ຄວາມຮັກ

ຈາກບ່ອນນັ່ງໃນໂຮງຮຽນ, ນັກຮຽນຊາຍຍິງຕ້ອງເຂົ້າໃຈຢ່າງຄົບຖ້ວນກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ເອີ້ນວ່າຄວາມຮັກ.

ຄວາມຢ້ານກົວ ແລະ ການເພິ່ງພາອາໄສມັກຈະສັບສົນກັບຄວາມຮັກ, ແຕ່ສິ່ງເຫຼົ່ານັ້ນບໍ່ແມ່ນຄວາມຮັກ.

ນັກຮຽນຊາຍຍິງເພິ່ງພາພໍ່ແມ່ ແລະ ຄູອາຈານຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າພວກເຂົາເຄົາລົບ ແລະ ຢ້ານກົວໃນເວລາດຽວກັນ.

ເດັກຊາຍ ແລະ ເດັກຍິງ, ຊາວໜຸ່ມຊາຍຍິງ, ເພິ່ງພາອາໄສພໍ່ແມ່ຂອງພວກເຂົາໃນເລື່ອງເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມ, ອາຫານ, ເງິນ, ທີ່ພັກອາໄສ, ແລະອື່ນໆ, ແລະ ເບິ່ງຄືວ່າພວກເຂົາຮູ້ສຶກໄດ້ຮັບການປົກປ້ອງ, ພວກເຂົາຮູ້ວ່າພວກເຂົາເພິ່ງພາອາໄສພໍ່ແມ່ຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈຶ່ງເຄົາລົບ ແລະ ແມ່ນແຕ່ຢ້ານກົວພວກເຂົາ, ແຕ່ສິ່ງນັ້ນບໍ່ແມ່ນຄວາມຮັກ.

ເພື່ອເປັນຕົວຢ່າງຂອງສິ່ງທີ່ພວກເຮົາເວົ້າ, ພວກເຮົາສາມາດກວດສອບໄດ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງວ່າ ເດັກຊາຍ ຫຼື ເດັກຍິງ, ຊາວໜຸ່ມ ຫຼື ສາວໆທຸກຄົນ, ໄວ້ວາງໃຈໝູ່ເພື່ອນໃນໂຮງຮຽນຫຼາຍກວ່າພໍ່ແມ່ຂອງຕົນເອງ.

ແທ້ຈິງແລ້ວ, ເດັກຊາຍ, ເດັກຍິງ, ຊາວໜຸ່ມ ແລະ ສາວໆ ມັກເວົ້າກັບໝູ່ເພື່ອນຮ່ວມຫ້ອງ, ເລື່ອງສ່ວນຕົວທີ່ພວກເຂົາຈະບໍ່ເວົ້າກັບພໍ່ແມ່ຂອງຕົນເອງຕະຫຼອດຊີວິດ.

ສິ່ງນັ້ນກຳລັງສະແດງໃຫ້ພວກເຮົາເຫັນວ່າ ບໍ່ມີຄວາມໄວ້ເນື້ອເຊື່ອໃຈທີ່ແທ້ຈິງລະຫວ່າງລູກ ແລະ ພໍ່ແມ່, ວ່າບໍ່ມີຄວາມຮັກທີ່ແທ້ຈິງ.

ມັນເປັນສິ່ງຮີບດ່ວນທີ່ຈະເຂົ້າໃຈວ່າມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນຢ່າງສິ້ນເຊີງລະຫວ່າງຄວາມຮັກ ແລະ ສິ່ງທີ່ເປັນການເຄົາລົບ, ຄວາມຢ້ານກົວ, ການເພິ່ງພາອາໄສ, ຄວາມຢ້ານກົວ.

ມັນເປັນສິ່ງຮີບດ່ວນທີ່ຈະຮູ້ຈັກເຄົາລົບພໍ່ແມ່ ແລະ ຄູອາຈານຂອງພວກເຮົາ, ແຕ່ຢ່າສັບສົນການເຄົາລົບກັບຄວາມຮັກ.

ການເຄົາລົບ ແລະ ຄວາມຮັກ ຄວນຢູ່ຮ່ວມກັນຢ່າງໃກ້ຊິດ, ແຕ່ພວກເຮົາບໍ່ຄວນສັບສົນອັນໜຶ່ງກັບອີກອັນໜຶ່ງ.

