ला कॉन्सिएन्सिया

लोकांक समज ना की जाणीव म्हळ्यार बुद्धी वा विद्वत्ता आनी खूब हुशार वा विद्वान व्यक्तीक खूब जाणीव आशिल्ली व्यक्ती म्हणटात.

आमी म्हणटां की मनशांक जाणीव ही खऱ्या अर्थान आनी फसवणूक करपाच्या भियेवणें वांगडा, मनाच्या खंयच्याच कृतीचेर पुरायपणान अवलंबून नाशिल्ल्या आंतरिक गिन्यानाची एक खाशेल्या प्रकारची समजणी.

जाणीवेची शक्ती आमकां स्वताक वळखपाक मदत करता.

जाणीव आमकां सगळ्या गिन्यानाची पुरायपणान जाणविकाय दिता की तें कितें आसा, खंय आसा, कितें खरेंच खबर आसा, कितें निश्चितपणान खबर ना.

क्रांतीकारी मानसशास्त्र शिकवण दिता की फकत मनीसच स्वताक वळखूंक शकता.

एका थारावीक वेळार आमी जागृत आसात की ना तें फकत आमीच जाणूंक शकतात.

फकत एक मनीस आपल्या स्वताच्या जाणीवे विशीं आनी ती एका थारावीक वेळार आसा की ना तें जाणूंक शकता.

मनीस स्वता आनी ताचे भायर कोणूच न्हय, एका क्षणा खातीर, एका वेळार जाणविकाय येवंक शकता की त्या क्षणा आदीं, त्या वेळा आदीं, तो खरेंच जागृत नाशिल्लो, ताची जाणीव खूब न्हिदिल्ली, उपरांत तो तो अणभव विसरून वतलो वा तो एक याद म्हणून सांबाळटलो, एका बळिश्ट अणभवाची याद म्हणून.

जाणून घेवप खूब गरजेचें की तर्कसंगत प्राण्यांत जाणीव ही सतत, कायमची गजाल न्हय.

सामान्यपणान बुध्दिबळ आशिल्ल्या प्राण्यांत जाणीव, जिका मनीस म्हणटात, खोलायेन न्हिदता.

खूब उणीं, खूब उणीं अशीं वेळां आसात जंय जाणीव जागी आसता; बुध्दिबळ प्राणी काम करता, गाडयो चलोवता, लग्न करता, मरता, इ. पुरायपणान न्हिदिल्ले जाणीवे वांगडा आनी फकत खूब अपवादात्मक वेळार जागृत जाता:

मनशाचें जिणें न्हिद्रेचें जिणें, पूण ताका दिसता की तो जागृत आसा आनी तो सपन पळयता, ताची जाणीव न्हिदिल्ली आसा तें तो केन्नाच मानून घेवचो ना.

जर कोण तरी जागृत जालो, जाल्यार तो स्वताचो खूब लजेवन वतलो, तो ताबडतोब आपली विदूषकी, आपली हास्यास्पदताय समजून घेतलो.

हें जिणें भयंकरपणान हास्यास्पद, भयानकपणान शोकांतिक आनी खूब कमी वेळां उदात्त आसा.

जर एक मुक्केबाज झुजाच्या वेळार ताबडतोब जागृत जालो, जाल्यार तो सगळ्या आदराच्या प्रेक्षकांक लजेवन पळयतलो आनी न्हिदिल्ल्या आनी बेशुध्द लोकांक विस्मित करून भयंकर देखाव्यांतल्यान पळून वतलो.

जेन्ना मनीस मानून घेता की ताची जाणीव न्हिदिल्ली आसा, तेन्ना तुमी खात्रीन रावूंक शकतात की तो जागृत जावपाक लागला.

पुराणें मानसशास्त्राची प्रतिक्रियावादी शाळा जी जाणीवेचें अस्तित्व न्हयकारता आनी अशा उतराचें निरुपयोगीपण दाखयता, ती खोलायेन न्हिद्रेची स्थिती दाखयता. अशा शाळांचे अनुयायी खूब खोलायेन न्हिदतात, एका व्यावहारिकपणान अधोमुख आनी बेशुध्द स्थितींत.

जे जाणीवेक मानसशास्त्रीक कार्यां वांगडा गोंदळ घालतात; विचार, भावना, प्रेरक आवेगा आनी संवेदना, ते खरेंच खूब बेशुध्द आसात, खोलायेन न्हिदतात.

जे जाणीवेचें अस्तित्व मानतात पूण जागृतायेच्या वेगवेगळ्या पातळ्यांक न्हयकारतात, ते जाणीवेच्या अणभवाची उणीवताय, जाणीवेची न्हिद्र दाखयतात.

दरेक व्यक्ती जी केन्ना तरी क्षणभर जागृत जाल्या, ती स्वताच्या अणभवान खूब बरी तरेन जाणटा की स्वताक दिसपी जाणीवेच्यो वेगवेगळ्या पातळ्यो आसात.

पयलो वेळ. आमी कितलो वेळ जागृत रावलो?

दुसरें वारंवारिता. आमी कितलें फावट जाणीव जागृत केल्या?

तिसरें. विस्तार आनी भेदकताय. तो कशा विशीं जागृत आसतलो?

