Alako

Miaka makumi mine ya mwanzo ya maisha yatupa kitabu, miaka thelathini inayofuata ufafanuzi.

Mtu akiwa na miaka ishirini ni tausi; akiwa na thelathini, simba; akiwa na arobaini, ngamia; akiwa na hamsini, nyoka; akiwa na sitini, mbwa; akiwa na sabini, tumbili, na akiwa na themanini, sauti na kivuli tu.

Wakati hufichua vitu vyote: ni mzungumzaji anayevutia sana ambaye hujizungumzia mwenyewe hata kama haaulizwi chochote.

Hakuna chochote kilichofanywa na mkono wa MWANAYAMAPORI MWENYE AKILI, anayeitwa kimakosa mwanadamu, ambacho mapema au baadaye wakati hautaharibu.

“FUGIT IRRÉPARABILE TEMPUS”, wakati unaokimbia hauwezi kurekebishwa.

Wakati huleta hadharani kila kitu ambacho kimefichwa sasa na hufunika na kuficha kila kitu ambacho kinaangaza kwa uzuri kwa sasa.

Uzee ni kama upendo, hauwezi kufichwa hata ukijificha na mavazi ya ujana.

Uzee hushusha kiburi cha watu na kuwanyenyekeza, lakini jambo moja ni kuwa mnyenyekevu na lingine ni kuanguka ukiwa umezorota.

Wakati kifo kinakaribia, wazee waliokatishwa tamaa na maisha hupata kwamba uzee sio mzigo tena.

Watu wote wanatumaini kuishi maisha marefu na kuwa wazee na bado uzee unawatisha.

Uzee huanza katika miaka hamsini na sita na kisha huchakatwa katika vipindi vya septenary vinavyotuongoza kwenye uzee na kifo.

Msiba mkuu wa wazee haupo katika ukweli wenyewe wa kuwa wazee, lakini katika upumbavu wa kutotaka kukubali kwamba wao ni wazee na katika ujinga wa kujiona vijana kana kwamba uzee ni uhalifu.

Jambo bora zaidi kuhusu uzee ni kwamba mtu yuko karibu sana na lengo.

MIMI WA KISAÍKOLOJIA, MIMI MWENYEWE, EGO, haiboreshi na miaka na uzoefu; inakuwa ngumu, inakuwa ngumu zaidi, inakuwa ngumu zaidi, ndiyo sababu usemi wa kawaida unasema: “TABIA NA SURA MPAKA KABURINI”.

MIMI WA KISAÍKOLOJIA wa wazee wagumu hujifariji kwa kutoa ushauri mzuri kwa sababu ya kutoweza kwao kutoa mifano mibaya.

Wazee wanajua vizuri kwamba uzee ni dhalimu mbaya sana ambaye huwazuia, chini ya adhabu ya kifo, kufurahia raha za ujana wa kichaa na wanapendelea kujifariji kwa kutoa ushauri mzuri.

MIMI humficha MIMI, MIMI huficha sehemu ya yenyewe na kila kitu kinaandikwa kwa misemo tukufu na ushauri mzuri.

Sehemu MOJA ya MIMI MWENYEWE huficha sehemu nyingine ya MIMI MWENYEWE. MIMI huficha kile ambacho hakifai.

Imethibitishwa kabisa na uchunguzi na uzoefu kwamba wakati maovu yanatuacha, tunapenda kufikiri kwamba sisi ndio tuliowaacha.

Moyo wa MWANAYAMAPORI MWENYE AKILI hauboreki na miaka, lakini unazidi kuwa mbaya, daima hugeuka kuwa jiwe na ikiwa katika ujana tulikuwa wachoyo, waongo, wenye hasira, katika uzee tutakuwa zaidi.

Wazee wanaishi katika siku zilizopita, wazee ni matokeo ya jana nyingi, wazee hawajui kabisa wakati tunaoishi, wazee ni kumbukumbu iliyokusanywa.

Njia pekee ya kufikia uzee kamili ni kwa kuyeyusha MIMI WA KISAÍKOLOJIA. Tunapojifunza kufa kutoka wakati hadi wakati, tunafikia uzee mtukufu.

Uzee una maana kubwa, ya utulivu na uhuru kwa wale ambao tayari wameyeyusha MIMI.

