ការបកប្រែដោយស្វ័យប្រវត្តិ
ជំពូកនេះត្រូវបានបកប្រែដោយស្វ័យប្រវត្តិពីភាសាអេស្ប៉ាញដើម។ វាមិនទាន់បានឆ្លងកាត់ការពិនិត្យដោយមនុស្សនៅឡើយទេ។ ប្រសិនបើអ្នកចង់ជួយក្នុងការពិនិត្យ សូមទាក់ទងមកយើងដោយចុចនៅទីនេះ។
គំនិត និងការពិត
តើអ្នកណា ឬអ្វីដែលអាចធានាថា គំនិត និងការពិតគឺពិតជាដូចគ្នា?
គំនិតគឺជាវត្ថុមួយ ហើយការពិតគឺជាវត្ថុមួយផ្សេងទៀត ហើយមានទំនោរក្នុងការប៉ាន់ស្មានគំនិតរបស់យើងហួសហេតុ។
ការពិតស្មើនឹងគំនិតគឺជាអ្វីដែលស្ទើរតែមិនអាចទៅរួច ប៉ុន្តែចិត្តដែលត្រូវបានធ្វើពុតដោយគំនិតរបស់ខ្លួនឯងតែងតែសន្មតថាគំនិតនោះនិងការពិតគឺដូចគ្នា។
ដំណើរការផ្លូវចិត្តណាមួយដែលបានរៀបចំត្រឹមត្រូវតាមរយៈតក្កវិជ្ជាពិតប្រាកដ ត្រូវបានជំទាស់ដោយដំណើរការផ្សេងទៀតដែលបង្កើតឡើងយ៉ាងរឹងមាំដោយតក្កវិជ្ជាស្រដៀងគ្នាឬខ្ពស់ជាង តើមានអ្វីកើតឡើងបន្ទាប់មក?
ចិត្តពីរដែលមានវិន័យយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់នៅក្នុងរចនាសម្ព័ន្ធបញ្ញាដ៏តឹងរ៉ឹងកំពុងជជែកគ្នា និងប្រកែកគ្នាអំពីការពិតមួយឬផ្សេងទៀត ពួកគេម្នាក់ៗជឿជាក់លើភាពត្រឹមត្រូវនៃគំនិតរបស់ខ្លួនឯងនិងភាពមិនពិតនៃគំនិតអ្នកដទៃ តើនរណាម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេត្រឹមត្រូវ? តើអ្នកណាអាចចេញមុខធានាក្នុងករណីមួយឬផ្សេងទៀតដោយស្មោះត្រង់? ក្នុងករណីណាដែលគំនិតនិងការពិតគឺដូចគ្នា?
ជាការមិនប្រកែកបាន គ្រប់ក្បាលសុទ្ធតែជាពិភពលោកមួយ ហើយក្នុងមនុស្សគ្រប់រូបមានលទ្ធិនិយមបែបផាបនិងផ្តាច់ការដែលចង់ឱ្យយើងជឿលើសមភាពដាច់ខាតនៃគំនិតនិងការពិត។
រចនាសម្ព័ន្ធនៃហេតុផលខ្លាំងប៉ុណ្ណាក៏ដោយ គ្មានអ្វីអាចធានាសមភាពដាច់ខាតនៃគំនិតនិងការពិតបានទេ។
អ្នកដែលជាប់ឃុំឃាំងខ្លួនឯងក្នុងនីតិវិធីភស្តុភារបញ្ញាណាមួយចង់ធ្វើឱ្យការពិតនៃបាតុភូតស្របគ្នានឹងគំនិតដែលបានបង្កើតឡើងជានិច្ច ហើយនេះគ្រាន់តែជាលទ្ធផលនៃការស្រមើស្រមៃដោយហេតុផលប៉ុណ្ណោះ។
ការបើកចិត្តចំពោះអ្វីដែលថ្មីគឺជាភាពងាយស្រួលដ៏លំបាកនៃបុរាណ គួរឱ្យសោកស្តាយដែលមនុស្សចង់រកឃើញ និងមើលឃើញនៅក្នុងបាតុភូតធម្មជាតិនីមួយៗនូវការរើសអើង គំនិត គំនិតទុកជាមុន មតិយោបល់ និងទ្រឹស្តីផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ គ្មាននរណាម្នាក់ចេះទទួលយក មើលឃើញអ្វីដែលថ្មីដោយចិត្តស្អាតស្អំនិងឯកឯងនោះទេ។
ការដែលបាតុភូតប្រាប់ដល់អ្នកប្រាជ្ញនឹងជាអ្វីដែលបានបង្ហាញ គួរឱ្យសោកស្តាយដែលអ្នកប្រាជ្ញនៅសម័យនេះមិនចេះមើលបាតុភូត ពួកគេគ្រាន់តែចង់ឃើញនៅក្នុងបាតុភូតទាំងនោះនូវការបញ្ជាក់អំពីគំនិតដែលបានគិតទុកជាមុនរបស់ពួកគេទាំងអស់។
ទោះបីជាវាហាក់ដូចជាមិនគួរឱ្យជឿក៏ដោយ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រសម័យទំនើបមិនដឹងអ្វីសោះអំពីបាតុភូតធម្មជាតិ។
នៅពេលដែលយើងមើលឃើញនៅក្នុងបាតុភូតនៃធម្មជាតិផ្តាច់មុខតែគំនិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ប្រាកដណាស់យើងមិនបានឃើញបាតុភូតនោះទេ តែយើងបានឃើញគំនិតនោះវិញ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រល្ងង់ខ្លៅដែលស្រមើស្រមៃដោយបញ្ញាដ៏អស្ចារ្យរបស់ពួកគេ ជឿយ៉ាងល្ងង់ខ្លៅថាគំនិតនីមួយៗរបស់ពួកគេគឺដូចគ្នាទាំងស្រុងទៅនឹងបាតុភូតដែលបានសង្កេតមួយឬផ្សេងទៀត នៅពេលដែលការពិតគឺខុសគ្នា។
