រំលងទៅមាតិកា

បុព្វកថា

មាន​គោលលទ្ធិ​ពីរ​គឺ​ គោលលទ្ធិ​នៃ​ភ្នែក​ និង​គោលលទ្ធិ​នៃ​បេះដូង​ មាន​ចំណេះដឹង​ខាងក្រៅ​ និង​ខាងក្នុង​ ឬ​ការ​ពិនិត្យ​មើល​ខាងក្នុង​ ចំណេះដឹង​បញ្ញា​ ឬ​ការ​អាន​ និង​ចំណេះដឹង​នៃ​មនសិការ​ ឬ​បទពិសោធន៍​។​ ចំណេះដឹង​ការ​អាន​ ឬ​បញ្ញា​គឺ​ប្រើ​សម្រាប់​សហគមន៍​ និង​សម្រាប់​ការ​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​របស់​យើង​។​ ចំណេះដឹង​ខាងក្នុង​ និង​មនសិការ​ ឬ​មនសិការ​របស់​យើង​នាំ​យើង​ទៅ​រក​ចំណេះដឹង​ដ៏​ទេវភាព​ ដែល​សំខាន់​ណាស់​ ព្រោះ​អ្នក​ដែល​ដឹង​ត្រូវ​តែ​ស្គាល់​ខ្លួនឯង​។

អារម្មណ៍​ខាងក្រៅ​ទាំង​ប្រាំ​អនុញ្ញាត​ឱ្យ​យើង​មាន​ចំណេះដឹង​ដែល​ពួកគេ​ហៅ​ថា​ សម្ភារៈ​និយម​ និង​អារម្មណ៍​ខាងក្នុង​ទាំង​ប្រាំពីរ​អនុញ្ញាត​ឱ្យ​យើង​ដឹង​ពី​អ្វី​ដែល​ហៅ​ថា​ Esoteric​ ឬ​ Hidden​ អារម្មណ៍​ទាំងនេះ​គឺ​៖​ ការ​មើលឃើញ​ ញ្ញាណ​ទី​ 6​ ការ​មើលឃើញ​ពហុភាព​ ការ​ស្តាប់​លាក់​កំបាំង​ វិចារណញាណ​ ទូរគមនាគមន៍​ និង​ការ​ចងចាំ​ពី​ជីវិត​មុន​។​ សរីរាង្គ​របស់​ពួក​គេ​គឺ​៖​ Pineal​ ក្រពេញ​ភី​ត​យូ​អ៊ី​ត​ (ក្រពេញ​នៅ​ក្នុង​ខួរក្បាល​) ក្រពេញ​ទី​រ៉ូ​អ៊ីត​ (ផ្លែ​ប៉ោម​ក​)​ បេះដូង​ និង​សរសៃប្រសាទ​ពន្លឺព្រះអាទិត្យ​ ឬ​ Epigastrium​ (ខាងលើ​ផ្ចិត​)​ តាមរយៈ​នោះ​យើង​ដឹង​ពី​រូប​កាយ​ទាំង​ប្រាំពីរ​ (7)​ របស់​មនុស្ស​៖​ រូប​កាយ​ សំខាន់​ ផ្កាយ​ផ្លូវចិត្ត​ ដែល​បង្កើត​ជា​រូប​កាយ​ទាំង​បួន​នៃ​អំពើ​បាប​ ដែល​ជា​ protoplasmatic​ តាម​ច័ន្ទគតិ​ និង​បី​ទៀត​ដែល​ជា​រូប​កាយ​នៃ​ឆន្ទៈ​ ព្រលឹង​ និង​វិញ្ញាណ​ ដែល​បង្កើន​ចំណេះដឹង​អំពី​មនសិការ​ ចំណេះដឹង​នេះ​មាន​ជីវិត​ ព្រោះ​យើង​ធ្វើ​ឱ្យ​វា​រស់រវើក​ វា​បង្កើត​ជា​អ្វី​ដែល​អ្នក​សាសនា​ និង​ទស្សនវិទូ​ហៅ​ថា​ព្រលឹង​។

ប្រសិនបើ​យើង​កែលម្អ​អារម្មណ៍​ យើង​កែលម្អ​ចំណេះដឹង​របស់​យើង​។​ អារម្មណ៍​ត្រូវ​បាន​កែលម្អ​នៅ​ពេល​យើង​ដក​ចេញ​នូវ​ពិការភាព​ ប្រសិនបើ​យើង​ជា​អ្នក​កុហក​ អារម្មណ៍​របស់​យើង​គឺ​ជា​ការ​កុហក​ ប្រសិនបើ​យើង​ជា​ចោរ​ អារម្មណ៍​របស់​យើង​ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ​។

នៅ​ក្នុង​វប្បធម៌​នេះ​ យើង​ត្រូវ​តែ​ត្រឡប់​ពិការភាព​របស់​យើង​វិញ​ ដើម្បី​កែលម្អ​អ្នក​ផ្តល់​ព័ត៌មាន​ ឬ​អារម្មណ៍​របស់​យើង​។​ ស្គាល់​មិត្ត​ភក្តិ​វប្បធម៌​ Gnóstica​ ដែល​បង្រៀន​យើង​អំពី​ការ​អប់រំ​ជា​មូលដ្ឋាន​ដែល​គ្រប​ដណ្ដប់​ពី​ការ​ចាប់​កំណើត​រហូត​ដល់​វ័យ​ចំណាស់​ដ៏​ឧត្តុង្គឧត្តម​។

JULIO​ MEDINA​ V.