आयकुंक जाण

संवसारांत खूब प्रभावी वक्त्यांक तांच्या प्रभावी भाशणा खातीर लोक खूब मानतात, पूण आयकपाक जाणकार लोक खूब कमी आसात.

आयकपाक येवप खूब कठीण आसा, खऱ्यानी आयकपाक जाणकार लोक खूब कमी आसात.

जेन्ना शिक्षक, शिक्षिका, वक्ता भाशण दिता, तेन्ना श्रोते खूब लक्ष दितात, जशें तांच्या उतरांचो बारीकसाणेन मागोवा घेतात, सगळें आयकतात अशें दिसता, ते जागरूक आसतात, पूण दरेक व्यक्तीच्या मानसशास्त्राच्या खोलायेन एक सचिव आसता जो वक्त्याच्या दरेक उतरांचें भाशांतर करता.

हो सचिव म्हळ्यार अहंकार, स्वता. ह्या सचिवाचें काम म्हळ्यार वक्त्याच्या उतरांचो चुकीचो अर्थ लावप, चुकीचें भाशांतर करप.

अहंकार आपल्या पूर्वग्रहां प्रमाण, पूर्वकल्पनां प्रमाण, भंया प्रमाण, गर्वान, चिंतनां प्रमाण, विचारां प्रमाण, आठवणें प्रमाण भाशांतर करता.

शाळेंतले विद्यार्थी, विद्यार्थिनी, श्रोते जे एकठांय येवन आयकतात, ते खऱ्यानी वक्त्याक आयकनासतना स्वताक आयकतात, ते आपल्या स्वताच्या अहंकाराक आयकतात, आपल्या प्रिय माक्यावेली अहंकाराक आयकतात, जो सत्य, खरेपण, गरजेचें मान्य करपाक तयार ना.

केवळ जागरूक अवस्थेंत, भूतकाळाच्या वजनांतल्यान मुक्त आशिल्ल्या उत्स्फूर्त मनान, पुरायपणान ग्रहणशीलतेच्या अवस्थेंत, आमी खऱ्यानी म्हों, म्हजें स्वताक, अहंकार नांवाच्या त्या वायट सचिवाच्या मदती नासतना आयकपाक शकतात.

जेन्ना मन यादस्तीच्या आदारान घडिल्लें आसता, तेन्ना तें फकत सांचिल्लें परत सांगता.

खूब आदल्या अनुभवांनी घडिल्लें मन फकत भूतकाळाच्या धुंवळी नदरेन वर्तमानकाळ पळोवंक शकता.

जर आमकां आयकपाक शिकपाक जाय, जर आमकां नवें सोदपाक आयकपाक शिकपाक जाय, तर आमी तात्पुरतेपणाच्या तत्त्वज्ञाना प्रमाण जियेवंक जाय.

भूतकाळाच्या काळजीं नासतना आनी भविश्याच्या येवजणां नासतना क्षण क्षण जियेवप खूब गरजेचें आसा.

सत्य म्हळ्यार क्षण क्षण अज्ञात, आमचीं मनां सदांच जागरूक, पुराय लक्ष दिवपी, पूर्वग्रह आनी पूर्वकल्पनां पासून मुक्त आसचीं, जेणे करून तीं खऱ्यानी ग्रहणशील आसतलीं.

शाळेंतल्या शिक्षकांनी आपल्या विद्यार्थ्यांक आयकपाच्या म्हत्वाचो खोल अर्थ शिकोवंक जाय.

बुद्धीन जियेवपाक शिकप, आमचीं इंद्रियांक परत घट्ट करप, आमचें वर्तन, विचार, भावनांक सुदारप खूब गरजेचें आसा.

जर आमकां आयकपाक येना, जर आमी क्षण क्षण नवें सोदपाक शक्य ना जाल्यार व्हड शैक्षणिक संस्कृती आसून कांयच फायदो ना.

आमकां लक्ष सुदारपाची गरज आसा, आमची रीत भात सुदारपाची गरज आसा, आमची व्यक्ती सुदारपाची गरज आसा, वस्तू सुदारपाची गरज आसा.

जेन्ना आमकां आयकपाक येना तेन्ना खऱ्यानी सुसंस्कृत जावप शक्य ना.

