អត្ត​សញ្ញាណ​ផ្លូវចិត្ត

បញ្ហានៃខ្លួនឯង អ្វីដែលខ្ញុំជា អ្វីដែលគិត អារម្មណ៍ និងសកម្មភាព គឺជាអ្វីដែលយើងត្រូវស្វែងយល់ដោយខ្លួនឯង ដើម្បីយល់ស៊ីជម្រៅ។

មានទ្រឹស្ដីដ៏ស្រស់ស្អាតជាច្រើននៅគ្រប់ទីកន្លែង ដែលទាក់ទាញ និងធ្វើឱ្យយើងចាប់អារម្មណ៍ ប៉ុន្តែវានឹងគ្មានប្រយោជន៍អ្វីទេ ប្រសិនបើយើងមិនស្គាល់ខ្លួនឯង។

វាពិតជាគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់ក្នុងការសិក្សាអំពីតារាសាស្ត្រ ឬបង្វែរអារម្មណ៍បន្តិចដោយការអានស្នាដៃធ្ងន់ធ្ងរ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ វាជារឿងគួរឱ្យអស់សំណើចណាស់ដែលក្លាយជាអ្នកប្រាជ្ញ ហើយមិនដឹងអ្វីទាំងអស់អំពីខ្លួនឯង អំពីខ្ញុំជា អំពីបុគ្គលិកលក្ខណៈមនុស្សដែលយើងមាន។

មនុស្សគ្រប់រូបមានសេរីភាពក្នុងការគិតអ្វីដែលពួកគេចង់បាន ហើយហេតុផលផ្ទាល់ខ្លួនរបស់សត្វដែលមានបញ្ញា ដែលគេហៅខុសថាជាមនុស្ស គឺសម្រាប់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ពួកគេអាចប្រែក្លាយចៃទៅជាសេះ ឬសេះទៅជាចៃ គឺមានបញ្ញវន្តជាច្រើនដែលរស់នៅដោយលេងជាមួយលទ្ធិសមហេតុផល ហើយបន្ទាប់ពីទាំងអស់មានអ្វីកើតឡើង?

ការក្លាយជាអ្នកប្រាជ្ញមិនមែនមានន័យថាជាមនុស្សឈ្លាសវៃនោះទេ។ មនុស្សល្ងីល្ងើដែលមានការអប់រំមានច្រើនដូចស្មៅអាក្រក់ ហើយមិនត្រឹមតែពួកគេមិនដឹងប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងមិនដឹងថាពួកគេមិនដឹងទៀតផង។

ត្រូវយល់ថាមនុស្សល្ងីល្ងើដែលមានការអប់រំ គឺជាអ្នកដែលចេះដឹងដែលគិតថាពួកគេដឹង ហើយថែមទាំងមិនស្គាល់ខ្លួនឯងទៀតផង។

យើងអាចបង្កើតទ្រឹស្ដីយ៉ាងស្រស់ស្អាតអំពីខ្លួនឯងនៃចិត្តវិទ្យា ប៉ុន្តែវាមិនមែនជាអ្វីដែលយើងចាប់អារម្មណ៍នៅក្នុងជំពូកនេះទេ។

យើងត្រូវស្គាល់ខ្លួនឯងដោយផ្ទាល់ដោយគ្មានដំណើរការដ៏គួរឱ្យធុញទ្រាន់នៃការជ្រើសរើស។

វាមិនអាចទៅរួចទេបើមិនមានការសង្កេតខ្លួនឯងនៅក្នុងសកម្មភាពពីមួយរំពេចទៅមួយរំពេច ពីមួយពេលទៅមួយពេល។

វាមិនមែននិយាយអំពីការមើលឃើញខ្លួនឯងតាមរយៈទ្រឹស្ដីណាមួយ ឬការប៉ាន់ស្មានបញ្ញាសាមញ្ញនោះទេ។

ការមើលឃើញខ្លួនឯងដោយផ្ទាល់នូវអ្វីដែលយើងពិតជាមាន គឺជារឿងគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ មានតែតាមរបៀបនេះទេដែលយើងអាចឈានទៅរកចំណេះដឹងពិតនៃខ្លួនឯងបាន។

