ការបកប្រែដោយស្វ័យប្រវត្តិ
ជំពូកនេះត្រូវបានបកប្រែដោយស្វ័យប្រវត្តិពីភាសាអេស្ប៉ាញដើម។ វាមិនទាន់បានឆ្លងកាត់ការពិនិត្យដោយមនុស្សនៅឡើយទេ។ ប្រសិនបើអ្នកចង់ជួយក្នុងការពិនិត្យ សូមទាក់ទងមកយើងដោយចុចនៅទីនេះ។
រដ្ឋខាងក្នុង
ការបញ្ចូលគ្នាត្រឹមត្រូវនូវស្ថានភាពខាងក្នុងជាមួយនឹងព្រឹត្តិការណ៍ខាងក្រៅ គឺជាការចេះរស់នៅដោយឆ្លាតវៃ… ព្រឹត្តិការណ៍ណាមួយដែលជួបប្រទះដោយឆ្លាតវៃទាមទារឱ្យមានស្ថានភាពខាងក្នុងជាក់លាក់ដែលត្រូវគ្នា…
ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ជាអកុសលមនុស្សពេលពិនិត្យមើលជីវិតរបស់ខ្លួន គិតថាជីវិតខ្លួនឯងត្រូវបានបង្កើតឡើងទាំងស្រុងដោយព្រឹត្តិការណ៍ខាងក្រៅតែប៉ុណ្ណោះ… វេទនាណាស់មនុស្សទាំងនោះ! ពួកគេគិតថាប្រសិនបើព្រឹត្តិការណ៍នេះឬព្រឹត្តិការណ៍នោះមិនបានកើតឡើងចំពោះពួកគេ ជីវិតរបស់ពួកគេនឹងប្រសើរជាងនេះ…
ពួកគេសន្មតថាសំណាងបានមករកពួកគេ ហើយពួកគេបានបាត់បង់ឱកាសដើម្បីមានសុភមង្គល… ពួកគេសោកស្ដាយចំពោះអ្វីដែលបានបាត់បង់ យំចំពោះអ្វីដែលពួកគេមើលងាយ ថ្ងូរពេលនឹកឃើញឧបសគ្គ និងគ្រោះមហន្តរាយចាស់ៗ…
មនុស្សមិនចង់ដឹងថាការរស់នៅដូចរុក្ខជាតិមិនមែនជាការរស់នៅទេ ហើយសមត្ថភាពក្នុងការរស់នៅដោយដឹងខ្លួនអាស្រ័យទាំងស្រុងលើគុណភាពនៃស្ថានភាពខាងក្នុងនៃព្រលឹង… ពិតណាស់វាមិនសំខាន់ថាព្រឹត្តិការណ៍ខាងក្រៅនៃជីវិតស្រស់ស្អាតប៉ុណ្ណាទេ ប្រសិនបើយើងមិនបានរកឃើញខ្លួនឯងនៅគ្រានោះក្នុងស្ថានភាពខាងក្នុងត្រឹមត្រូវ ព្រឹត្តិការណ៍ដ៏ល្អបំផុតអាចមើលទៅឯកោ ធុញទ្រាន់ ឬគ្រាន់តែគួរឱ្យធុញ…
នរណាម្នាក់រង់ចាំពិធីមង្គលការដោយអន្ទះសារ នេះជាព្រឹត្តិការណ៍មួយ ប៉ុន្តែវាអាចកើតឡើងដែលគេបារម្ភខ្លាំងនៅពេលវេលាពិតប្រាកដនៃព្រឹត្តិការណ៍ ដែលតាមពិតគ្មានភាពរីករាយក្នុងនោះទេ ហើយអ្វីៗទាំងអស់ប្រែជាស្ងួតហួតហែងដូចពិធីសារ…
បទពិសោធបានបង្រៀនយើងថាមិនមែនមនុស្សទាំងអស់ដែលចូលរួមពិធីជប់លៀងឬរាំកម្សាន្តពិតជារីករាយនោះទេ… មិនដែលខ្វះមនុស្សដែលអផ្សុកនៅក្នុងពិធីបុណ្យដ៏ល្អបំផុតនោះទេ ហើយស្នាដៃដ៏ឆ្ងាញ់បំផុតធ្វើឱ្យអ្នកខ្លះសប្បាយចិត្ត ហើយធ្វើឱ្យអ្នកខ្លះទៀតយំ…