क्रांतीकारी मानसशास्त्र आनी पुरातन फिलोकालिया हांचें म्हणणें आसा की खूब खाशेल्या प्रकारच्या व्हडल्या सुपर-प्रयत्नां वरवीं जाणीव जागृत करूंक येता आनी ती सतत आनी नियंत्रणक्षम करूंक येता.

बुन्यादी शिक्षणाचो हेतू जाणीव जागृत करप. शाळेंत, कॉलेजींत आनी विद्यापीठांत धा वा पंदरा वर्सांचें शिक्षण घेवन कांयच फायदो ना, जर वर्गांतल्यान भायर सरतकच आमी न्हिदिल्ले स्वयंचलित यंत्र आसत जाल्यार.

अतिशयोक्ती न्हय म्हणप की खंयच्याय व्हडल्या प्रयत्नां वरवीं बुध्दिबळ प्राणी फकत दोन मिणटां खातीर स्वता विशीं जागृत जावं येता.

हें स्पश्ट आसा की हातूंत आयजकाल उणीं अपवाद आसतात जिकां दिव्योजीनेसाच्या दिव्यान सोदपाक जाय, तीं उणीं प्रकरणां खरें मनीस, बुद्ध, जेजू, हर्मेस, क्वेट्झाकोटल, आदींनी दाखयल्यांत.

धर्माचे हे संस्थापक सतत जाणीव आशिल्ले, ते व्हडले उजवाड आशिल्ले.

सामान्यपणान लोक स्वता विशीं जागृत नासतात. सतत जागृत आशिल्ल्याचो भ्रम याद आनी विचारांच्या सगळ्या प्रक्रियांक लागून निर्माण जाता.

मनीस जो आपल्या पुराय जिणेंतली याद ताजी करपा खातीर मागीर वचपाचो व्यायाम करता, तो खरेंच याद करूंक शकता, कितलें फावट लग्न जालें, किdlí म्हळ्यार कितलीं भुरगीं जल्माक घातलीं, ताचे आवय-बापाय कोण आशिल्ले, ताचे शिक्षक कोण आशिल्ले, इ., पूण हाचो अर्थ जाणीव जागृत करप न्हय, हें सादेंपणान बेशुध्द कृत्यां याद करप आनी बस.

परतून सांगप गरजेचें आसा जें आमी आदल्या अध्यायांनी सांगलें. जाणीवेच्यो चार स्थिती आसात. त्यो म्हळ्यार: न्हिद्रो, जागृतायेची स्थिती, स्वताची जाणीव आनी वस्तुनिष्ठ जाणीव.

गरीब बुध्दिबळ प्राणी चुकीन मनीस म्हणटा, फकत दोन स्थितींनी जियेता. ताच्या जिणेंतलो कांय भाग न्हिद्रेत वता आनी दुसरो भाग चुकीन जागृतायेची स्थिती म्हणटा, जें न्हिद्रूय आसा.

मनीस जो न्हिदता आनी सपन पळयता, तो जागृतायेचे स्थितींत परत येता म्हूण जागृत जाता अशें मानता, पूण खऱ्या अर्थान ह्या जागृतायेचे स्थितींत तो सपन पळोवप चालू दवरता.

हें सुर्याच्या उजवाडामुळार नक्षत्रां लिपता तशें, पूण तीं अस्तित्वांत चालूच उरतात जरी भौतिक दोळे तांकां वळखूंक शकनात.

सामान्य जिणेंत मनीस स्वताच्या जाणीवे विशीं कांयच जाणना आनी वस्तुनिष्ठ जाणीवे विशीं खूब उणें जाणटा.

तरी लेगीत लोकांक गर्व आसा आनी दरेक जाण स्वताक स्वताची जाणीव आशिल्लो मानता; बुध्दिबळ प्राणी दृढपणान मानता की ताका स्वताची जाणीव आसा आनी तो न्हिदिल्लो आसा आनी स्वता विशीं बेशुध्दपणान जियेता म्हणल्यार तो केन्नाच मान्य करचो ना.

अशे अपवादात्मक वेळ येतात जंय बुध्दिबळ प्राणी जागृत जाता, पूण ते वेळ खूब उणे आसतात, ते परम धोक्याच्या क्षणाक, तीव्र भावने वेळार, खंयच्याय नव्या परिस्थितींत, खंयच्याय अनपेक्षित नव्या परिस्थितींत दाखोवंक शकतात, इ.

खऱ्या अर्थान दुर्दैव आसा की गरीब बुध्दिबळ प्राण्याक जाणीवेच्या त्या क्षणभंगूर स्थितीचेर खंयचें नियंत्रण ना, तें तांकां उक्तावंक शकना, तें तांकां सतत करूंक शकना.

तरी लेगीत बुनियादी शिक्षण म्हणटा की मनीस जाणीवेचेर नियंत्रण मेळोवंक शकता आनी स्वताची जाणीव मेळोवंक शकता.

क्रांतीकारी मानसशास्त्र जाणीव जागृत करपा खातीर वैज्ञानिक पद्दती आसात.

जर आमकां जाणीव जागृत करची आसा जाल्यार आमकां सगळ्या अडचणींची तपासणी, अभ्यास करून मागीर ती ना करपाक सुरवात करची पडटली जी आमकां रस्त्यार येतात, ह्या पुस्तकांत आमी शाळेंतल्या बेंचिसावन सुरवात करून जाणीव जागृत करपाचो मार्ग शिकयला.