យើងមិនបដិសេធថាការអះអាងរបស់យើងត្រូវបានបដិសេធដោយអ្នកដែលជាប់ឃុំឃាំងខ្លួនឯងដោយនីតិវិធីភស្តុភារណាមួយនោះទេ ជាការមិនប្រកែកបាន លក្ខខណ្ឌនៃផាបនិងលទ្ធិនិយមនៃបញ្ញាមិនអាចទទួលយកបានតាមវិធីណាមួយដែលគំនិតដែលបានបង្កើតឡើងត្រឹមត្រូវមួយឬផ្សេងទៀតមិនស្របគ្នាយ៉ាងច្បាស់លាស់ជាមួយនឹងការពិត។
ភ្លាមៗនៅពេលដែលចិត្តតាមរយៈអារម្មណ៍សង្កេតឃើញបាតុភូតមួយឬផ្សេងទៀត ក៏ប្រញាប់ប្រញាល់ភ្លាមៗដើម្បីសម្គាល់វាដោយពាក្យវិទ្យាសាស្ត្រមួយឬផ្សេងទៀតដែលជាការមិនប្រកែកបានគឺគ្រាន់តែបម្រើជាបំណះដើម្បីបិទបាំងភាពល្ងង់ខ្លៅរបស់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ។
ចិត្តពិតជាមិនចេះទទួលយកអ្វីដែលថ្មីនោះទេ ប៉ុន្តែចេះបង្កើតពាក្យដែលស្មុគស្មាញយ៉ាងខ្លាំងដែលមានបំណងធ្វើឱ្យមានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់នូវអ្វីដែលខ្លួនពិតជាមិនដឹងដោយវិធីបោកបញ្ឆោតខ្លួនឯង។
ដោយនិយាយនៅពេលនេះក្នុងន័យសូក្រាត យើងនឹងនិយាយថាចិត្តមិនត្រឹមតែល្ងង់ខ្លៅប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ល្ងង់ខ្លៅដែលខ្លួនល្ងង់ខ្លៅផងដែរ។
ចិត្តសម័យទំនើបគឺរាក់ខ្លាំងណាស់ ឯកទេសខាងបង្កើតពាក្យដែលធ្វើឱ្យពិបាកខ្លាំងដើម្បីបិទបាំងភាពល្ងង់ខ្លៅរបស់ខ្លួន។
មានវិទ្យាសាស្ត្រពីរប្រភេទ៖ ទីមួយគ្រាន់តែជាទ្រឹស្តីប្រធានបទដែលមានច្រើននៅទីនោះប៉ុណ្ណោះ។ ទីពីរគឺវិទ្យាសាស្ត្រសុទ្ធនៃអ្នកត្រាស់ដឹងដ៏អស្ចារ្យ វិទ្យាសាស្ត្រគោលបំណងនៃសភាវៈ។
ដោយគ្មានការសង្ស័យ វានឹងមិនអាចចូលទៅក្នុងសង្វៀននៃវិទ្យាសាស្ត្រសកលលោកបានទេ ប្រសិនបើយើងមិនបានស្លាប់ក្នុងខ្លួនយើងជាមុនសិន។
យើងត្រូវតែកម្ទេចចោលនូវធាតុដែលមិនចង់បានទាំងអស់ដែលយើងផ្ទុកនៅក្នុងខ្លួនយើង ដែលរួមគ្នាបង្កើតបានជាខ្លួនឯងនៃចិត្តវិទ្យា។
ដរាបណាស្មារតីដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់នៃសភាវៈបន្តត្រូវបានដាក់ដបនៅចន្លោះខ្លួនខ្ញុំ នៅចន្លោះគំនិតផ្ទាល់ខ្លួន និងទ្រឹស្តីប្រធានបទរបស់ខ្ញុំ វាពិតជាមិនអាចដឹងដោយផ្ទាល់នូវការពិតដ៏ឃោរឃៅនៃបាតុភូតធម្មជាតិដោយខ្លួនឯងបានទេ។
កូនសោទៅកាន់មន្ទីរពិសោធន៍នៃធម្មជាតិស្ថិតនៅក្នុងដៃស្តាំរបស់ទេវតាមរណៈ។
យើងអាចរៀនតិចតួចណាស់ពីបាតុភូតនៃកំណើត ប៉ុន្តែយើងអាចរៀនអ្វីៗទាំងអស់ពីសេចក្តីស្លាប់។
ប្រាសាទដែលមិនអាចរំលោភបាននៃវិទ្យាសាស្ត្រសុទ្ធស្ថិតនៅក្នុងបាតនៃផ្នូរខ្មៅងងឹត។ ប្រសិនបើមេរោគមិនស្លាប់ រុក្ខជាតិនឹងមិនកើតទេ។ តែជាមួយនឹងសេចក្តីស្លាប់ប៉ុណ្ណោះដែលអ្វីដែលថ្មីមកដល់។
នៅពេលដែលអត្មាស្លាប់ ស្មារតីភ្ញាក់ឡើងដើម្បីមើលឃើញការពិតនៃបាតុភូតទាំងអស់នៃធម្មជាតិដូចដែលវាមានដោយខ្លួនឯងផ្ទាល់។
ស្មារតីដឹងពីអ្វីដែលខ្លួនបានជួបប្រទះដោយផ្ទាល់ដោយខ្លួនឯង ភាពប្រាកដនិយមដ៏ឃោរឃៅនៃជីវិតលើសពីរូបកាយ លើសពីអារម្មណ៍ និងលើសពីចិត្ត។