ទោះបីជាវាហាក់ដូចជាមិនគួរឱ្យជឿក៏ដោយ យើងមានកំហុសទាក់ទងនឹងខ្លួនឯង។

មានរឿងជាច្រើនដែលយើងគិតថាមិនមាន យើងមាន ហើយមានរឿងជាច្រើនដែលយើងគិតថាយើងមាន យើងមិនមានទេ។

យើងបានបង្កើតគំនិតខុសឆ្គងអំពីខ្លួនឯង ហើយយើងត្រូវធ្វើសារពើភ័ណ្ឌមួយដើម្បីដឹងថាយើងមានលើសអ្វី និងខ្វះអ្វី។

យើងសន្មត់ថាយើងមានគុណសម្បត្ដិមួយចំនួនដែលយើងពិតជាមិនមាន ហើយគុណធម៌ជាច្រើនដែលយើងមាន ពិតណាស់យើងមិនដឹង។

យើងជាមនុស្សដេកលក់ មិនដឹងខ្លួន ហើយនោះជារឿងធ្ងន់ធ្ងរ។ ជាអកុសល យើងគិតថាល្អបំផុតអំពីខ្លួនយើង ហើយថែមទាំងមិនសង្ស័យថាយើងកំពុងដេកលក់ទៀតផង។

គម្ពីរដ៏ពិសិដ្ឋទទូចលើតម្រូវការនៃការភ្ញាក់ដឹងខ្លួន ប៉ុន្តែមិនបានពន្យល់ពីប្រព័ន្ធដើម្បីសម្រេចបាននូវការភ្ញាក់ដឹងខ្លួននោះទេ។

អ្វីដែលអាក្រក់បំផុតនោះគឺថាមានមនុស្សជាច្រើនដែលបានអានគម្ពីរដ៏ពិសិដ្ឋ ហើយថែមទាំងមិនយល់ថាពួកគេកំពុងដេកលក់ទៀតផង។

មនុស្សគ្រប់គ្នាជឿថាពួកគេស្គាល់ខ្លួនឯង ហើយមិនសង្ស័យថាមាន “គោលលទ្ធិនៃមនុស្សជាច្រើន” ទេ។

ពិតប្រាកដណាស់ ខ្លួនឯងខាងផ្លូវចិត្តរបស់មនុស្សម្នាក់ៗគឺមានច្រើន តែងតែក្លាយជាមនុស្សជាច្រើន។

ជាមួយនេះ យើងចង់និយាយថាយើងមានខ្លួនឯងជាច្រើន មិនមែនតែមួយដូចដែលមនុស្សល្ងីល្ងើដែលមានការអប់រំសន្មត់ជានិច្ចនោះទេ។

ការបដិសេធគោលលទ្ធិនៃមនុស្សជាច្រើន គឺធ្វើឱ្យខ្លួនឯងល្ងង់ ព្រោះតាមពិតវានឹងក្លាយជាចំណុចកំពូលនៃការមិនអើពើនឹងភាពផ្ទុយគ្នាខាងក្នុងដែលយើងម្នាក់ៗមាន។

ខ្ញុំនឹងអានកាសែតមួយ ខ្លួនឯងនៃបញ្ញានិយាយថា ទៅនរកជាមួយការអានបែបនេះ ខ្លួនឯងនៃចលនានិយាយថា ខ្ញុំចូលចិត្តទៅជិះកង់។ តើការដើរលេងឬនំក្ដៅអី ភាគីទីបីដែលមិនចុះសម្រុងស្រែកថា ខ្ញុំចូលចិត្តញ៉ាំ ខ្ញុំឃ្លាន។

ប្រសិនបើយើងអាចមើលឃើញខ្លួនឯងនៅក្នុងកញ្ចក់ពេញរាងកាយ ដូចដែលយើងពិតជាមាន យើងនឹងរកឃើញដោយខ្លួនឯងដោយផ្ទាល់នូវគោលលទ្ធិនៃមនុស្សជាច្រើន។

