បទដ្ឋានបញ្ញា

នៅក្នុងវិស័យនៃជីវិតជាក់ស្តែង មនុស្សគ្រប់រូបមានលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យរៀងៗខ្លួន មានទម្រង់គិតដែលលែងប្រើ ឬតិចជាងនេះ ហើយមិនដែលបើកចំហចំពោះអ្វីដែលថ្មីឡើយ។ នេះគឺជាការមិនអាចប្រកែកបាន មិនអាចរំលោភបាន និងមិនអាចបដិសេធបាន។

ចិត្តរបស់មនុស្សយន្តបញ្ញវន្តបានខូចទ្រុឌទ្រោម និងស្ថិតក្នុងសភាពនៃការវិវត្តន៍ថយក្រោយ។

ជាការពិត ការយល់ដឹងរបស់មនុស្សជាតិបច្ចុប្បន្នគឺស្រដៀងទៅនឹងរចនាសម្ព័ន្ធមេកានិចចាស់ដែលគ្មានចលនា និងគ្មានន័យ ដែលមិនអាចមានបាតុភូតនៃភាពបត់បែនពិតប្រាកដណាមួយដោយខ្លួនឯងបាន។

ខ្វះភាពបត់បែនក្នុងចិត្ត វាកំពុងជាប់គាំងនៅក្នុងបទដ្ឋានរឹងរូស និងហួសសម័យជាច្រើន។

មនុស្សគ្រប់រូបមានលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យរៀងៗខ្លួន និងបទដ្ឋានរឹងរូសជាក់លាក់ ដែលក្នុងនោះពួកគេធ្វើសកម្មភាព និងមានប្រតិកម្មឥតឈប់ឈរ។

អ្វីដែលធ្ងន់ធ្ងរបំផុតក្នុងបញ្ហាទាំងមូលនេះគឺថា លក្ខណៈវិនិច្ឆ័យរាប់លានស្មើនឹងបទដ្ឋានដែលរលួយ និងគ្មានន័យរាប់លាន។

ក្នុងករណីណាក៏ដោយ មនុស្សមិនដែលគិតថាខ្លួនឯងខុសនោះទេ ក្បាលនីមួយៗគឺជាពិភពលោក ហើយគ្មានការសង្ស័យទេថា ក្នុងចំណោមគំនិតជាច្រើនមានការបង្វែរអារម្មណ៍ និងភាពល្ងង់ខ្លៅដែលមិនអាចទ្រាំទ្របានជាច្រើន។

ប៉ុន្តែ លក្ខណៈវិនិច្ឆ័យតូចចង្អៀតរបស់មហាជនមិនបានសង្ស័យពីការស្ទះបញ្ញាដែលពួកគេកំពុងជួបប្រទះនោះទេ។

មនុស្សសម័យទំនើបទាំងនេះដែលមានខួរក្បាលដូចសត្វកន្លាតគិតល្អបំផុតពីខ្លួនឯង ពួកគេសន្មតថាជាសេរី អ្នកប្រាជ្ញកំពូល ពួកគេជឿថាពួកគេមានលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យទូលំទូលាយណាស់។

មនុស្សល្ងង់ខ្លៅដែលចេះដឹងក្លាយជាមនុស្សដែលពិបាកបំផុត ព្រោះតាមពិតទៅ និយាយតាមន័យសូក្រាត យើងនឹងនិយាយថា៖ «មិនត្រឹមតែពួកគេមិនដឹងទេ តែពួកគេមិនដឹងថាខ្លួនមិនដឹងផង»។

មនុស្សអាក្រក់នៃបញ្ញាដែលជាប់នឹងបទដ្ឋានហួសសម័យនៃអតីតកាលត្រូវបានដំណើរការដោយហិង្សាដោយសារតែការស្ទះរបស់ពួកគេផ្ទាល់ ហើយបដិសេធយ៉ាងដាច់អហង្ការក្នុងការទទួលយកអ្វីមួយដែលមិនអាចសមនឹងបទដ្ឋានដែករបស់ពួកគេ។