ພໍ່ແມ່ຢ້ານກົວຕໍ່ລູກຂອງພວກເຂົາ, ປາດຖະໜາໃຫ້ພວກເຂົາໄດ້ສິ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດ, ອາຊີບທີ່ດີ, ການແຕ່ງງານທີ່ດີ, ການປົກປ້ອງ, ແລະອື່ນໆ, ແລະ ສັບສົນຄວາມຢ້ານກົວແບບນັ້ນກັບຄວາມຮັກທີ່ແທ້ຈິງ.

ມັນຈຳເປັນທີ່ຈະເຂົ້າໃຈວ່າ ຖ້າບໍ່ມີຄວາມຮັກທີ່ແທ້ຈິງ, ມັນເປັນໄປບໍ່ໄດ້ທີ່ພໍ່ແມ່ ແລະ ຄູອາຈານຈະສາມາດນຳພາຄົນຮຸ່ນໃໝ່ໄດ້ຢ່າງສະຫຼາດເຖິງແມ່ນວ່າມີເຈດຕະນາດີຫຼາຍ.

ເສັ້ນທາງທີ່ນຳໄປສູ່ເຫວເລິກແມ່ນປູດ້ວຍເຈດຕະນາດີຫຼາຍ.

ພວກເຮົາເຫັນກໍລະນີທີ່ຮູ້ຈັກກັນດີໃນທົ່ວໂລກຂອງ “ຄົນກະບົດທີ່ບໍ່ມີເຫດຜົນ”. ນີ້ແມ່ນການລະບາດທາງຈິດທີ່ແຜ່ຂະຫຍາຍໄປທົ່ວໂລກ. “ເດັກນ້ອຍທີ່ດີ” ຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍ, ທີ່ຖືກຮັກແພງຫຼາຍຈາກພໍ່ແມ່ຂອງພວກເຂົາ, ຖືກປະຄັບປະຫງົມຫຼາຍ, ເປັນທີ່ຮັກແພງຫຼາຍ, ທຳຮ້າຍຄົນຍ່າງຕາມຖະໜົນທີ່ບໍ່ມີການປ້ອງກັນຕົວ, ຕີ ແລະ ຂົ່ມຂືນແມ່ຍິງ, ລັກຂະໂມຍ, ປາແກ້ວ, ໄປເປັນກຸ່ມແກ໊ງສ້າງຄວາມເສຍຫາຍຢູ່ທົ່ວທຸກແຫ່ງ, ບໍ່ເຄົາລົບຄູອາຈານ ແລະ ພໍ່ແມ່, ແລະອື່ນໆ ແລະອື່ນໆ ແລະອື່ນໆ.

“ຄົນກະບົດທີ່ບໍ່ມີເຫດຜົນ” ແມ່ນຜົນຜະລິດຂອງການຂາດຄວາມຮັກທີ່ແທ້ຈິງ.

ບ່ອນທີ່ມີຄວາມຮັກທີ່ແທ້ຈິງ, ບໍ່ສາມາດມີ “ຄົນກະບົດທີ່ບໍ່ມີເຫດຜົນ”.

ຖ້າພໍ່ແມ່ຮັກລູກຂອງພວກເຂົາແທ້ໆ, ພວກເຂົາຈະຮູ້ວິທີການນຳພາພວກເຂົາຢ່າງສະຫຼາດ ແລະ ດັ່ງນັ້ນຈະບໍ່ມີ “ຄົນກະບົດທີ່ບໍ່ມີເຫດຜົນ”.

ຄົນກະບົດທີ່ບໍ່ມີເຫດຜົນແມ່ນຜົນຜະລິດຂອງການນຳພາທີ່ບໍ່ດີ.

ພໍ່ແມ່ບໍ່ມີຄວາມຮັກພຽງພໍທີ່ຈະອຸທິດເວລາຢ່າງແທ້ຈິງເພື່ອນຳພາລູກຂອງພວກເຂົາຢ່າງສະຫຼາດ.

