वैज्ञानिक भास भास

तर्काची द्वंद्वात्मकता “मध्ये” आनी “विशीं” ह्या वाक्यांनी मर्यादित आनी पात्र थारता, जीं आमकां खऱ्या वस्तूंचो थेट अणभव केन्नाच दिना.

शास्त्रज्ञांक दिसतात तशे निसर्गाचे चमत्कार खूब पयस आसात.

खरेपणान जसो कांय चमत्कार सोदल्या बरोबर, तो शास्त्रीय भाशेच्या कठीण उतरांनी पात्र थारता वा लेबल लायतात.

उगताचें, आधुनिक विज्ञानीकतेचे हे खूब कठीण शब्द फकत अज्ञान लिपचे खातीर उपेग पडटात.

नैसर्गिक चमत्कार खंयच्याच रितीन विज्ञानीक लोकांक दिसतात तशे ना.

सगळ्या प्रक्रिया आनी चमत्कारां सयत जिवीत खूब वेळ मेरेन, खूब वेळ मेरेन उकत जाता, आनी जेन्ना विज्ञानीक मन ताका विश्लेषण करपाक थांबयता, तेन्ना खरें म्हणल्यार तें मारता.

खंयच्याय नैसर्गिक चमत्कारांतल्यान काडिल्लो खंयचोय अनुमान खऱ्या चमत्कारा इतलो ना, दुर्दैवान शास्त्रज्ञाचें मन ताच्या स्वताच्या सिद्धांतांनी भुलून ताच्या अनुमानांच्या वास्तववादाचेर घट मान्ता.

भुलिल्लें बुध्दी फकत चमत्कारांनी तांच्या स्वताच्या कल्पनांचें प्रतिबिंब पळयना, पूण, आनी तें खूब वायट आसा, हुकुमशाय रितीन चमत्कारांक तांच्या बुध्दींत आशिल्ल्या सगळ्या कल्पनां प्रमाण अचूक आनी पुराय तरेन करपाक सोदता.

बौद्धिक भुलेचो चमत्कार खूब आकर्शक आसा, तातूंतल्या खंयच्याच मूर्ख आधुनिक शास्त्रज्ञाक तांच्या स्वताच्या भुलेची वास्तविकता मान्य जावची ना.

खरेपणान ह्या काळांतले जाणटे खंयच्याच रितीन भुल्ले म्हणल्यार मान्य करचे ना.

स्वताच्या सुचोवणेचे शक्तीन तांकां विज्ञानीक भाशेच्या सगळ्या कल्पनांच्या वास्तववादाचेर विश्वास दवरपाक लायलो.

उगताचें, भुलिल्लें मन सर्वज्ञानी जावपाचो दावा करता आनी हुकुमशाय रितीन निसर्गाचे सगले प्रक्रिया तांच्या ज्ञानाच्या मार्गान चलचें म्हणटा.

जसो एक नवो चमत्कार दिसता, तसो तो वर्गीकरण करता, ताका लेबल दितात आनी खंयच्याय जाग्यार दवरतात, जशें खरेंच तो समजलो आसतलो.

चमत्कारांक लेबल लावचे खातीर हजारांनी उतर तयार केल्यात, पूण त्यां विशीं खऱ्या वस्तू विशीं कांयच खबर ना.

ह्या अध्यायांत आमी सांगता तें जिवीत आशिल्ल्या उदाहरणा प्रमाण मानवी कुडीचो उल्लेख करतले.

सत्याचे नांवान आमी जोरान सांगूंक शकतात की ही शारीरिक कूड आधुनिक शास्त्रज्ञांक पुराय तरेन अज्ञात आसा.

अशें विधान आधुनिक विज्ञानवाद्यां मुखार खूब उद्धट दिसूंक शकता, निश्र्चितपणान आमी तांचे कडेन बहिश्कार मेळोवपाक फावो.

पूण, इतलें भयंकर विधान करपाक आमचे कडेन खूब घट्ट आदार आसात; दुर्दैवान भुलिल्ल्या मनांक तांच्या खऱ्या ज्ञानाची खात्री आसा, तांकां तांच्या अज्ञानाचो कठोर वास्तववाद केन्नाच मान्य जावचो ना.

आमी जर आधुनिक विज्ञानवाद्यांच्या मुखेल्यांक सांगलें की १६ व्या, १७ व्या, १८ व्या शतमानाचो खूब म्हत्वाचो व्यक्ती काउंट ऑफ कागलियोस्ट्रो अजून २० व्या शतमानांत जियेता, आमी जर सांगलें की मध्ययुगाचो खूब म्हत्वाचो दोतोर परसेलस अजून अस्तित्वांत आसा, तर तुमी खात्री दवरूं येता की सध्याचे विज्ञानवाद्यांचे मुखेली आमच्याचेर हांसतले आनी आमचीं विधानां केन्नाच मान्य करचे ना.

