लाळसा

म्हात्वाकांक्षेचीं खूब कारणां आसात आनी तातूंतलें एक म्हळ्यार भंय.

श्रीमंत शारांतल्या उद्यानांनी अभिमानाच्या घोडेकारांचे बूट साफ करपी गरीब भुरगो गरिबीक, स्वताक, आपल्या भविश्याक भियेत जाल्यार चोर जावंक शकता.

श्रीमंत मनशाच्या भव्य दुकानांत काम करपी गरीब शिंपिणीक भविश्याक, जिविताक, म्हतारपणाक, स्वताक भंय दिसल्यार रातोरात चोर वा वेश्या जावंक शकता.

लक्झरी रेस्टॉरंट वा व्हडल्या हॉटेलांतलो सोबीत वेटर दुर्दैवान स्वताक, वेटर म्हूण आशिल्ल्या आपल्या गरीब स्थितीक, आपल्या भविश्याक भियेत जाल्यार गँगस्टर, बँक लुटेरो वा खूब बारीक चोर जावंक शकता.

महत्वाचो किडो सोबीत जावंक सोदता. काउंटरचेर ग्राहकांक अटेंड करून धिरायेन टाय, शर्ट, बूट दाखोवपी आनी खूब न्हिणून आनी नकली नम्रतायेन हांसपी गरीब कर्मचारीक आनीक कांयतरी जाय कारण ताका भंय आसा, खूब भंय आसा, गरीबीची भंय, आपल्या काळखाच्या भविश्याची भंय, म्हतारपणाची भंय, आदी.

म्हात्वाकांक्षा बहुमुखी आसा. म्हात्वाकांक्षेचे संत आनी सैतानाचें तोंड आसा, दादल्याचें आनी बायलेचें तोंड आसा, आवडीचें आनी न आवडपी तोंड आसा, सद्गुणी आनी पापी तोंड आसा.

जायना जावंक सोदता तातूंत म्हात्वाकांक्षा आसा आनी लग्न तिरस्कार करपी त्या कट्टेर बुराक म्हतारपणान म्हात्वाकांक्षा आसा.

खूब पागलपणान “कोणीतरी जावंक”, “दिसपाक”, “चढपाक” सोदपी मनशा भितर म्हात्वाकांक्षा आसा आनी ह्या संवसारांतलें कांयच नको आशिल्ल्या, कारण ताची एकूच म्हात्वाकांक्षा म्हळ्यार स्वर्ग मेळोवप, मुक्त जावप, आदी, अशा तपस्वी जावपी मनशा भितर म्हात्वाकांक्षा आसा.

पार्थिव म्हात्वाकांक्षा आनी आत्मिक म्हात्वाकांक्षा आसात. केन्ना केन्ना म्हात्वाकांक्षा अनासक्ती आनी त्याग हांचो मुखवटो वापरता.

जो ह्या वायट आनी दुख्खी संवसाराची म्हात्वाकांक्षा धरनात, तो दुसर्‍या संवसाराची म्हात्वाकांक्षा धरता आनी जो पैशाची म्हात्वाकांक्षा धरनात, तो मानसिक शक्तींची म्हात्वाकांक्षा धरता

म्हाका, म्हाकाच, म्हाकाच म्हात्वाकांक्षा लिपोवपाक खूब आवडटा, मनाच्या सगळ्यांत गुप्त कोपरांनी तें घालपाक आवडटा आनी मागीर म्हणटा: “म्हाका कांयचीच म्हात्वाकांक्षा ना”, “हांव माझ्या सारक्यांक मोग करता”, “हांव सगळ्या मनशांच्या फायद्या खातीर निस्वार्थीपणान काम करता”.

तरबेज राजकारणी, जाका सगळें खबर आसा, तो केन्ना केन्ना स्वताच्या निस्वार्थी कामांनी लोकांक अजापीत करता, पूण तो नोकरी सोडटा तेन्ना, तो कांय कोटी डॉलर घेवन आपल्या देशांतल्यान भायर सरता हें सामान्य आसा.

अनासक्तीच्या मुखवट्यान लिपिल्ली म्हात्वाकांक्षा चड करून चतुर लोकांकूय फसवता.

संवसारांत खूब लोक आसात जे म्हात्वाकांक्षी न्हय, इतलीच म्हात्वाकांक्षा धरतात.

संवसाराच्या सगळ्या थाटा-माटांक आनी व्यर्थपणांक सोडटात कारण ते फकत स्वताच्या आत्मिक परिपूर्णतायेची म्हात्वाकांक्षा धरतात.

देवळा मेरेन गुडग्यार चलपी आनी विश्वासन भरून स्वताक मारपी प्रायश्चित्त करपी मनशाक दिसपाक कांयचीच म्हात्वाकांक्षा नासता आनी कोणाक कांयच काडून घेनासतना दिवपाची सोय दिता, पूण ताका चमत्कार, उपचार, आपल्या खातीर वा कुटूंबाच्या सदस्या खातीर भलायकी, वा शाश्वत मुक्तीची म्हात्वाकांक्षा आसा हें स्पश्ट आसा.

