लास ऑटोरिडाड्स

सरकारा कडेन अधिकार आसा, राज्या कडेन अधिकार आसा. पोलीस, कायदो, सैनिक, घराब्याचें मुखेली, शिक्षक, धर्मगुरू, आदींक अधिकार आसा.

दोन तरांचे अधिकार आसात. पयलें, अवचेतन अधिकार. दुसरे, चेतन अधिकार.

बेखबर वा अवचेतन अधिकाऱ्यांचो कांयच उपेग ना. आमकां खूब गरजेचें आसा स्व-जागरूक अधिकारी.

बेखबर वा अवचेतन अधिकाऱ्यांनी संवसार दुकां आनी कश्टांनी भरला.

घरांत आनी शाळेंत बेखबर अधिकारी, बेखबर आशिल्ल्यानच अधिकाराचो गैरवापर करतात.

बेखबर पालक आनी शिक्षक, आयच्या दिसाक फकत आंधळे आंधळ्यांक मार्ग दाखोवपी आसात आनी पवित्र ग्रंथांनी सांगिल्ल्या प्रमाण ते सगळे खोलायेन पडटले.

बेखबर पालक आनी शिक्षक भुरगेपणांत आमकां निरर्थक गजाली करपाक लायतात, पूण त्यो तांकां तार्किक दिसतात. तें आमच्या फायद्याचें म्हणटात.

घराब्याचे पालक बेखबर अधिकारी आसात, कारण ते आपल्या चल्यांक कचरो म्हणटले भशेन वागयतात, जशे कांय ते मनीस जाती परस श्रेष्ठ प्राणी आसत.

शिक्षक आनी शिक्षिका कांय विद्यार्थ्यांचो तिरस्कार करतात, आनी कांय विद्यार्थ्यांक लाड करतात वा लाड करतात. केन्ना केन्नाय तिरस्कार केल्ल्या विद्यार्थ्यांक खर शिक्षा दितात, जरी तो दुश्ट नासलो तरी आनी खूब लाड केल्ल्या विद्यार्थ्यांक खूब बरे मार्क दितात, जे खऱ्या अर्थान तांचे लायकीचे नासतात.

घराब्याचे पालक आनी शाळेंतले शिक्षक चल्यांक, चल्यांक, तरणाट्यांक, तरणाट्यांक, आदींक चुकीचे नेम घालून दितात.

ज्या अधिकाऱ्यांक स्व-जागरूकताय ना, ते फकत निरर्थक गजाली करूंक शकतात.

आमकां स्व-जागरूक अधिकाऱ्यांची गरज आसा. स्व-जागरूकताय म्हणल्यार स्वताच्या पुराय गिन्यान, आमच्या सगळ्या भितरल्या मूल्यांचें पुराय गिन्यान.

जो खऱ्या अर्थान स्वताच्या पुराय गिन्यानाचो धनी आसा, तो पुरायपणान जागृत आसा. तें स्व-जागरूक आसप.

सगळ्यांक दिसता की ते स्वताक वळखतात, पूण जीवनांत खरोखर स्वताक वळखपी मनीस मेळोवप खूब कठीण. लोकांक स्वता विशीं पुरायपणान चुकीचे विचार आसात.

स्वताक वळखपाक व्हड आनी भयानक स्व-प्रयत्नांची गरज पडटा. फकत स्वताच्या गिन्याना वरवीं स्व-जागरूकताये मेरेन पावो येता.

अधिकाराचो गैरवापर बेखबरपणाक लागून जाता. खंयचोच स्व-जागरूक अधिकारी अधिकाराचो गैरवापर करचो ना.

कांय तत्त्वगिन्यानी सगळ्याच अधिकारा आड आसात, तांकां अधिकाऱ्यांचो तिरस्कार येता. ह्या तराचो विचार खोटो, कारण निर्माण केल्ल्या सगळ्या गजालींनी, सूक्ष्मजंतू सावन सूर्या मेरेन, तरा तरा आनी पांवड्यां पांवड्यां, नियंत्रण दवरपी आनी मार्गदर्शन करपी उंचेल्या शक्ती आनी नियंत्रण दवरपी आनी मार्गदर्शन करपी सकल्या शक्ती आसात.