कच्चीं, रूक्ष, वायट, भ्रश्ट मनां केन्नाच आयकपाक शकना, केन्नाच नवें सोदपाक शकना, तीं मनां फकत समजूंक शकतात, फकत चुकीच्या रूपान त्या सैतानी सचिवा कडल्यान केल्लें निरर्थक भाशांतर समजूंक शकतात, जाका म्हों, म्हजें स्वताक, अहंकार म्हणटात.

सुसंस्कृत जावप खूब कठीण आसा आनी ताका पुराय लक्ष दिवपाची गरज आसा. कोण तरी फॅशन, कपडे, बाग, गाडयो, इश्टागतींन खूब सुसंस्कृत आसूं येता, आनी तरी लेगीत अंतरंगांत रूक्ष, कच्चो, जड आसूं येता.

जो क्षण क्षण जियेवपाक जाणता, तो खऱ्यानी खऱ्या सुसंस्कृतपणाच्या मार्गान चलत आसा.

ज्याच्या कडेन ग्रहणशील, उत्स्फूर्त, पुराय, जागरूक मन आसा, तो प्रामाणिक सुसंस्कृतपणाच्या मार्गान चलत आसा.

जो भूतकाळाचें वजन, पूर्वकल्पना, पूर्वग्रह, दुस्वास, कट्टरताय सोडून सगळें नवें उघडटा, तो कायदेशीर सुसंस्कृतपणाच्या मार्गान जैत मेळोवन चलत आसा.

भ्रश्ट मन भूतकाळांत, पूर्वकल्पनांत, गर्वांत, स्वताच्या मोगांत, पूर्वग्रहांत गुंथून पडटा.

भ्रश्ट मनाक नवें दिसना, आयकपाक येना, तें स्वताच्या मोगाक लागून घडिल्लें आसता.

मार्क्सवाद-लेनिनवादाचे कट्टरपंथी नवें मान्य करिना; सगळ्या वस्तूंचें चवथें खाशेलपण, चवथो आयाम मान्य करिनात, कारण ते स्वताचेर खूब मोग करतात, आपल्या निरर्थक भौतिकवादी सिद्धांतांक चिकटून बसतात आनी जेन्ना आमी तांकां ठोस घडणुकांच्या क्षेत्रांत हाडटात, जेन्ना आमी तांच्या युक्तिवादाचो अर्थहीनपण दाखयतात, तेन्ना ते तांचो दावे हात उखलतात, आपल्या मनगटाचेर बांदिल्ल्या घड्याळाचेर नदर मारतात, टाळटाळीचें निमित्त दितात आनी वचून वेतात.

तीं भ्रश्ट मनां, दुबळीं मनां आसात जांकां आयकपाक येना, जांकां नवें सोदपाक येना, जी सत्य मान्य करिनात कारण तीं स्वताच्या मोगांत गुंथून पडल्यांत. मनां जीं स्वताचेर खूब मोग करतात, मनां जांकां सांस्कृतिक सुसंस्कृतपणाची खबर ना, कच्चीं मनां, रूक्ष मनां, जीं फकत आपल्या प्रिय अहंकाराक आयकतात.

बुन्यादी शिक्षण आयकपाक शिकयता, बुद्धीन जियेवपाक शिकयता.

शाळेंतल्या, महाविद्यालयांतल्या, विद्यापीठांतल्या शिक्षकांनी आपल्या विद्यार्थ्यांक खऱ्या जिणेच्या सुसंस्कृतपणाचो प्रामाणिक मार्ग शिकोवंक जाय.

शाळेंत, महाविद्यालयांत आनी विद्यापीठांत धा आनी पंधरा वर्सां रावल्या उपरांतूय, जर भायर सरल्या उपरांत आमी अंतरंगांत विचार, कल्पना, भावना आनी चालीरितीं कडेन खऱ्यानी डुकर आसत जाल्यार कांयच फायदो ना.

बुन्यादी शिक्षणाची खूब गरज आसा कारण नव्यो पिळग्यो म्हळ्यार एका नव्या युगाची सुरवात.

खऱ्या क्रांतीची वेळ आयल्या, बुनियादी क्रांतीची वेळ आयल्या.

भूतकाळ हो भूतकाळ आसा आनी ताणें आपलीं फळां दिलीं. आमी जियेतात त्या क्षणाचो खोल अर्थ समजून घेवपाची गरज आसा.