Wakati tamaa zimekufa kwa njia ya kimapinduzi, kamili na ya uhakika, mtu hubaki huru sio kutoka kwa bwana mmoja, lakini kutoka kwa mabwana wengi.

Ni vigumu sana kupata katika maisha wazee wasio na hatia ambao hawana hata mabaki ya MIMI, darasa hilo la wazee wanafurahi sana na wanaishi kutoka wakati hadi wakati.

Mtu aliyezeeka katika HEKIMA. Mzee katika ujuzi, bwana wa upendo, anakuwa kwa kweli taa ya mwanga inayoongoza kwa busara mkondo wa karne nyingi zisizohesabika.

Katika ulimwengu kumekuwa na kwa sasa WAZEE WALIMU ambao hawana hata mabaki ya mwisho ya MIMI. Hawa ARHAT GNÓSTIC ni wa kigeni na wa kimungu kama ua la lotus.

MZAE MZEE MWENYE HESHIMA ambaye ameyeyusha MIMI ILIYOENDESHWA kwa njia ya kimapinduzi na ya uhakika ndiye usemi kamili wa HEKIMA KAMILI, ya UPENDO WA KIMUNGU NA NGUVU TUKUFU.

MZAE MZEE ambaye hana MIMI tena, kwa kweli ni udhihirisho kamili wa UWEPO WA KIMUNGU.

Hao WAZEE TUKUFU, hao ARHAT GNÓSTIC wameangaza ulimwengu tangu nyakati za zamani, tukumbuke BUDHA, MUSA, HERMES, RAMARKRISHNA, DANIEL, LAMA MTAKATIFU, n.k., n.k., n.k.

Walimu wa shule, vyuo na vyuo vikuu, walimu, wazazi, lazima wafundishe vizazi vipya kuheshimu na kuheshimu wazee.

KILE ambacho hakina jina, HICHO ambacho ni KIMUNGU, HICHO ambacho ni HALISI, kina vipengele vitatu: HEKIMA, UPENDO, NENO.

KIMUNGU kama BABA ni HEKIMA YA KIMATAIFA, KAMA MAMA ni UPENDO USIO NA MWISHO, kama mwana ni NENO.

Katika Baba wa familia kuna alama ya hekima. Katika Mama wa nyumbani kuna UPENDO, watoto wanaashiria neno.

Baba mzee anastahili msaada wote kutoka kwa watoto. Baba ambaye tayari ni mzee hawezi kufanya kazi na ni sawa kwamba watoto wanamtunza na kumheshimu.

Mama Mpendwa ambaye tayari ni mzee hawezi kufanya kazi na kwa hivyo ni muhimu kwamba wana na binti wamwangalie na kumpenda na kufanya upendo huo kuwa dini.

Yeye ambaye hajui jinsi ya kumpenda Baba yake, yeye ambaye hajui jinsi ya kumpenda MAMA yake, anatembea kwenye njia ya mkono wa kushoto, kwenye njia ya makosa.

Watoto hawana haki ya kuwahukumu Wazazi wao, hakuna mtu aliye kamili katika ulimwengu huu na wale ambao hatuna kasoro fulani katika mwelekeo mmoja, tunazo kwa mwelekeo mwingine, sisi sote tumekatwa na mkasi sawa.

Wengine hudharau UPENDO WA BABA, wengine hata hucheka UPENDO WA BABA. Wale wanaoishi hivyo maishani hawajaingia hata kwenye njia inayoongoza kwa HICHO ambacho hakina jina.

Mwana asiye na shukrani anayemchukia Baba yake na kumsahau Mama yake kwa kweli ndiye mpotovu wa kweli anayechukia kila kitu ambacho ni KIMUNGU.

MAPINDUZI YA UFAHAMU hayamaanishi KUTOKUJALI, kumsahau baba, kudharau Mama mpendwa. MAPINDUZI YA UFAHAMU ni HEKIMA UPENDO na NGUVU KAMILI.

Katika Baba kuna alama ya hekima na katika Mama kuna chanzo hai cha UPENDO ambao bila kiini chake safi kabisa haiwezekani kufikia MATOKEO YA KARIBU ya juu zaidi.