साद्या म्हांवच्या पोळ्यांत राणये कडेन अधिकार आसता. खंयच्याय मुयेंच्या घोंसांत अधिकार आनी कायदे आसात. अधिकाराच्या तत्वाचो नाश अराजकताये कडेन व्हरतलो.

आमी जियेतात त्या कठीण काळांतले अधिकारी बेखबर आसात आनी ह्या मानसशास्त्रीय घटनेक लागून ते गुलाम करतात, बांदतात, गैरवापर करतात, दुख्ख दितात हें स्पश्ट आसा.

आमकां शिक्षक, प्रशिक्षक वा आध्यात्मिक मार्गदर्शक, सरकाराचे अधिकारी, घराब्याचे पालक, आदींची खूब गरज आसा, जे पुरायपणान स्व-जागरूक आसात. तरच आमी खऱ्या अर्थान एक बरो संवसार तयार करूंक शकतात.

शिक्षकांची आनी आध्यात्मिक मार्गदर्शकांची गरज ना म्हणप मूर्खपण आसा. निर्माण केल्ल्या सगळ्या गजालींनी अधिकाराच्या तत्वाक न्हयकार दिवप निरर्थक आसा.

जे स्वयंपूर्ण, गर्विश्ट आसात, तांकां दिसता की शिक्षक आनी आध्यात्मिक मार्गदर्शकांची गरज ना.

आमी आमचीं खातीरचीं गरज आनी दुर्दशा वळखूंक जाय. आमी समजूंक जाय की आमकां अधिकारी, शिक्षक, आध्यात्मिक प्रशिक्षक, आदींची गरज आसा, पूण स्व-जागरूक, जाच्या वरवीं ते आमकां मार्गदर्शन करूंक शकतात, मदत करूंक शकतात आनी बुद्धीन मार्गदर्शन करूंक शकतात.

शिक्षकांची बेखबर सत्ता विद्यार्थ्यांच्या निर्माणक्षम शक्तीचो नाश करता. विद्यार्थी रंग दिता जाल्यार, बेखबर शिक्षक ताका किदें रंगोवचें, झाड वा दृश्टांत किदें कॉपी करचें तें सांगता आनी भंयभीत जाल्लो विद्यार्थी शिक्षकाच्या यांत्रिक नियमां भायर सरपाक धज ना.

तें निर्माण करप न्हय. विद्यार्थ्यांक निर्माणक्षम जावप गरजेचें आसा. ताणें बेखबर शिक्षकाच्या बेखबर नियमां भायर वचपाक सक्षम जावंक जाय, जाच्या वरवीं तो झाडा विशीं ताका किदें दिसता, झाडाच्या कांपत्या पानांनी फिरपी जिणेचें पुराय आकर्षण, ताचें पुराय खोलायेचें म्हत्व सांगूंक शकता.

एक जागरूक शिक्षक आत्म्याच्या मुक्त निर्माणक्षमते आड वचचो ना.

जागरूक अधिकाराचे शिक्षक विद्यार्थ्यांचें मन खंयच कातरचें ना.

बेखबर शिक्षक आपल्या अधिकारा वरवीं विद्यार्थ्यांचें मन आनी बुद्धी नश्ट करतात.

जागरूक अधिकार नाशिल्ले शिक्षक फकत विद्यार्थ्यांक शिस्त लावपाक आनी बरे वागपाक मूर्ख नेम घालून दितात.

स्व-जागरूक शिक्षक आपल्या विद्यार्थ्यांक खूब धिरायेन शिकयतात, तांकां तांच्या वैयक्तिक अडचणी समजून घेवपाक मदत करतात, जाच्या वरवीं समजून घेतल्या उपरांत ते आपलीं सगळीं चुकां मात करूंक शकतात आनी जैतवंतपणान फुडें वचूंक शकतात.

जागरूक वा स्व-जागरूक अधिकार बुद्धीक खंयच नाश करूंक शकना.

बेखबर अधिकार बुद्धी नश्ट करता आनी विद्यार्थ्यांक गंभीर नुकसान करता.