អ្នកចេះដឹងគិតថា អ្វីៗដែលដោយហេតុផលមួយ ឬហេតុផលផ្សេងទៀត ចាកចេញពីផ្លូវរឹងរូសនៃនីតិវិធីច្រែះរបស់ពួកគេ គឺមិនសមហេតុសមផលមួយរយភាគរយ។ ដូច្នេះហើយ មនុស្សកំសត់ទាំងនោះដែលមានលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យពិបាកបែបនេះ បោកបញ្ឆោតខ្លួនឯងដោយកំសត់។

អ្នកប្រាជ្ញក្លែងក្លាយនៃសម័យនេះ សន្មតថាពូកែ ពួកគេមើលងាយអ្នកដែលមានតម្លៃចាកចេញពីបទដ្ឋានដែលស៊ីរូងស៊ីកនៃពេលវេលា អ្វីដែលអាក្រក់បំផុតនោះគឺថាពួកគេមិនសង្ស័យពីការពិតដ៏ឃោរឃៅនៃភាពយឺតយ៉ាវរបស់ពួកគេផ្ទាល់នោះទេ។

ភាពថោកទាបខាងបញ្ញានៃចិត្តចាស់គឺថា វាថែមទាំងប្រណីតភាពក្នុងការទាមទារភស្តុតាងអំពីអ្វីដែលពិត អំពីអ្វីដែលមិនមែនជាចិត្ត។

មនុស្សដែលការយល់ដឹងខ្សោយ និងមិនអត់ឱនមិនចង់យល់ថា បទពិសោធន៍នៃភាពពិតកើតឡើងតែនៅពេលដែលគ្មានអត្មា។

ដោយគ្មានការសង្ស័យ វាមិនអាចទៅរួចទេក្នុងការទទួលស្គាល់ដោយផ្ទាល់នូវអាថ៌កំបាំងនៃជីវិត និងសេចក្តីស្លាប់ ដរាបណាចិត្តខាងក្នុងមិនត្រូវបានបើកនៅខាងក្នុងខ្លួនយើង។

វាមិនឈឺចាប់ទេក្នុងការធ្វើម្តងទៀតនៅក្នុងជំពូកនេះថា មានតែស្មារតីដ៏អស្ចារ្យនៃ SER ទេដែលអាចដឹងការពិត។

ចិត្តខាងក្នុងអាចដំណើរការបានតែជាមួយទិន្នន័យដែលផ្តល់ដោយស្មារតីសកលនៃ SER ប៉ុណ្ណោះ។

បញ្ញាប្រធានបទជាមួយនឹងគ្រាមភាសារសមហេតុផលរបស់វាមិនអាចដឹងអ្វីអំពីអ្វីដែលគេចផុតពីយុត្តាធិការរបស់វានោះទេ។

យើងដឹងរួចហើយថា គោលគំនិតនៃខ្លឹមសារនៃគ្រាមភាសារសមហេតុផលត្រូវបានបង្កើតឡើងជាមួយនឹងទិន្នន័យដែលផ្តល់ដោយអារម្មណ៍នៃការយល់ឃើញខាងក្រៅ។

អ្នកដែលជាប់គាំងក្នុងនីតិវិធីបញ្ញា និងបទដ្ឋានថេររបស់ពួកគេតែងតែបង្ហាញភាពធន់នឹងគំនិតបដិវត្តន៍ទាំងនេះ។

មានតែការរំលាយ EGO ក្នុងទម្រង់ជាមូលដ្ឋាន និងច្បាស់លាស់ប៉ុណ្ណោះដែលអាចធ្វើឱ្យស្មារតីភ្ញាក់ឡើង និងបើកចិត្តខាងក្នុងពិតប្រាកដ។

ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ដោយសារសេចក្តីថ្លែងការណ៍បដិវត្តន៍ទាំងនេះមិនសមនឹងតក្កវិជ្ជាផ្លូវការ ឬតក្កវិជ្ជាគ្រាមភាសា ប្រតិកម្មប្រធានបទនៃចិត្តដែលវិវត្តន៍ថយក្រោយគឺផ្តល់ភាពធន់ទ្រាំយ៉ាងខ្លាំង។

