दोनूय संवसार

निरीक्षण करप आनी स्वताक निरखण करप ह्यो दोनूय खूब वेगळ्यो गजाली आसात, तरी लेगीत दोनूय गजालींक लक्ष दिवपाची गरज आसा.

निरीक्षणांत लक्ष भायरच्या संवसाराचेर, इंद्रियांच्या जनेलांतल्यान दिता.

स्वताच्या आत्म-निरीक्षणांत लक्ष भितरच्यान दिता आनी ताका लागून भायरच्या इंद्रियांचो उपेग ना, हें नवशिक्यांक तांच्या अंतरंगांतल्या मानसशास्त्रीय प्रक्रियांचें निरीक्षण करपाक कठीण जाता हाचें म्हत्वाचें कारण आसा.

सरकारी विज्ञानाचो सुरवातीचो बिंदू म्हळ्यार ताचो वेव्हारीक भाग, जो दिसता तो. स्वताचेर काम करपाचो सुरवातीचो बिंदू म्हळ्यार आत्म-निरीक्षण, स्वताक दिसपी.

उगडासच आसा, वयर उल्लेख केल्ले हे दोनूय सुरवातीचे बिंदू आमकां पुरायपणान वेगळ्या दिशांनी व्हरतात.

कोणी तरी सरकारी विज्ञानाच्या मतांच्या आदारान बांदिल्लो, भायले चमत्कार सोदता, पेशी, अणू, रेणू, सूर्य, तारे, धूमकेतू, आदींचो अभ्यास करता, आनी आपल्या भितर कसलोच बदल जावंक नासतना बुडोवन मरूं येता.

जो गिन्यान मनीसपणाक भितरल्यान बदलता, तें भायल्या निरीक्षणांतल्यान केन्नाच मेळोवंक शकना.

खऱ्या गिन्यानान खऱ्या अर्थान आमच्या भितर एक मूलभूत बदल घडोंक शकता, ताचो मूळ आदार स्वताच्या आत्म-निरीक्षणाचेर आसा.

आमच्या ग्नोस्टिक विद्यार्थ्यांक स्वताक निरखण करपाक सांगप खूब गरजेचें आसा, आनी ते स्वताक खंयच्या अर्थान आनी कित्याक निरखण करपाक जाय.

निरीक्षण हें संवसाराचीं यांत्रिक स्थिती बदलपाचें साधन आसा. अंतरंगाचें आत्म-निरीक्षण हें अंतरंगांत बदल करपाचें साधन आसा.

ह्या सगळ्याचो परिणाम म्हूण आमी जोर दिवन सांगूंक शकतात की गिन्यानाचे दोन प्रकार आसात, भायलें आनी भितरलें, आनी आमच्या भितर गिन्यानाच्या गुणांचो फरक दाखोवपी चुंबकीय केंद्र नासतना, विचारांच्या दोन पातळेंचें मिश्रण गोंदळ घालूंक शकता.

उत्कृश्ट छद्म-गूढ मतां, जांकां खोलायेन वैज्ञानिक आधार आसा, तीं निरीक्षणाच्या मळार येतात, तरी लेगीत खूब उमेदवारांक तीं भितरलें गिन्यान म्हूण मान्य आसात.

म्हणून आमी दोन संवसारां मुखार उबे आसात, भायलो आनी भितरलो. पयलो संवसार भायल्या इंद्रियांच्या आदारान जाणवता; दुसरो संवसार फकत भितरल्या आत्म-निरीक्षणाच्या इंद्रियाच्या आदारान जाणवंक शकता.

विचार, कल्पना, भावना, इत्सा, आस्त, निराशा, आदी भितरचे आसात, साद्या दोळ्यांक दिसना, तरी लेगीत ते जेवणाचें टेबल वा बसकेच्या खुर्च्यां परस चड खरे आसात.

खरेपणान आमी भायल्या संवसारां परस आमच्या भितरल्या संवसारांत चड जियेतात; हें निर्विवाद आनी खंडीत आसा.

आमच्या भितरल्या संवसारांत, आमच्या गुप्त संवसारांत, आमी मोग करतात, इत्सा धरतात, दुबाव घेतात, आशीर्वाद दितात, शाप दितात, तळमळटात, दुख्ख भोगतात, आनंद भोगतात, फसवणूक जातात, पुरस्कार मेळयतात, आदी, आदी, आदी.

उगडासच आसा, भितरलो आनी भायलो संवसार प्रयोगाच्या आदारान तपासूंक येतात. भायलो संवसार म्हळ्यार दिसता तो. भितरलो संवसार म्हळ्यार स्वताक आनी स्वताच्या भितर, हांगां आनी आतां स्वताक निरखण करप.

खऱ्या अर्थान ज्या कोणाक पृथ्वीचे वा सूर्यमालेचे वा ज्या आकाशगंगेत आमी जियेतात तिचे “भितरले संवसार” जाणून घेवपाची इत्सा आसा, ताणें आपल्या अंतरंगाचो, आपल्या भितरल्या जिविताचो, आपल्या खाजगी “भितरल्या संवसारांचो” पयलीं अभ्यास करपाक जाय.

“मनशा, स्वताक वळख आनी तूं संवसार आनी देवांक वळखतलो.”

जो मेरेन ह्या “भितरल्या संवसाराचो” सोद घेतात, ताका “स्वता” म्हणटात, तितलेंच ताका कळटलें की तो एकच वेळार दोन संवसारांनी जियेता, दोन वास्तवांनी, दोन क्षेत्रांनी, भायल्या आनी भितरल्या.

जसो कसलोच मनीस खड्ड्यांत पडूंक न्हय, शाराच्या रस्त्यांनी वाट चुकची न्हय, आपल्या इश्टांची निवड करची, दुश्टां सयत सोबतीक रावची न्हय, विष खावंचें न्हय, हाका लागून “भायल्या संवसारांत” चलपाक शिकप गरजेचें आसा, तशेंच स्वताचेर मानसशास्त्रीक काम करून आमी “भितरल्या संवसारांत” चलपाक शिकतात, जाचो सोद स्वताच्या आत्म-निरीक्षणांतल्यान घेवंक येता.

खरेपणान स्वताक निरखण करपाची इंद्रिय ह्या अंधकारमय युगांत नश्ट जाल्ली आसा.

जसो आमी स्वताक निरखण करतले, तसो अंतरंगाचो आत्म-निरीक्षणाचो अर्थ हळू हळू विकसीत जायतलो.