ພໍ່ແມ່ສະໄໝໃໝ່ຄິດເຖິງແຕ່ເງິນ ແລະ ໃຫ້ລູກຫຼາຍຂຶ້ນເລື້ອຍໆ, ແລະ ລົດລຸ້ນຫຼ້າສຸດ, ແລະ ເຄື່ອງນຸ່ງທີ່ທັນສະໄໝທີ່ສຸດ, ແລະອື່ນໆ, ແຕ່ບໍ່ຮັກແທ້ໆ, ບໍ່ຮູ້ວິທີຮັກ, ແລະ ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງມີ “ຄົນກະບົດທີ່ບໍ່ມີເຫດຜົນ”.

ຄວາມຕື້ນເຂີນຂອງຍຸກສະໄໝນີ້ແມ່ນເນື່ອງມາຈາກການຂາດຄວາມຮັກທີ່ແທ້ຈິງ.

ຊີວິດສະໄໝໃໝ່ຄ້າຍຄືກັບໜອງນໍ້າທີ່ບໍ່ເລິກ, ບໍ່ມີຄວາມເລິກເຊິ່ງ.

ຢູ່ໃນທະເລສາບທີ່ເລິກເຊິ່ງຂອງຊີວິດ, ສາມາດມີສິ່ງມີຊີວິດຫຼາຍຢ່າງ, ປາຫຼາຍໂຕ, ແຕ່ໜອງນໍ້າທີ່ຕັ້ງຢູ່ຂ້າງທາງ, ຈະແຫ້ງໄວດ້ວຍແສງແດດທີ່ຮ້ອນແຮງ, ແລະ ຫຼັງຈາກນັ້ນສິ່ງທີ່ຍັງເຫຼືອຢູ່ກໍ່ຄືຂີ້ຕົມ, ການເນົ່າເປື່ອຍ, ຄວາມຂີ້ຮ້າຍ.

ມັນເປັນໄປບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະເຂົ້າໃຈຄວາມງາມຂອງຊີວິດຢ່າງເຕັມທີ່, ຖ້າພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ຮຽນຮູ້ທີ່ຈະຮັກ.

ຄົນເຮົາສັບສົນການເຄົາລົບ ແລະ ຄວາມຢ້ານກົວ ກັບສິ່ງທີ່ເອີ້ນວ່າຄວາມຮັກ.

ພວກເຮົາເຄົາລົບຜູ້ທີ່ສູງກວ່າພວກເຮົາ ແລະ ຢ້ານກົວພວກເຂົາ, ແລະ ຫຼັງຈາກນັ້ນພວກເຮົາເຊື່ອວ່າພວກເຮົາຮັກພວກເຂົາ.

ເດັກນ້ອຍຢ້ານກົວພໍ່ແມ່ ແລະ ຄູອາຈານຂອງພວກເຂົາ ແລະ ເຄົາລົບພວກເຂົາ, ແລະ ຫຼັງຈາກນັ້ນເຊື່ອວ່າພວກເຂົາຮັກພວກເຂົາ, ແຕ່ໃນຄວາມເປັນຈິງແລ້ວພວກເຂົາພຽງແຕ່ຢ້ານກົວພວກເຂົາເທົ່ານັ້ນ.

ເດັກນ້ອຍຢ້ານກົວແສ້, ໄມ້ບັນທັດ, ຄະແນນທີ່ບໍ່ດີ, ການດ່າວ່າຢູ່ເຮືອນ ຫຼື ໂຮງຮຽນ, ແລະອື່ນໆ, ແລະ ຫຼັງຈາກນັ້ນເຊື່ອວ່າພວກເຂົາຮັກພໍ່ແມ່ ແລະ ຄູອາຈານຂອງພວກເຂົາ, ແຕ່ໃນຄວາມເປັນຈິງແລ້ວພວກເຂົາພຽງແຕ່ຢ້ານກົວພວກເຂົາເທົ່ານັ້ນ.

ພວກເຮົາເພິ່ງພາອາໄສວຽກ, ເຈົ້ານາຍ, ຢ້ານກົວຄວາມທຸກຍາກ, ຢ້ານວ່າຈະຕົກວຽກ, ແລະ ຫຼັງຈາກນັ້ນເຊື່ອວ່າພວກເຮົາຮັກເຈົ້ານາຍ ແລະ ແມ່ນແຕ່ເບິ່ງແຍງຜົນປະໂຫຍດຂອງລາວ, ເບິ່ງແຍງຊັບສິນຂອງລາວ, ແຕ່ສິ່ງນັ້ນບໍ່ແມ່ນຄວາມຮັກ, ສິ່ງນັ້ນແມ່ນຄວາມຢ້ານກົວ.