जेन्ना आमी खऱ्या अर्थान स्वतंत्र आसतात तेन्नाच बुद्धी आमच्या कडेन येता आनी स्व-जागरूक अधिकाराचे शिक्षक निर्माणक्षम स्वातंत्र्याचो मान राखपाक खऱ्या अर्थान जाणटात.

बेखबर शिक्षकांक दिसता की तांकां सगळें खबर आसा आनी ते विद्यार्थ्यांच्या स्वातंत्र्याचेर अतिक्रमण करून तांची बुद्धी निर्जीव नियमां वरवीं नश्ट करतात.

स्व-जागरूक शिक्षकांक खबर आसा की तांकां खबर ना आनी ते आपल्या शिष्यांची निर्माणक्षम क्षमता पळोवन शिकपाचो लेगीत विलास घेतात.

शाळें, महाविद्यालयां आनी विद्यापीठांतल्या विद्यार्थ्यांक शिस्तबद्द स्वयंचलित यंत्राचे सादे स्थितींतल्यान बुद्धिवान आनी स्वतंत्र व्यक्तीच्या तेजस्वी स्थिती मेरेन वचप खूब गरजेचें आसा, जाच्या वरवीं ते अस्तित्वाच्या सगळ्या अडचणींक यशस्वीपणान तोंड दिवंक शकतात.

हाका स्व-जागरूक, सक्षम शिक्षकांची गरज आसा, जे खऱ्या अर्थान आपल्या विद्यार्थ्यांकडेन लक्ष दितात, शिक्षक जेणे करून तांकां खंयच्याच तराची अर्थीक चिंता आसची ना.

दुर्दैवान, दरेक शिक्षक, दरेक घराब्याचे पालक, दरेक विद्यार्थ्यांक दिसता की तो स्वता स्व-जागरूक आनी जागृत आसा आनी तीच ताची व्हडली चूक.

स्व-जागरूक आनी जागृत व्यक्ती जीवनांत मेळोवप खूब कठीण आसा. मनीस सोपता तेन्ना शरीर न्हिद्रेंत आसता आनी शरीर जागृत स्थितींत आसतना सोपता.

लोक सोपून गाडयो चलयतात; सोपून काम करतात; सोपून रस्त्यांनी भोंवतात, सोपून हर घडी जियेतात.

शिक्षकान छत्री विसरप वा गाडींत कितेंय पुस्तक वा पाकीट सोडून दिवप खूब सामान्य आसा. तें सगळें घडटा कारण शिक्षणाची जाणीव न्हिद्रेंत आसता, तो सोपता…

लोक न्हिद्रेंत आसात हें मान्य करप खूब कठीण आसा, सगळ्यांक दिसता की ते जागृत आसात. जर कोणे आपली जाणीव न्हिद्रेंत आसा हें मान्य केलें, जाल्यार त्याच वेळार तो जागृत जावपाक सुरवात करतलो हें स्पश्ट आसा.

विद्यार्थी घरांत पुस्तक वा नोंदणी पुस्तक विसरता जें ताणें शाळेंत व्हरचें आसता, हें विसरप खूब सामान्य दिसता आनी तें आसा, पूण तें दाखयता, दर्शयता की मनीस जाणीव न्हिद्रेंत आसा.

शारांतले खंयचेय येरादारी सेवेंतले यात्री केन्ना केन्नाय रस्तो चुकतात, ते न्हिद्रेंत आसतात आनी जागृत जावन तांकां कळटा की तांणी रस्तो चुकयला आनी आतां कांय रस्ते पांयान परत वचचे पडटले.

मनशाक जीवनांत खूब कमी जागृतपणान रावता आनी जेन्ना तो खंयच्याय क्षणाक जागृत आसता, जसो अनंत दहशतीच्या प्रकरणांनी, तो पुरायपणान स्वताक पळयता. ते क्षण विसरपाक शकनात.

शारभर फिरल्या उपरांत घरा परत येवपी मनशाक आपले सगळे विचार, घडणुको, व्यक्ती, वस्तू, कल्पना, आदी बारीकसाणेन याद दवरप खूब कठीण जाता. याद दवरपाचो यत्न करतना ताच्या स्मृतींत व्हड व्हड उणायो मेळटात, ज्यो खोलायेच्या न्हिद्रेच्या स्थितीक जुळटात.

