្តជាដើម។
ពិធីជប់លៀងគ្រួសារ ការរាំសមរម្យ តន្ត្រីល្អ ការដើរលេងទៅជនបទជាដើម មិនអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់នរណាម្នាក់ឡើយ។
ចិត្តធ្វើឱ្យខូចខាតដល់សេចក្តីស្រឡាញ់។ យុវជនជាច្រើនបានបាត់បង់ឱកាសក្នុងការរៀបការជាមួយស្ត្រីដ៏អស្ចារ្យដោយសារតែការភ័យខ្លាចខាងសេដ្ឋកិច្ចរបស់ខ្លួន ការចងចាំពីអតីតកាល ការព្រួយបារម្ភអំពីថ្ងៃអនាគត។
ការភ័យខ្លាចចំពោះជីវិត ភាពអត់ឃ្លាន ភាពក្រីក្រ និងគម្រោងឥតប្រយោជន៍នៃចិត្តក្លាយទៅជាមូលហេតុគ្រឹះនៃការពន្យារពេលរៀបការទាំងអស់។
មានយុវជនជាច្រើនដែលស្នើឡើងមិនរៀបការរហូតដល់ពួកគេមានប្រាក់ជាក់លាក់មួយ ផ្ទះផ្ទាល់ខ្លួន ឡានម៉ូដែលចុងក្រោយ និងរឿងល្ងង់ខ្លៅមួយពាន់ទៀតដូចជាអ្វីទាំងអស់នោះជាសុភមង្គល។
វាជារឿងគួរឱ្យសោកស្តាយដែលបុរសប្រភេទនោះបាត់បង់ឱកាសរៀបការដ៏ល្អដោយសារតែការភ័យខ្លាចចំពោះជីវិត ការស្លាប់ អ្វីដែលពួកគេនឹងនិយាយជាដើម។
បុរសប្រភេទនោះនៅតែជាអ្នកនៅលីវអស់មួយជីវិត ឬរៀបការយឺតពេកហើយ នៅពេលដែលពួកគេលែងមានពេលវេលាដើម្បីចិញ្ចឹមគ្រួសារ និងអប់រំកូនចៅរបស់ខ្លួន។
ជាការពិត អ្វីទាំងអស់ដែលបុរសម្នាក់ត្រូវការដើម្បីចិញ្ចឹមប្រពន្ធ និងកូនចៅរបស់ខ្លួនគឺមានមុខរបរឬការងាររាបសារ នោះគឺជាអ្វីទាំងអស់។
យុវនារីជាច្រើននៅតែជាស្រីក្រមុំដោយសារតែការជ្រើសរើសប្តី។ ស្ត្រីដែលគិតគូរ ប្រកបដោយផលប្រយោជន៍ និងអាត្មានិយមនៅតែជាស្រីក្រមុំ ឬបរាជ័យយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរនៅក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍។
វាចាំបាច់ណាស់សម្រាប់យុវនារីដើម្បីយល់ថាបុរសទាំងអស់ខកចិត្តចំពោះស្ត្រីដែលប្រកបដោយផលប្រយោជន៍ គិតគូរ និងអាត្មានិយម។
ស្ត្រីវ័យក្មេងមួយចំនួនដែលចង់ចាប់ប្តីលាបមុខហួសហេតុ ធ្វើឱ្យស្តើងចិញ្ចើម ធ្វើឱ្យរួញសក់ ពាក់សក់ពាក់ និងរង្វង់ភ្នែកសិប្បនិម្មិត ស្ត្រីទាំងនេះមិនយល់ពីចិត្តសាស្ត្ររបស់បុរសទេ។
បុរសដោយធម្មជាតិស្អប់តុក្កតាដែលបានលាបពណ៌ ហើយកោតសរសើរសម្រស់ធម្មជាតិទាំងស្រុង និងស្នាមញញឹមដ៏បរិសុទ្ធ។
បុរសចង់ឃើញភាពស្មោះត្រង់ ភាពសាមញ្ញ សេចក្តីស្រឡាញ់ពិត និងមិនចាប់អារម្មណ៍ ភាពបរិសុទ្ធនៃធម្មជាតិនៅក្នុងស្ត្រី។
យុវនារីដែលចង់រៀបការត្រូវការយល់ពីចិត្តសាស្ត្រនៃភេទប្រុសឱ្យបានស៊ីជម្រៅ។
សេចក្តីស្រឡាញ់គឺជាចំណុចកំពូលនៃប្រាជ្ញា។ សេចក្តីស្រឡាញ់ត្រូវបានចិញ្ចឹមដោយសេចក្តីស្រឡាញ់។ ភ្លើងនៃយុវវ័យដ៏អស់កល្បគឺជាសេចក្តីស្រឡាញ់។