ຫຼາຍຄົນຢ້ານກົວທີ່ຈະຄິດເອງກ່ຽວກັບຄວາມລຶກລັບຂອງຊີວິດ ແລະ ຄວາມຕາຍ, ຢ້ານກົວທີ່ຈະສອບຖາມ, ຄົ້ນຄວ້າ, ເຂົ້າໃຈ, ສຶກສາ, ແລະອື່ນໆ, ແລະ ຫຼັງຈາກນັ້ນກໍ່ຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ ຂ້ອຍຮັກພະເຈົ້າ, ແລະ ສິ່ງນັ້ນກໍ່ພຽງພໍແລ້ວ!

ພວກເຂົາເຊື່ອວ່າພວກເຂົາຮັກພະເຈົ້າ ແຕ່ໃນຄວາມເປັນຈິງແລ້ວພວກເຂົາບໍ່ຮັກ, ພວກເຂົາຢ້ານກົວ.

ໃນເວລາສົງຄາມ, ເມຍຮູ້ສຶກວ່າລາວຮັກຜົວຂອງລາວຫຼາຍກວ່າເກົ່າ ແລະ ປາຖະໜາດ້ວຍຄວາມກະວົນກະວາຍຢ່າງບໍ່ມີທີ່ສິ້ນສຸດວ່າລາວຈະກັບບ້ານ, ແຕ່ໃນຄວາມເປັນຈິງແລ້ວລາວບໍ່ໄດ້ຮັກລາວ, ລາວກໍ່ພຽງແຕ່ຢ້ານວ່າຈະບໍ່ມີຜົວ, ບໍ່ມີການປົກປ້ອງ, ແລະອື່ນໆ ແລະອື່ນໆ ແລະອື່ນໆ.

ການເປັນຂ້າທາດທາງດ້ານຈິດໃຈ, ການເພິ່ງພາອາໄສ, ການເພິ່ງພາອາໄສຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງ, ບໍ່ແມ່ນຄວາມຮັກ. ມັນເປັນພຽງແຕ່ຄວາມຢ້ານກົວ ແລະ ສິ່ງນັ້ນແມ່ນທັງໝົດ.

ເດັກນ້ອຍໃນການສຶກສາຂອງລາວ ເພິ່ງພາອາໄສຄູອາຈານ ແລະ ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າລາວຢ້ານກົວການຖືກໄລ່ອອກ, ການໄດ້ຮັບຄະແນນທີ່ບໍ່ດີ, ການດ່າວ່າ, ແລະ ຫຼາຍຄັ້ງເຊື່ອວ່າລາວຮັກຄູອາຈານ ແຕ່ສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນແມ່ນລາວຢ້ານກົວຄູອາຈານ.

ເມື່ອເມຍກຳລັງຈະເກີດລູກ ຫຼື ຢູ່ໃນອັນຕະລາຍເຖິງຕາຍຍ້ອນພະຍາດໃດໜຶ່ງ, ຜົວເຊື່ອວ່າລາວຮັກລາວຫຼາຍກວ່າເກົ່າ, ແຕ່ໃນຄວາມເປັນຈິງແລ້ວສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນແມ່ນລາວຢ້ານວ່າຈະເສຍລາວໄປ, ເພິ່ງພາລາວໃນຫຼາຍສິ່ງ, ເຊັ່ນວ່າ ອາຫານ, ເພດສຳພັນ, ການຊັກເຄື່ອງນຸ່ງ, ການລູບຄຳ, ແລະອື່ນໆ, ແລະ ຢ້ານວ່າຈະເສຍລາວໄປ. ສິ່ງນັ້ນບໍ່ແມ່ນຄວາມຮັກ.

ທຸກຄົນເວົ້າວ່າພວກເຂົາຮັກທຸກຄົນ ແຕ່ບໍ່ມີສິ່ງແບບນັ້ນ: ມັນຫາຍາກຫຼາຍທີ່ຈະພົບໃນຊີວິດ ຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງທີ່ຮູ້ວິທີຮັກຢ່າງແທ້ຈິງ.