មនុស្សដែលចេះបញ្ចូលគ្នាដោយសម្ងាត់នូវព្រឹត្តិការណ៍ខាងក្រៅជាមួយនឹងស្ថានភាពខាងក្នុងដែលសមរម្យគឺកម្រណាស់… វាជាការសោកស្ដាយដែលមនុស្សមិនចេះរស់នៅដោយដឹងខ្លួន៖ ពួកគេយំពេលគួរសើច ហើយសើចពេលគួរយំ…
ការគ្រប់គ្រងគឺខុសគ្នា៖ អ្នកប្រាជ្ញអាចសប្បាយចិត្តបាន ប៉ុន្តែមិនដែលពោរពេញទៅដោយភាពឆ្កួតលីលានោះទេ; ក្រៀមក្រំ ប៉ុន្តែមិនដែលអស់សង្ឃឹម និងធ្លាក់ទឹកចិត្តឡើយ… ស្ងប់ស្ងាត់នៅកណ្ដាលនៃអំពើហិង្សា; មិនសេពគ្រឿងស្រវឹងនៅក្នុងពិធីជប់លៀងដ៏សប្បាយរីករាយ; បរិសុទ្ធនៅកណ្ដាលនៃតណ្ហា ជាដើម។
មនុស្សដែលមានទុក្ខសោក និងទុទិដ្ឋិនិយមគិតថាជីវិតអាក្រក់បំផុត ហើយនិយាយដោយត្រង់ថាមិនចង់រស់នៅទេ… រាល់ថ្ងៃយើងឃើញមនុស្សដែលមិនត្រឹមតែគ្មានសុភមង្គលប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែអ្វីដែលអាក្រក់ជាងនេះទៅទៀត គឺធ្វើឱ្យជីវិតអ្នកដទៃជូរចត់ផងដែរ…
មនុស្សបែបនេះនឹងមិនផ្លាស់ប្ដូរទេ ទោះបីជារស់នៅពីពិធីបុណ្យមួយទៅពិធីបុណ្យមួយជារៀងរាល់ថ្ងៃក៏ដោយ; ជំងឺផ្លូវចិត្តដែលពួកគេមាននៅក្នុងខ្លួន… មនុស្សបែបនេះមានស្ថានភាពខាងក្នុងដែលខូចខាតជាអចិន្ត្រៃយ៍…
ទោះយ៉ាងណា មនុស្សទាំងនោះចាត់ទុកខ្លួនឯងថាជាមនុស្សសុចរិត បរិសុទ្ធ សុចរិត ថ្លៃថ្នូរ យកចិត្តទុកដាក់ ជាទុក្ករបុគ្គល ជាដើម ជាដើម ជាដើម។ ពួកគេជាមនុស្សដែលចាត់ទុកខ្លួនឯងខ្ពស់ពេក; មនុស្សដែលស្រឡាញ់ខ្លួនឯងខ្លាំង…
បុគ្គលដែលអាណិតខ្លួនឯងខ្លាំង ហើយតែងតែស្វែងរកផ្លូវចេញដើម្បីគេចពីការទទួលខុសត្រូវផ្ទាល់ខ្លួន… មនុស្សបែបនេះធ្លាប់មានអារម្មណ៍ទាបជាងមុន ហើយវាជារឿងជាក់ស្តែងដែលហេតុដូច្នេះហើយបានជាពួកគេបង្កើតធាតុផ្លូវចិត្តដែលមិនមែនជាមនុស្សជារៀងរាល់ថ្ងៃ។
ព្រឹត្តិការណ៍ដ៏អាក្រក់ ភាពច្របូកច្របល់នៃសំណាង ភាពវេទនា បំណុល បញ្ហា ជាដើម គឺជាកម្មសិទ្ធិផ្តាច់មុខរបស់មនុស្សទាំងនោះដែលមិនចេះរស់នៅ… អ្នកណាក៏អាចបង្កើតវប្បធម៌បញ្ញាដ៏សម្បូរបែបបានដែរ ប៉ុន្តែមនុស្សតិចណាស់ដែលបានរៀនរស់នៅដោយត្រឹមត្រូវ…
នៅពេលដែលគេចង់បំបែកព្រឹត្តិការណ៍ខាងក្រៅចេញពីស្ថានភាពខាងក្នុងនៃស្មារតី នោះបង្ហាញយ៉ាងជាក់លាក់នូវអសមត្ថភាពរបស់គេក្នុងការរស់នៅដោយសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ។ អ្នកដែលរៀនបញ្ចូលគ្នាដោយដឹងខ្លួននូវព្រឹត្តិការណ៍ខាងក្រៅ និងស្ថានភាពខាងក្នុង ដើរលើផ្លូវនៃភាពជោគជ័យ…