បុគ្គលិកលក្ខណៈមនុស្សគឺគ្រាន់តែជាអាយ៉ងដែលគ្រប់គ្រងដោយខ្សែដែលមើលមិនឃើញ។

ខ្លួនឯងដែលសន្យាស្នេហ៍អស់កល្បជានិច្ចចំពោះ Gnosis នៅថ្ងៃនេះ ត្រូវបានផ្លាស់ប្ដូរនៅពេលក្រោយដោយខ្លួនឯងមួយទៀតដែលគ្មានអ្វីទាក់ទងនឹងការសន្យានោះទេ ដូច្នេះអ្នកនោះដកខ្លួនចេញ។

ខ្លួនឯងដែលសន្យាស្នេហ៍អស់កល្បជានិច្ចចំពោះស្ត្រីម្នាក់នៅថ្ងៃនេះ ត្រូវបានផ្លាស់ប្ដូរនៅពេលក្រោយដោយខ្លួនឯងមួយទៀតដែលគ្មានអ្វីទាក់ទងនឹងការសន្យានោះទេ ដូច្នេះអ្នកនោះលង់ស្នេហ៍ជាមួយអ្នកផ្សេង ហើយប្រាសាទនៃសន្លឹកបៀរធ្លាក់ចុះដល់ដី។ សត្វដែលមានបញ្ញា ដែលគេហៅខុសថាជាមនុស្ស គឺដូចជាផ្ទះដែលពោរពេញទៅដោយមនុស្សជាច្រើន។

មិនមានសណ្ដាប់ធ្នាប់ ឬភាពសុខដុមរមនាក្នុងចំណោមខ្លួនឯងជាច្រើននោះទេ ពួកគេទាំងអស់ឈ្លោះប្រកែកគ្នា និងប្រកួតប្រជែងដណ្ដើមឧត្តមភាព។ នៅពេលដែលពួកគេណាមួយទទួលបានការគ្រប់គ្រងលើមជ្ឈមណ្ឌលសំខាន់នៃម៉ាស៊ីនសរីរាង្គ ពួកគេមានអារម្មណ៍ថាពួកគេជាមនុស្សតែមួយគត់ ជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែនៅទីបំផុតពួកគេត្រូវបានផ្ដួលរំលំ។

ដោយពិចារណាលើអ្វីៗពីទស្សនៈនេះ យើងឈានដល់ការសន្និដ្ឋានឡូជីខលថា សត្វដែលចេះគិតមិនមានន័យពិតប្រាកដនៃទំនួលខុសត្រូវខាងសីលធម៌នោះទេ។

អ្វីដែលម៉ាស៊ីននិយាយ ឬធ្វើនៅពេលណាមួយ អាស្រ័យទាំងស្រុងលើប្រភេទនៃខ្លួនឯងដែលគ្រប់គ្រងវានៅពេលនោះ។

គេនិយាយថា ព្រះយេស៊ូវនៃណាសារ៉ែតបានបណ្ដេញអារក្សប្រាំពីរចេញពីរូបកាយរបស់ម៉ារីម៉ាដាឡែន ខ្លួនឯងប្រាំពីរ ដែលជាតំណាងរស់នៃអំពើបាបប្រាំពីរយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។

ជាក់ស្តែង អារក្សទាំងប្រាំពីរនេះម្នាក់ៗគឺជាប្រមុខនៃកងពល ដូច្នេះយើងត្រូវកំណត់ថាជាលទ្ធផលដែលព្រះគ្រីស្ទខាងក្នុងអាចបណ្ដេញខ្លួនឯងរាប់ពាន់នាក់ចេញពីរូបកាយរបស់ម៉ាដាឡែនបាន។

ដោយការឆ្លុះបញ្ចាំងពីអ្វីៗទាំងអស់នេះ យើងអាចសន្និដ្ឋានបានយ៉ាងច្បាស់ថារឿងតែមួយគត់ដែលយើងមាននៅខាងក្នុងរបស់យើងគឺ ESSENCE ជាអកុសល វាត្រូវបានជាប់នៅក្នុងចំណោមខ្លួនឯងជាច្រើននៃចិត្តវិទ្យបដិវត្តន៍។

វាពិតជាគួរឱ្យសោកស្តាយណាស់ដែលសារជាតិតែងតែត្រូវបានដំណើរការដោយសារតែការជាប់គាំងរបស់វា។

ជាការពិតណាស់ សារជាតិ ឬមនសិការដែលជារឿងដូចគ្នា កំពុងដេកលក់យ៉ាងស្កប់ស្កល់។