आमी खऱ्या अर्थान धर्मीक दादल्यांचो आनी बायलांचो आदर करतां, पूण ते आपल्या धर्माचेर पुराय अनासक्तीन मोग करीनांत हाची खंती आसा.

पवित्र धर्म, उदात्त पंथ, आदेश, आध्यात्मिक संस्था, आदीक आमच्या निस्वार्थी मोगाक पात्र आसात.

ह्या संवसारांत आपल्या धर्माचेर, शाळेचेर, पंथाचेर, आदीचेर निस्वार्थीपणान मोग करपी कोण तरी मनीस मेळप खूब कठीण आसा. तें दुख्खी आसा.

सगळो संवसार म्हात्वाकांक्षांनी भरला. हिटलरान म्हात्वाकांक्षेक लागून झूज सुरू केलें.

सगळ्या झुजांचें मूळ भंय आनी म्हात्वाकांक्षा हातूंत आसा. जिवितांतल्यो सगळ्यांत गंभीर समस्यांचें मूळ म्हात्वाकांक्षा हातूंत आसा.

म्हात्वाकांक्षेक लागून सगळो संवसार सगळ्यां आड झुजता, कांय लोक कांय लोकांविरूद्ध आनी सगळे सगळ्यांविरूद्ध.

जिवितांत दरेक मनशाक कांयतरी जावपाची म्हात्वाकांक्षा आसता आनी कांय पिरायेचीं व्यक्ती, शिक्षक, घराण्याचे पालक, पालक, आदीक भुरग्यांक, चलयांक, तरणाट्यांक, आदीक म्हात्वाकांक्षेच्या भयंकर मार्गान फुडें वचपाक उत्तेजन दितात.

व्हड लोक विद्यार्थ्यांक सांगतात, तुका जिवितांत कांयतरी जावंक जाय, गिरेस्त जावंक जाय, करोडपती लोकांचे कडेन लग्न जावंक जाय, शक्तिशाली जावंक जाय, आदीक आदीक.

जुनीं, भयंकर, कुरुप, कालबाह्य पिळग्यो, नव्यो पिळग्यो लेगीत तांचे भशेनूच म्हात्वाकांक्षी, कुरुप आनी भयंकर आसच्यो अशें सोदतात.

ह्या सगळ्यांत गंभीर गजाल म्हळ्यार नवे लोक “भोंवतात” आनी ते म्हात्वाकांक्षेच्या त्या भयंकर मार्गान चलपाक दितात.

शिक्षकांनी विद्यार्थ्यांक शिकोवंक जाय की कोणतीच इमानान केल्ली नोकरी तिरस्कार करपाक लायेक ना, टॅक्सी ड्रायव्हर, काउंटर कर्मचारी, शेतकामती, बूट साफ करपी, आदींचो तिरस्कार करप बेवकूफ आसा.

सगळें विनम्र काम सुंदर आसा. सामाजिक जिवितांत सगळ्या विनम्र कामाची गरज आसा.

आमी सगळे इंजिनियर, गव्हर्नर, अध्यक्ष, डॉक्टर, वकील, आदी जावपाक जल्माक आयिल्ले नात.

सामाजिक गट्ठांत सगळ्या कामांची गरज आसा, सगळ्या वेवसायांची गरज आसा, कोणतेंय इमानान केल्लें काम तिरस्कार करपाक लायेक ना.

व्यावहारिक जिवितांत दरेक मनीस कांयतरी कामाक येता आनी कोण कशाक कामाक येता हें जाणून घेवप म्हत्वाचें.

शिक्षकांचें कर्तव्य म्हळ्यार दरेक विद्यार्थ्याची आवड सोदून काडप आनी ताका त्या दिशेन मार्गदर्शन करप.

जो मनीस आपल्या आवडी प्रमाण जियेता तो खऱ्या मोगान आनी म्हात्वाकांक्षे शिवाय काम करतलो.

म्हात्वाकांक्षेक मोगान बदलपाक जाय. आवड म्हळ्यार ती गजाल जी आमकां खऱ्या अर्थान आवडटा, तो वेवसाय जो आमी खोशीन करतां कारण तें आमकां आवडटा, जें आमी मोग करतां.

दुर्देवान आधुनिक जिवितांत लोक नाखुशेन आनी म्हात्वाकांक्षेन काम करतात कारण ते अशीं कामां करतात जीं तांच्या आवडी कडेन जुळनात.

जेन्ना कोण आपली आवड आशिल्ल्या कामांत, आपल्या खऱ्या आवडीन काम करता, तेन्ना तो मोगाळायेन करता कारण तो आपल्या आवडीचेर मोग करता, कारण जिविता खातीर ताची भूमिका अचूकपणान ताच्या आवडीचीच आसता.

अचूकपणान तें शिक्षकांचें काम आसा. आपल्या विद्यार्थ्यांक मार्गदर्शन करपाक जाणचें, तांची क्षमता सोदून काडची, तांकां तांच्या खऱ्या आवडीच्या मार्गान मार्गदर्शन करचें.