उपोद्घात

दोन शिकवण्यो आसात, दोळ्याची शिकवण आनी काळजाची शिकवण, भायल्यान आनी भितरल्यान वा आत्मपरीक्षणाचें गिन्यान आसा, बौध्दीक वा वाचपी गिन्यान आनी गिन्यान जागृताय वा जिवीत गिन्यान. वाचपी वा बौध्दीक गिन्यान सहजीवना खातीर आनी आमचो निर्वाह मेळोवपा खातीर उपेगी पडटा. आत्मपरीक्षणाचें आनी जागरूक गिन्यान वा आमच्या जागृतायेचें गिन्यान आमकां दिव्य ज्ञाना कडेन व्हरता जें खूब म्हत्वाचें, कारण जाणकारान स्वताक वळखूंक जाय.

पांच भायलीं इंद्रियां आमकां भौतिक म्हणटात तें गिन्यान मेळोवपाक मदत करतात आनी सात भितरलीं इंद्रियां गूढ वा लिपिल्लें म्हणटात तें जाणून घेवपाक मदत करतात, हीं इंद्रियां म्हळ्यार: दृष्टी, स्पश्ट दृष्टी, बहुदृष्टी, लिपिल्लें कान, अंतःप्रज्ञा, टेलिपॅथी आनी आदल्या जल्मांचें स्मरण. तांचीं इंद्रियां म्हळ्यार: पायनियल, पिट्युटरी (मस्तिष्कांतली ग्रंथी), थायरॉइड (मानेचें सफरचंद), काळज आनी सौर जाल वा एपिगॅस्ट्रियम (बोंबलाचेर); हांच्या मदतीन आमी मनशाचे सात (7) देह जाणून घेतात: भौतिक, म्हत्वाचे, तारकीय, मानसिक, जें पाप देहाचे चार देह तयार करतात जे चंद्र प्रोटोप्लाज्माचे आसात आनी आनीक तीन जे इत्साशक्तीचे देह, आत्म्याचे आनी आत्म्याचे आसात, जे गिन्यान जागृतायेक गिरेस्त करतात, हें गिन्यान जिवंत आसा कारण आमी तें जिवंत करतात, धर्मिक आनी तत्वगिन्यानी जे आत्मो म्हणटात तें तयार करता.

जर आमी इंद्रियांक सुदारल्यार आमचें गिन्यान सुदारतले. दोश काडटकच इंद्रियांची सुदारणा जाता, जर आमी लबाड आसल्यार आमचीं इंद्रियां लबाड आसतात, जर आमी लांचलुचपतखोर आसल्यार आमचीं इंद्रियां लेगीत तशींच आसतात.

ह्या संस्कृतायेंत आमकां आमचे दोश परत दिवपाचे आसात आमच्या माहितीदारांक वा इंद्रियांक सुदारपा खातीर. इश्टांनो, ज्ञानात्मक संस्कृतायेची वळख करात जी आमकां मुळावी शिक्षण शिकोवन जल्मा पासून ते उत्कृश्ट वृध्दावस्था मेरेन व्यापता.

जुलिओ मेडिना वी.