ຖ້າພໍ່ແມ່ຮັກລູກຂອງພວກເຂົາແທ້ໆ, ຖ້າລູກຮັກພໍ່ແມ່ຂອງພວກເຂົາແທ້ໆ, ຖ້າຄູອາຈານຮັກນັກຮຽນຂອງພວກເຂົາແທ້ໆ, ຈະບໍ່ມີສົງຄາມ. ສົງຄາມຈະເປັນໄປບໍ່ໄດ້ 100%.

ສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນແມ່ນຄົນເຮົາບໍ່ໄດ້ເຂົ້າໃຈວ່າຄວາມຮັກແມ່ນຫຍັງ, ແລະ ຄວາມຢ້ານກົວທັງໝົດ ແລະ ການເປັນຂ້າທາດທາງດ້ານຈິດໃຈທັງໝົດ, ແລະ ຄວາມຫຼົງໄຫຼທັງໝົດ, ແລະອື່ນໆ, ຖືກສັບສົນກັບສິ່ງທີ່ເອີ້ນວ່າຄວາມຮັກ.

ຄົນເຮົາບໍ່ຮູ້ວິທີຮັກ, ຖ້າຄົນເຮົາຮູ້ວິທີຮັກ, ຊີວິດກໍ່ຈະເປັນສະຫວັນແທ້ໆ.

ຄູ່ຮັກເຊື່ອວ່າພວກເຂົາກຳລັງຮັກ ແລະ ຫຼາຍຄົນກໍ່ຈະສາມາດສາບານດ້ວຍເລືອດວ່າພວກເຂົາກຳລັງຮັກ. ແຕ່ພວກເຂົາພຽງແຕ່ຫຼົງໄຫຼເທົ່ານັ້ນ. ເມື່ອຄວາມຫຼົງໄຫຼໝົດໄປ, ຫໍຄອຍທີ່ເຮັດດ້ວຍບັດກໍ່ລົ້ມລົງ.

ຄວາມຫຼົງໄຫຼມັກຈະຫຼອກລວງຈິດໃຈ ແລະ ຫົວໃຈ. ທຸກຄົນທີ່ຫຼົງໄຫຼເຊື່ອວ່າພວກເຂົາກຳລັງຮັກ.

ມັນຫາຍາກຫຼາຍທີ່ຈະພົບໃນຊີວິດ ຄູ່ຜົວເມຍໃດໜຶ່ງທີ່ຮັກກັນແທ້ໆ. ຄູ່ຮັກທີ່ຫຼົງໄຫຼມີຢູ່ທົ່ວໄປ ແຕ່ມັນຍາກຫຼາຍທີ່ຈະພົບເຫັນຄູ່ຮັກທີ່ຮັກກັນແທ້ໆ.

ນັກສິລະປິນທັງໝົດຮ້ອງເພງເຖິງຄວາມຮັກ ແຕ່ບໍ່ຮູ້ວ່າຄວາມຮັກແມ່ນຫຍັງ ແລະ ສັບສົນຄວາມຫຼົງໄຫຼກັບຄວາມຮັກ.

ຖ້າມີສິ່ງໃດສິ່ງໜຶ່ງທີ່ຍາກຫຼາຍໃນຊີວິດນີ້, ມັນຄືການບໍ່ສັບສົນຄວາມຫຼົງໄຫຼກັບຄວາມຮັກ.

ຄວາມຫຼົງໄຫຼແມ່ນສານພິດທີ່ແຊບທີ່ສຸດ ແລະ ສຸພາບອ່ອນໂຍນທີ່ສຸດທີ່ສາມາດຈິນຕະນາການໄດ້, ມັນສິ້ນສຸດລົງດ້ວຍການຊະນະສະເໝີໃນລາຄາເລືອດ.

ຄວາມຫຼົງໄຫຼແມ່ນເລື່ອງເພດສຳພັນ 100%, ຄວາມຫຼົງໄຫຼແມ່ນຄ້າຍຄືກັບສັດເດຍລະສານ ແຕ່ບາງຄັ້ງກໍ່ປານີດ ແລະ ສຸພາບອ່ອນໂຍນຫຼາຍເຊັ່ນກັນ. ມັນມັກຈະສັບສົນກັບຄວາມຮັກ.

