ការបកប្រែដោយស្វ័យប្រវត្តិ
បុព្វកថា
មានគោលលទ្ធិពីរគឺ គោលលទ្ធិនៃភ្នែក និងគោលលទ្ធិនៃបេះដូង មានចំណេះដឹងខាងក្រៅ និងខាងក្នុង ឬការពិនិត្យមើលខាងក្នុង ចំណេះដឹងបញ្ញា ឬការអាន និងចំណេះដឹងនៃមនសិការ ឬបទពិសោធន៍។ ចំណេះដឹងការអាន ឬបញ្ញាគឺប្រើសម្រាប់សហគមន៍ និងសម្រាប់ការចិញ្ចឹមជីវិតរបស់យើង។ ចំណេះដឹងខាងក្នុង និងមនសិការ ឬមនសិការរបស់យើងនាំយើងទៅរកចំណេះដឹងដ៏ទេវភាព ដែលសំខាន់ណាស់ ព្រោះអ្នកដែលដឹងត្រូវតែស្គាល់ខ្លួនឯង។
អារម្មណ៍ខាងក្រៅទាំងប្រាំអនុញ្ញាតឱ្យយើងមានចំណេះដឹងដែលពួកគេហៅថា សម្ភារៈនិយម និងអារម្មណ៍ខាងក្នុងទាំងប្រាំពីរអនុញ្ញាតឱ្យយើងដឹងពីអ្វីដែលហៅថា Esoteric ឬ Hidden អារម្មណ៍ទាំងនេះគឺ៖ ការមើលឃើញ ញ្ញាណទី 6 ការមើលឃើញពហុភាព ការស្តាប់លាក់កំបាំង វិចារណញាណ ទូរគមនាគមន៍ និងការចងចាំពីជីវិតមុន។ សរីរាង្គរបស់ពួកគេគឺ៖ Pineal ក្រពេញភីតយូអ៊ីត (ក្រពេញនៅក្នុងខួរក្បាល) ក្រពេញទីរ៉ូអ៊ីត (ផ្លែប៉ោមក) បេះដូង និងសរសៃប្រសាទពន្លឺព្រះអាទិត្យ ឬ Epigastrium (ខាងលើផ្ចិត) តាមរយៈនោះយើងដឹងពីរូបកាយទាំងប្រាំពីរ (7) របស់មនុស្ស៖ រូបកាយ សំខាន់ ផ្កាយផ្លូវចិត្ត ដែលបង្កើតជារូបកាយទាំងបួននៃអំពើបាប ដែលជា protoplasmatic តាមច័ន្ទគតិ និងបីទៀតដែលជារូបកាយនៃឆន្ទៈ ព្រលឹង និងវិញ្ញាណ ដែលបង្កើនចំណេះដឹងអំពីមនសិការ ចំណេះដឹងនេះមានជីវិត ព្រោះយើងធ្វើឱ្យវារស់រវើក វាបង្កើតជាអ្វីដែលអ្នកសាសនា និងទស្សនវិទូហៅថាព្រលឹង។
ប្រសិនបើយើងកែលម្អអារម្មណ៍ យើងកែលម្អចំណេះដឹងរបស់យើង។ អារម្មណ៍ត្រូវបានកែលម្អនៅពេលយើងដកចេញនូវពិការភាព ប្រសិនបើយើងជាអ្នកកុហក អារម្មណ៍របស់យើងគឺជាការកុហក ប្រសិនបើយើងជាចោរ អារម្មណ៍របស់យើងក៏ដូច្នោះដែរ។
នៅក្នុងវប្បធម៌នេះ យើងត្រូវតែត្រឡប់ពិការភាពរបស់យើងវិញ ដើម្បីកែលម្អអ្នកផ្តល់ព័ត៌មាន ឬអារម្មណ៍របស់យើង។ ស្គាល់មិត្តភក្តិវប្បធម៌ Gnóstica ដែលបង្រៀនយើងអំពីការអប់រំជាមូលដ្ឋានដែលគ្របដណ្ដប់ពីការចាប់កំណើតរហូតដល់វ័យចំណាស់ដ៏ឧត្តុង្គឧត្តម។
JULIO MEDINA V.