មនុស្សកំសត់នៃបញ្ញាចង់ដាក់មហាសមុទ្រចូលទៅក្នុងកែវគ្រីស្តាល់ ពួកគេសន្មតថាសាកលវិទ្យាល័យអាចគ្រប់គ្រងប្រាជ្ញាទាំងអស់នៃសកលលោក ហើយច្បាប់ទាំងអស់នៃសកលលោកត្រូវបានតម្រូវឱ្យចុះចូលនឹងបទដ្ឋានសិក្សាចាស់របស់ពួកគេ។

អ្នកដែលគ្មានបទពិសោធន៍ទាំងនោះ ដែលជាគំរូនៃប្រាជ្ញា មិនបានសង្ស័យពីស្ថានភាពខ្សោះជីវជាតិដែលពួកគេកំពុងជួបប្រទះនោះទេ។

ពេលខ្លះមនុស្សបែបនេះលេចធ្លោមួយភ្លែតនៅពេលពួកគេចូលក្នុងពិភព esoteric ប៉ុន្តែឆាប់ៗនេះពួកគេរលត់ដូចជាភ្លើងឆេះ ពួកគេបាត់ពីទិដ្ឋភាពនៃកង្វល់ខាងវិញ្ញាណ ពួកគេត្រូវបានលេបត្របាក់ដោយបញ្ញា ហើយបាត់ខ្លួនពីឆាកជារៀងរហូត។

ភាពរាក់ទាក់នៃបញ្ញាមិនអាចជ្រាបចូលទៅក្នុងជម្រៅស្របច្បាប់នៃ SER បានទេ ប៉ុន្តែដំណើរការប្រធានបទនៃហេតុផលអាចនាំឱ្យមនុស្សល្ងង់ទៅរកការសន្និដ្ឋានដ៏អស្ចារ្យ ប៉ុន្តែមិនសមហេតុសមផលណាមួយឡើយ។

អំណាចបង្កើតគំនិតឡូជីខលមិនបង្កប់ន័យបទពិសោធន៍នៃភាពពិតនោះទេ។

ល្បែងដ៏គួរឱ្យជឿជាក់នៃគ្រាមភាសារសមហេតុផល ទាក់ទាញអ្នកសមហេតុផលដោយខ្លួនឯង ដោយធ្វើឱ្យគាត់តែងតែយល់ច្រឡំឆ្មាជាមួយទន្សាយ។

ក្បួនដង្ហែដ៏អស្ចារ្យនៃគំនិតធ្វើឱ្យមនុស្សអាក្រក់នៃបញ្ញាមានភាពស្រពិចស្រពិល ហើយផ្តល់ឱ្យគាត់នូវភាពគ្រប់គ្រាន់ដោយខ្លួនឯងដែលមិនសមហេតុផលក្នុងការបដិសេធអ្វីៗទាំងអស់ដែលមិនមានក្លិនធូលីដីនៃបណ្ណាល័យ និងទឹកថ្នាំរបស់សាកលវិទ្យាល័យ។

“delirium tremens” នៃអ្នកសេពគ្រឿងស្រវឹងមានរោគសញ្ញាដែលមិនអាចច្រឡំបាន ប៉ុន្តែភាពស្រវឹងនៃទ្រឹស្តីត្រូវបានយល់ច្រឡំយ៉ាងងាយស្រួលជាមួយនឹងភាពប៉ិនប្រសប់។

នៅពេលឈានដល់ផ្នែកនៃជំពូកនេះ យើងនឹងនិយាយថា ពិតជាពិបាកណាស់ក្នុងការដឹងថាតើបញ្ញាវ័ន្តនៃមនុស្សអាក្រក់បញ្ចប់នៅត្រង់ណា ហើយឆ្កួតចាប់ផ្តើមនៅត្រង់ណា។

ដរាបណាយើងបន្តជាប់គាំងនៅក្នុងបទដ្ឋានដែលរលួយ និងចាស់នៃបញ្ញា វានឹងក្លាយទៅជាអ្វីដែលលើសពីបទពិសោធន៍នៃអ្វីដែលមិនមែនជាចិត្ត អ្វីដែលមិនមែនជាពេលវេលា អ្វីដែលពិត។