ຄູອາຈານຕ້ອງສອນນັກຮຽນ, ຊາວໜຸ່ມຊາຍຍິງ, ໃຫ້ແຍກແຍະລະຫວ່າງຄວາມຮັກ ແລະ ຄວາມຫຼົງໄຫຼ. ພຽງແຕ່ສິ່ງນັ້ນເທົ່ານັ້ນທີ່ຈະຫຼີກລ່ຽງຄວາມໂສກເສົ້າຫຼາຍຢ່າງໃນຊີວິດໃນພາຍຫຼັງ.

ຄູອາຈານມີພັນທະທີ່ຈະສ້າງຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງນັກຮຽນ ແລະ ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງຕ້ອງກະກຽມພວກເຂົາໃຫ້ພ້ອມ ເພື່ອວ່າພວກເຂົາຈະບໍ່ກາຍເປັນຄົນທີ່ໂສກເສົ້າໃນຊີວິດ.

ມັນຈຳເປັນທີ່ຈະເຂົ້າໃຈສິ່ງທີ່ເອີ້ນວ່າຄວາມຮັກ, ສິ່ງທີ່ບໍ່ສາມາດປະສົມກັບຄວາມອິດສາ, ຄວາມຫຼົງໄຫຼ, ຄວາມຮຸນແຮງ, ຄວາມຢ້ານກົວ, ຄວາມຜູກພັນ, ການເພິ່ງພາອາໄສທາງດ້ານຈິດໃຈ, ແລະອື່ນໆ ແລະອື່ນໆ ແລະອື່ນໆ.

ຄວາມຮັກໂຊກບໍ່ດີທີ່ບໍ່ມີຢູ່ໃນມະນຸດ, ແຕ່ມັນກໍ່ບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ສາມາດໄດ້ຮັບ, ຊື້, ປູກຝັງຄືກັບດອກໄມ້ເຮືອນແກ້ວ, ແລະອື່ນໆ.

ຄວາມຮັກຕ້ອງເກີດຂຶ້ນໃນຕົວພວກເຮົາ ແລະ ພຽງແຕ່ເກີດຂຶ້ນເມື່ອພວກເຮົາເຂົ້າໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ເປັນຄວາມກຽດຊັງທີ່ພວກເຮົາຖືໄວ້ໃນຕົວ, ສິ່ງທີ່ເປັນຄວາມຢ້ານກົວ, ຄວາມຫຼົງໄຫຼທາງເພດ, ຄວາມຢ້ານກົວ, ການເປັນຂ້າທາດທາງດ້ານຈິດໃຈ, ການເພິ່ງພາອາໄສ, ແລະອື່ນໆ ແລະອື່ນໆ ແລະອື່ນໆ.

ພວກເຮົາຕ້ອງເຂົ້າໃຈສິ່ງທີ່ເປັນຂໍ້ບົກພ່ອງທາງດ້ານຈິດໃຈເຫຼົ່ານີ້, ພວກເຮົາຕ້ອງເຂົ້າໃຈວິທີທີ່ພວກມັນປະມວນຜົນໃນຕົວພວກເຮົາ ບໍ່ພຽງແຕ່ໃນລະດັບປັນຍາຂອງຊີວິດເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງຢູ່ໃນລະດັບທີ່ເຊື່ອງຊ້ອນ ແລະ ບໍ່ຮູ້ຈັກຂອງຈິດໃຕ້ສຳນຶກອີກດ້ວຍ.

ມັນຈຳເປັນທີ່ຈະສະກັດເອົາຂໍ້ບົກພ່ອງທັງໝົດເຫຼົ່ານັ້ນອອກຈາກມູມທີ່ແຕກຕ່າງກັນຂອງຈິດໃຈ. ພຽງແຕ່ສິ່ງນັ້ນເທົ່ານັ້ນທີ່ເຮັດໃຫ້ສິ່ງທີ່ເອີ້ນວ່າຄວາມຮັກເກີດຂຶ້ນໃນຕົວພວກເຮົາຢ່າງເປັນເອກະລັກ ແລະ ບໍລິສຸດ.

ມັນເປັນໄປບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະຕ້ອງການປ່ຽນແປງໂລກໂດຍບໍ່ມີແປວໄຟແຫ່ງຄວາມຮັກ. ພຽງແຕ່ຄວາມຮັກເທົ່ານັ້ນທີ່ສາມາດປ່ຽນແປງໂລກໄດ້ແທ້ໆ.