मानसशास्त्र विद्यार्थ्यां मदल्या कांय विद्यार्थ्यांनी क्षणा क्षणाक सादूर जियेवपाचो प्रस्ताव दवरला, पूण ते खूब बेगीन सोपतात, कदाचित रस्त्यार कोण तरी इश्ट मेळटलो, कितेंय विकतें घेवपा खातीर खंयच्याय दुकानांत भितर सरतलो, आदी. आनी जेन्ना कांय वरां उपरांत तांकां क्षणा क्षणाक सादूर आनी जागृत जियेवपाचो निर्णय याद येता, तेन्ना तांकां कळटा की ते खंय तरी सुवातेर भितर सरतना वा कोणाक तरी मेळटना न्हिद्रेंत पडिल्ले, आदी. आदी. आदी.

स्व-जागरूक आसप खूब कठीण आसा पूण क्षणा क्षणाक सादूर आनी जागरूक जियेवपाक शिकून ह्या स्थिती मेरेन पावो येता.

जर आमकां स्व-जागरूकताये मेरेन पावपाची इत्सा आसा जाल्यार, आमकां पुरायपणान स्वताक वळखूंक जाय.

आमचे कडेन सगळ्यांक अहंकार आसा, स्वता, अहंकार, जें स्वताक वळखपाक आनी स्व-जागरूक जावपाक सोदून काडपाची गरज आसा.

आमच्या दोशांचें स्वता निरीक्षण करप, विश्लेषण करप आनी समजून घेवप खूब गरजेचें आसा.

मन, भावना, सवयो, प्रवृत्ती आनी लिंगाच्या मळार स्वताक अभ्यास करप गरजेचें आसा.

मनाचे खूब थर, प्रदेश वा अवचेतन विभाग आसात, जे आमी निरीक्षण, विश्लेषण, खोलायेचेर चिंतन आनी खोलायेचे खाजगी समजूतदारपणान खोलायेन वळखूंक जाय.

खंयचोय दोश बौध्दिक प्रदेशांतल्यान ना जावन मनाच्या हेर बेखबर पातळेर जिवंत उरूंक शकता.

आमची खातीरची गरज, दुर्दशा आनी दुख्ख समजून घेवपा खातीर पयलें जागृत जावपाची गरज आसा. मागीर स्वता क्षणा क्षणाक मरपाक लागता. मानसशास्त्रीक स्वताक मारप खूब गरजेचें आसा.

फकत मरतकच आमच्या भितर खऱ्या अर्थान जागरूक अस्तित्व जल्माक येता. फकत तोच खऱ्या जागरूक अधिकाराचो वापर करूंक शकता.

जागृत जावप, मरप, जल्माक येवप. हीं तीन मानसशास्त्रीक अवस्था आसात, जीं आमकां खऱ्या जागरूक अस्तित्वा मेरेन व्हरतात.

मरपा खातीर जागृत जावंक जाय आनी जल्माक येवपा खातीर मरप गरजेचें आसा. जो जागृत जायनासतना मरता तो मूर्ख संत जाता. जो मरनासतना जल्माक येता तो दुहेरी व्यक्तीत्वाचो मनीस जाता, खूब निस्पक्ष आनी खूब दुश्ट.

खऱ्या अधिकाराचो वापर फकत जागरूक अस्तित्वाचे धनी आशिल्ल्यांकच करूंक येता.

जे अजून जागरूक अस्तित्वाचे धनी नात, जे अजून स्व-जागरूक नात, ते चड करून अधिकाराचो गैरवापर करतात आनी खूब नुकसान करतात.

शिक्षकांनी कशें हुकुम चलोवचो तें शिकपाक जाय आनी विद्यार्थ्यांनी कशें आयकचें तें शिकपाक जाय.

जे मानसशास्त्रज्ञ आयकप्याचे आड उलयतात, ते खऱ्या अर्थान खूब चुकीचे आसात, कारण जेन्ना मेरेन कोण आयकपाक शिकना, तेन्ना मेरेन तो जाणीवपूर्वक हुकुम चलोवंक शकना.

जाणीवपूर्वक कशें हुकुम चलोवचो तें कळपाक जाय आनी जाणीवपूर्वक कशें आयकचें तें कळपाक जाय.