पूण, अशें आसा: खरे बदलपी, हजारो आनी लाखो वर्सां पासून कुडी आशिल्ले अमर मनीस सध्या पृथ्वीचेर जियेतात.

ह्या कामाच्या लेखकाक बदलप्यांची खबर आसा, पूण ताका आधुनिक संशयवाद, विज्ञानवाद्यांची भूल आनी जाणट्यांच्या अज्ञानाची स्थिती खबर ना.

ह्या सगळ्या खातीर आमी खंयच्याच रितीन विज्ञानीक भाशेच्या कट्टरपंथीयांक आमच्या असामान्य घोशणांची वास्तविकता मान्य जातली ह्या भ्रमांत पडचे ना.

खंयच्याय बदलप्याची कूड ह्या काळांतल्या विज्ञानीक भाशे खातीर एक खर आव्हान आसा.

खंयच्याय बदलप्याची कूड आकार बदलूंक शकता आनी मागीर कसलीय दुखापत जावनासतना तिचे सामान्य स्थितींत परत येता.

खंयच्याय बदलप्याची कूड तत्काळ चवथ्या उभ्या रेषेंत घुसूं येता आनी खंयचोय वनस्पतीच्या वा प्राणीचो आकार घेवं येता आनी उपरांत कसलीय दुखापत जावनासतना तिचे सामान्य स्थितींत परत येवं येता.

खंयच्याय बदलप्याची कूड अधिकृत शरीररचनाशास्त्राच्या जुन्या ग्रंथांक घट आव्हान दिता.

दुर्दैवान हातूंतलें खंयचेंय विधान विज्ञानीक भाशेच्या भुल्ल्या लोकांक जिखूंक शकना.

ते लोक, तांच्या पोपच्या आसनाचेर बसून, निश्र्चितपणान आमकां तिरस्कारान, खूब करून राগান, आनी खूब करून थोड्या दयेन पळयतले.

पूण, सत्य तें सत्य आसा, आनी बदलप्यांची वास्तविकता सगळ्या आधुनिक सिद्धांतांक एक खर आव्हान आसा.

कामाच्या लेखकाक बदलप्यांची खबर आसा पूण कोणेच ताचेर विस्वास दवरचो अशी अपेक्षा ना.

मानवी कुडीच्या दरेक अवयवाचेर कायदे आनी शक्तींचें नियंत्रण आसता जें विज्ञानीक भाशेच्या भुल्ल्या लोकांक खबर ना.

निसर्गाचे घटक स्वता अधिकृत विज्ञानाक अज्ञात आसात; सगळ्यांत बरीं रासायनिक सूत्र अपूर्ण आसात: H2O, उदक तयार करचे खातीर दोन हायड्रोजनचे आनी एक ऑक्सिजनचे परमाणु, अनुमानाचेर आदारीत आसा.

आमी जर प्रयोगशाळेंत ऑक्सिजनचो परमाणु हायड्रोजनच्या दोन परमाणूं वांगडा मेळोवपाचो यत्न केलो, तर उदक वा कांयच जातना कारण हें सूत्र अपूर्ण आसा, तातूंत उजो ना, फकत ह्या उल्लेख केल्ल्या घटकान उदक तयार करपाक शकता.

बुध्दी खूब तेजस्वी दिसली तरी ती आमकां खऱ्या वस्तूच्या अणभवा कडेन केन्नाच व्हरूं शकना.

पदार्थांचें वर्गीकरण आनी कठीण उतरान तांकां लेबल लावप फकत अज्ञान लिपचे खातीर उपेग पडटा.

बुध्दीक अशे तशे पदार्थांक थारावीक नांव आनी खाशेलपणां आसतात अशें म्हणप हास्यास्पद आनी असह्य आसा.

बुध्दी सर्वज्ञानी जावपाचो दावा कित्याक करता? पदार्थ आनी चमत्कार जशे आसात तशे मानून ती कित्याक भुलता? बुध्दीक निसर्ग तिचे सगळे सिद्धांत, कल्पना, मतां, शिकवण, पूर्वकल्पना, पूर्वग्रह हांचें परिपूर्ण प्रतिबिंब जावचें कित्याक?

खऱ्याक निसर्गाचे चमत्कार दिसतात तशे ना, आनी निसर्गाचे पदार्थ आनी शक्ती बुध्दी मानतात तशे खंयच्याच रितीन ना.

जागृत जाणीव मन न्हय, आठवण न्हय, वा तसलीच. फकत मुक्त जाणीव स्वता आनी थेट रितीन मुक्त जिविताची वास्तविकता ताच्या हालचालींत अणभवूं येता.

पूण आमी जोरान सांगूंक जाय की जे मेरेन आमच्या भितर खंयचोय व्यक्तिनिष्ठ घटक आसतलो, ते मेरेन जाणीव त्या घटकांत बंद आसतली आनी देखून ती सतत आनी परिपूर्ण उजवाडपणाचो उपभोग घेवंक शकना.